[!Update! Nog niet overtuigd? lees dan hier: Trouw, Het Elftal: "Geen stijl, wél spreekrecht"]
De meerderheid beledigen
Waarom krijgt de televisiekijker van een prime time politiek discussieprogramma om de paar weken een column van filosofe Désanne van Brederode voorgeschoteld? Van Brederodes column van zondag 4 januari jl. vormt weliswaar een onbetwist hoogtepunt maar dan een hoogtepunt in stupiditeit. Oké, niemand dwingt me te kijken, en beledigen is een onvervreemdbaar recht, alles goed en wel, maar hier is toch iets anders aan de hand.
Hier moet sprake zijn van opzet, het moedwillig willen beledigen van de meerderheid van de Nederlandse bevolking, te weten vrouwen. Ook dat mag natuurlijk maar ik mag me dan ook hardop afvragen waar de redactie van het veelbekeken actualiteitenprogramma Buitenhof mee bezig is als ze deze vrouw weer 'ns inplannen.
Er is al het een en ander geschreven over Van Brederodes taalgebruik, haar manier van filosoferen en presenteren maar waar het mij om gaat is dat de redactie van Buitenhof ervoor heeft gekozen op deze prominente plek deze vrouw, deze voordraagster te zetten.
Waarom?
Het emotionele beroep dat Désanne met haar columns op de luisteraar doet, past – laten we zeggen - beter bij een bloemschikcursus of een kookprogramma dan bij het behandelen van actuele (Midden-Oosten) politiek. Dat kun je haar misschien niet kwalijk nemen maar de redactie zou beter moeten weten en haar moeten beschermen zodat de kijkers er niet mee lastig worden gevallen.
Ténzij de Buitenhof redactie deze voordraagster natuurlijk opzettelijk programmeert. Maar wat is dan hun boodschap?
Mij kan de Buitenhof redactie niet wijsmaken dat er geen volwaardige vrouwelijke columnisten te vinden zijn want ik kan er zo vijf noemen en laat ik dat gewoon maar eens doen in volstrekt willekeurige volgorde: Nausicaa Marbe (vrouw én allochtoon, tel uit je winst Buitenhof), Elma Drayer, Liesbeth Wytzes, Margriet van der Linden, Ebru Umar (vrouw en als U wilt allochtoon), Ileen Montijn, Harmke Pijpers, Machteld Allan en Ciska Dresselhuys. Dat zijn er negen en er zijn er meer. Allemaal vrouwen met wie je het soms hartgrondig oneens kunt zijn maar die vanwege hun kwaliteiten wél op hun plaats zijn in een prime time actualiteitenprogramma als Buitenhof zonder dat je als vrouwelijke kijker te schande wordt gezet. (Er zijn overigens ook genoeg mannen die zich aan Van Brederode ergeren.)
Een vriendin mailde me dat ze na het beluisteren van Désannes column van zondag jongstleden onpasselijk was geworden, onpasselijk van woede. En neem maar van mij aan dat m'n hoogopgeleide vriendin een bescheiden vrouw is die helemaal niet zo nodig een hoge toon wil aanslaan, in geen enkel debat, integendeel zou ik haast zeggen maar dat wil nog niet zeggen dat ze het leuk vindt om bedonderd te worden door een tamelijk slechte persiflage van Thea (U weet wel, van Theo en Thea).
Maar zag U ook de glimlach rond de lippen van onze minister president Balkenende die na Désannes performance aan het woord kwam? Veelzeggend, niet?
Fatima de Boer-al-Husayn
De naam en persoon Désanne van Brederode waren mij tot voor kort onbekend, maar dit is veranderd sinds ik via Hoeiboei op de hoogte ben gebracht van haar column van 4 januari j.l. Over de inhoud is in dit uitstekende stuk al genoeg gezegd, dus daar ga ik verder niet op in (ik wil alleen zeggen dat ik de inhoud van het hierboven geschrevene volledig onderschrijf). Ik heb een column van Désanne van Brederode bekeken en beluisterd en daarbij bekroop me hetzelfde gevoel als me in Nederland vaak bekroop bij het bekijken van het NOS Journaal of Nova; alsof je naar het Jeugdjournaal zat te kijken. Dat toontje van de juf die je wel even zal uitleggen hoe de wereld in elkaar zit en wat je wel en niet behoort te denken. Waarom blijf je daar toch op stuiten in Nederland? In Australie kom je het ook wel eens tegen, maar dan wel in zogenaamde 'actualiteitenprogramma's' die door de 'serieuze' journalistiek en de 'serieuze' kijker totaal niet serieus worden genomen (vaak zeer terecht). De kwaliteitsjournalistiek hier is precies dat: nuchter, direct, zakelijk, zonder dat emotionele, betweterige toontje. - KeesB, Sydney
BeantwoordenVerwijderenNahed Selim zou ook een geschikte kandidaat zijn voor Buitenhof.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het helemaal eens met dit artikel. Die van Brederode is niet om aan te horen voor een normaal mens. Dat stemmetje en die altijd aanwezige verheerlijkte glimlach.
BeantwoordenVerwijderenZe straalt helemaal uit dat zij tot de "goede" mensen behoort. Zij staat aan de juiste kant.
Om die reden al is zij als columniste een aanfluiting.
Die moet met een prikkelende, tot denken aanzettende column komen. Niet met zo'n betweterige als Désanne van Brderode presenteert. Ik kijk alleen daarom al niet meer naar "Buitenhof". Na haar een paar keer gezien te hebben wist ik genoeg. Een links programma als "Buitenhof" en dan nog een columniste als van Brederode. Dat was echt te veel van het goede.
Het zal hem wel in de persoonlijkheid zitten zoals die live overkomt. Ik vond de tekst zoals ik hem las niet geweldig, inderdaad een beetje neerbuigend, maar kan het met de strekking niet oneens zijn. Ik heb de video niet bekeken
BeantwoordenVerwijderenDésanne van Brederode kwam hier een week geleden ook ter sprake. Mag ik mezelf herhalen? Ik schreef toen dit:
BeantwoordenVerwijderen"Filosofe noemt zo iemand zich. Uiteindelijk kan iedereen zich zo noemen die graag wijzer wil worden en nadenkt, maar dan zijn er maar weinigen die zich niet zo kunnen noemen, dus zo zal het wel niet bedoeld zijn.
Ik kan het niet helpen dat het op mij nogal potsierlijk overkomt wanneer iemand als bijzonderheid van zichzelf meent te moeten melden dat hij of zij filosoof of filosofe is.
Filosofe Désanne van Brederode... Die naam maakt het er ook niet beter op. Een bijzondere naam -Désanne, dat hoor je niet vaak, echt een voornáme vóórnaam, en dat samen met dat sjieke Van Brederode, van die ruïne bij Santpoort, dus vast een reuze oud geslacht.
Een naam krijg je van je ouders, dus dat kan Désanne natuurlijk niet helpen, maar wat ik dan weer op mijn beurt niet kan helpen is dat zich door de combinatie van "Désanne" en "filosofe" bij mij onmiddellijk en onontkoombaar de indruk vestigt van loze pretentie. Het is alsof iemand door zo'n naam en zo'n zelfkwalificatie als filosofe er toch om vraagt serieuzer te worden genomen dan bijvoorbeeld ene Wendy, schoonmaakster, die ook wel eens nadenkt, maar dat geen filosoferen noemt. En dat terwijl er welbeschouwd hoegenaamd geen reden is om filosofe Désanne serieuzer te nemen dan schoonmaakster Wendy. Wat telt is alleen de kwaliteit van wat Désanne of Wendy te melden hebben.
Terwijl ik schoonmaaksters wel eens hele rake en van veel wijsheid getuigende opmerkingen heb horen maken, heb ik zelden iets zinnigs vernomen uit de mond van lieden die zichzelf filosoof of filosofe noemen. En wat deze filosofe Désanne te melden heeft valt al helemaal niet mee. En dat moet dan zo nodig in Buitenhof voor ons op de treurbuis worden opgevoerd? En daar moeten we dan speciaal nota van nemen omdat het een filosofe is die het zegt? Een filosofe wier prachtige naam wel duidelijk maakt dat ze niet van de straat is? Rot toch op!
Filosofen... dan denk je in eerste instantie aan bijvoorbeeld Plato, Aristoteles, Descartes, Spinoza of Kant. Moeten we aannemen dat iemand die zich tegenwoordig filosoof of filosofe noemt zichzelf als een soort hedendaagse vakgenoot van deze filosofen ziet, of althans graag door anderen zo zou worden gezien?
Wat het betekent als iemand zich tegenwoordig filosoof of filosofe noemt is meestal dat zo iemand, heel anders dan genoemde uit de geschiedenis bekende filosofen, ergens op een muffe universiteit het vak filosofie dat al lang geen vak meer is heeft gestudeerd, daarin tentamens heeft gedaan en tenslotte (maar misschien zelfs dat niet eens) daarin een doctorandustitel (of hoe dat toch tegenwoordig heten mag) heeft behaald. Flauwekul voor de moderne leisure class, een schertsvak onder de vele schertsvakken waarmee tegenwoordig ook hele contingenten middelmatig begaafde adolescenten elkaar moeten bezighouden, aangezien immers in dit tijdperk geen sloten meer handmatig met de spade hoeven te worden uitgebaggerd. De leisure class is geweldig omvangrijk en lulligheid kent geen tijd. Wie weet is filosofe Désanne ook nog gepromoveerd. Zou zo maar kunnen. En dan moeten we zeker erg nieuwsgierig zijn naar de originele denkbeelden die zij in dat proefschrift heeft ontvouwd.
Door de Buitenhovelingen is ze in elk geval als goeroe binnen gehaald. O ja, ze is ook schrijfster, dat heb ik ook wel eens gehoord; nou, wat weet ze het toch leuk te zeggen: "dat je soms je hand uit andermans boezem weghaalt..."
Om de geringste kans op een vervelend misverstand bij voorbaat uit te sluiten: ik heb er persoonlijk geen enkele behoefte aan om mijn hand in de boezem van een filosofe te steken.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad waar dat die Désanne van Brederode een aanfluiting is en als zij als filosofe kan doorgaan, dan is het wel heel treurig gesteld met de filosofie. Daarnaast is haar optreden ook kwetsend voor vrouwen, omdat zij zich zelf als een heel stereotiep dom blondje neerzet.
BeantwoordenVerwijderenVictor Onrust,
In welk opzicht kun je het dan met de strekking van haar eens zijn?
Ayaan wordt net zoals vaak andere islam-critici door de media genegeerd. Als Ayaan een prijs krijgt, dan wordt het vaak niet vermeld. Ook wanneer ze optreedt in het buitenland en daar een goede rede houdt, wordt er via de media hier weinig tot niets over bericht, alleen wanneer het om sensatie gaat. Ayaan is duidelijk bij haar uitgangspunten gebleven en is daar ook duidelijk over. Ayaan valt me absoluut niet tegen.
In the House of women
By Ayaan Hirsi Ali
Posted: Wednesday, January 7, 2009
The house of women is vast and unfinished. The west wing is fairly complete. Most of us who live there enjoy privileges such as the right to vote and run for office. We have access to education and may support ourselves if we choose. We've convinced most of our legislators that domestic violence, sexual harassment and rape are crimes. We have control of our bodies and our sexuality; parents, teachers and leaders may coach us, but not coerce us into or out of relationships. Prospective mates may woo and worship but must swallow their pride if we reject them.
As in all homes, things in the west wing don't always run smoothly. Sometimes the rules aren't enforced. Domestic violence is ignored or the perpetrators get off too lightly. Some women feel they don't get equal compensation for doing the same jobs as male colleagues. Others hit a glass ceiling. Thus some women seek to furnish the house with more rules and to smash the see-through roofs.
Imagine what would happen if world leaders committed themselves to the cause of equal rights for all women.
Go east and you'll find that the house is unfinished. Parts of it have been started, then abandoned, and are now falling into ruin. In others, every time a wall goes up someone bulldozes it down. In what should have been beautiful courtyards are shallow unmarked graves, wherein lie girls who died because they were deemed not worth feeding. In the east, some girls are transported as property--often with their parents' connivance--to gratify adults' sexual desires. Girls work the land, fetch water, tend to livestock, cook and clean from dawn to dusk with no pay. Others are beaten with impunity. Hundreds of thousands die while giving birth because they lack the most basic hygiene and health care.
In some corners of the east, women are not happy when they learn they're pregnant. Often they get a doctor to check the sex of the unborn child. If it's a girl, the doctor removes it, and if the woman can't afford the abortion, the child, once born, is suffocated or left alone to die. This removal of girls is so systematic in some rooms of the east wing that men can't find mates to marry.
In the middle of the east, most women are banished from the public rooms, and when they are glimpsed at all they are covered from head to toe in garments dark and ugly. Many never learn to read or write; they are forced into marriage and seem to live pregnant ever after. They have no reproductive rights. If they are raped, the burden of proof lies on them to show their innocence, and in some rooms, women and girls as young as 13 are publicly flogged and stoned to death for sexual disobedience. In the eastern side of the house, some people are so terrified by a woman's sexuality that they cut the genitals of girl children, mutilating and branding them with the mark of ownership.
These days many people from the east wing are finding their way to the west, where the fate of their sisters back home is often forgotten. And while the girls in the west are preoccupied with creature comforts, men from the east claim rooms for themselves where they practice eastern habits.
In Davos--high on a pristine mountain in the manicured gardens of the west wing--words like "Sharia" are as exotic as fairy tales. But in Birmingham, Berlin and the banlieues of Paris, the house of women's liberation is being hollowed out from within.
Suppose that the men and women who gather in Davos in 2009 could see the sharp differences between the two wings of the house that we all share. Suppose they could grasp the magnitude of the suffering of those on the unfinished side, or open their eyes to how tormentors of women are chipping away at the keystones of the west. Suppose this led them to make it a top priority to preserve everything people in the west side have accomplished and to improve matters in the east. Imagine if women's liberation were a task to be carried out with the same unwavering conviction as the abolition of the slave trade, the demolition of apartheid or the pursuit of civil rights.
Imagine what would happen if world leaders committed themselves to the cause of equal rights for all women; staunchly refused to entertain cultural and religious arguments that violated female rights; and knocked over the obstacles put in their way by those who have a vested interest in the oppression of women. Imagine the number of lives they would save. Imagine how many prison doors would fly open. Imagine how many girls would be saved from death or punishment at the hands of their judges or their fathers. Imagine what the pent-up energy of those freed girls and women would do for the world. Davos Man doesn't have the imagination. Or does he?
Ayaan Hirsi Ali is a resident fellow at AEI.
http://www.aei.org/publications/filter.all,pubID.29157/pub_detail.asp
Maar wat ik niet helemaal begrijp is waarom het speciaal een belediging van vrouwen zou zijn als deze vrouw om de paar weken een column bij Buitenhof heeft. Er komen doorlopend buitengewoon half gare mannen in allerlei pretentieuze praatprogramma's voorbij en ik kwam nooit op het idee dat dat voor mij als man een belediging kon zijn.
BeantwoordenVerwijderen@Kees Rudolf. Vrouwen zijn toch wel ondervertegenwoordigd in vooraanstaande functies. Dan is er eindelijk een vrouwelijke columniste bij Buitenhof, kiezen ze zo'n figuur uit. Dat zit me dwars.
BeantwoordenVerwijderenVictor Onrust. Interessant. Kun je ook aangeven in welk opzicht 'we' ons dan vergist hebben in Ayaan Hirsi Ali? En hoe groot is die groep dan? Ik voel me helemaal niet aangesproken want ik heb me niet vergist in Ayaan. Heb je toevallig haar indrukwekkende verhaal gelezen 'Mijn Vrijheid'?
@Fatima,
BeantwoordenVerwijderenIk geloof dat ik me goed in je ergernis kan verplaatsen.
Wat ik me afvraag is of de Buitenhofredactie er voor gekozen heeft deze keer nu eens een vrouw om de paar weken een column te laten brengen, en of ze na veel wikken en wegen tussen mogelijke vrouwen nu net de keus hebben laten vallen op Désanne van Brederode. Misschien is het zo niet gegaan. Hoe dan ook zegt de keus voor deze Désanne wel iets over het onderscheidingsvermogen van die redactie, die wellicht overwegend uit mannen bestaat. En als ze deze vrouw hebben gekozen omdat het nu eens een vrouw moest zijn, dan moet je waarschijnlijk concluderen dat de Buitenhofmannen niet erg houden van werkelijk scherpe en intelligente vrouwen. Te vrezen valt dat op dit punt de Buitenhofmannen binnen de mannelijke soort als geheel niet uniek zijn.
Ik ben geen teeveekijker en ik weet dus niet of Buitenhof eigenlijk wel zo'n hoogstaand programma is. Als het nou tot dusver altijd een programma was met gegarandeerd hoog intellectueel niveau, dan is zo'n Désanne natuurlijk een aanfluiting, ja, inderdaad een belediging voor kijkers die op Buitenhof afstemden in de verwachting iets van veel hoger niveau voorgeschoteld te krijgen. Het zou dan zoiets zijn als dat je voor een concert in het kader van de serie meesterpianisten naar het Concertgebouw gaat en dan een zouteloos muziekje van een amateuristische broddelaar krijgt voorgeschoteld. Je zou dan van een belediging kunnen spreken, omdat je als concertbezoeker kennelijk geacht werd het verschil tussen een meesterpianist en een broddelaar niet te horen, ofwel met een concert door een broddelaar genoegen te nemen en daarvoor te betalen als was hij een meesterpianist.
Maar als Buitenhof, ook zonder deze Désanne, wel vaker volstrekt flut was/is, dan zou het anders liggen. Als het altijd al een programma was voor kritiekloze lui die niets beters weten te verzinnen dan om meerdere uren per week naar prietpraat op de teevee te luisteren en te kijken hoe dat gebracht wordt, omdat ze zich anders te zeer zouden vervelen, nu, hoe zouden deze lui dan beledigd kunnen wezen wanneer ze een column van Désanne krijgen voorgeschoteld?
Ik herinner me wel van vroeger enkele columns in Buitenhof voorgedragen door Paul Cliteur. Die vond ik prima, sterker, daar ging ik wel eens speciaal voor zitten. Daarvoor had je Plasterk, naar mijn smaak wat minder, maar in elk geval zeker niet zo tenenkrommend onbenullig als deze filosofe. En misschien zijn er nog anderen geweest, van wisselend kaliber. En dan is Désanne dus de eerste vrouw?
Als ze inderdaad door haar onbenulligheid verregaand détoneert bij haar (mannelijke) voorgangers, dan is dat voor alle kijkers, die meenden op een hoger gehalte meenden te mogen rekenen, een deceptie, en voor vrouwelijke kijkers mogelijk een extra deceptie.
Maar dat je als vrouwelijke kijker te schande wordt gezet door het in Buitenhof optreden van Désanne, is misschien toch overdreven. Wie is er nou zo achterlijk om, vanwege het feit dat Désanne in zo'n programma als Buitenhof een column uitspreekt, te denken dat deze filosofe dus representatief is voor de top van het vrouwelijke intellect in het algemeen? Ze is hooguit representatief voor het matige onderscheidingsvermogen en/of de wansmaak van de Buitenhofredactie, gesteld dat die weloverwogen voor haar gekozen heeft.
Meer over Désanne:
BeantwoordenVerwijderenGeenStijl bezoekers zijn Apen!!1!
De "belijdende" christin Désanne van Brederode geeft weer eens haar mening ergens over. Nu over de eventuele omroep van "Geen Stijl".
BeantwoordenVerwijderenDie mensen bevallen haar niet en dat vertelt ze in zeer grove bewoordingen.Met die delicate glimlach op haar gezicht. Ook vindt zij dat deze mensen genegeerd moeten worden.
Jeetje, Fortuyn moest genegeerd worden, van Gogh, Verdonk.
Uitsluiten en discrimineren daar zijn gelovigen en socialisten nog altijd meesters in. Wie het niet met hen eens is, moet het liefst opgesloten worden of verwijderd.
Zover is het nog niet maar als het aan de christin Désanne ligt zal het niet lang meer duren of het is zo ver.
Ja, och, die reaguurders op GeenStijl... Sommige zijn wel eens geestig, maar er is ook bijster veel ongein bij die je inderdaad maar het beste kunt negeren. Die ongein is, naar het lijkt, ook nauwelijks voor meer bedoeld dan tot gedeeld vermaak onder bentgenoten, en niet opdat anderen er nou eens scherp nota van nemen. Dus hier kan ik Désanne niet helemaal ongelijk geven.
BeantwoordenVerwijderenMisschien zijn een aantal reaguurders op GeenStijl heus serieuze aandacht waard, maar persoonlijk vind ik het nogal een karwei om die er tussen uit te vissen, tussen al die honderden reacties.
En mensen voor apen uitmaken, och, dat is in verhouding tot waar sommige GeenStijl-reaguurders anderen voor uit maken nog een betrekkelijk beschaafde, zij het anderzijds niet erg originele manier van ze diskwalificeren.
@kees rudolf. De filosofe Van Brederode heeft het in haar reactie in Trouw over GeenStijl, dus over degenen die de teksten schrijven en niet in eerste instantie over de reaguurders. Dat is wel een verschil hoor. (Maar misschien niet voor jou, dat zou natuurlijk kunnen.) Net zoals er een verschil is tussen de 'schrijvers' van Hoeiboei en de reacties die er onder staan.
BeantwoordenVerwijderenIk zou het bijv. nooit over bondgenoten hebben.
@Ave,
BeantwoordenVerwijderenIk had het ook met betrekking tot de reaguurders niet over bondgenoten, maar over bentgenoten, dus eigenlijk -heel lovend, al te lovend- over kunstenaars onder elkaar.
Maar ik zie dat ik een vergissing heb begaan; ik heb niet zo goed gekeken en niet eens artikelen gezien waarop reaguurders reageerden, laat staan verschil opgemerkt. Dat er verschil zal zijn tussen schrijvers van artikelen en reaguurders, resp. tussen artikelen en reacties, neem ik voetstoots aan.
Staat overigens vast dat Désanne de schrijvers en niet de reaguurders van GeenStijl op het oog had, of zou ze net zo oppervlakkig gekeken kunnen hebben als ik? Het maakt mij overigens weinig uit, want zelfs al zou Désanne voor een stukje gelijk hebben -wat dus mogelijk niet het geval is- dan betekent dat nog niet dat ik haar om die reden als een licht der lichten beschouw en haar opvattingen op alle gebied waard om nota van te nemen.
Voor wie 't gemist heeft, de jongste column van Désanne van Brederode over Geert Wilders en Mein Kampf:
BeantwoordenVerwijderenGeert Wilders
Column Désanne van Brederode Buitenhof 25 januari 2009
Eens in de zoveel tijd laait de discussie op: moet Mein Kampf van Adolf Hitler verboden blijven, ja of nee? Zelf vind ik dat Mein Kampf voor iedereen overal verkrijgbaar moet zijn, al was het maar om de aantrekkingskracht ervan te verminderen. Wat verboden is, lijkt immers altijd spannend – ook als het dat niet is.
Lees hier verder:
Geert Wilders
Die laatste column van Désanne is bagger en daarmee bevestiging van wat ik al dacht. Overigens is het binnen het genre van de column, zoals we dat wel vaker tegenkomen, niet bijzonder afwijkend: pretentie van superieure luciditeit en deskundigheid, schijn van argumentatie, in werkelijkheid onkunde, drogredenen, insinuaties; het is allemaal bekend van columnisten in de traditie van Jan Blokker, allemaal met hun vaste plekjes in de veelgelezen dagbladen, en nu dus weer deze Désanne met een vast plekje in Buitenhof. Is het de moeite waard om op dergelijke denkers -voor zover je ze denkers kan noemen- in te gaan? Het zou in elk geval veel moeite zijn, en je krijgt de talloze baggerkranen nooit dicht.
BeantwoordenVerwijderen