Aandacht

Hamza Kahsgari (*1989) is een Saoedische journalist, columnist en dichter. Hij is in Maleisië opgepakt, op weg naar Nieuw-Zeeland, en op 12 februari aan Saoedi-Arabië uitgeleverd. Zijn misdaad is het op twitter kennis geven van het koesteren van bedenkingen over de profeet van de islam. In het koninkrijk Saoedi-Arabië staat daar, conform de sharia, de doodstraf op. Het valt onder het ruim en losjes geformuleerde sharia-verbod op schennis van de reputatie van de profeet van de islam. (U weet wel, in Leiden leer je op college van de professor dat de sharia voor 95% gelijk is aan ons recht). Maleisië beroept zich wat deze uitlevering aangaat op het verzoek van Saoedi-Arabië aan Interpol om Kashgari aan te houden.

Dat belooft wat. Zou Interpol inderdaad meewerken aan de vervolging, en ten slotte de executie, van moslims die qua geloof niet meer zuiver op de graat zijn? Interpol ontkent dat het heeft meegewerkt. Maleisië of Interpol liegt dus.

Terwijl Europa volloopt met islamitische asielzoekers uit islamitische landen die geen enkel opiniemisdrijf
hebben gepleegd, zelfs niet volgens de sharia, en die eenmaal in Europa zich maar al te vaak inzetten voor toepassing van de sharia waar dat maar kan, wordt iemand uit de islamitische wereld die wel een opiniemisdrijf heeft gepleegd, uitgeleverd en onderworpen aan berechting door een Saoedische Kadi die de sharia zal toepassen. Al dan niet met de medewerking van Interpol.

De leiders van de islam moeten wel wanhopige fanatici zijn dat ze dezer dagen niet alleen in, bijvoorbeeld, Nigeria, Soedan, Egypte, Irak, West Bank, Pakistan, Indonesië en Saoedi-Arabië honderden en honderden christenen vermoorden en kerken in brand steken, maar ook de minste of geringste dissidentie van hun ‘eigen’ mensen bloedig straffen.

Er is iets grondig mis. Met de islam, met Interpol, met Maleisië, met ons, of met allemaal tegelijk. Maar wanneer Interpol op wat voor manier dan ook inzetbaar is voor de bestraffing van opiniemisdrijven zoals de sharia die losjes definieert, dan is het wijs daar iets aan te doen. Niets doen staat in dit geval gelijk met onderwerping aan de zelfbenoemde hoeders van de islam.

Toch boft Kashgari in zekere zin: het is een schrale troost als hij eenmaal op het schavot staat (of, zoals in Saoedi-Arabië, zit), maar hij is toch maar een van de weinige slachtoffers van de islam die internationale aandacht krijgt. Dat kunnen de christenen die de afgelopen tijd door moslims vermoord zijn, hem niet nazeggen.