Sharia4whatever als ijkpunt voor ‘de gematigden’ ?

Blijkbaar heeft iemand met ‘het juiste profiel’ een impuls kunnen geven aan het parlementaire debat inzake het salafisme in België, en over sharia4belgium in het bijzonder. Volgens mij zijn het de recente verklaringen van Mijnheer Winants, de grote baas van de staatsveiligheid, die het salafisme ziet groeien als onkruid. Het is trouwens niet zijn eerste wake-up call. In 2009 noemde Mijnheer Winants eveneens in het duidingsmagazine ‘Ter Zake’ van de VRT imam Nordin Taouil een salafist. Naast een aanklacht van de bewuste imam aan het adres van zowel

Mijnheer Winants als de toenmalige Minister Van Justitie (Stefaan De Clercq – CD&V ), schreeuwde de hele politieke elite moord en brand. Mijnheer Winants had inderdaad beter gezwegen, maar het is erg pijnlijk om machteloos toe te kijken. Ik voel en kijk met hem mee naar het wereldvreemde schouwspel in het hart van de democratische rechtstaat.

Maar dit jaar zit België in een verkiezingsjaar. In oktober wordt de Belg weer naar de stembus gedreven, als kiesvee wegens verplicht, om zich te ‘compromitteren’ met zijn keuze voor één of ander  clubje ‘avonturiers van links of rechts’ zoals destijds Premier Tindemans de ‘lichtzinnigen’ noemde die de “grondwet als een vodje papier” beschouwen. Het zijn dergelijke figuren die heden blijkbaar de dienst uitmaken in de catacomben van de macht.

Acht jaar nà de éérste melding dat een booswicht als Fouad Belkacem  erg ‘aparte’ ideeën heeft wat betreft verantwoord jeugdwerk,  burgerschap en gemeenschapsvorming, is het blijkbaar tijd om aan ‘steekvlampolitiek’ te doen. Niet gehinderd door enig inzicht in wat ik de ‘rechtsfilosofie’ zal noemen, en zich  dus ook niet bewust van de draagwijdte  van hun voorgestelde maatregelen, is er een opbod begonnen tussen de partijen. Dit fenomeen is niet typisch Belgisch. Het steekt ook de kop op in Nederland waar men bijvoorbeeld laatst het voorstel van een paspoort met proeftijd voorstelde. Banaliteit kent geen grenzen, met of zonder diepe Schelde.

Zo hebben we in de GROEN fractie iemand zitten, Professor mensenrechten Mevrouw Eva Brems, die nog moet nadenken over het feit dat een verbod op het dragen van een nikab of boerka niet indruist tegen de godsdienstvrijheid.  Bij SPa hebben we Mevrouw Idrissi die botweg verklaart, of eigenlijk niet verklaart dat de standpunten van sharia4belgium nièts met ‘de islam’ te maken hebben. (punt) Waarom niet ? Dat komen we niet te weten. Zoals de vroegere SPa voorzitter Steve Stevaert stelde “ het socialisme zal gezellig zijn of niet zijn” , zo stelt vandaag SPa volksvertegenwoordigster Mevrouw Idrissi dat “de islam vrede zal zijn of niet zijn”.  Op mijn schrijven met de vraag “waarom ?” kwam tot op heden geen antwoord.

En dan is er de NVA van Bart De Wever. Hij neemt de boodschap van de staatsveiligheid wel ernstig en pleit voor een “buiten de wet stelling” van sharia4belgium. Daarmee wordt bevestigd dat deze organisatie dé ènige salafistisch geïnspireerde organisatie is op het Belgische grondgebied. Dat ondertussen in de Vlaamse regering NVA Minister Geert Bourgeois de Antwerpse moskee ‘de Koepel’ erkent, een oord waar salafisten als imam Taouil thuis zijn. Of anderzijds de Moslim Televisie & Radio Omroep (MTRO) die via de openbare omroep (VRT) uitzendt met subsidies van de Vlaamse Regering.   De redactie van deze MTRO  is bemand met de voorzitter en leden van de organisatie AL MAWADA (voorheen Jongeren voor islam) die Imam Nordin Taouil als ‘huisimam’ in hun midden hebben. Maar wie Abu Imran als ijkpunt gebruikt om te bepalen wie wel of niet ‘gematigd’ is, ziet uiteraard overal gematigden. Het is de intellectuele luiheid of on interesse bij de politici die maakt dat  beweringen als die van Mevrouw Idrissi “dit heeft niks met islam te maken” niet getoetst worden aan de bronnen en de jurisprudentie van de islam ( de koran, de hadith en de sharia.)

Het Vlaams Belang gaat nog een stapje verder en eist het afnemen van de Belgische nationaliteit van Abu Imran. Ze achten hem blijkbaar onvervangbaar. Hij is immers ‘gezegend’ met de dubbele nationaliteit Marokkaans-Belgisch en wordt niet stateloos, dus wat is het probleem ? Dit lijkt voor de argeloze burger een prima idee. Maar niets is minder waar. Het is schieten in de eigen voeten.

Wat gedaan met een opvolger van de ‘onvervangbare’ die enkel over de Belgische nationaliteit beschikt,  of met mensen van andere clubjes die ook onwenselijke boodschappen en doelstellingen huldigen ? Inderdaad, in dergelijke omstandigheden is een gelijke maatregel niet mogelijk.  Dit gevaarlijk juridisch precedent zou één van de pijlers van de rechtstaat danig in vraag stellen, met name ‘het gelijkheidsbeginsel’ ! Dit om nog maar te zwijgen over de vrijheid van geweten dat niet vermeldt of dat over een goed of slecht geweten gaat. Of de vrije meningsuiting die, door het Europees Hof Voor De Rechten van de Mens in het in 1976 gevelde‘Handiside arrest’ als volgt  wordt omschreven:
“ de vrije meningsuiting niet alleen van toepassing is op “informatie” of “ideeën” die gunstig worden ontvangen of niet als aanstootgevend worden beschouwd dan wel met onverschilligheid worden bezien, maar ook op die uitingen die de staat of enig deel van de bevolking beledigen, choqueren of verontrusten.”. Het Hof voegt er nog fijntjes aan toe: “ Dat zijn eisen van pluralisme, tolerantie en ruimheid van geest zonder welke er gèèn democratische samenleving kan bestaan.”

Als we de eigenlijke doelstellingen van sharia4whatever eventjes aandachtig bekijken, dan is dat in de eerste plaats de rechtstaat afbreken, ontmantelen en ondermijnen. Zij doen dit met provocerende retoriek en acties. De voorstellen van de verschillende politieke fracties zullen het bereiken van deze doelstellingen eerder faciliteren dan verhinderen. Door hun enge focus op sharia4belgium en Abu Imran in het bijzonder blijven de grote organisaties zoals AL MAWADA & Co ver buiten beeld. Men zou bijna vergeten dat onlangs HIZB UT TAHRIR een eerste meeting heeft georganiseerd in België. Deze organisatie is een internationale gezelligheidsvereniging die een C.V. kan voorleggen dat is geschreven in bloed en tranen, onderdrukking en barbarij, homofobie en Jodenhaat.

Het zou de politieke elite én een deel van de intelligentsia (whats in the name ?) sieren te bekennen dat ze hopeloos te laat zijn om op de verklaringen van Mijnheer Winants van de staatsveiligheid  in vijf minuten een antwoord te geven. Het zou van enige ‘dienstbaarheid en politieke ernst’ getuigen moesten ze toegeven dat ze acht jaar geleden ‘ beter die ietwat overprikkelde en verbouwereerde nabijheidswerkers  ernstig hadden genomen ‘.  Toen, tja toen was het nog embryonaal klein en beheersbaar, vandaag echter onbeheersbaar en aanleiding tot paniekerige steekvlampolitiek. En voor mij geld de spreuk “achteraf is het gemakkelijk praten” dus niet ! Ik en anderen hebben vooraf gesproken en zeker niet overdreven. Eerlijk gezegd, zowel Fouad Belkacem als de 12 zielen, oprichters destijds van Jongeren voor islam hebben zelfs mijn stoutste verwachtingen vér overtroffen ! Maar zelfs dan was, zoals Hans Teeuwen datzegt : “hoongelach mijn deel”.  

En na een betoog als hierboven komt dan altijd de vraag van deze net ontwaakte ingezworen-hoeders van de grondwet: “ wat moeten we dan ?”. En in het bewustzijn dat gedane zaken geen keer nemen heb ik toch nog een ideetje. Ze zouden eens kunnen beginnen nadenken over een procedure om de erkenning van erkende erediensten terug te nemen. Zo’n procedure bestààt gewoon niet, eens erkend- voor eeuwig erkend. Ook als die eredienst helemaal geen eredienst blijkt te zijn maar een ideologie met een vleugje religie en veel onwrikbare principes die op een dergelijke manier haaks staan op deze van de rechtstaat dat men kan verwijzen naar een ............ precedent. Andere ideologieën zijn immers om dezelfde redenen niet erkend, uitgesloten van verkiesbaarheid, en voorwerp van menige preventie en herinneringseducatie in het onderwijs en het maatschappelijke middenveld.

Het komt er dus op aan om, ten eerste, te bestuderen aan de hand van de bronnen of de uitlatingen van Abu Imran indérdààd niks met de islam te maken hebben zoals bijvoorbeeld Mevrouw Idrissi beweert. Ten tweede, een procedure uitwerken om de rechtstaat in de mogelijkheid te stellen een erkende religie of niet-confessionele levensbeschouwing  zijn erkenning te ontnemen in geval van ‘contractbreuk’.

Als zou blijken dat de retoriek  van sharia4whatever niet niets, maar àlles met de erkende islam te maken heeft,  alle oprechte en ogenschijnlijke gematigdheid daar gelaten, dan wordt deze retoriek vandaag evenzeer erkend én betoelaagd door de rechtstaat, het ‘dogma’  van Mevrouw Idrissi ten spijt. En in hoeverre dan zal blijken hoe relevant dit Vlaamse Parlementslid is voor de islam ? Daar mag zij zelf over nadenken. Ik hoop in ieder geval dat zij uitkomt bij “ quasi irrelevant “, ze heeft immers trouw aan de grondwet gezworen en die rechten, vervat in die grondwet wens ik haar en alle anderen van harte toe, met of zonder erkende islam.

Het kan er op lijken dat ik hier Abu Imran verdedig maar dat is niet zo. Ik verdedig de fundamentele principes van de democratische rechtstaat. Ik deed dat in 2004 toen ik de eerste maal het beleid informeerde over hem, ik doe dat nu omdat ik de perverse gevolgen voor de rechtstaat inschat van de zinledige en ondoordachte nep oplossingen die politici nu voorstellen om hun langdurig wegkijken te compenseren. Dit falen compenseren door de rechten van alle burgers te verengen in de richting die Abu Imran ook voorstelt is lichtzinnig, gevaarlijk en onwenselijk, omdat “de grondwet geen vodje papier is”.  

Peter Calluy.    

Boom.