'vanwege de opzettelijke belediging van een bevolkingsgroep'

Thuisgekomen [uit Ierland] las Toonder in de Volkskrant het commentaar van Joop Lücker op de voorpublicatie van een fragment van W.F. Hermans' roman Ik heb altijd gelijk. Lücker vroeg zich af of Hermans' aanval op het katholieke volksdeel geen zaak was voor politie en justitie. 'Wanneer men die smeerlapperij dan per se toch wil demonstreren, dan moet men daar ook maar de verantwoordelijkheid voor nemen.' Lücker stuurde een exemplaar van de krant aan de Amsterdamse officier van justitie, met
een brief waarin hij aandrong op ingrijpen 'vanwege de opzettelijke belediging van een bevolkingsgroep'.

Tezelfdertijd liep in Lückers krant de strip Tom Poes en Mom Bakkesz, waarin heer Bommel moest passen op een diamant, genaamd de schaafsteen. 'Als dit juweel verdwijnt, verdwijnt de schoonheid uit deze landen. Kunsten en wetenschappen zullen als dorre bladeren door de winden van de tijd worden meegevoerd en hier zal niets dan een dorre woestijn achterblijven, waarin de stemmen zullen klinken als het huilen van de jakhalzen.' Voor liefhebbers van het werk van Hermans was Ik heb altijd gelijk ook een schaafsteen.

Uit: Wim Hazeu MARTEN TOONDER Biografie , pag. 229-230 De Bezige Bij, 2012.




2 opmerkingen:

  1. Als men er goed over na denkt dat is het verbieden van opzettelijke belediging van een bevolkingsgroep een stukje kleingeestige wet die zo spoedig mogelijk moet worden bijgeschreven in de vergane glorie van de geschiedenis.

    Een wet die het verbiedt dat iemand beledigd wordt, of zelfs een hele bevolkingsgroep die ontneemt diezelfde bevolkingsgroep of dat ene beledigde individu een waardevolle emotie èn om kennis te nemen met het gedachtegoed van een ander. Wat voor de een van waarde is, betekent voor de ander helemaal niets. In India vereert men de koe, in Amerika gaan grote hoeveelheden koeien via de lopende band in het gehakt van de hamburger. In Saudi Arabië aanbidt men een steen, in Nederland gebruiken we karrenvrachten stenen om dijken mee op te hogen.

    Hier in Nederland hebben we andere heilige dingen. Bijvoorbeeld de onaantastbaarheid van gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, en het schijnbare recht om een mening te hebben en die uit te spreken. Ergens begint bij mij de indruk te ontstaan dat in werkelijkheid de vrijheid om te spreken in Nederland net zo'n wassen neus is als de heiligheid van de Indiase koe en de heiligheid van een stom stuk steen in dat land waar men met àndere stenen zijn kont afveegt.

    Het is nu te vaak voorgekomen dat de vrijheid om te spreken en het uiten van gedachten & gevoelens onder druk komt te staan. Die flinterdunne beschaving blijkt dus geen bliksem waard. Het recht om gedachten te mogen vormen en uiting te geven aan normen en waarden is dus net zo fragiel als de heiligheid van een koe of de belachelijke aanbidding van een steen. Het stelt niets voor. Het komt niet over en laat niets achter. Aanbidding van een koe, een steen of verering van een schaafsteen, het is allemaal onzin. Het brengt de mensheid niet vooruit.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @ vanhetgoor
    Een flinterdunne beschaving, inderdaad. De EU gaat door de bocht, kapo Schulz voorop. 5 jaar geleden zou hij ontslag hebben moeten nemen. Dit heerschap houdt zijn achterdelen in de lucht, hoog boven zijn hoofd., paleolitische steenrichting. Nu kijken EVP en Socio’s de andere kant op. In 1933 sloeg in het gekende nabuurland de “stemming” om in nauwelijks drie à vier weken. Gedaan met vrijheid van meningsuiting, gedaan met de beschaving. Weimar-politici, universiteitsrectoren en professoren, en rechters,… zwegen en zagen dat het goed was.

    BeantwoordenVerwijderen