Van Bach tot Bush

Wederom actueel! Live verslag Rechtbank hier .

In de begintijd van de islam hebben de moslims de islam begrepen als een imperialistische ideologie die tot militaire actie en expansie oproept. De vroegste moslims waren, volgens alle berichten daarover, strijdlustig en expansief.

Behalve oude berichten en archeologie zijn er nog de koran en de zogeheten Tradities (in het Arabisch Hadith genoemd). Dit zijn verzamelingen van voor moslims gezaghebbende godsdienstige islamitische teksten. Ze zijn in elke islamitische boekhandel of bibliotheek aanwezig. Honderdduizenden moslims verdienen hun brood met het les geven over deze teksten die, zelfs al zouden ze soms niet precies zo oud zijn als de islam gelooft, toch worden overgeleverd vanuit de aller-vroegste lagen van de islamitische geschiedenis.

Deze teksten geven alle aanleiding die een vechtjas zich maar wensen kan om de islam ook inderdaad op te vatten als een aansporing, zo niet een dwingende opdracht, tot strijd. Als een license to kill.

De islam levert, bijvoorbeeld, een Traditie over die luidt dat Mohammed (570-632) gezegd heeft: ‘Mij is bevolen de mensen te beoorlogen totdat zij getuigen dat er geen god is dan Allah en dat Mohammed Allah’s gezant is. Alleen door het uitspreken van deze belijdenis maken zij hun goed en bloed voor mij onaantastbaar’. Er is geen bevoegde imam of een andere beroepsmoslim te vinden die zal tegenspreken dat Mohammed dit gezegd heeft.

Het begin van de formule, ‘beoorlogen’, betekent ‘dood maken’. Het onderscheid dat de conventie van Genève maakt tussen militairen en burgerbevolking was in deze eeuwen en dit milieu niet aan de orde. Het slot van de formule, ‘zij maken goed en bloed voor mij onaantastbaar’, klinkt in moderne oren duister. De betekenis luidt dat de islam het een moslim niet toestaat om iemand die (kort of lang) moslim is, te verwonden of te doden: zijn ‘bloed is onaantastbaar’. Ook is het niet toegestaan hem zijn goederen te ontnemen. Met andere woorden, tegen zo’n medemoslim mag geen oorlog worden gevoerd. Wanneer iemand daarentegen (nog) geen moslim is, staat het er anders voor.

Wat zegt de Koran zelf over deze taak tot beoorloging? De islam leert dat Mohammed heeft verklaard dat de engel Gabriel tegen hem heeft gezegd dat God gezegd heeft (Koran 9:29):
Beoorloogt hen die niet geloven in God Noch in de Laatste Dag En die niet verbieden wat God en Zijn Gezant verbieden En die zich niet voegen naar de wezenlijke Godsdienst.

Het vers is langer dan hierboven geciteerd. Het slot van het vers luidt ‘totdat zij uit de hand de schatting opbrengen in onderdanigheid’. Deze woorden worden algemeen begrepen als een mogelijkheid voor christenen en Joden om, nadat zij door de moslims verslagen zijn, tegen betaling tijdelijk vrijgesteld te kunnen worden van de universele plicht om tot de islam over te gaan.

Uiteraard kunnen hedendaagse filologen vanuit hun studeerkamers in Delfzijl en Heemstede voor diezelfde teksten ook wel andere betekenissen verzinnen dan de traditionele algemeen aanvaarde islamitische, maar dat is in dit geval niet ter zake. Het gaat er om wat er in de moskee vanaf de kansel door moslims eeuw in eeuw uit tegen moslims gezegd wordt. Atheïstische academische vrienden van de islam zijn geen goede informanten over de ware inhoud van Gods eigen godsdienst.

Naast de Koran en de Hadith schrijven ook de handboeken van het sharia-recht voor dat een moslim Jihad moet voeren. Deze plicht vervalt in één geval: als deze plicht al door anderen, met name de overheid, vervuld wordt. De sharia gaat er min of meer vanuit dat de Jihad een staatszaak is, net zoals bijvoorbeeld het slaan van munten. Pas wanneer de overheid die taak niet vervult, komen de individuele moslims weer aan de beurt.

Dit is een begrijpelijk arrangement. Geen enkele overheid wil voor de voeten worden gelopen door individuele strijdvaardige onderdanen die als ongeleide projectielen de vijand naar de keel vliegen. Normaal gesproken wil een overheid zelf bepalen waar en wanneer er gestreden wordt. Individuele amateur-Jihadisten die met voorbijgaan van de overheid ten strijde trekken, worden in de islamitische wereld dan ook nog steeds hard aangepakt.

Overeenkomstig de ideologie van expansie die de islam in de eerste eeuwen was (en volgens sommigen nog steeds is), hebben de moslims vanuit het Arabisch schiereiland zoals bekend onbekommerd de hen omringende wereld veroverd en onderworpen. Daarbij zijn een aantal veroveringsgolven te onderscheiden.

De eerste golf richt zich op Egypte, Noord-Afrika en Spanje, en eindigt in 732 midden in Frankrijk, tussen Tours en Poitiers, waar Karel Martel de opmars van de islam tot staan brengt. Uiteraard is deze golf in het huidige Europa verreweg de bekendste, omdat hij pas in het hart van West-Europa geëindigd is, op een paar uur van Parijs.

De tweede golf richt zich op Syrië, en komt in eerste instantie ongeveer bij de huidige Turks-Syrische grens tot staan: het Romeinse rijk, of wat daar aan de oostzijde van de Middellandse zee nog van over was, weet de opmars van de islam eeuwenlang te vertragen. Uiteindelijk valt ook dit (Oost-)Romeinse rijk, dat in het westen meestal ‘Byzantium’ genoemd wordt, in handen van de moslims. De hoofdstad, Constantinopel, het huidige Istanbul, valt pas in 1453. Het zijn inmiddels de Turken die de banier van de islam hebben overgenomen van de Arabieren.

Na de val van Constantinopel volgt een geleidelijke verdere islamitische expansie van de islam in de Balkan en langs de Donau. Deze tweede golf komt pas tot staan in 1683, wanneer de Turken Wenen belegeren en proberen in te nemen. Op 11 september 1683 worden de moslims door het Poolse leger smadelijk verjaagd. Dit is tot op heden het laatste geval van een door een islamitische overheid gevoerde Jihad-oorlog. Op 11 september 2001 is gebleken dat Jihad ook met succes door NGO’s als Al-Qaida gevoerd kan worden.

In de rustpauze tussen het voorlopige einde en de openlijke hervatting van de Jihad, zeg maar van Bach tot Bush, tussen Wenens ontzet en het World Trade Center in New York, is de moderne, door de technologie en welvaart beheerste, haast paradijselijke westerse wereld ontstaan. Die pauze is volgens de religieuze voorhoede van de islam voorbij. Moslimse schrijvers spreken van ‘de derde ronde’, in het Arabisch al-gawla al-thaalitha, wanneer ze het hebben over de huidige invasie van Europa door moslimmigranten.

De eerste ronde was dan de ronde die in 732 bij Poitiers eindigde; de tweede die van Wenen 1683. Het idee dat er sinds Wenen sprake is geweest van een rustpauze komt dan ook niet uit de koker van islamofobe islamcritici, maar is al in de jaren zestig van de twintigste eeuw al door moslims onder woorden gebracht, onder andere door de Egyptische schrijver Sayyid Qutb, de vader van de hedendaagse jihad-ideologie, die in 1966 in Cairo is opgehangen.

Belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen, op alle gebieden, die het hedendaagse leven grondig veranderd en veraangenaamd hebben, dateren uit de rustpauze. Ondanks de kennelijk onvermijdelijke onderlinge oorlogen en ellende zijn er weinig perioden in de geschiedenis van de mensheid geweest waarin zo veel vooruitgang is geboekt, het gezonde verstand zo veel ruimte kreeg, en er zo weinig honger werd geleden.

Raar genoeg wordt in Europa het leven zoals dat in de rustpauze geleefd werd, als normaal beschouwd. Dat is niet zo. De moderne wereld is immers het product van deze uitzonderlijke rustpauze. De moderne wereld zelf is dus ook uitzonderlijk. Toch, diep in hun hart verwachten westerlingen dat machthebbers en bevolkingen van de Derde Wereld de optimistische argeloze westerse moderne opvattingen over mens, maatschappij, vrijheid, rechtszekerheid en democratie delen. Ook dat is niet zo.

De rationele aanpak van de dingen die kenmerkend is geweest voor deze periode van de Europese geschiedenis, is in het westen stilzwijgend tot norm verheven, zonder dat Europeanen of de Amerikanen zich de uitzonderlijkheid van die periode nog realiseren. De rustpauze heeft daarmee de gewone menselijke werkelijkheid van geweld, roof en oorlog moeilijk zichtbaar gemaakt.

De officiële leiders van de islam, Afrika en Azië, en de topambtenaren van internationale organisaties zoals de Verenigde Naties, doen niet zo vaak hun best de Europeanen en Amerikanen uit hun droom te helpen. In tegendeel. Ze stijven hun westerse collega-leiders in hun naïeve opvattingen over de vreedzame goede bedoelingen van alle mensen. Wanneer de westerse leiders volharden in hun argeloosheid jegens hun vijanden, dan staat het Westen een ramp te wachten.
[6 juni 2010]

HansJansen

(Hans Jansen is getuige in het Wildersproces)