Het bewijs: Harry van Bommel is een liegbeest en een draaikont

Het bewijs: Harry van Bommel is een liegbeest en een draaikont

Daar was-ie dan eindelijk. Bij Pauw & Witteman kwam Harry van Bommel gisteravond (15 januari) tekst en uitleg verschaffen over zijn optreden tijdens de Gaza-demonstratie van 3 januari op het Museumplein in Amsterdam. Het SP-Kamerlid draaide en kronkelde dat het een lust was, toen Jeroen Pauw, Paul Witteman en medegast Koos Postema hem de duimschroeven aanzetten.

Met ‘intifada’ bedoelde Harry ‘vreedzaam protest’. Natuurlijk Harry. Heel onhandig, zoals hij zelf al toegaf. En die lelijke leuzen over Hamas en gas dan? Harry heeft ze niet gehoord doordat iemand vlak voor zijn neus in een megafoon liep te toeteren.

Voor hun doen waren de twee gastheren aardig kritisch. Maar niemand stelde helaas de vraag of Van Bommel dan niet de vlaggen van Hamas en Hezbollah had gezien, of de portretten van fascistische leiders als ayatollah Khomeini. Ik had me nog zo verheugd op Harry’s antwoord op deze vraag: “Ik heb ze niet gezien, want ik had een bord voor mijn kop.”

Jeroen Pauw meldde dat hij eens uit een dergelijke demonstratie was weggelopen vanwege de antisemitische leuzen, die door zijn medebetogers werden geroepen. Postema vroeg of Harry niet vooraf had kunnen vermoeden in wat voor bedenkelijk gezelschap hij zou belanden. Daar begreep Van Bommel dus niets van. Het zou een waardige betoging worden, georganiseerd door bonafide vredesgroepen, verkondigde het Kamerlid.

Van Bommel is een liegbeest, een draaikont en een nitwit. ‘Dirty Harry’ heeft al diverse malen eerder meegelopen in optochten waar ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas’ werd geschreeuwd. Op 13 april 2002 klonk deze leus tijdens een Palestina-demonstratie, die de geschiedenis inging als de grootste manifestatie van antisemitisme sinds 1945. Deze haatuitbarsting bleef niet onopgemerkt: uitgebreide krantenverslagen, commentaren en vragen in de Tweede Kamer (niet door de SP overigens).

Van Bommel liet zich door dit alles niet weerhouden om op 26 oktober 2002 tegen de oorlog in Irak te demonstreren met dit keer wel zeer dubieuze strijdmakkers: aanhangers van Saddam Hoessein, moslimfundamentalisten, stalinisten en neonazi’s. Ook hier werd weer volop ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas’ geroepen. Van Bommel maakte zelfs geen bezwaar tegen de komst van de neonazi’s van Nederlandse Volksunie: “De NVU stelt niets voor, maar in Nederland is een vrijheid van demonstratie. We kunnen niet uitmaken wie aan een protestmars deelneemt.”

Harry was ook bij een anti-Israëldemonstratie op 22 juli 2006 . Daar riepen Hezbollah-aanhangers”: “Joden, het leger van de profeet Mohammed is in opmars.” Helaas, Harry spreekt geen Arabisch. Hij weet ook niet hoe enge baardmannen er uit zien.

Tenslotte, wie waren dan wel die keurige vredesgroepen die er een waardige betoging van wilden maken. De hoofdaannemer was het Nederlands Palestina Komitee. Bij elkaar hadden vijfentwintig organisaties tot de betoging opgeroepen. Op de deelnemerslijst stonden de Internationale Socialisten, het Komitee Marokkaanse Arbeiders en de Palestijnse Gemeenschap Nederland, organisatoren van de infame herdenking op 27 maart 2004 van de beruchte sjeik Ahmed Yassin, oprichter van de antisemitische terreurbeweging Hamas.

De drie Hamas-bevriende organisaties waren niet de enige extremisten op het Museumplein. Aan de startlijn stonden verder de fundamentalistische moskeeclub Milli Görüs, de extremistische Koerden van de DIDF, de extreemlinkse Turken van de HTIB, de trotskisten van SAP/Grenzeloos en de stalinisten van de NCPN.

Iedereen met een beetje gezond verstand kon dus van tevoren weten wat er zou gaan gebeuren bij deze waardige vredesbetoging. Behalve Harry van Bommel.

Carel Brendel

Carel Brendel is auteur van Het verraad van links (Uitg. Aspekt)