Hoe een advertentiecampagne een oplossing kan vormen voor de crisis

Rowan Dean, The Australian, April 30, 2011
Ik ben eruit. Ik heb een oplossing gevonden voor het conflict in het Midden Oosten. Vergeet de wereldwijde Israël-boycot, meerstappenplannen, conferenties en alle andere mal gedoe. Er is maar één manier om vrede te brengen in het Midden-Oosten.
We doen het met advertenties.
Mijn plan is als volgt. We laten alle hoofdrolspelers een fatsoenlijke reclamecampagne voeren waarin ze de voordelen van het leven in hun land aan elkaar proberen te verkopen. Iran, Libië, Saoedie-Arabië, de Palestijnen – Hamas en Fatah zullen apart van elkaar campagne moeten voeren – Jordanië, Libanon, Egypte, Syrië, Jemen, Oman, Irak, Kuweit en, natuurlijk, Israël, moeten allemaal deelnemen. Ik neem de Israëlische campagne voor mijn rekening.
We gaan als volgt te werk. Ieder land publiceert een reeks advertenties over de volle lengte van de dagbladen, ondersteund door tv-commercials, radiospotjes, websites en mailings – met andere woorden, een volledige campagne – door het gehele Midden-Oosten. Het doel van de reclamecampagne is de mensen van alle betrokken landen de bon onderaan de pagina te laten invullen of, als ze dit willen, online een verzoek in te dienen om te komen leven in het land van hun keuze, puur gebaseerd op de advertenties.
Iedereen mag een land van eigen keuze uitzoeken, maar ze mogen maar één bestemming kiezen en ze mogen niet meer van mening veranderen. Als je eenmaal hebt gekozen blijf je bij je keuze; dat is je nieuwe leven.
Dus als je bijvoorbeeld woont tussen de puinhopen van een uitgebrand appartementenblok in Benghazi kan je ervoor kiezen in een chic appartement in hartje Al Khor te gaan wonen, als dat je beslissing is nadat je verliefd bent geworden op de “Waar anders dan Qatar?” campagne.
Of als je helemaal gek wordt van het leven op de Westbank, dien dan een aanvraag in bij ilovesaudi.com en je kunt vertrekken voor een luxe leventje in de hoogbouw van Riyadh.
Er zit echter een addertje onder het gras. De advertenties moeten juridisch gerechtvaardigd zijn, oprecht, fatsoenlijk en op waarheid berustend. Dat wil zeggen; ze moeten beantwoorden aan alle voorwaarden waar alledaagse produkten ook gedwongen zijn zich aan te houden. Geen propaganda, geen spin. Alleen de waarheid, op een weldoordachte wijze verteld, zoals de Saatchis zouden zeggen.
Je mag zoveel advertenties publiceren als je wilt, gericht op zoveel mogelijk voordelen die je aan wilt prijzen waarvan je denkt dat ze de mensen zullen overhalen om in jouw land te komen leven. Je mag jezelf vergelijken met je tegenstanders – bijvoorbeeld door jouw scholen en kinderdagverblijven te vergelijken met die van je buurman – maar, zoals het geval is bij alle ethische advertentiecampagnes, het is niet toegestaan om je tegenstanders in de competitie te demoniseren of onjuiste dingen te zeggen over hun merk.
Dus, helaas voor veel Arabische staten is er geen ruimte voor door de regering gesponsorde literatuur en nieuwsprogramma’s die beweren dat Joden allemaal varkens zijn die het bloed van je babies zullen drinken want dat valt onder de categorie “oneerlijk en misleidend”, wat betekent dat het een absoluut nee is. (Ik weet dat ze miljarden hebben besteed aan dit soort materiaal maar misschien kunnen ze het allemaal tot pulp vermalen en het papier hergebruiken).
De instructies kunnen ruim genomen worden. Dus, als je bijvoorbeeld het idee hebt dat je een uitstekende staat van dienst hebt waar het aankomt op de rechten van de vrouw, zeg dit dan. Als handleiding geef ik bij deze enkele van de vele onderwerpen die de campagne volgens mij moet behandelen: algemene gezondheidszorg, democratische principes, de verdeling van de welvaart, rechten voor vrouwen en minderheden, rechten voor homoseksuelen, zorg voor het milieu, zorg voor de ouderen en gehandicapten, lager, middelbaar en hoger onderwijs, vrijheid van meningsuiting en werkgelegenheid.
Als je goed scoort in al deze sectoren ben je al een eind op weg je doelpubliek voor je te winnen (dat wil zeggen; iedereen – en vergeet daarbij niet dat dat inclusief vrouwen is).
Maar geen valse bescheidenheid. Als je denkt dat jouw rechtssysteem zonder meer superieur is aan dat van alle anderen, zeg dit dan vooral luid en duidelijk. Houd alleen in gedachten dat de normale restricties van toepassing zijn betreffende wat wel en wat niet vertoond kan worden op tv vóór negen uur ‘s avonds.
Als je de voordelen die de gemeenschap ondervindt van het amputeren van ledematen na diefstal, een groespverkrachting voor afvalligheid of dood door steniging voor ontrouw onder de aandacht wilt brengen, vraag dan vooral de creative afdeling of ze het rustig aan willen doen met het bloed en de verwondingen.
Lifestyle is belangrijk in de advertentiewereld. Het is toegestaan prachtige fotografie en zorgvuldig verwoord proza te gebruiken om zaken betreffende “kwaliteit van leven” te benadrukken. Ik denk aan uit eten gaan, een bezoek aan het theater, sport, wat te doen na je pensioen, de kunsten, muziekfestivals en andere culturele attracties.
Het bespreken van financiën en economische zaken lijkt op het eerste gezicht misschien een beetje droog. Maar aarzel niet uit te leggen hoe jouw staat met haar weelde omgaat voor het welzijn van de gehele gemeenschap, met de juiste grafieken en plaatjes om je verhaal luister bij te zetten.
Maar daarbij geef ik wel de volgende waarschuwing: als je er niet aan bent gewend je weelde te delen met meer dan je directe familieleden en vrienden, besef dan wel dat bepaalde beelden verkeerd opgevat kunnen worden.
Recent onderzoek in de gehele regio maakt herhaald melding van de miljarden die zijn weggestouwd op Zwitserse privé-bankrekeningen, dit vergezeld van glossy foto’s van luxe villa’s aan zee, weelderige paleizen, buitenissige militaire uniformen, limousines en winkeltrips naar Londen’s peperdure shoppingmecca Knightsbridge. Howel al deze glamour op het eerste gezicht aantrekkelijk lijkt vanuit reclameoogpunt, zal het uiteindelijk je doelpubliek eerder van je vervreemden dan overhalen.
O, ik vergat het bijna; religie wordt nergens genoemd. Absoluut niets. Ik weet dat het veelgevraagd is, maar het gaat hier om een verkoop van het produkt op zich en de richtlijnen zijn daarop gericht.
KFC slaagt erin wagonladingen kip te verkopen zonder te vermelden dat ze zo dol zijn op de Discipelen van Christus dus waarom zou jij daarop een uitzondering mogen maken? Als je een goed produkt hebt dan zal het zichzelf verkopen zonder afhankelijk te zijn van dreigementen van eeuwige verdoeming of onbewezen claims van geflikflooi met maagden in het hiernamaals.
Ik weet dat ik valsspeel door het beste produkt voor mijzelf te reserveren, maar volgens mij gaat het als volgt uitpakken. Zelfbelang is een beslissende factor en nadat iedereen alle advertenties heeft gezien en de tijd heeft gekregen om alles in zich op te nemen zal het dat zelfbelang zijn dat de overhand krijgt.
En gebaseerd op de universele onlesbare honger naar persoonlijke vrijheid die in ieder mens aanwezig is, de kansen voor je nageslacht en de mate van gelijkheid, zal vrijwel elke man, vrouw en kind ervoor kiezen naar Israël te verhuizen. Niet erg praktisch, ik weet het, maar misschien dat ze er daardoor een beetje minder op gebrand zijn de boel aldaar in de lucht te laten vliegen.
Rowan Dean is een bekende reclamemaker en mediapersoonlijkheid in Australië. Deze tekst verscheen op 30 April in dagblad The Australian. Copyright Rowan Dean 2011

Bron 

Vertaling: Kees Bakhuyzen - Hoeiboei

Geen opmerkingen:

Een reactie posten