Onafhankelijk en onbaatzuchtig; voor uw dagelijkse portie geestelijk verzet. Hoei Boei, de enige site met zowel Gerard Reve als Harry Potter aan haar zijde.
Ter aanvulling Nausicaa Marbe in de VK van 2.1.2009:
Steun Israëls optreden tegen Hamas Nausicaa Marbe,
De Chanoeka-oorlog die een eind maakte aan Hamas. Zo zou de Israëlische operatie Cast Lead de geschiedenis in moeten gaan.
Maar de situatie in het Midden-Oosten nodigt niet uit tot hoopvolle scenario’s. Het conflict dat nu de tweede week in gaat maakt duidelijk hoe sterk Hamas’ positie is. Die islamistische beweging bepaalt de regels van het spel.
Door de bloeddorst van Hamas – uit op de vernietiging van Israël en het uitroeien van Joden – is het Palestijns-Israëlische conflict geëscaleerd in oorlog. Lijken op televisie werken altijd in het voordeel van de partij die als agressor Israël aanwijst. Zo werkte het in 2006 in Libanon en zo werkt het nu. Ineens verdwijnt de schuldvraag en is er eensgezindheid over de dader: dat is de eigenaar van de wapens die de meeste doden veroorzaakten. De wereld reageert emotioneel op de gruwelbeelden. Men huilt mee met elke moeder, begrijpt de woede van elke vader.
Wie echter verder kijkt dan deze maar al te menselijke reactie erkent ook de perversiteit van dit tafereel. Dit is precies het schouwspel dat Hamas van pas komt om de haat jegens Israël warm te houden. Hamas op z’n best: martelaarschap als motor, eigen bloed als decor.
Het getoonde verdriet is bar selectief. Hamas weet tenslotte ook goed munt te slaan uit beelden van nabestaanden van zelfmoordterroristen: dan lopen de ouders over van trots op hun geëxplodeerde spruit. In dezelfde traditie knopen Hamasleiders de bomgordels om zwangere buiken en kerven joelende moeders met slachtmessen in de schedels van hun als jihadist verklede peuter tot het bloed voor de camera vloeit.
De tranen van Hamas zijn krokodillentranen. Vallen de doden door toedoen van ‘de Joodse vijand’, dan is sprake van ‘misdaad tegen de menselijkheid’. Vallen Palestijnen echter terwijl ze Joden doden, dan barst het feest los. Dan staat de volgende generatie klaar voor de slachting, want Hamas spoort vrouwen aan om kanonnenvoer te baren. Dat een gezin in Gaza tien kinderen krijgt en die verliest, is ook een oorlogsmanoeuvre van Hamas.
Dát is de ware tragiek van het Palestijnse volk: leiders die geen onderscheid maken tussen mens en bom, leven en dood, kind en soldaat, moskee en wapendepot, vriend en vijand. Leiders die voor terrorisme kiezen, voor het boycotten van vredesakkoorden en het uitroepen van de intifada juist op momenten van hoopvolle detente. De tranen van Hamas zijn krokodillentranen
Door de geschiedenis heen hebben Palestijnse leiders alle kansen laten schieten land in ruil voor vrede te krijgen en een staat te stichten met alle goodwill en geld van de wereld aan hun kant. Zo hadden ze Israël tot goed buurmanschap kunnen verleiden. Altijd verkeerde keuzes gemaakt, met het eigen volk als slachtoffer.
De laatste jaren drijft Hamas het conflict op de spits met voortdurende rakettenregens. Oog in oog met deze vijand is Israël een toonbeeld van beheersing geweest. Het militaire offensief van nu is het antwoord waar Hamas om gesmeekt heeft, door als eerste te vuren én (toen een tegenaanval uitbleef) te spotten met het ‘laffe’ Israël.
De regering Olmert heeft zich lang niet laten provoceren, maar na deze geweldsgolf was er geen andere optie. Israël sloeg niet buitenproportioneel toe. Het bombardeerde Hamas-doelen, terwijl alle raketten van Hamas juist op burgers gericht zijn. Het turven van lijken in het nieuws is macaber en zinloos. Alsof degene met het grootste aantal slachtoffers het morele gelijk verdient. In een oorlog houdt geen partij schone handen; in dát licht moeten de altijd te betreuren burgerslachtoffers worden bezien.
Geen enkel ander land ter wereld zou jarenlange beschietingen onbeantwoord laten, al breken de extreme Israël-bashers in opinieland hun tongen om ons wijs te maken dat juist de zionistische staat het poeslieve Midden-Oosten belaagt. Israël weet allang dat zijn recht op verdediging weliswaar erkend wordt, maar dat als puntje bij paaltje komt de VN graag ziet dat het land niet meer dan een tuinslang richt op Hamas.
Bij deze impasse spint Hamas garen. Israël bedreigen, brengt ze winst. Doet Israël niks, dan wint Hamas de strijd. Slaat Israël wél toe, dan oogst Hamas als underdog het mededogen en de genade van de naïeve wereld. Bij vrede is Hamas allerminst gebaat.
In dezelfde week van het Gaza-offensief slachtte het Verzetsleger van de Heer in Oeganda ruim vierhonderd burgers af. De Veiligheidsraad van de VN steunt de klopjacht die de legers van Oeganda, Zuid-Soedan en Congo op die moordenaarsbende zijn begonnen. Het zou van inzicht getuigen als dezelfde Veiligheidsraad de noodzaak van Israëls militair offensief tegen Hamas zou inzien.
Als het om Israël gaat dan kunnen moslims ineens wel betogen tegen iets, maar anders zijn ze doodstil. Nooit moslims die demonstreren tegen de slachtingen in Soedan door Arabische milities, nooit tegen het gebrek aan godsdienstvrijheid binnen de islam, nee dan zijn de islamitische organisaties stil. Laat Israël doen wat het nodig acht om de terreur van de Hamas te stoppen.
En ook hierover zijn de moslims en hun radicale handlangers, IS, SP en anderen muisstil:
Volkskrant 2/1/2009
Buitenland betrokken bij schending mensenrechten door Palestijnen
Sinds april 2006 vinden in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever ernstige mensenrechtenschendingen plaats door Fatah en Hamas. Er wordt gemarteld en er worden willekeurige arrestaties en schijnexecuties uitgevoerd. Lichaamsdelen van gevangenen worden geamputeerd en de menselijke waardigheid wordt aangetast. De vrijheid van meningsuiting en het recht op vereniging worden geschonden.
In de periode van één week in juni 2007 stierven zo 144 Palestijnen in Gaza. Onder de doden waren 41 burgers te betreuren, waarvan 11 vrouwen en 7 kinderen. 700 Palestijnen raakten toen gewond. In 2007 zijn in totaal 490 Palestijnen omgekomen door intern geweld. Door Fatah en Hamas zijn dat jaar meer Palestijnse doden gevallen dan door toedoen van Israël.
De president van de Palestijnse autoriteit Mahmoud Abbas en de door Fatah gedomineerde veiligheidsdiensten worden door de VS gefinancierd. De veiligheidsdiensten en presidentiële garde worden door Washington en de Jordaanse politie getraind. De EU traint de civiele politie. Hamas krijgt geld en steun van onder andere Iran.
Geen van de financierende partijen schenkt aandacht aan de mensenrechtenschendingen die begaan worden door de organisaties die zij ondersteunen en opleiden. Zowel de westerse als de Arabische wereld is dus betrokken bij mensenrechtenschendingen door Palestijnen.
De wereldgemeenschap heeft Hamas nooit veroordeeld wanneer het Israël bestookte met raketten en mortieren.
Fatah en Hamas doodden in 2007 meer Palestijjnen dan Israël In 2008 werd een regen van 1750 raketten en 1528 mortiergranaten op het Israëlisch territorium afgevuurd. Dat was meer dan een verdubbeling ten opzichte van 2007. Het ging niet uitsluitend om de weinig krachtige Qassam-raketten, maar ook om Grad-raketten met een aanzienlijk groter bereik.
Nu Israël zich verdedigt tegen de raketaanvallen wordt dat, behalve door de Duitse premier Angela Merkel, wereldwijd als excessief geweld veroordeeld. Daarbij wordt vergeten dat Israël zich lange tijd terughoudend heeft opgesteld terwijl de raketaanvallen alleen maar toenamen tegen het einde van 2008.
Van Israël wordt nu gevraagd te onderhandelen met Hamas, een organisatie die uit is op vernietiging van de staat en die, met steun van Iran, Palestijnen onderdrukt. Zolang Europa, de VS en de Arabische wereld geen verantwoordelijkheid nemen voor, rekenschap afleggen over en elkaar aanspreken op hun rol in het conflict, kan moeilijk van Israël gevraagd worden bij te dragen aan en zich te laten inzetten voor een internationale legitimering van Hamas.
Van Bommel is één van de engste antisemieten die er in Nederland zijn, samen met zijn SP-partijgenoten Gretta Duisenberg en Meulenbelt. Kortom één stem op de SP is via een omweg een stem voor de islamitische jihad.
PRAAG - Nog geen week voorzitter van de Europese Unie en Tsjechië heeft het boetekleed al moeten aantrekken. Een verklaring van een woordvoerder van de EU-voorzitter waarin het Israëlische grondoffensief in Gaza als „defensief” werd beschreven, was een blunder, aldus de Tsjechische minister van Buitenlandse Zaken, Karel Schwarzenberg, zondag.
Een dag eerder omschreef de EU-woordvoerder van premier Mirek Topolanek de Israëlische operatie als „meer defensief dan offensief”.
„Het was een persoonlijke fout”, aldus de minister. „Jammer genoeg wel een ernstige fout”, voegde hij eraan toe. Schwarzenberg riep op tot een wapenstilstand en het openen van Gaza voor humanitaire hulp
Ter aanvulling Nausicaa Marbe in de VK van 2.1.2009:
BeantwoordenVerwijderenSteun Israëls optreden tegen Hamas
Nausicaa Marbe,
De Chanoeka-oorlog die een eind maakte aan Hamas. Zo zou de Israëlische operatie Cast Lead de geschiedenis in moeten gaan.
Maar de situatie in het Midden-Oosten nodigt niet uit tot hoopvolle scenario’s. Het conflict dat nu de tweede week in gaat maakt duidelijk hoe sterk Hamas’ positie is. Die islamistische beweging bepaalt de regels van het spel.
Door de bloeddorst van Hamas – uit op de vernietiging van Israël en het uitroeien van Joden – is het Palestijns-Israëlische conflict geëscaleerd in oorlog. Lijken op televisie werken altijd in het voordeel van de partij die als agressor Israël aanwijst. Zo werkte het in 2006 in Libanon en zo werkt het nu. Ineens verdwijnt de schuldvraag en is er eensgezindheid over de dader: dat is de eigenaar van de wapens die de meeste doden veroorzaakten. De wereld reageert emotioneel op de gruwelbeelden. Men huilt mee met elke moeder, begrijpt de woede van elke vader.
Wie echter verder kijkt dan deze maar al te menselijke reactie erkent ook de perversiteit van dit tafereel. Dit is precies het schouwspel dat Hamas van pas komt om de haat jegens Israël warm te houden. Hamas op z’n best: martelaarschap als motor, eigen bloed als decor.
Het getoonde verdriet is bar selectief. Hamas weet tenslotte ook goed munt te slaan uit beelden van nabestaanden van zelfmoordterroristen: dan lopen de ouders over van trots op hun geëxplodeerde spruit. In dezelfde traditie knopen Hamasleiders de bomgordels om zwangere buiken en kerven joelende moeders met slachtmessen in de schedels van hun als jihadist verklede peuter tot het bloed voor de camera vloeit.
De tranen van Hamas zijn krokodillentranen. Vallen de doden door toedoen van ‘de Joodse vijand’, dan is sprake van ‘misdaad tegen de menselijkheid’. Vallen Palestijnen echter terwijl ze Joden doden, dan barst het feest los. Dan staat de volgende generatie klaar voor de slachting, want Hamas spoort vrouwen aan om kanonnenvoer te baren. Dat een gezin in Gaza tien kinderen krijgt en die verliest, is ook een oorlogsmanoeuvre van Hamas.
Dát is de ware tragiek van het Palestijnse volk: leiders die geen onderscheid maken tussen mens en bom, leven en dood, kind en soldaat, moskee en wapendepot, vriend en vijand. Leiders die voor terrorisme kiezen, voor het boycotten van vredesakkoorden en het uitroepen van de intifada juist op momenten van hoopvolle detente.
De tranen van Hamas zijn krokodillentranen
Door de geschiedenis heen hebben Palestijnse leiders alle kansen laten schieten land in ruil voor vrede te krijgen en een staat te stichten met alle goodwill en geld van de wereld aan hun kant. Zo hadden ze Israël tot goed buurmanschap kunnen verleiden. Altijd verkeerde keuzes gemaakt, met het eigen volk als slachtoffer.
De laatste jaren drijft Hamas het conflict op de spits met voortdurende rakettenregens. Oog in oog met deze vijand is Israël een toonbeeld van beheersing geweest. Het militaire offensief van nu is het antwoord waar Hamas om gesmeekt heeft, door als eerste te vuren én (toen een tegenaanval uitbleef) te spotten met het ‘laffe’ Israël.
De regering Olmert heeft zich lang niet laten provoceren, maar na deze geweldsgolf was er geen andere optie. Israël sloeg niet buitenproportioneel toe. Het bombardeerde Hamas-doelen, terwijl alle raketten van Hamas juist op burgers gericht zijn. Het turven van lijken in het nieuws is macaber en zinloos. Alsof degene met het grootste aantal slachtoffers het morele gelijk verdient. In een oorlog houdt geen partij schone handen; in dát licht moeten de altijd te betreuren burgerslachtoffers worden bezien.
Geen enkel ander land ter wereld zou jarenlange beschietingen onbeantwoord laten, al breken de extreme Israël-bashers in opinieland hun tongen om ons wijs te maken dat juist de zionistische staat het poeslieve Midden-Oosten belaagt. Israël weet allang dat zijn recht op verdediging weliswaar erkend wordt, maar dat als puntje bij paaltje komt de VN graag ziet dat het land niet meer dan een tuinslang richt op Hamas.
Bij deze impasse spint Hamas garen. Israël bedreigen, brengt ze winst. Doet Israël niks, dan wint Hamas de strijd. Slaat Israël wél toe, dan oogst Hamas als underdog het mededogen en de genade van de naïeve wereld. Bij vrede is Hamas allerminst gebaat.
In dezelfde week van het Gaza-offensief slachtte het Verzetsleger van de Heer in Oeganda ruim vierhonderd burgers af. De Veiligheidsraad van de VN steunt de klopjacht die de legers van Oeganda, Zuid-Soedan en Congo op die moordenaarsbende zijn begonnen. Het zou van inzicht getuigen als dezelfde Veiligheidsraad de noodzaak van Israëls militair offensief tegen Hamas zou inzien.
Bron: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2301
En zo zijn de links aanklikbaar:
BeantwoordenVerwijderenHamas zal nooit akkoord met Israel accepteren
Marbe:
Steun Israels optreden tegen Hamas
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenAls het om Israël gaat dan kunnen moslims ineens wel betogen tegen iets, maar anders zijn ze doodstil. Nooit moslims die demonstreren tegen de slachtingen in Soedan door Arabische milities, nooit tegen het gebrek aan godsdienstvrijheid binnen de islam, nee dan zijn de islamitische organisaties stil. Laat Israël doen wat het nodig acht om de terreur van de Hamas te stoppen.
BeantwoordenVerwijderenEn ook hierover zijn de moslims en hun radicale handlangers, IS, SP en anderen muisstil:
Volkskrant 2/1/2009
Buitenland betrokken bij schending mensenrechten door Palestijnen
Sinds april 2006 vinden in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever ernstige mensenrechtenschendingen plaats door Fatah en Hamas.
Er wordt gemarteld en er worden willekeurige arrestaties en schijnexecuties uitgevoerd. Lichaamsdelen van gevangenen worden geamputeerd en de menselijke waardigheid wordt aangetast. De vrijheid van meningsuiting en het recht op vereniging worden geschonden.
In de periode van één week in juni 2007 stierven zo 144 Palestijnen in Gaza. Onder de doden waren 41 burgers te betreuren, waarvan 11 vrouwen en 7 kinderen. 700 Palestijnen raakten toen gewond. In 2007 zijn in totaal 490 Palestijnen omgekomen door intern geweld. Door Fatah en Hamas zijn dat jaar meer Palestijnse doden gevallen dan door toedoen van Israël.
De president van de Palestijnse autoriteit Mahmoud Abbas en de door Fatah gedomineerde veiligheidsdiensten worden door de VS gefinancierd. De veiligheidsdiensten en presidentiële garde worden door Washington en de Jordaanse politie getraind. De EU traint de civiele politie. Hamas krijgt geld en steun van onder andere Iran.
Geen van de financierende partijen schenkt aandacht aan de mensenrechtenschendingen die begaan worden door de organisaties die zij ondersteunen en opleiden. Zowel de westerse als de Arabische wereld is dus betrokken bij mensenrechtenschendingen door Palestijnen.
De wereldgemeenschap heeft Hamas nooit veroordeeld wanneer het Israël bestookte met raketten en mortieren.
Fatah en Hamas doodden in 2007 meer Palestijjnen dan Israël In 2008 werd een regen van 1750 raketten en 1528 mortiergranaten op het Israëlisch territorium afgevuurd. Dat was meer dan een verdubbeling ten opzichte van 2007. Het ging niet uitsluitend om de weinig krachtige Qassam-raketten, maar ook om Grad-raketten met een aanzienlijk groter bereik.
Nu Israël zich verdedigt tegen de raketaanvallen wordt dat, behalve door de Duitse premier Angela Merkel, wereldwijd als excessief geweld veroordeeld. Daarbij wordt vergeten dat Israël zich lange tijd terughoudend heeft opgesteld terwijl de raketaanvallen alleen maar toenamen tegen het einde van 2008.
Van Israël wordt nu gevraagd te onderhandelen met Hamas, een organisatie die uit is op vernietiging van de staat en die, met steun van Iran, Palestijnen onderdrukt. Zolang Europa, de VS en de Arabische wereld geen verantwoordelijkheid nemen voor, rekenschap afleggen over en elkaar aanspreken op hun rol in het conflict, kan moeilijk van Israël gevraagd worden bij te dragen aan en zich te laten inzetten voor een internationale legitimering van Hamas.
Het stuk uit de Volkskrant is van Amanda Kluveld die al vaker blijk geeft van een heldere kijk op dingen.
BeantwoordenVerwijderenDemonstratie tegen Israel in Amsterdam:
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.trouw.nl/nieuws/nederland/article1936786.ece/Demonstratie_tegen_Israel_in_Amsterdam.html
Harry van Bommel (SP) weer voorop.
Van Bommel roept op tot intifada
BeantwoordenVerwijderenHerinnert u zich deze nog?
in de rijen van de soldaten va het leger van Allah
Van Bommel is één van de engste antisemieten die er in Nederland zijn, samen met zijn SP-partijgenoten Gretta Duisenberg en Meulenbelt. Kortom één stem op de SP is via een omweg een stem voor de islamitische jihad.
BeantwoordenVerwijderenZie ook de foto's en filmpjes van de demonstratie gisteren op het Museumplein van de Amsterdamse fotograaf Thomas Schlijper:
BeantwoordenVerwijderenVrede = stop raketten hamas
Eurabia corrigeert Tsjechië:
BeantwoordenVerwijderenTelegraaf, zo 04 jan 2009, 17:01
EU-voorzitter Tsjechië begaat blunder
PRAAG - Nog geen week voorzitter van de Europese Unie en Tsjechië heeft het boetekleed al moeten aantrekken. Een verklaring van een woordvoerder van de EU-voorzitter waarin het Israëlische grondoffensief in Gaza als „defensief” werd beschreven, was een blunder, aldus de Tsjechische minister van Buitenlandse Zaken, Karel Schwarzenberg, zondag.
Een dag eerder omschreef de EU-woordvoerder van premier Mirek Topolanek de Israëlische operatie als „meer defensief dan offensief”.
„Het was een persoonlijke fout”, aldus de minister. „Jammer genoeg wel een ernstige fout”, voegde hij eraan toe. Schwarzenberg riep op tot een wapenstilstand en het openen van Gaza voor humanitaire hulp