Islamofobie

Wie geen moslim is weet zulke dingen meestal niet, maar veel moslims koesteren de angst dat de westerse maatschappijen waar ze sinds kort woonachtig zijn, in de nabije toekomst wel eens lelijk tegen hen zouden kunnen gaan doen. Die angst is goed te verklaren uit het besef dat de islamitische sharia allerlei lelijks in petto heeft voor wie geen of geen goede moslim is.

Moslims hebben meestal wel enig idee van wat de sharia voorschrijft. Moslimse predikanten en beroepsmoslims daarentegen weten het precies. Ook juristen uit de islamitische wereld zijn terdege met de details vertrouwd. Die sharia-regels beloven niet veel goeds. Kijk het maar na in de door moslims voor moslims geschreven handboeken, anders gelooft u het toch niet. Veel moslims kunnen zich maar moeilijk voorstellen dat westerse regeringen zich uiteindelijk anders zullen willen gaan opstellen tegenover de moslims dan de sharia tegenover de ongelovigen.

Die angst onder moslims voor zwaar weer in de toekomst is dan ook het spiegelbeeld van wat de islam voorschrijft ten aanzien van wie geen moslim is. Die islamitische angst heeft een eigenaardig gevolg. Het is de psychologische basis van een stellige overtuiging die onder moslims wijd verspreid is: dat er onder mensen die geen moslim zijn zoiets als ‘islamofobie’ bestaat.

Islamofobie bestaat niet, hoewel de koran (8:60) wel degelijk aan moslims de opdracht heeft gegeven ‘vrees in te boezemen’, ‘angstig te maken’. Arabisch: toerhibóena, wat net zo goed, of eigenlijk beter, met ‘terroriseren’ vertaald kan worden. Maar Europeanen en Amerikanen, Mat Herben heeft er al eens op gewezen, zijn niet bang voor de islam, ze zijn boos. Ze zijn boos vanwege 9/11, de moord op Theo van Gogh, en de verdere reeks wandaden die door de daders naar eigen zeggen in naam van de islam gepleegd zijn.

Veel Amerikanen en Europeanen zijn desondanks toch ook wel bang, maar voor iets anders dan de islam. Eigenlijk zijn ze te weinig op de hoogte van de regels van de sharia om überhaupt bang te kunnen zijn voor de vrede die de islam voor de wereld in petto heeft. Maar ze zijn wel bang dat hun regeringen te onhandig zullen blijken te zijn om een antwoord te vinden op de dreiging die uitgaat van de radicale militante islamitische voorhoede. Zijn de regeringen van Europa en Amerika überhaupt nog wel bij machte om echte problemen effectief aan te pakken? Rellen, roof, euro, dollar? Het doelloze gedoe in Irak, Afghanistan en Pakistan? Het wereldwijde gehannes op de vliegvelden? Niet alleen in de moskee moet je uit eerbied voor de islam je schoenen uitdoen.

Toen ik nog in Leiden een inleidend islam-tentamen aan de eerste-jaars moest afnemen, stelde ik altijd de vraag wat Bolkestein ongeveer betoogd had in de geruchtmakende lezing in Luzern in september 1991. Dat stond in het boekje en was op college een uur lang behandeld. Elk antwoord waarin de frase ‘scheiding van kerk en staat’ voorkwam, werd goed gerekend. Bovendien kwam de vraag elk jaar terug. Niet dat dat veel uitmaakte.

De meeste moslimse studenten vonden dat ze wel genoeg van de islam wisten, bereidden het tentamen niet voor en woonden het college niet bij. Moet kunnen, in de regel haalden ze nog net wel een voldoende. Zij wisten inderdaad vrij aardig wat de islam was. Ter wille van de te verzamelen punten wilden ze graag zo veel mogelijk vragen goed beantwoorden, ook die vraag over Bolkestein. Onder het motto ‘niet geschoten is altijd mis’ heb ik er een waaier aan gefantaseerde antwoorden zien voorbijkomen.

Ik heb daar niet goed boek van gehouden, er zou destijds toch niemand het geloofd hebben. Politieke correctheid die mij toen nog deels in zijn greep had, zal ook een rol gespeeld hebben. Maar één antwoord weet ik nog heel goed. Een muizig Turks meisje met hoofddoek, meer hoofddoek dan hoofd, antwoordde: ‘Bolkestein wilde alle moslims vermoorden’. Dat antwoord heb ik niet goed gerekend.

Bijna iedereen heeft het wel eens gezien: dat iemand haast onbegrijpelijke beschuldigingen uitslaat, en een karakterisering van een ander formuleert die rustig beschouwd eigenlijk een heel aardig zelfportret oplevert. Psychologen zullen er wel een naam voor hebben, en anders beschikt het Nederlands over twee spreekwoorden die dit fenomeen in woorden proberen te vangen: ‘Wat je zegt dat ben je zelf’, en ‘Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten’. Islamofobie hoort psychologisch in deze hoek thuis.

Zo lang de algemene publieke opinie in het Westen niet op de hoogte is van wat de sharia voorschrijft over hoe mensen die geen moslim zijn behandeld dienen te worden, zullen we ook de steeds terugkerende beschuldigingen van ‘islamofobie’ raadselachtig blijven vinden. We zullen verbaasd blijven over de hardnekkigheid waarmee de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties (op instigatie van islamitische dictaturen) steeds weer probeert te bevorderen dat ‘islamofobie’ in de vrije wereld strafbaar wordt gesteld.

Om die strafbaarheid te bewerkstelligen, opereren die dictaturen via de zogeheten United Nations Human Rights Council, UNHRC in Genève. Niet lachen graag, dit zijn ernstige zaken. Het gaat bij islamofobie om een serieus opiniedelict waar we mogelijk nog veel van zullen horen. De coördinatie van dit vroom activisme is in handen van de Organisatie van de Islamitische Coöperatie, OIC. Dit is een club van staten die (voor dit doel) beschikt over veel geld, en over veel geduld.

Europeanen en Amerikanen hebben geen begin van een vermoeden hoe de islam over hun denkt. ‘Mensen zijn toch gelijk voor de wet’, gelooft de intelligentsia van Amerika en Europa met een benijdenswaardige argeloosheid, en gaat er van uit dat dit ook voor de islamitische sharia-wet geldt. Gelukkig zijn veel moslims te humaan om zich goed aan de sharia-regels over de ongelovigen te houden. Maar van de islamitische voorhoede weet je het nooit helemaal. Met sharia-fundamentalisten blijft het helemaal oppassen.

Goeiig eigenlijk dat we ten aanzien van de sharia in het Westen na zo veel eeuwen nog volledig in de ontkenningsfase zijn. Het zou wel mooi zijn als het nog lang zo blijven kon. Maar er schuilt toch iets raars in. Koran 8:60 eist dat moslims hun ‘vijanden’ angst inboezemen; maar tegelijkertijd is islamofobie volgens moslims verboten. Op die manier wordt het leven wel erg ingewikkeld