Laat maar lekker overwaaien

Op gezag van Malou van Hintum bovenaan gezet: 'Kan iemand mij het principiële verschil uitleggen tussen een schaamlipcorrectie en vrouwenbesnijdenis?'

Zou u 340.000 euro per maand willen verdienen? Ik wel. Dolgraag. Als ik dat kan verdienen door eerlijk vakwerk te verrichten, wat is daar dan mis mee? Daar hoef ik me  toch niet voor te schamen? Ja, maar wat moet je met al dat geld?, werpt u tegen. Dat kun je toch nooit opmaken? Dan ben je een geldwolf! Wat een hebzucht! Wat een graaicultuur! 
Nee, ik kan dat nooit opmaken, maar dat hoeft toch ook niet? Ik kan toch royaal uitdelen? Het lijkt me fantastisch een weldoener te zijn. En vergeet niet dat ik er keihard voor werk, al kan ik niet zo snel bedenken welk werk mij zoveel geld zou kunnen opleveren.

Ik vernam dat er in Amerika een plastische chirurg is die inderdaad zo veel geld per maand verdient door in meisjeslichamen te snijden en zo hun diepe maar nog niet zo lang gekoesterde wens in vervulling laat gaan. Grotere of kleinere borsten, en inmiddels geldt hetzelfde voor de schaamlippen. Ik kan me daar alleen niets bij voorstellen. Maar, schreef Gerard Reve niet: wat niet kan is nog nooit gebeurd?

Het is de vooruitgang zullen we maar zeggen. Maar nu zegt u: er mankeert helemaal niets aan die
meisjeslichamen, die zijn puntgaaf! Dat wil ik wel geloven, en mijn gedachten gaan direct uit naar de jongensbaby'tjes die in bepaalde, zich in aantal snel uitbreidende religieuze gezinnen worden geboren en die nog niet kunnen praten of wensen maar in wie ongevraagd en onherstelbaar gesneden wordt. Ze zijn puntgaaf maar het mes gaat er op verzoek van de ouders zo snel mogelijk in. Voor die talloze ouders worden door de overheid gesubsidieerde besnijdingsklinieken uit de grond gestampt in Nederland. (Welke VPRO-documentaire-maker (m/v) gaat daar eens mee aan de slag?)

Maar heeft u zich weleens afgevraagd waar die meisjes het geld vandaan halen om hun 'tweede-lip'-verkleining mee te betalen? Precies. Het zijn stinkrijke meisjes van nóg rijkere ouders die een merkwaardige opvoeding achter de rug hebben als u het mij vraagt. Verwende nesten zijn het en ik heb helemaal geen medelijden met hen. Bovendien ken ik geen enkel meisje in mijn Nederlandse omgeving dat een dergelijke operatie heeft ondergaan of wil ondergaan. Overdrijven is ook een vak.

De VPRO-documentaire waarin dit een week of wat geleden allemaal te zien was, heb ik bewust genegeerd. En weet u waarom? Heel eenvoudig. Ik zie het als één grote afleidingsmanoeuvre, de zoveelste, van de echte problemen waarmee vrouwen te maken hebben en krijgen, en ík overdrijf niet. Je moet bijzonder grote oogkleppen op hebben om niet in de gaten te hebben dat de herintroducering van de achterstelling van de vrouw gaande is. Van alle kanten wordt die achterstelling gestimuleerd en gesteund, ze wordt als iets geweldigs voorgesteld, niet in het minst door een groeiend aantal vrouwen zelf, wellicht omdat zelf gekozen vrijheid moeilijker en enger voor hen is dan de vertrouwde onderdrukking (van de eigen cultuur/groep). En verder krijgt de hernieuwde achterstelling volop steun van (ex-)feministen, cultuurrelativisten, multiculturalisten, religieuze voorgangers in binnen- en buitenland, geheel links Nederland maar vlak rechts niet uit, en types, mannen meestal, die zeggen met die ongelijkheid niet zo veel problemen te hebben of het wel geil vinden.

En dan zou ik me druk moeten maken om een lachwekkende uitwas die in Amerika furore maakt en die misschien naar Nederland kan overwaaien? Laat maar lekker overwaaien, zou ik zeggen. 'Mijn dochter' zou zich echt niet gek laten maken. Bovendien zou ze een keuze hebben. En anders ben ik er nog. Voorlopig heb ik liever uitzicht op een “walgelijk grote” bikini-reclame waaraan de fijntjes geretoucheerde dame hopelijk heel veel geld heeft verdiend. En terecht! (Gesubsidieerd graaien, da's pas erg!) Volgende maand misschien een bloedmooie man in gouden badslip? Dit is nog eens progressie want vroeger kon men zo'n prachtige, scherpe, in full colour drukkunst op groot formaat helemaal niet maken! Het is toch de vooruitgang en de onthulling waar ik voor ga, met al z'n uitwassen. Laat er ondertussen maar een gesubsidieerde VPRO-medewerker opstaan die over de voortschrijdende achteruitgang in Nederland een documentaire maakt. Graag, en als het kan een beetje snel!



Annelies van der Veer 

17 april 2007

[Deze tekst verschijnt (enigszins gewijzigd) in de Moordkuilrubriek van het juni-nummer 2007 van OPZIJ.]