Slavernij

Een slaaf werkt voor zijn meester. Een slaaf moet onder dwang de vrucht van zijn arbeid afstaan aan zijn eigenaar, die – anders dan de slaaf – niet werkt.

Is het ook slavernij als de hedendaagse maatschappij iets terugvraagt van mensen die een uitkering genieten? Er wordt door onze progressieve medemens nogal eens gesteld dat dit het geval zou zijn. Ik heb altijd geloofd dat dat zo is. Maar tegenwoordig twijfel ik.

Volgens de gewone manier waarop de woorden ‘slaaf’ en ‘slavernij’ gebruikt worden, is het toch
eigenlijk eerder de belastingbetaler die de slaaf is. Hij moet immers onder dwang de vrucht zijner arbeid afstaan opdat daarmee uitkeringen gedaan kunnen worden aan mensen die niet werken.

Het systeem van uitkeringen berust uiteraard op het toepassen van dwang. Het is geen ouderwetse vrijblijvende liefdadigheid, die tijd is gelukkig voorbij. Maar er is, althans tot op heden, één partij die binnen dit systeem van dwang desondanks geheel vrij van dwang is gebleven: de uitkeringsontvangers. Dat is raar. Dat inwoners van een land naar draagkracht bijdragen aan collectieve voorzieningen (straatverlichting, politie, leger, Noord-Zuidlijn) is goed te begrijpen.

Dat de staat en de ambtenaren ook moeten leven en geld uitgeven, begrijpt iedereen ook nog wel. Maar hoe vaak, voor wie en waarvoor moet een mens nu verder belasting betalen, en meer dan één keer: eerst op het geld dat hij binnenkrijgt, dat heet inkomstenbelasting; dan op het geld dat hij uitgeeft, dat heet BTW; en ook nog weer eens op het geld dat hij spaart, dat heette vermogensbelasting maar de huidige naam is mooier.

Waarom is dwang tot het betalen van belasting goed en sociaal wanneer het om ontvangen, uitgeven en sparen gaat, terwijl dwang elders gelijk gesteld wordt met iets immoreels als slavernij? Het ironische daarbij is dat, gezien de uitgeoefende dwang, de belastingbetaler zich eigenlijk dichter bij de klassieke slavenpositie bevindt dan de uitkeringsgerechtigde die nu, wanneer hij een tegenprestatie moet leveren, in de rol van slaaf wordt gecast.

Waarom moet de benodigde dwang niet even zo goed eerlijk verdeeld worden tussen de slaven en de meesters, net zoals de inkomens?

14 opmerkingen:

  1. Er bestaat een verschil tussen slavernij en dwangarbeid, en tussen geld en vermogen onvrijwillig afstaan, of lijf en leden onvrijwillig afstaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "Volgens de gewone manier waarop de woorden ‘slaaf’ en ‘slavernij’ gebruikt worden, is het toch
    eigenlijk eerder de belastingbetaler die de slaaf is. Hij moet immers onder dwang de vrucht zijner arbeid afstaan opdat daarmee uitkeringen gedaan kunnen worden aan mensen die niet werken."

    Neen, dat is niet het geval.

    dwang:
    "Uitspraak: dwɑŋ de -woord (mannelijk) Zelfst. Naamw. wat je doet om iemand iets te laten doen wat hij of zij niet wil. Synoniem: pressie `dwangarbeid` `onder dwang medicijnen toedienen`"

    plicht:
    "plicht
    Een taak die men op zich genomen heeft of opgelegd heeft gekregen."

    Jansen vergeet de vrijwilligheid, waarmee het individu lid is geworden van de samenleving.
    Bij intrede krijgt de burger geen dwang opgelegd, maar een pakketje van plichten en rechten. De plichten zijn verbonden met de rechten. Dus is er geen sprake van dwang, want de burger krijgt ook ook rechten.
    Dwang wat betreft de uitkeringstrekker is ook niet valide, maar plicht wel. Ook de zwakkere in de samenleving moet zich verbonden voelen met diegenen die het financieel goed voor elkaar hebben, en moet afhankelijkheid van andere burgers ziente voorkomen, als plicht.

    Ook is er geen sprake van solidariteit, maar van het dragen van de last om de gemeenschap te ondersteunen, om verval te voorkomen.

    Dat het een en ander danig uit de hand is gelopen, ben ik wel van mening en vandaar mijn stelling dat we moeten streven naar een overheid die, pak em beet, 10% zal zijn van wat het nu is. Dat de overheid enkel dàtgene doet wat hoogstnoodzakelijk is.
    Sociale voorzieningen, ziekenhuizen, politie, brandweer, dijkbewaking, onderwijs, monetair beleid, enz,enz, kunnen makkelijk door de burger verzorgd worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vroeger werd de burger gevraagd om een bijdrage voor het algemeen nut, maar hoe kwaadwillender of bureaucratischer de staat, des te meer de last op de schouders van de burger drukte.

    We kunnen dat laatste nu constateren: de staat drukt aardig op de schouders van de burger. Niet vanwege inhaligheid van de wereldlijk leiders, maar vanwege hun wereldverbeteringsideeen, dus door dat wat politci eigen is.

    Emancipatie is goed, maar kan qua arbeid beter beperkt worden wanneer vele varkens de spoeling dun maken
    Ontwikkelingshulp is loffelijk, maar waarom die doelgroep in het eigen land halen, en de burger belasten met de fysieke en financiele lasten van hun resocialisatie, hun voortplantingsdrift, hun intolerante (korte lontjes)
    mentaliteit ?

    Algemene lankmoedighedd maakt de dienst uit sinds de jaren 80, toen ook al veel waarheid politiek niet correct was. Bv bijklussende wao-ers, overlastgevende 'ethnische' horecabezoekers, vakantieoprekkende gastarbeiders, eigen zakken vullende pvda-ers.

    En de werkgevers keken er naar en vroegen dat de rekening gelegd werd bij de minimumloon beperkte, door immigranten bedreigde, loonmatigende, werktijdverlengde, aow opgehoogde, extra accijnsen, OR, BPM, ProcesVerbaal en Wegenbelasting betalende burger, die moet zien hoe is tot zijn 50e aan het werk blijft, om daarna in de bijstand te overleven tot zijn 67e.
    En de overheid weet het al jaren, heeft er indertijd hard aan meegewerkt dat eerst mensen van werk in de wao en uiteindelijk in de vut kwamen, en doet nu alsof haar neus bloedt.
    Samen met de werkgevers natuurlijk, die van geen regulering willen weten.

    Net als met de euro: volgens Rutte kunnen we niet zonder omdat de bankensector er zoveel baat bij heeft. De euro zou er voor de burger moeten zijn, maar de doorslag geeft de al tientallen miljarden gekost hebbende bankensector.

    De verheven, geemancipeerde, geseculariseerde inspraakhebbende burger, levend in een vrij land, in een niet democratisch europa, aan de leiband van overheid, werkgevers en banken.
    Wereld op zijn kop?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk! Een hele frisse kijk op deze werkelijkheid!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn reactie op dit stukje zou ik niet treffender kunnen verwoorden dan wijlen Pamela Hemelrijk al eens heeft gedaan.
    http://www.theovangogh.nl/antisosialistisch%20manifest1.html

    BeantwoordenVerwijderen
  6. We zijn ook in een democratie slaven, alleen 'we' mochten (moesten) naar school. (geleerde slaven)
    Voor de rest ben je slaaf van je hypotheek, je huis, baan, auto, gezin, je sociale omgeving, enz...
    Ook al ben je financieel onafhankelijk en kun je gaan en staan waar je wilt. Je blijft een slaaf van je eigen ontwikkeling en sociale omgeving. Je neemt jezelf altijd mee...(haha)

    De uitkeringstrekker is en blijkt ook een slaaf van het systeem.

    Prettige bijeenkomst (Het ironische) ook de 'master' blijk(f)t een slaaf van zijn eigen opgebouwde denkbeelden en structuur. Is hij er niet ! dan stort het hele wereldje in.

    Dus 'master/slave' is lood om oud ijzer.
    We zijn hier alleen om ons voort te planten. (prettige ironie)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dwang en plicht.
    Kennelijk voelt men zich gedwongen en verkeert in een meester-slaaf verhouding.
    Dwang en solidariteit zijn wellicht socialistische vertalingen van verplichting, maar de barmhartige samaritaan vanuit de kerk heeft ook kwalijke invloed.
    Dwang niet, maar plicht past bij een gezonde samenleving.

    Voor een democratische samenleving is dat raar. Immers de authoriteiten worden gecontroleerd door de gelijken aan burgers, de vertegenwoordigers van de burgers.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. een treffende actuele illustratie..

    http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2012/03/versoepeling_ontslagrecht_voor.html

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het huidige sociale stelsel is in de kern goed, maar door die uitwassen is het echter walgelijk geworden. Ja, de belastingbetaler is slaaf, vooral de werkenden met modale inkomens zijn niet goed vertegenwoordigd. In Amsterdam zijn 52000 uitkeringstrekkers vrijgesteld van 48 euro afvalstoffenheffing en die 48 euro is als solidariteitsheffing als exra belasting bij de werkenden gedaan. Kortom de pvda in Amsterdam bedrijft weer zijn eigen inkomenspolitiek. Walgelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. HANS, JE BENT WEER LEKKER AAN HET OUWEHOEREN.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hans, je bet weer lekker aan ouwehoeren.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. HANS, JE BENT WEER LEKKER AAN HET OUWEHOEREN.

    BeantwoordenVerwijderen