Is jouw gewetensnood groter?

In Duitsland is een helpdeskmedewerker die het gesprek steevast beëindigt met “Jezus houdt van u”. De opdringerigheid van sommige gelovigen... Ik eindig een gesprek toch ook niet met “jouw God is dood”? De werkgever ontslaat de diepgelovige telefonist die in de baas z'n tijd zijn religie aan klanten uitvent. De vrome man stapt vervolgens naar de rechter omdat hij vindt dat zijn vrijheid van godsdienst en meningsuiting is ingeperkt. Eerst stellen rechters de man in 't gelijk maar de werkgever gaat in beroep. Met succes. De rechtbank oordeelt “dat de man niet in gewetensnood zou zijn gekomen als hij zijn vrome afscheidsgroet had weggelaten”.

Hear, hear! Interessante uitspraak. De rechter die 'religieuze gewetensnood' als meetbaar en beoordeelbaar gegeven hanteert. Dat zet me wel aan het denken want hoe meet de rechter die gewetensnood en waartegen zet hij deze af? Moeten er eerst klachten binnenkomen, en zo ja, hoeveel? Is de ene religieuze groet erger dan de andere? En hoe zwaar weegt de gewetensnood van een klant of van een collega?

Als de christen met een beroep op 'geen gewetensnood' mag worden ontslagen waarom dan niet die hoofddoekdraagster van een Almelose speelgoedzaak? Ook deze werkgever vroeg na klachten van een klant z'n werknemer de hoofddoek op het werk af te doen. Best mogelijk dat die klant in gewetensnood was geraakt omdat hij wel weet dat die doek hier door een minderheid in vrijheid kan worden gedragen maar

Lees (en reageer) evt. verder in Metro of op de Metro-site hierr.