'Daar willen we gerust op antwoorden,' zei de vrouw, 'dit is mijn man Felix en ik ben zijn vrouw Liliane. En wie zijn jullie?'
'Dat is barman Mike,' zei Guggenheimer, 'dit is de geheimzinnige Jules en ik ben een man die liever anoniem wenst te blijven, in casu.' Aan de reactie op de gezichten van de twee meende Guggenheimer te kunnen zien dat ze geen Latijn kenden. Arbeidsters en ziekenfondspatiënten zijn vaak nog zo stom als het middenstuk van een varken, oordeelde hij. En dat in deze tijd, met de democratisering van internet en dergelijke rotzooi die de geordende samenleving onleefbaar en nagenoeg achterlijk heeft gemaakt. Zelf deed hij niet mee aan wat computers allemaal wisten uit te spoken, dat liet hij over aan
z'n secretaresse Debbie, die daar een cursus voor had gevolgd. Debbie kon zelfs twitteren en op een keer had ze haar baas ook een poging laten doen om eens te twitteren, doch Guggenheimers poging was mislukt. Sindsdien zou hij nog liever z'n tanden uit z'n mond laten slaan door een Andersdenkende met een voorhamer dan ooit nog te twitteren, waarbij aangetekend mag worden dat Guggenheimer uitgerekend op Andersdenkenden niet al te gek was. Wie lieve schaapjes zonder verdoving slacht, bij vrouwen de kittelaar tot moes versnijdt en de Arabische Lente stokken in de wielen steekt, die kon bezwaarlijk op Guggenheimers sympathie rekenen. Dit was een ongenuanceerde stelling, maar of z'n stellingen genuanceerd waren of niet, daar stond Guggenheimer even vaak bij stil als bij de vlucht van een zwaluw met een peesontsteking in z'n ene kuit, hoewel hij wel medelijden kon voelen met zo'n sukkelachtig diertje.
Uit: Herman Brusselmans - Guggenheimer in de mode, pag. 11/12, Prometheus Amsterdam, 2012
Bestellen?
"Als figuur is hij controversieel. Ofwel hou je van hem, ofwel haat je hem. Maar praten over hem doet iedereen. Wat dat betreft krijgt hij de aandacht die een topper verdient. Anderzijds is hij ook een grote flopper. Brusselmans is een aantal keer danig uit de bocht gegaan. Dat heeft te maken met zijn nare gewoonte om in zijn werken bekende figuren (of zogenaamde BV's) op te voeren en om hen zonder schroom met naam en toenaam aan te duiden. Dat is hem in het verleden reeds tot drie maal toe zwaar opgebroken.
BeantwoordenVerwijderenEerst was er Lynn Wesenbeeck, ex-omroepster van de commerciële omroep VTM. Zij vond het niet leuk dat Brusselmans nare dingen schreef over haar kinderen in zijn columns en smeerde hem een proces aan. De uitspraak in die zaak is na enkele jaren nog steeds niet gevallen.
Dan was er Suzy Mastbrouck, ex-redactrice van het weekblad Libelle. Zij verteerde niet dat Brusselmans een fax die ze hem gestuurd had in één van zijn romans had opgenomen. Vooral het feit dat hij zijn eigen antwoord ("fuck off met je kutartikel") in die fax had opgenomen, stoorde haar mateloos. Met de zaak-Wesenbeeck in het achterhoofd, was Brusselmans echter voorzichtiger geworden: hij had de naam van de betreffende redactrice in de faxen onleesbaar gemaakt. In een interview met Bruno Wyndaele van De Laatste Show had hij er zich toch toe laten verleiden om de naam bekend te maken. Vanaf dat moment had Mastbrouck een poot om op te staan en stapte ook zij naar de rechter. Ook in deze zaak is nog steeds geen vonnis uitgesproken.
Maar toen was er Ann Demeulemeester, een bekende modeontwerpster uit het Antwerpse. Zij voelde zich in haar eer gekrenkt toen Brusselmans een aantal minder flatterende zaken over haar schreef in zijn werk Uitgeverij Guggenheimer. De loezen van Demeulemeester zouden op haar rug hangen, ze zou een dwergpoliep met puitenogen zijn die de uniformen van de SS ontwierp. Dat pikte Demeulemeester niet en ook zij stapte naar de rechter. Ze eiste een schadevergoeding. Bovendien wilde ze dat het werk uit de rekken zou verdwijnen en dat Brusselmans in de toekomst niet meer over haar zou schrijven.
De stappen van Ann Demeulemeester brachten een hele polemiek op gang. De discussie werd gevoerd op gerechtelijk niveau (Demeulemeester zou oneerlijk gehandeld hebben doordat ze een eenzijdig verzoekschrift indiende), op maatschappelijk niveau (Brusselmans zou een vrouwenhater zijn en Demeulemeester een feministe), op ethisch niveau (Brusselmans zou op een puberale manier mensen kwetsen om te kwetsen) en uiteraard op literair niveau (Uitgeverij Guggenheimer zou fictie zijn en omwille van fictieve uitspraken kan men niet naar de rechter stappen). "
Brusselmans, een modern intellectueel !
Ik heb het boek in Ronse gekocht. Zo'n beetje op de taalgrens. Ik heb het ook al uit. Tis niet de beste Brusselmans en ook niet de beste uit de 'Guggenheimerreeks'
BeantwoordenVerwijderenTe pruimen is het boek alleszins. Guggenheimer blijft maar doorratelen en associëren. Er is in dit boek nauwelijks een plot. Het plotje is daarbij een beetje stompzinnig. Verder is die Herman wel leuk. Ik behoor dan ook tot de liefhebbers van deze Gentse sombermans. Zijn allerbeste boeken liggen echter al weer mijlenver achter ons. Ex-Minnaar of de man die werk vond. Ook de eerste twee uit de Guggenheimer reeks zijn heel goed.
De stad van Brusselmans, Gent, is verreweg de leukste stad van heel Vlaanderen. Je struikelt nog niet over de allochtonen zoals in Brussel (Ja ik weet. Geen Vlaanderen) en Antwerpen. Zeer veel etablissementen op beperkte vierkante meters.
Ik citeer hier nog even het enige gedicht dat ik van de beste beffer uit Vlaanderen ken. Al hangt de zaak bij Herman, vlgs eigen zeggen, alweer een poosje halfstok:
Hou van mij
Want kou van jou
Laat me vrij
Blijf bij mij
Ga weg, van mij
Sta me bij
Want ik sta jou bij
Kou van jou