La ilaha illa allah

Gerrit Komrij in 2010: "(...) Ze likken het mohammedanisme en ze slaan het mohammedanisme, omdat ze niet weten waar zich de mohammedaanse tong en kont bevinden.
‘Op een morgen zullen we allemaal wakker worden en Ali heten.’ Dat schreef ik in 1984.
En ik ben geen profeet. Maar ik heb ook geen stront in mijn ogen, zaagsel in mijn kop."

Morgen heten we allemaal Ali van Gerrit Komrij verschijnt binnenkort: voor meer info, klik op het plaatje of hierr.

Hier volgt 'de klassieker' nog een keer:

La ilaha illa allah

In Washington verklaarden Iraanse studenten dat het de hoogste tijd werd voor de dood van de Amerikaanse president.

In Londen verklaarden Iraanse studenten dat ze klaar stonden om Britse bedrijven en schepen op te blazen. Ook voor de dood van de Engelse regering was het de hoogste tijd.

In Berlijn vroegen de autoriteiten zich af of ze Iraakse terroristen vrij zouden laten, 'om de Irakezen gunstig te stemmen'.

Het Nederlandse bedrijfsleven liet via niet-officiële kanalen aan de regering weten dat een eventueel besluit om de ambassade in Jeruzalem aan te houden zeer onaangename gevolgen zou hebben. 'Achter de schermen heerste grote nervositeit, met name bij die bedrijven die in landen als Saoedi-Arabië en Irak grote opdrachten hebben.'

In Rome en Stockholm verklaarden Iraanse studenten de dood aan de Italiaanse en Zweedse regering.

Al deze krantenberichten maken het duidelijk: de heilige oorlog is begonnen. De Turken zullen ditmaal niet voor Wenen blijven staan. De westerse wereld zal als een rijpe vrucht in de schoot van het mohammedanisme vallen. Als een beurse, sidderende vrucht.

'Europa is op het verkeerde pad,' horen we van de Libische volksidioot Gaddaffi, 'binnenkort zal het christendom nergens meer te vinden zijn.'

Toen deze Gaddaffi vijf jaar geleden de vrouwen in zijn land verbood spijkerbroeken te dragen, haalde hij nog met moeite, en dat midden in de komkommertijd, de rubriek 'Man Bijt Hond' in de krant. Nu bijten regeringsleiders en industriëlen voor hem in het stof: ze wéten dat het christendom binnenkort nergens meer te vinden zal zijn, om de eenvoudige reden dat het plaats heeft gemaakt voor de leer van de profeet. Ze kunnen niet serviel genoeg zijn, naar links en naar rechts, want de mohammedaanse golf is in volle aantocht. Europa islamiseert. De Kohmeinys en Gaddafis en al de Arabische prinsen zullen pas rusten als alle Europese vrouwen muzelvrouwen zijn en alle mannen muzelmannen. Ook de Nieuwe Muzelmens is in de maak.

Kroonprins Fahd bin Abdel Aziz van Saoedi-Arabië riep zijn vrienden al daadwerkelijk op tot een djihad, een heilige oorlog. 'Is een langdurige djihad niet ons enige antwoord geworden?'

Daarmee krijgt het Westen een koekje van eigen deeg. Eeuwenlang hebben de Europeanen het christendom van west naar oost geëxporteerd. Al in de middeleeuwen bezaten de christenen tot in China en Malakka een netwerk van kerken. Kolonisatie en militair geweld gingen hand in hand met missie en zending. Met hun kanonnen zonden de regeringen hun religie mee. In de slagschepen lagen de zakbijbels naast de geweren. Het was een broederlijk verbond tussen machtsuitoefening en kerstening. Je kon de kogel of Jezus krijgen.

Nu komt de omgekeerde beweging op gang, de terugslag van de golf. De zending gaat nu van oost naar west. Met hun olie exporteren de oosterlingen hun religie mee. Nu is het hún beurt om van hun godsdienst een wereldgodsdienst te maken. In de tankers liggen de zakkorans naast de olie. Het is een broederlijk verbond tussen machtsuitoefening en mohammedanisering. Je kan kiezen tussen een crisis en Allah.

Hun geloofspropaganda gaat, misschien wel tot hun eigen verbazing, van een leien dakje. Europese ondernemers bezoeken nu al heimelijk de moskee in plaats van de kerk. Bij de aanvaarding van een nieuw commissariaat krijgen ex-politici een horloge aangeboden dat naar Mekka wijst. Er is een Teleac-cursus Arabisch in de maak, 'de nieuwe wereldtaal'. Op de wekelijkse zitting van het Nederlands kabinet proberen de ministers van buitenlandse zaken en economie wie het snelst en met de meest bevallige draai zijn Yasser Arafat-hoofdtooi omgooit. Ze oefenen elke week een uur.

Europa is rijp voor de islam. Ze hebben er, door de overmacht van de olie, elk verzet al bij voorbaat opgegeven. Toen de film De dood van een prinses op de Nederlandse treurbuis vertoond zou worden, konden we het in zijn meest hypocriete naaktheid merken. Volgens Terre des Hommes worden dagelijks honderden jonge Arabische vrouwen verbrand, onthoofd, vergiftigd of de keel afgesneden, 'omdat ze de familie-eer hebben bezoedeld'. Dit gebeurt dan door hun eigen vader of broer. In De dood van een prinses ging het om de dochter van een oliepotentaat uit Saoedi-Arabië. Wat riep ineens een lid van het parlement voor de radio? 'Het past ons niet een oordeel te vellen over de cultuur van een ander land.' En wat schrééuwde de voorzitter van de Nederlandse vereniging van ondernemers voor de radio? 'We zouden wat meer respect moeten opbrengen voor de cultuur van een ander land.'

Eigenaardig, hoogst eigenaardig. Ik luister al tientallen jaren naar de radio, en gedurende al die tijd las ik ook geduldig de kranten, maar nooit, nog nooit heb ik de indruk gekregen dat een parlementslid of een ondernemer blijk gaf zelfs maar enig idee te heben van wat de cultuur van hun eigen land inhield. Ik nam ze dat niet kwalijk, ze waren nu eenmaal Nederlanders. Als een Nederlander het over cultuur heeft bedoelt hij de suiker-. rubber- en bananencultuur.

Maar nu waren ze ineens tot aan hun voetzolen met vreemde cultuur doordrenkt en islamitischer dan de islamieten. IJlings is cultuur in die kringen iets geworden om respect voor te heben.

De voorzitter van de vereniging van Nederlandse ondernemers legde voor alle zekerheid alvast de gedichten van Hafiz naast zijn bed. In de industriële club worden alleen nog alcoholvrije dranken gedronken en op het Frederiksplein oefent de president van de Nederlandse Bank op de bovenste verdieping van zijn vesting, die binnenkort als minaret zal worden ingewijd, vijfmaal daags het la ilaha illa allah. Zijn vice-president wordt omgeschoold tot hulp-moeëzzin.

Duizenden kleine berichtjes, duizenden kleine feiten kondigen de totale ommekeer aan. Van oost naar west, van oost naar west. Zo langzamerhand zijn we allemaal al vertrouwder geworden met de twaalfde imam dan met de onbevlekte ontvangenis, de ramadan zegt ons al meer dan Pinksteren en we zijn oneindig veel nieuwsgieriger naar de uitspraken van de conferentie van de sunnitische ulema in Islamabad dan naar die van de conferentie van de katholieke bisschoppen in Noordwijkerhout. Op een ochtend zullen we wakker worden en allemaal Ali heten.

Gerrit Komrij, uit Dit helse moeras, 1983

Eerdere reacties