Australië heeft zijn eigen Sopranos, de Melbourne-variant van de Corleones, zij het op z’n zachtst gezegd lichtelijk trashier (maar wat is trash in deze context?). Tussen 1999 en 2006 eiste de zogenaamde ‘Melbourne gangland war’ 29 levens, vaak gepleegd op klaarlichte dag en in vrijwel alle gevallen het resultaat van onderlinge strijd tussen rivaliserende families, meestal voormalige ‘partners in crime.’ Aanvankelijk trok de onderwereld van Melbourne weinig media-aandacht, maar sinds het aantal moorden opvallend toenam en met name sinds de op deze ‘gangland war’ gebaseerde televisieserie Underbelly – evenals het gelijknamige boek – door zijn enorme populariteit een zekere cultstatus verwierf, is Australië in de ban van de onderwereld van Melbourne, al was het tot voor kort stil na de laatste moord in 2006.
Centraal staat de familie Moran, bestaande uit vader Lewis, moeder Judy en zoons Jason en Mark (zoon uit Judy’s eerste huwelijk, halfbroer van Jason en stiefzoon van Lewis). Tegenover de familie Moran staat de familie Williams, aangevoerd door de sullig ogende ‘babyface’ Carl Williams, die van chauffeur van de broers Moran uitgroeide tot hun voornaamste tegenstander in een poging het monopolie te veroveren in de drugswereld van Melbourne. Daarnaast is er een reeks van onderwereldfiguren die direct gelieerd zijn aan deze twee families.
Jason Moran wordt verdacht van de moord in 1998 op zijn makker Alphonse Gangitano (uit de serie kwam naar voren dat de licht ontvlambare Jason niet kon uitstaan dat Gangitano dezelfde minnares had als hij). Nadat de broers Moran ontdekken dat hun ‘chauffeur’ Carl Williams zijn eigen (goedkope) ecstacy produceert met behulp van hun apparatuur, schiet Jason Williams met opzet in zijn onderbuik. Deze daad leidde eind jaren ’90 de oorlog pas echt in. Het resulteerde in de moord op Mark (2000) en Jason Moran (2003). Vader Lewis werd een jaar later doodgeschoten in een bar in Melbourne. In 2007 werd Carl Williams veroordeeld tot 35 jaar gevangenisstraf voor vier door hem bekende moorden, waaronder die op Jason en Lewis Moran. Zijn medeplichtigheid in de moord op Mark Moran wordt door niemand betwijfeld.
Afgelopen week werd Carl’s vader George Williams ontslagen uit de gevangenis waar hij een straf uitzat wegens drugshandel. In tegenstelling tot zijn zoon mocht hij wel naar de begrafenis van zijn vrouw Barbara, die in November vorig jaar zelfmoord pleegde, moe van de depressies, moe van het leven - Barbara kon er niet langer tegen de moeder van een veroordeelde moordenaar en de ‘estranged’ echtgenote van een drugshandelaar te zijn.
Alle aandacht ging deze week echter uit naar de eerste ‘gangland murder’ sinds 2006. Op maandag 15 juni werd Des Moran, broer van Lewis en zwager van Judy, doodgeschoten terwijl hij zijn dagelijkse koffie dronk in zijn café in Melbourne. Naar verluidt was Judy snel op de plek des onheils, onder het uitroepen van de dramatische kreet “Dessie, Dessie, what have they done?” Enkele uren later werd Judy gearresteeerd op verdenking van medeplichtigheid aan de moord op haar zwager, met wie ze al jaren in onmin leefde vanwege een erfeniskwestie. Omdat die onmin publiek geheim was, heeft Judy’s theatrale verschijning op de plaats van het misdrijf de politie waarschijnlijk gealarmeerd. Judy zit inmiddels vast en zelfs vrijheid op borgtocht zit er niet in. De Daily Telegraph wijdde er een fraaie cartoon aan. ‘You’re not granted bail mam’ zegt de rechter, waarop Judy antwoordt: ‘It’s ok love, there’s no one to pick me up anyway.’
Er is weinig compassie voor Judy bij het publiek en er is zeker geen compassie in de media. Maar Judy weet wel veel aandacht te trekken van diezelfde media. De Moran matriarch doet er dan ook alles aan ‘in the picture’ te komen en te blijven. Na de moord op haar zoons en haar echtgenoot publiceerde ze in 2005 haar autobiografie My Story – uiteraard met behulp van een ‘ghost writer’. Voor de vele begrafenissen en ‘court cases’ waar ze haar opwachting moet maken heeft ze een speciale kapper en stylist, die haar van een ‘striking outfit’ moeten voorzien. Verder zorgt ze er altijd voor een ‘killer quote’ klaar te hebben, zodat ze er zeker van is de kranten te halen. De meest aangehaalde quote is “All will be dealt with my darling”, uitgesproken in een theatrale buiging over de kist van Jason.
Enkele uren nadat Judy werd gearresteerd stond haar huis in de fik. Met een dikke knipoog meldde dagblad The Australian dan ook dat Lewis bijna voor de tweede keer werd gecremeerd – zijn urn staat in de hal van Judy’s huis. Aangestoken door een van haar vijanden of juist door een handlanger om bewijsmateriaal te vernietigen? De ware achtergrond is vooralsnog niet duidelijk.
De werkelijkheid is uitermate grimmig voor Judy. Mocht ze al ooit vrijkomen, dan heeft ze weinig geld meer achter de hand. Ook moet ze het doen zonder de steun van haar zoons, die ze als een soort persoonlijke bodyguards graag naar een pub stuurde waar ze zich onheus bejegend voelde. De Sydney Morning Herald wijdde zaterdag een lang stuk aan de trieste realiteit achter de façade van de ‘Melbourne gangland wars’. Natuurlijk werd er gerefereerd aan de zelfmoord van Barbara Williams, maar het verhaal dat me het meest is bijgebleven is dat van een huilende Judy, ongemerkt gefotografeerd op een bank in een park in Melbourne, de ogen dik opgezet van de tranen en een doos tissues op haar schoot.
Omdat het een familiekwestie betreft wordt algemeen aangenomen dat de moord op Des Moran geen aanleiding zal zijn tot een reeks nieuwe moorden.
Kees Bakhuyzen
dus...
BeantwoordenVerwijderenwaarom dit stukje...