Barroso, Arafat en de Dalai Lama

Om als een soevereine en zelfstandige natie te gelden, moet een natie in de hand kunnen houden wat er aan de eigen grenzen gebeurt, en bij machte te zijn te bepalen wie er daar in- en uitgaat. Een staat is alleen een staat als het zijn eigen grondgebied beheerst. To be called a sovereign nation, a nation has to be able to control its own borders.

Het is jammer, maar aan die klassieke definitie van een zelfstandige, internationaal erkende staat voldoet Nederland al lang niet meer. Dat kostbare bezit (heel wat landen hebben er zwaar voor moeten
vechten, er zijn ongetelde jongemannen voor gesneuveld) is door Balkenende aan Brussel weggegeven – maar de Europese Unie zelf, met Hoofdstad Brussel, voldoet evenmin aan deze elementaire eis. 

De EU is niet bij machte de eigen grenzen te bewaken. Het grootste lek zit aan de Griekse kant. ‘Lek’ is in dit verband het verkeerde woord want het gaat niet om een haast onzichtbaar gaatje maar om duizenden kilometers strand, verspreid over honderden grote en kleine eilanden. De afstanden zijn niet groot, en vaak kan je vanuit Turkije je Griekse bestemming al voor vertrek goed zien, niet alleen op heldere dagen, maar elk moment.

Het is geen enkel probleem om vanuit Turkije en elders naar een van de dun bevolkte Griekse eilanden te komen, en vandaar door te reizen naar de rest van de Schengen-zone. Wie die route kiest, heeft meer last van mensenhandelaren die files veroorzaken op de belangrijke punten waar overgestapt wordt dan van grensbewaking door Griekenland of de EU.

De Turkse oostgrens is bovendien ook onoverzichtelijk. Het gaat om een bergachtig, uiteraard weer dun bewoond gebied, en alleen rond de grote wegen bestaat er staatscontrole. De rest is toeval. En dan is er ook nog Lampedusa bij Sicilië en Malta, ideaal vanuit Libië-Tunesië-Algerije. Maar de oversteek naar Malta en Italië is net als die naar Spanje gevaarlijk. Kies maar liever voor de Griekse eilanden.

De EU kan nog zo de wenkbrauwen fronsen tegen ‘Den Haag’ en wie er verder pruttelt: erkenning van de EU als zelfstandige internationaal erkende politieke autonome soevereine entiteit is voorbarig, precies als de erkenning van de Palestijnse, de Koerdische of de Tibetaanse staat. Of Baluchistan. Of Friesland.

Dag Europese Unie. Jammer. Misschien later nog eens. Laat Barroso wanneer hij wil blijven vergaderen, maar verder vergaderen met Arafat en de Dalai Lama. Wij gaan weer gewoon doen. Zodra het niet meer mogelijk is ongehinderd van Kenya via Sebta naar Portugal, of van Wladiwostok via Teheran naar Hoek van Holland te liften, praten we verder.