Als je het niet allemaal vanaf je geboorte had gezien en het daardoor van zijn vreemdheid had beroofd, zou je het kunnen ervaren zoals het werkelijk is: een goocheltruc van een reizende kwakzalver, een koortsbeeld, een droomwereld bevolkt met hersenschimmen zonder parallel of precedent, een reizend circus, een rondtrekkende kermisvoorstelling die na vele optredens in vele moddervelden op een onzegbaar rampzalige manier aan haar einde komt.
Het heelal is geen afgebakende ruimte en de orde erin wordt niet begrensd door enige mogelijkheid in
het ontwerp om iets wat in één gedeelte bestaat in een ander gedeelte te herhalen.
Zelfs in onze eigen wereld bestaan er meer dingen buiten ons weten dan erbinnen, en de orde die je in de schepping ziet is de orde die je er zelf in hebt gestopt, als een touwtje in een doolhof, zodat je er niet in verdwaalt.
Want het bestaan kent zijn eigen orde, en geen menselijk verstand kan die orde bevatten, omdat het verstand ook maar een feit onder de feiten is.
Judge Holden in ‘Blood meridian, or the evening redness in the West', Cormac McCarthy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten