Deze polemiek is niet met een scalpel geschreven, er is geen sprake van fileren maar er is met de botte
bijl gehakt. Aldus en kort samengevat de jury (unaniem?) bij monde van Jaffe Vink over de bijdrage De krokettenkop van Tonio die schrijver Anton Dautzenberg inleverde. (Tjongejonge, als dat zo is dan had er nog wel een inleiding van een zekere katholieke dame verwijderd kunnen worden, liefst inclusief d'r bijdrage.)
Smaken verschillen maar daar gaat het toch niet om bij polemiek? Fileren, iemand op z'n nummer zetten, een punt maken, taboes doorbreken, lachen en in stijl schelden, daar gaat het om. Het is smullen, als je ervan houdt en als je er niet van houdt, heb je pech, meer niet.
Theo van Gogh was er goed in. Hij werd erom bewonderd, is erdoor verguisd en sinds hij er niet meer is, mist menigeen hem om zijn scherpe pen. Zo gaat dat. Jaja. Maar nu schrijver Anton Dautzenberg in Van Goghs voetsporen treedt en een schotschrift schrijft dat alle verwachtingen overtreft, lusten de honden er geen brood van. De honden met het wijzende vingertje, bedoel ik.
Dautzenberg heeft het gewaagd te spotten met een taboe: de vercommercialisering van de dood van een jongen die in de bloei van z'n leven verongelukte. De vader, de bekende maar niet zo heel veel meer gelezen schrijver A.F.T. van der Heijden schreef het boek TONIO met op de kaft een gestileerd zoonsportret dat ons wegens groot succes op vele straathoeken ongewenst aankijkt. Overal kom je 'de krokettenkop van Tonio' tegen, en, zoals Dautzenberg schrijft, 'je [Tonio} siert de borreltafel van overgangsvrouwen die nog nooit een boek van je vader hebben gelezen.'
Vind ervan wat u vindt, maar hier is over nagedacht. Het is waar, weet ik helaas van dichter bij dan me lief is. Dat kan niet voldoende benadrukt worden. O wacht, dat mag dus niet.
De wél veelgelezen schrijver Anton Dautzenberg heeft het de Scalpel-jury erg ongemakkelijk gemaakt. Dat bleek ook wel uit de uitvoerige toelichting waarom hij het niet geworden is maar in mijn ogen heeft de jury zich geblameerd door hem de prijs niet te durven gunnen. Volgens mij ziet zij een bijl waar ik een scalpel zie. Verder viel er wel wat te genieten tijdens deze editie. Ik had heel graag de bijdrage van Marcel van Roosmalen gehoord maar hij bleek afwezig.
Anton Dautzenberg verdient Het Scalpel 2012 het meest, hij had 'm moeten winnen. Daarbovenop is hij mijn held omdat hij resoluut de-pauselijke-kaars van het spreekgestoelte veegde, of ging dat toch per ongeluk? (De kaars die het katholieke meisje Mariska geraffineerd had neergezet en achtergelaten (of ging dat toch per ongeluk?)) Heel veel dank daarvoor!
Gezegend zij ondertussen het internet, daar valt 'De krokettenkop van Tonio' gelukkig nog te lezen. Niet omdat het moet, of omdat Dautzenberg het nodig heeft maar omdat het kan. Veel leesplezier!
[Update: Hier de Polemiek van A.H.J. Dautzenberg zoals uitgesproken op de Avond van de Polemiek
Voor zover ik 't allemaal heb kunnen toezien, vanuit mijn luie internet-stoel, kon ik geen stijve plasser krijgen van dat "pollemiekje" van Dautzenberg.
BeantwoordenVerwijderenDe man was me al eerder opgevallen als pleitbezorger voor het recht om gebruik te maken van eventuele "erotische" gevoelens bij kinderen(vanaf hun geboorte, desnoods) een lans te breken, of het "bespreekbaar" te maken. of zoiets.
Je moet toch wel 'n gigantische Bal Gehakt zijn om zo'n figuur nog enig respect te tonen
Als ik al het internet-gevloek en -getier en het leeg laten lopen van de afgelopen jaren beschouw, dan is Dautzenberg de enige die daar klasse aan weet te geven.
BeantwoordenVerwijderenHet is fair om je oordeel te baseren op zijn polemiek.
Dat Het Parool de tekst van dautzenberg niet in de krant wil afdrukken kun je ook zien als een dolksteek in de rug van Theo van Gogh. Na 8 jaar.
BeantwoordenVerwijderenAch, en zo heeft ieder zijn eigen favoriete stijl, over smaak valt niet te twisten zullen we maar zeggen al probeer jij dat wel Annelies.
BeantwoordenVerwijderenTja,en hoe moet het nu verder met de "baby" van Pierre Vinken en Hans van den Bergh?
BeantwoordenVerwijderenIk heb het stuk van Dautzenberg gelezen. Hij doet maar. Ik heb ondertussen alle reden dit absoluut te verafschuwen. Ik ken helaas verschillende mensen die een kind hebben verloren. Ik heb die pijn van dichtbij gezien. Als je die pijn ziet, die inderdaad nooit weggaat, dan vraag je je af hoe iemand het in z'n hoofd haalt zo'n stuk te schrijven. Dat moet dan ook nog fantastisch worden gevonden.
BeantwoordenVerwijderenIk ben een van die lezers die Van der Heijden vroeger fantastisch vonden maar inmiddels niet meer zo in zijn werk geinteresseerd zijn. Maar twee jaar terug pakte ik na jaren 'Asbestemming' weer eens uit de kast, mede omdat mijn eigen vader kort daarvoor was overleden. Ik vond het ook bij herlezing een sterk boek. Vanwege het bovenstaande was ik daarom van plan zodra ik weer in Nederland ben 'Tonio' te lezen. Ik vind het ook volkomen begrijpelijk dat Van der Heijden zich tot het schrijven wendde om een uitweg te vinden voor zijn verdriet. Hoe ik het boek ook zal vinden, het stuk van Dautzenberg blijft walgelijk.
Ik vond een sterke reactie onder stuk Dautzenberg: "Godogod wat zijn we bang voor sentiment. Wie zijn kind verliest mag wat mij betreft een onvoorstelbare tranentrkker schrijven. Het zijn godomme echte tranen als het jou kind betreft. Zeik daar niet over dat het om emotionele exploitatie gaat. Literatuurcritici kunnen vaak niet tegen echt leed. Het moet cynisme, afstand, ontheemde fantasie en desolaat zijn, maar oh jee als het echt verdriet is. Dan is het al gauw verdacht." - Precies!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenKeesB ik ben het volledig met je eens. Mijn jongste zoon overleed in 2010. Overigens heb ik in 2003 een nier aan hem afgestaan. Ik denk niet dat Dautzenberg ook maar enig idee heeft wat de dood van een kind betekent. Dat een schrijver tracht zijn leed te verwerken in het schrijven van een boek daarover, ligt voor de hand en is volkomen begrijpelijk. Uiteraard staat het Dautzenberg vrij om daar kritiek op te hebben, maar het staat mij vrij, evenals u om het een walgelijk stuk te vinden.
BeantwoordenVerwijderen