Ayaan Hirsi Ali: De mondiale oorlog tegen christenen in de moslimwereld

 In alle uithoeken van de moslimwereld worden christenen vermoord vanwege hun geloof.

We horen zo vaak over moslims die het slachtoffer zijn van verguizing in het Westen en strijders van de Arabische lente in hun gevecht tegen de tirannie. Maar in feite is er een heel ander soort oorlog gaande - een strijd die nauwelijks aandacht krijgt maar duizenden levens kost. Christenen worden in de islamitische wereld vermoord vanwege hun geloof. Het is een aanzwellende genocide die wereldwijd grote verontrusting zou moeten oproepen.

Het beeld van moslims als slachtoffers of helden is hooguit deels accuraat. In de afgelopen jaren is de gewelddadige onderdrukking van christelijke minderheden de norm geworden in landen met een
moslimmeerderheid, van West-Afrika en het Midden-Oosten tot Zuid-Azië en Oceanië. In sommige landen zijn het de regeringen en hun vertegenwoordigers die kerken in brand hebben gestoken en kerkgangers gevangen hebben genomen. In andere landen hebben rebellengroeperingen en milities het heft in eigen hand genomen door christenen te vermoorden en weg te jagen uit gebieden waar zijn al eeuwenlang wonen.

De terughoudendheid van de media in deze zaak heeft ongetwijfeld verschillende oorzaken. Een daarvan is de angst verder geweld aan te wakkeren. Een andere reden is waarschijnlijk de invloed van lobbygroeperingen als de Organisatie voor Islamitische Samenwerking - een soort Verenigde Naties van de Islam met Saoedie-Arabië als thuisbasis - en de Raad voor Amerikaans-Islamitische relaties. In de laatste tien jaar zijn deze en vergelijkbare groeperingen opvallend succesvol geweest leidinggevende publieke figuren en journalisten in het Westen ervan te overtuigen dat ieder voorbeeld van vermeende anti-moslim discriminatie moet worden gezien als een uitdrukking van een systematische en duistere afwijking genaamd ‘islamofobie’ - een term die dezelfde morele afkeuring moet oproepen als ‘xenofobie’ of ‘homofobie’.

Maar een eerlijke beoordeling van recente gebeurtenissen en trends leidt tot de conclusie dat de omvang en ernst van islamofobie verbleken bij de bloedige christenfobie die zich momenteel een weg baant door landen met een moslimmeerderheid, in alle uithoeken van de moslimwereld. De samenzwering van stilte die deze gewelddadige uitdrukking van religieuze intolerantie omringt moet een halt worden toegeroepen. Niets minder dan het lot van het christendom - en daarmee uiteindelijk van alle religieuze minderheden - in de islamitische wereld staat op het spel.

Van wetten tegen godslastering tot brute moorden tot bomaanslagen tot verminkingen en het in de brand steken van gewijde gebouwen; in veel landen leven christenen in angst. In Nigeria hebben velen al deze vormen van vervolging moeten ondervinden. Het land heeft de grootste christelijke minderheid (40 procent) op de totale bevolking (160 miljoen) van welk land met een moslimmeerderheid dan ook. Moslims en christenen in Nigeria leven al jaren op de rand van burgeroorlog. Islamistische radicalen veroorzaken de meeste zo niet alle spanningen. De nieuwste van deze groeperingen is een beweging die zichzelf ‘Boko Haram’ noemt, wat staat voor ‘westerse opvoeding is heiligschennis’. Haar doel is het vestigen van de sharia in Nigeria. Met dit doel voor ogen heeft de beweging aangekondigd dat ze alle christenen in het land zullen doden.

In de maand januari 2012 alleen al was Boko Haram verantwoordelijk voor 54 doden. In 2011 vermoordden haar leden minstens 510 mensen en vernielden of verbrandden ze meer dan 350 kerken in 10 noordelijke staten. Ze gebruiken geweren, benzinebommen en zelfs machetes, onder het aanheffen van ‘Allahu akbar’ (‘God is groot), terwijl ze aanvallen uitvoeren op nietsvermoedende burgers. Ze hebben kerken aangevallen, een kerstbijeenkomst (met 42 katholieke doden als gevolg), bierlokalen, een stadhuis, schoonheidssalons en banken. Tot nu toe hebben ze zich vooral gericht op het vermoorden van christelijke geestelijken, politici, studenten, politie-agenten en soldaten, evenals moslimgeestelijken die hun handelingen veroordelen. Waar ze begonnen met het hanteren van groffe taktieken als moordaanslagen op klaarlichte dag, uitgevoerd vanaf een motor in 2009, laten de laatste AP-rapporten zien dat de recente aanvallen van de groep een nieuw niveau van macht en vernuftigheid hebben ingeluid.

De christenfobie die Soedan al jaren teistert heeft een geheel andere vorm aangenomen. De autoritaire regering van het Sunni moslim noorden van het land heeft christelijke en animistische minderheden in het zuiden al decennialang gewelddadig onderdrukt. Wat vaak werd omschreven als burgeroorlog is in feite de niet-aflatende vervolging van religieuze minderheden door de Soedanese regering. Deze vervolging mondde uit in de beruchte genocide in Darfur die in 2003 begon. En ook al is de Soedanese moslimpresident, Omar al-Bashir, aangeklaagd door het Internationale Gerechtshof in Den Haag, dat hem van drie gevallen van genocide heeft beschuldigd, en ondanks de euforie waarmee de semi-onafhankelijkheid die Zuid-Soedan werd toegekend in juli van het afgelopen jaar werd begroet, is het geweld nog niet afgelopen. In Zuid-Kordofan zijn xhristenen nog steeds het slachtoffer van luchtbombardementen, gerichte moordaanslagen, het ontvoeren van kinderen en andere gruweldaden. Rapporten van de Verenigde Naties geven aan dat tussen de 53,000 en 75,000 onschuldige burgers uit hun huizen moesten vluchten en dat huizen en gebouwen zijn geplunderd en vernield.

Beide gevallen van vervolging – ondernomen door buitengouvernementele groeperingen alsmede door vertegenwoordigers van de staat – treffen we aan in het Egypte in de nasleep van de Arabische lente. Op 9 oktober vorig jaar liepen Koptische Christenen (die grofweg 11 procent van de Egyptische bevolking van 81 miljoen uitmaken) in protest tegen een golf van aanvallen door islamisten – inclusief het in brand steken van kerken, verkrachtingen, verminkingen en moorden – volgend op het omverwerpen van het dictatorschap van Hosni Mubarak, door de Maspero-wijk van Cairo. Gedurende het protest reden Egyptische veiligheidsdiensten met hun busjes in op het publiek en schoten ze op betogers, waarbij minstens 24 mensen werden vermoord of in het gedrang omkwamen, naast meer dan 300 gewonden. Aan het einde van het jaar waren meer dan 200.000 Kopten hun huizen ontvlucht uit angst voor meer aanvallen. Nu de Islamisten zich als gevolg van de recente verkiezingen opmaken voor een groter aandeel in de macht, blijkt hun angst terecht. 

Egypte is niet het enige Arabische land dat erop gericht lijkt haar christelijke minderheid weg te jagen. Sinds 2003 zijn alleen al in Bagdad meer dan 900 Irakese christenen (de meeste onder hen Assyriërs) gedood door terroristisch geweld, en 70 kerken zijn afgebrand, dit alles volgens de Assyrian International News Agency (AINA). Duizenden Irakese christenen zijn gevlucht als gevolg van het geweld dat direct tegen hen is gericht, waardoor het aantal christenen in het land is gereduceerd tot minder dan een half miljoen, van meer dan een miljoen voor 2003. Het is begrijpelijk dat AINA dit omschrijft als een ‘beginnende genocide of etnische zuivering van Assyriërs in Irak.’

De 2,8 miljoencChristenen die in Pakistan wonen vormen slechts 1,6 procent van de bevolking van meer dan 170 miljoen. Als leden van zo’n kleine minderheid leven ze in voortdurende angst, niet alleen voor Islamistische terroristen maar ook voor Pakistans draconische wetten tegen de godslastering. Zo is er bijvoorbeeld het beruchte geval van een christelijke vrouw die ter dood werd veroordeeld omdat ze de Profeet Mohammed zou hebben beledigd. Toen de Gouverneur van Punjab, Salman Taseer, onder internationale druk overtuigd raakte dat hij een manier moest vinden om haar vrij te krijgen, werd hij vermoord door zijn lijfwacht. De lijfwacht werd vervolgens door prominente moslimgeestelijken binnengehaald als een held – en hoewel hij aan het eind van vorig jaar ter dood werd veroordeeld, leeft de rechter die de straf oplegde nu ondergedoken uit vrees voor zijn leven.

Zulke gevallen zijn niet ongewoon in Pakistan. De wetten tegen godslastering die hier van kracht zijn worden door criminelen en intolerante Pakistaanse moslims systematisch gebruikt om religieuze minderheden te tiranniseren. Alleen al het aanhangen van een geloof in de Heilige Drie-eenheid wordt als godslastering beschouwd, omdat het in strijd is met de algemeen aanvaarde Moslimleerstellingen. Als een christelijke groepering ervan wordt verdacht de wetten tegen godslastering te hebben overtreden, kunnen de gevolgen meedogenloos zijn. Vraag het maar aan de leden van de christelijke hulporganisatie World Vision. Haar kantoren werden in de lente van 2010 met granaten aangevallen door 10 gewapende mannen, met als resultaat zes doden en vier gewonden. Een militante Moslimgroepering eiste de verantwoordelijkheid voor de aanval op, op basis van hun overtuiging dat World Vision bezig was de Islam omver te werpen. (In werkelijkheid was men daar aanwezig om de slachtoffers van een grote aardbeving te helpen.)

Zelfs Indonesië - vaak aangehaald als het meest tolerante, democratische en moderne land ter wereld met een Moslimmeerderheid - blijkt niet immuun voor de christofobische koorts. Volgens gegevens verzameld door de Christian Post, steeg het aantal gewelddadige incidenten tegen religieuze minderheden (en met 7 procent vormen christenen de grootste minderheid in het land) met bijna 40 procent, van 198 tot 276, tussen 2010 en 2011.

We kunnen deze litanie aan lijden uitbreiden. In Iran zijn duizenden christenen gearresteerd en gevangen gezet omdat ze het lef hadden hun geloof aan te hangen buiten het daarvoor officieel toegestane kerksysteem. Saoedie-Arabië verdient ondertussen haar eigen categorie. Ondanks het feit dat het land meer dan een miljoen christenen herbergt in de vorm van buitenlandse werknemers, zijn kerken en zelfs privé- handelingen gericht op cehistelijk gebed verboden; om deze totalitaire beperkingen te bekrachtigen, valt de religieuze politie regelmatig de huizen van christenen binnen om ze vervolgens voor te leiden op aanklacht van godslastering voor rechtbanken waar hun getuigenis minder juridisch gewicht heeft dan die van een Moslim. Zelfs in Ethiopië, waar christenen een meerderheid van de bevolking uitmaken, is het in brand steken van kerken door leden van de moslimminderheid een probleem aan het worden.

Deze opsomming van gruweldaden zou duidelijk moeten maken dat anti-xhristelijk geweld een enorm probleem is dat veel te weinig aandacht krijgt. Nee, het geweld wordt niet centraal gestuurd of gecoördineerd door een of andere Islamistische organisatie. In dat opzicht is de wereldwijde oorlog tegen Christenen bepaald geen traditionele oorlog. Het is eerder een spontane uiting van anti-christelijke sentimenten van moslims die culturen, regio’s en etniciteiten overstijgt.

Zoals Nina Shea, directeur van het Hudson Institute’s Center for Religious Freedom, aangaf in een interview met Newsweek, zijn xhristelijke minderheden in veel landen met een moslimmeerderheid ‘de bescherming van hun samenlevingen kwijtgeraakt.’ Dit is vooral het geval in landen met groeiende radicale Islamistische (Salafistische) bewegingen. In die landen hebben milities vaak het idee dat ze ongestraft hun gang kunnen gaan – en het uitblijven van actie van de kant van de overheid stelt hen in het gelijk. Het oude idee van de Ottomaanse Turken – dat niet-moslims in moslimmaatschappijen bescherming nodig hebben (zij het als tweederangs burgers) – is nagenoeg geheel verdwenen uit grote delen van de islamitische wereld, en meer en meer mondt dit uit in bloedvergieten en vervolging.

Dus laat ons alsjeblieft duidelijk onze prioriteiten stellen. Ja, qesterse regeringen moeten moslimminderheden beschermen tegen intolerantie. En natuurlijk moeten we garanderen dat ze hier zonder angst kunnen wonen en werken, en hun geloof kunnen uiten. De vrijheid van meningsuiting onderscheidt de vrije samenleving van de onvrije. Maar we moeten ook oog houden voor de omvang en ernst van de intolerantie. Spotprenten, films en het geschreven woord zijn één ding: messen, pistolen en granaten zijn iets geheel anders.

En wat betreft de wijze waarop het Westen religieuze minderheden in landen met een moslimmeerderheid kan helpen, is mijn antwoord dat men kan beginnen de miljarden dollars aan hulp die men deze landen geeft te gaan gebruiken als pressiemiddel. Daarnaast is zijn er de handel en investeringen. Naast diplomatieke druk kunnen en moeten deze hulp en handelsbetrekkingen een voorwaarde vormen voor bescherming van de vrijheid van meningsuiting en geloofsovertuiging voor alle burgers.

Laten we in plaats van te vallen voor de buitenproportionele verhalen betreffende westerse islamofobie een echt standpunt innemen tegen de christenfobie die de moslimwereld besmet. Tolerantie is voor iedereen - behalve voor de intoleranten.

Bron: Ayaan Hirsi Ali: The Global War on Christians in the Muslim World

Vertaling: Kees Bakhuyzen - Hoeiboei