Reality check

Soms is de waarheid zoals je hem zelf wilt zien. Voor de een is het emotie voor de ander marketingbudget.

Ik hoor niet bij de groep mensen die hun persoonlijke verdriet verwerken via een groot publiek. Daar geloof ik niet in.

Als je zo lobbyt en zo'n, naar verwacht, groot marketingbudget uittrekt als voor de requiemroman TONIO van schrijver A.F.T. van der Heijden is gedaan (zie de grote postercampagne op de NS-stations) dan weet je twee dingen.

Je weet dat je heel veel mensen zult weten te overtuigen medelijden en oprecht medeleven te tonen. Men zal het boek over de verongelukte zoon wellicht ook kopen. Maar er zullen ook zeker mensen zijn die zo'n campagne aanpak helemaal niet aanspreekt. Als daar dan opiniemakers bijzitten, dan moet je daar maar tegen kunnen. Zoek anders dat grote publiek niet op deze manier op.

Als de grote schrijver zich daarentegen had laten lenen voor een campagne uitsluitend voor de stichting verkeersslachtoffers, dan had schrijver Anton Dautzenberg zijn polemiek 'De krokettenkop van Tonio' nooit geschreven en nooit ingeleverd voor 'De Avond van de Polemiek'  die op 2 november jl., de sterfdag van Theo van Gogh, in Amsterdam plaatsvond. Dauzenberg had dan ergens anders over geschreven.

Zo had het ook kunnen lopen.

Als campagneteam weet je dat je ook weerstand kunt oproepen. Wie daar geen rekening mee houdt, is een beetje dom.

Vraag aan de lezer, even een reality check, wat schat u dat het marketing campagnebudget is geweest voor het boek TONIO?

Je moet de polemiek 'De krokettenkop van Tonio' weten te waarderen. Als je de geschiedenis van Dautzenberg bekijkt (hij heeft een nier afgestaan aan een wildvreemde) dan is hij zich veel bewuster van de dood, dan menig ander.

Onderaan de streep heeft het boek TONIO met de actie van Dauzenberg weer meer aandacht gekregen. En daar was het toch allemaal om te doen?