"Ik was bang dat de kinderen dit jaar vaker langs zouden komen en niet alleen op zondag [11 november]. Vrijdag kon, zaterdag kon, zondag kon…," verzucht de ene dame.
De andere dame, die tegenover haar zit en een jaar of tien ouder oogt, ze kan de zestig net gepasseerd zijn, haakt in: "Ik probeer toch elk jaar iets nieuws te doen. Elk jaar denk ik, nu weet ik het echt niet meer! Ik had al een lampion opgehangen… Eén keer had ik plastic bekers gevuld met pepernoten. Dat was wel het leukst. Gelukkig had ik er veertig, ze zijn allemaal opgegaan!"
"Wat leuk dat je er zoveel werk van maakt!" antwoordt haar jongere vriendin of kennis. "Bij ons is het echt noodzakelijk kwaad, Sint Maarten. Je kúnt het niet overslaan. Je kunt er niet onderuit. Nou probeer ik wel altijd iets te kopen wat ik zelf ook lekker vind…."
De ander knikt begripvol.
"Ik heb ook wel eens geld uitgedeeld," gaat de jongere verder, "maar de ouders vinden dat niets. Calvinistisch gedoe. Geld geven dat doe je niet." De laatste twee zinnen spreekt ze meesmuilend uit. De oudste negeert dat, die vraagt nieuwsgierig:
"Hoeveel geef je dan?"
"Oh, een dubbeltje. Als je het omrekent naar guldens is het best veel.
Dan ben je gewoon de leukste buurvrouw, eentje die geld geeft!"
"Ja, op het platteland wordt altijd al veel gecollecteerd," weet de oudste. "Het zijn de vrouwen die dat doen. En het werkt ook nog! Voor de hersenstichting bijvoorbeeld. Ik wilde ook eens voor de dierenbescherming collecteren maar dat werkt niet. Dat interesseert die boeren niets."
De jongere dame vult aan: "Op het platteland móét je gewoon iets geven. Je moet dus altijd geld in huis hebben. Straks de krantenjongen, die krijgt twee euro. Twee euro is precies goed. De glazenwasser is altijd een tientje…"
"Ik heb nooit genoeg geld in mijn portemonnee," onderbreekt de oudste.
Op het perron maak ik snel een foto van de dames, de platteland-experts. Ze gaan zo op in hun gesprek. Mij hebben ze niet in de gaten.
Leuk verhaal en mét echte foto!
BeantwoordenVerwijderenIn de 20 jaar dat ik in 020 woon werd er nooit sint maarten gelopen. Ik heb het althans nooit gezien in de Pijp of in Oud West. Maar wat zag ik tot mijn grote vreugde dit jaar? Hordes wiebelende lampionnetjes met hun ouders er achteraan in mijn buurt! "Wat is er aan de hand in deze stad?", vroeg ik mij direct af. Is dit een stil verzet tegen de ont-Nederlandsing? Is de Heilige Geest dan eindelijk nedergedaald? Hebben een paar opstandige schoolmeesters en juffen een geheim beraad gehad en de beuk erin gegooid door het vak "lampionnen maken" opnieuw te introduceren? We weten het niet maar het is en blijft een prachtige traditie.
Zo, dus mevrouw Van der Veer rijdt in de trein met de eerste klasse.
BeantwoordenVerwijderenDas interessant om te vernemen.
Bij deze wil ik mevrouw van der Veer iets verklappen:
Als ik het vermoeden heb dat daar geen controleur in aantocht is gaan ik met mijn biljet Tweede Klasse in de coupé zitten die slechts voor reizigers Eerste klasse is bestemd.
Stout, hé?
Merkwaardig overigens dat leden van Groen Links daaromtrent nimmer vragen stellen in het Parlement:
Dat men nog klassenonderscheid in de trein maakt.
Wat betreft Sint Maarten: Dit feest was slechts in enige streken van ons land gekend, bij voorbeeld in Kennemerland.
Gans stuitend is het als moghrebijnse kinderen op deze christelijke feestdag bedelend langs de deuren gaan.
Voor muzelmannen is verering van (christelijke) heiligen taboe (harâm).
Is dat nou een typische Nederlandse eigenschap om een ander aan te spreken op de manier waarop deze zijn geld wenst uit te geven? Ik vind dat een misselijke eigenschap.
BeantwoordenVerwijderen