De dood is als een vaas, waarin je valt;
Een mooie vaas, een kelk, om zo te zeggen.
Hij heeft een slanke hals en een gestalte
Waar iemand heel wat eer mee in kan leggen.
Oranje is hij, met een zwarte rand
Die niets van treurnis heeft en, weet je, ook een
Pikzwarte voet - dus aan de onderkant -
Daar zwarten met oranje zo mooi stroken.
Om 's hemels wil, dat is een mooie vaas:
Een vaas vol dagscheer nog - weldra gevuld,
Zo hoop je, met je botten. Maar, helaas,
Geen mens zei nog: Val dood. O, ongeduld...
Gerrit Komrij
(Uit: Gerrit Komrij - Alles onecht. Keuze uit de gedichten. Pag. 53, Uitgeverij De Arbeiderspers)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten