Jan Jaap uit Tilburg bedreigt

Jan Jaap is een aardige jongen die als student nog bij me te gast is geweest toen ik in Egypte werkte, rond 1980, denk ik. Ik was toen de jeugdherbergvader (‘directeur’) van het ‘Nederlands Instituut’ in Cairo. Jan Jaap was een van de vele studenten die toen rond dat instituut rondhingen. Bijna allemaal, ook hij, werkten ze hard aan hun Arabisch en aan hun scripties, want dat was toen nog heel gewoon. Jan Jaap heeft in die tijd bovendien typisch Egyptische narigheid meegemaakt, hij herinnert het zich nog wel. Maar daar gaat het nu niet over.

Waar het over gaat is dat hij bedreigd zegt te worden. Makker: Doe onmiddellijk aangifte. Je hoeft niet
zelf te weten of het om bedreigen, stalken of beledigen gaat, daar hebben we superknappe strafrechtgeleerden voor. Baat het niet dan schaadt het niet, en onze politie is wel eens een tikje islamofiel maar niet getikt. De meeste bedreigingen komen per e-mail. Vaak herkennen de specialisten in het behandelen van zulke bedreigingen de afzenders direct aan hun stijl.

Een IP-adres is bovendien zo uitgelezen, en meestal gaat het om bedreigers die al een heel dossier hebben. Dan komt het goed uit als er weer een nieuw dossier in het dossier geopend kan worden, dat maakt de afhandeling door de heren rechters makkelijker. Wanhoop ook niet te snel als het om D66 in toga gaat: Ook bij rechters geldt dat er types tussen lopen die snik zijn. Verder, om eens eventjes een Tilburgs Stapeltje te doen, mijn indruk is dat die bedreigers toch wel erg vaak, zo niet haast altijd, uit de gelederen van Groene Khmer voortkomen.

Maar ik ben toch niet zo gelukkig met die Jan Jaap zoals hij zich nu opstelt. Dat hij geen aangifte doet maakt me argwanend. Ik geef het direct toe, dat is gewoon mijn slechte inborst, maar er is nog wat. Niet zo lang geleden heb ik in Nijmegen gesproken, samen met agressieve types die ik maar niet verder kwalificeren zal behalve dan dat ze alle truucjes kenden, en er gerust op waren dat hun publiek naïef was en van niks wist. Vanuit een bepaald oogpunt een volledig geslaagde avond, zullen we maar zeggen. 

Tegen het einde van de avond speelde zich in een flits een scene af die ik niet uit mijn hoofd kan zetten. Ik was zwaar in de minderheid, pardon, ik stond alleen. Ik kreeg van niemand bijval, alleen verwijten en veroordelingen vanwege mijn moreel foute standpunten. Maar ik zegde op een gegeven moment zo netjes als ik het maar zeggen kon dat we in Nederland toch eigenlijk niet meer vrij over de details van de voorschriften van de islam konden praten sinds de moord op van Gogh, ‘omdat die moord een zwaar kalmerend effect op de discussie gehad heeft’.

Daarop beet Jan Jaap me toe dat als je mij zo hoorde praten ‘dat maar goed was ook’. Heb ik dat echt goed gehoord? Kijk, iemand die zo een vakgenoot impliciet bedreigt, die moet daarna niet zaniken als hij zelf eens een keer bedreigd wordt. Zo iemand is een grote jongen die voor eigen rekening bedreigt en bedreigd wordt. Even kleinzerig als Rutger? Nee, Jan Jaap, flink zijn.