Marokkaanse adviseurs en gleufhoeden
Groot was de verontwaardiging in de Tweede Kamer toen PVV-leider Geert Wilders in maart 2007 een motie indiende naar aanleiding van het toetreden van het PvdA-Kamerlid Khadija Arib tot een adviescommissie van de Marokkaanse koning. De socialisten vonden het ‘onacceptabel’ dat Wilders (luidruchtig) en ook de VVD (ingetogen) de integriteit van Arib ter discussie stelden.
“Het moet niet gekker worden”, zei Wilders maar weer eens. “Dat een Nederlands Kamerlid ook de Marokkaanse nationaliteit heeft, vind ik al erg, maar dat ze dan ook nog eens gaat optreden als adviseur van een buitenlands staatshoofd die bovendien de religieus leider van zijn land is, vind ik volstrekt onaanvaardbaar.”
Arib doet niets wat volgens de wet niet mag, reageerde minister Ernst Hirsch Ballin (CDA, Justitie), bijgevallen door een ruime meerderheid van de Tweede Kamer.
Arib zit in een raad die koning Mohammed VI adviseert over het beleid rond de 2,6 miljoen Marokkanen in het buitenland. In deze club zijn vooral vroegere linkse opposanten van Mohammeds voorganger Hassan II opgenomen. Een kleurrijk type is bijvoorbeeld de tweede Nederlandse vertegenwoordiger, de ‘civil society activist’ Abdou Menebhi.
Merkwaardig: in 2001 sloeg Menebhi nog alarm omdat de lange arm van de koning tot in Nederland reikte via de beruchte vriendenkring Amicales. Om die reden zegde hij samen met 30 Marokkaanse organisaties het vertrouwen op in ambassadeur Nouredine Benomar Alami (Volkskrant, 3 juli 2001). In 2000 eiste Menebhi het aftreden van de toenmalige directeur van het multiculturele instituut Forum, de huidige staatssecretaris Ahmed Aboutaleb. Deze was (kortstondig) toegetreden tot een economische adviesraad van de koning.
Menebhi maakte bezwaar tegen ‘de twee petten’ van Aboutaleb: “Je kunt niet het belang van de Marokkaanse regering verdedigen en verantwoordelijkheid dragen voor de integratie in Nederland.” (Volkskrant, 25 mei 2000). Inmiddels draagt Menebhi zelf twee petten. Zo gaat dat in het kleine wereldje van Nederlands-Marokkaanse bobo’s - de vijanden van toen zijn vaak de bondgenoten van nu, en het jasje wordt vaak gekeerd in de richting van de subsidiestromen.
Menebhi maakte ooit naam als leider van een hongerstaking van illegale Marokkanen in de Amsterdamse Mozes- en Aaronkerk. Hij was de grote man in het extreem-linkse Komitee Marokkaanse Arbeiders in Nederland (KMAN), dat regelmatig in botsing kwam met de Amicales, het buitenlandse verlengstuk van Hassan II. In 1992 was hij mede-oprichter van het antiracistische comité Nederland Bekent Kleur, dat later in trotskistisch vaarwater raakte.
Daarna was Menebhi voorzitter van de Stedelijke Marokkaanse Raad in Amsterdam en directeur van het Euro-Mediterraan Centrum Migratie en Ontwikkeling (Emcemo). Menebhi en Emcemo voerden regelmatig actie met de Internationale Socialisten, bijvoorbeeld in 2003 toen de dood van een Marokkaanse Amsterdammer leidde tot rellen op het Mercatorplein. De ‘civil society activist’ deed in maart 2004 mee aan de herdenking op de Dam van Ahmed Yassin, oprichter van de terreurbeweging Hamas..
Ondertussen was het actiegroepje Emcemo medeverantwoordelijk voor een van de grootste flops met gemeentelijke subsidiegelden. Het hoofdstedelijke reïntegratiebureau NV Werk stopte vanaf 2001 1,6 miljoen euro in het zogeheten Airstone-project in Marokko. Slecht tien van de beloofde 164 huizen werden gebouwd.Van de 63 jongeren stroomden er slechts zes door naar een baan, zo stelde de gemeente Amsterdam vast na onderzoek ter plaatse. Menebhi protesteerde tevergeefs.
Arib en Menebhi zijn in alle openheid toegetreden tot de adviesraad. Mohammed VI zou willen breken met het autoritaire beleid van zijn voorganger, zo was het motief voor hun medewerking. Maar ondertussen blijft, zoals Menebhi zelf al eens vaststelde, de lange arm van Rabat tot in Nederland reiken.
Marokkaanse Nederlanders zijn bijvoorbeeld niet vrij om de voornaam van hun kinderen te kiezen. De Nederlandse burgerlijke stand hanteert door Marokko verstrekte lijsten met Arabische namen. In verband met de ramadan stuurde het land imams naar Nederland en andere Europese landen. Zij moeten ervoor zorgen dat Marokkanen in den vreemde trouw blijven aan hun wortels en tradities. Rabat beschouwt de emigranten zelfs als de zeventiende regio van Marokko. Het land is afhankelijk van het geld dat deze migranten naar huis overmaken. Daarom werkt het regime de integratie tegen.
Inmiddels blijkt dat de Marokkaanse overheid niet alleen openlijk, maar ook in het geniep invloed probeert uit te oefenen. In Rotterdam is politieman Ré L. betrapt op het doorspelen van informatie naar de Marokkaanse geheime dienst. De gleufhoeden van Mohammed VI zouden ook hebben geprobeerd om politici als het Rotterdamse PvdA-raadslid Fouad El Haji en de voormalige (afgescheiden) SP’er Ali Lazrak als spion aan te werven. Twee Marokkaanse diplomaten worden het land uitgezet door het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Wie wil onder deze omstandigheden nog optreden als adviseur van de Marokkaanse koning? Als Khadija Arib niet zo verstandig is om zelf uit de hofhouding van Mohammed VI te vertrekken, dan zullen haar collega’s haar moeten dwingen om afstand te doen van het advieswerk.
Al met al bewijst het regime zijn Marokkaanse onderdanen in Nederland geen dienst. Vooraanstaande Neder-Marokkanen moeten opeens verklaren dat ze geen spion zijn - met dank aan Rabat. Het onderlinge wantrouwen binnen deze bevolkingsgroep was al groot en zal hierdoor alleen maar groeien. En dat terwijl alle inzet van krachten nodig is om de hardnekkige problemen op te lossen met jonge criminelen van Marokkaanse afkomst in plaatsen als Ede, Gouda en Amsterdam-West.
Carel Brendel
Carel Brendel is auteur van Het verraad van links (Uitg. Aspekt)
De zaken, die nu spelen in Nederland, zoals de spionageaffaire waar Marokkanen bij betrokken zijn, de Marokkaanse straatterroristen, de iftars, die door linkse politici benut worden om de zgn. armoede in Nederland te bestrijden,een feministisch tijdschrift, dat nieuwe lezers de Koran aanbiedt, moslima's met hoofddoekjes, die publieke functies vervullen, een politicus, die daar tegen protesteert als racist en extremist weggezet wordt, dat alles wijst op totale onwil van de regering om tegen deze zaken op te treden.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij is het een bewuste politiek, die er toe moet leiden dat de Islam een steeds grotere rol gaat spelen in Nederland.
Balkenende wil niet dat Moslims in een bepaalde hoek gezet worden. Wat deze criminelen Nederlanders aandoen interesseert hem dus geen lor. Zij moeten dus nu wel doorhebben dat zij zelf een einde moeten maken aan deze kolonialisatie van de Moslims. Nooit meer op deze verraderlijke partijen stemmen, die in het huidige kabinet zitten én steeds meer heel duidelijk hun stem laten horen als zij weer als tweederangsburgers behandeld worden.
"kolonialisatie" moet zijn:"kolonisatie"
BeantwoordenVerwijderenMooi artikel.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het zo naief dat het hebben van twee paspoorten moet kunnen. Misschien is het simpel gedacht, maar denk alleen eens aan het feit dat er een oorlog uitbreekt. 'Onze' jongens...wie moeten het anders doen, moeten dan 's lands grenzen en eer verdedigen. Ik denk dat we nu heel goed weten aan wie ze dan loyaal zijn. Kortom we hebben de vijand in ons midden.
Dan heb ik deze zomer Ibn Waraq's 'Weg uit de Islam' gelezen. Ook daarin wordt duidelijk beschreven wat en hoe de invloed is vanuit (in dit geval) Marokko op hun onderdanen in het buitenland.
En dan nog wat: ik roep, net als Wilders, al heel lang van omgekeerde slavernij. Iedere dag ga ik, gelukkig, naar mijn werk. Heb geknokt, met bloed zweet en tranen, voor de mooie positie die ik nu heb. Het is hard werken en een hele organisatie om het allemaal rond te krijgen. Ik draag dan ook keurig mijn belastingcenten af. Daarvan profiteren heel veel mensen mee. Prima. Maar, niet de parasieten die een uitkering ontvangen en vervolgens geen cent in onze economie terugstoppen. Ze doen in dat opzicht niet volwaardig mee...in het zeg maar voorwathoortwatsysteem. Nou ja, we weten allemaal wat er met 'hun' geld gebeurt: richting land van herkomst. Dát noem ik moderne slavernij. Even scherp: zij hangend en lurkend aan de waterpijp en ik mij in het zweet werken voor hun loon.
Oplossing: ik ben er voor dat ik als belastingbetaler zelf bepaal waar mijn geld naar toe gaat. De overheid roept daarvoor verschillende fondsen in het leven. Bijvoorbeeld: het Ouderenfonds; het Gezondheidsfonds; het Sociale opvangnetfonds, etc etc. De fondsen hebben heldere en duidelijk spelregels passend binnen onze wet- en regelgeving.
Eén van de spelregels is: iemand die zijn tweede paspoort wil houden, maakt geen aanspraak op een bijdrage uit één van de fondsen.
Tot slot: het feit dat er nu enkele spionnen ontmaskerd zijn, geeft aan dat er nog heeeeeel veeeel meer actief zijn. Het bekende topje van de ijsberg. Terwijl Nederland verder slaapt, neemt de vijand het over.
Het feit dat Marokko actief de integratie tegenwerkt, laat maar weer duidelijk zien hoe ongewenst de import van zoveel onaangepaste vreemdelingen is, die ook nog een zeer beperkte loyaliteit hebben als men daar überhaupt van kan spreken. Er zal ongetwijfels naast regelrechte spionage een groot grijs gebied zijn (zogenaamde adviesfuncties, dubbele paspoorten), waar je grote vraagtekens bij kunt plaatsen.
BeantwoordenVerwijderenTer aanvulling:
BeantwoordenVerwijderenMorocco drives out its Berbers, then spies on them
The Moroccan Secret Service's attempts to recruit spies in the
Netherlands has angered the Dutch government. And in Morocco, the
espionage affair has provoked heated discussion. It seems that Morocco
feels threatened by the Berber population living abroad and wants to
monitor the life of its second-class citizens in foreign countries.
Most of the Moroccans living in the Netherlands are Berbers from the
Rif region.
The furore erupted after the dismissal of the Rotterdam police
officer, Re Lemhaouli, following allegations that the policeman had
been passing information to the Moroccan Secret Service via the
embassy in The Hague. The Dutch government protested to the Moroccan
Embassy. This week, the Dutch current affairs TV programme NOVA
revealed that Rabat had recalled two its diplomats two months ago,
after receiving the complaints about the alleged espionage. Foreign
Minister Maxime Verhagen has made it very clear that he does not
appreciate Morocco's interference in internal Dutch affairs. The Dutch
parliament is to hold an emergency debate on the affair next week.
It has since transpired that the Rotterdam police officer is not the
only person to have been approached. Fouad el Haji, a Labour local
councillor, claims that he was also contacted, "just like a former
Dutch MP of Moroccan origin." Mr el Haji was apparently referring to
former Socialist Party MP Ali Lazrak, who denies having been
approached himself, adding that "it was well known that the Moroccan
Secret Service was active in the Netherlands" and that other prominent
politicians of Moroccan origin were asked to lend their co-operation.
A colleague at Radio Netherlands Worldwide confirms that certain Dutch
citizens of Moroccan origin are routinely approached by the secret
service. "The Moroccan government approached me years ago, when I
first came to live in the Netherlands," says the journalist and
describes the way Rabat works as: "Scary. First, I got a call on
behalf of the Moroccan ambassador asking if I wanted to help improve
the image of Morocco here." The journalist declined, but was "accosted
by the press attaché at a conference", though he was able to brush the
embassy staff member aside. Afterwards the journalist was rung again,
once at work and once at home.
Two articles from the Arabic department of Radio Netherlands
Worldwide, which were published word for word on Morocco's largest
website Hespress, have received reactions from dozens of Moroccans
living in various European cities and Morocco. Rabat wants to monitor
the Berbers living in the Netherlands, is basically the gist of the
commentaries. "What frightens Morocco is the fact that half a million
Berbers are living in the Netherlands. Amsterdam is the third largest
Berber town after Nador and Huceima," says one reaction. Another,
written by someone who calls himself "the star of the Rif" says "The
liberation of the Rif is taking place in Europe." An emigrant Berber
writes: "First, this regime drove us out of our country, then they
followed us here."
No less than three quarters of Moroccans in the Netherlands are of
Berber origin. Ethnically, there is no difference between the Berbers
and the Arab Moroccans; only language and culture divide the two
groups. In the past, Berbers were treated as second-class citizens,
but nowadays their language and culture are more recognised by
Moroccan authorities. Arabic is still the official language of the
country.
Mahjoub Benmoussa of Platform Foreigners Rijnmond, an association
which assists integration into Dutch society, thinks the reason Rabat
wants to keep tabs on Moroccans in the Netherlands is because they
"can move freely in political, trade union and cultural circles here
without being monitored. Their influence affects Morocco." Former
chairman of the Dutch Cooperative of Morccans and Tunisians, Said
Boudouft, believes that economic factors also play a role - a lot of
money generated by Moroccans in Europe passes back into the Moroccan
economy. Fear of "Islamic cells operating from Europe who have proven
that they can strike within Morocco" is another factor.
Dutch Foreign Minister Verhagen has condemned the actions of the
Moroccan Secret Service and says the Netherlands is "ill served by the
vile practices". Next week's debate in parliament will no doubt lead
to heated debate. Reacting to Moroccans who allow themselves to be
influenced by Rabat, Conservative VVD MP Fred Teeven said: "They have
two passports. If they think their future lies in Morocco, then they
must clear off there as quickly as possible." And with incidents of
Moroccan attempts at espionage also reported in France, Spain and
Belgium, the heat from next week's debate in the Dutch parliament
could be felt across Europe's political plains.
Van Menebbi hoorde ik lang geleden voor het eerst. Het kan zo maar 10 jaar geleden of meer zijn geweest. Om één of andere reden werd hij in elk geval door zichzelf, maar ook door anderen, toen al beschouwd als belangrijk vertegenwoordiger van het Marokkaans-Nederlandse volksdeel, en vanwege dat feit was hij, naar het scheen op uitnodiging, aanwezig bij de jaarlijkse herdenking van de februaristakingherdenking bij het standbeeld van de Dokwerker op het Jonas Daniël Meijerplein in Amsterdam. Het had de organisatoren van de plechtigheid vermoedelijk een fijn idee geleken dat deze Marokkaanse Nederlander, denkelijk ook moslim, juist hier, bij deze gelegenheid, ook eens een zegje kwam doen. Wie die organisatoren waren zou ik niet meer weten; ik heb ook geen idee hoe zo'n plechtigheid wordt georganiseerd, maar er staat me vaag iets bij van joodse organisaties die erg prijs stelden op de aanwezigheid van een prominente moslim bij een dergelijke plechtigheid. Immers: de inter-ethnische en inter-religieuze verbroedering kan nooit genoeg bevorderd worden.
BeantwoordenVerwijderenHoe het zij, wat ik me nog met zekerheid herinner is dat Menebbi van zijn kant de herdenking van de februaristaking als een uitgelezen gelegenheid bleek te beschouwen om nu eens aandacht te vragen voor het Palestijnenvraagstuk en er op te wijzen dat de joden in Israël zich niet minder erg tegen de Palestijnen misdroegen dan indertijd de Duitse bezetters tegen de Joden. Dat viel niet bij alle februaristakingherdenkers in even goede aarde.
Dat Menebbi wel degelijk het gevoel van een omvangrijk deel van zijn achterban vertolkte, bleek later wel in maart (of april?) 2002, toen grote aantallen Marokkanen, onder wie ook veel schattige jonge gehoofddoekte meisjes, in een anti-Israëldemonstratie meeliepen achter spandoeken met lucide teksten als "Sharon=Hitler", voorts o.a. ook swastika's en jodensterren met het 'is gelijk'-teken ertussen. (Het was een hele keurige, vreedzame demonstratie, schreef een woordvoerder van Een Ander Joods Geluid daags daarna in de krant, afgezien van een enkel uiteraard betreurenswaardig incident, zoals dat enkele jeugdige Marokkanen hun enthousiasme voor de Palestijnse Zaak ietwat overdreven door gezamenlijk een passant met een keppeltje in elkaar te slaan.)