"... die nu als een kat om de hete brij heen loopt."

Pim Fortuyn 1948 - 2002

Nederland is hard op weg te evolueren van een land naar een stad-staat, een grote metropool met een aantal mooie landschapsparken. En natuurlijk, kinderen zijn een geschenk, voor sommigen van God en voor anderen aan elkaar. Natuurlijke bevolkingsgroei valt niet te remmen of te plannen en overheidsbeleid op dat gebied is helemaal uit den boze. Wat wel valt in te dammen is de toestroom van mensen vanbuiten, mensen uit vreemde culturen en soms zelfs uit culturen die vijandig staan tegenover de westerse moderniteit. Daar kan wel politiek beleid op worden gevoerd. Het is vooral de gezinshereniging die ons de das om doet en de veel te gemakkelijke gronden waarop de Nederlandse nationaliteit verworven kan worden. Daaraan dienen strikte eisen te worden gesteld, ook op het gebied van de cultuur en op dat van de taalbeheersing. Voorts dient het hebben van een dubbele nationaliteit, waardoor de Nederlandse er voor de leuke dingen even bij wordt genomen, met kracht te worden tegengegaan door te eisen dat bij naturalisatie de desbetreffende buitenlander zijn oorspronkelijke nationaliteit schriftelijk in zijn land van herkomst opzegt. Pas dan is er sprake van een echte en bewuste keus voor het Nederlanderschap.

Daarnaast dient het in het publiek te pas en te onpas gebruiken van de vlag van het land van herkomst niet te worden verboden, maar wel ter discussie te worden gesteld. Het is onjuist dat in moskeeën in Nederland op zo'n uitdrukkelijke manier de Turkse vlag tentoon wordt gesteld en dat elke publicatie in het Turks en geen enkele in het Nederlands is geschreven. Je waant je in zo'n moskee ergens in Turkije, overigens niet in de grote stad, maar ergens ver weg op het platteland. Bedacht moet worden dat de Rotterdamse politie nog maar kort geleden de zogenaamde 'gabbers' verbood de Nederlandse vlag op hun bomberjacks te dragen. In een rechtsstaat is het onbegrijpelijk dat de vlag van het eigen land wordt verboden en die van een land als Turkije ongegeneerd overal getoond kan worden, ook als daar groeperingen achter zitten die een ons vijandige cultuur uitdragen. In Turkije zelf leidt dit al tot genoeg problemen. Ook daar kampt de westers georiënteerde moderniteit met een groeiende aanhang van mosimfundamentalisten.

In een steeds mondialer wordende wereld is het onderhouden en ontwikkelen van nationale identiteit van wezenlijk belang. Meer nog dan vroeger komt het erop aan op een bewuste manier inhoud te geven aan het Nederlanderschap en aan de Nederlandse identiteit. Niet in de vorm van een eng, naar binnen gekeerd nationalisme, maar in de vorm van het kennen, beleven en waarderen van de eigen wordingsgeschiedneis en het kennen, handhaven en ontwikkelen van een systeem van kernnormen en kernwaarden. In Tegen de islamisering van onze cultuur (in 2001, na de dramatische gebeurtenissen van de 11e september, opnieuw uitgegeven onder de titel De islamisering van onze cultuur, met een kritische reactie van imam Abdullah R.F. Haselhoef) heb ik daarvan een proeve gegeven.

Het onderwijs vervult daarin, naast allerhande culturele uitingen een doorslaggevende rol. De onderwijsinspectie zou erop moeten toezien dat op alle scholen, dus ook de islamitische scholen, gewerkt wordt aan deze fundamenten van de Nederlandse identiteit, opdat jonge mensen zich deze eigen kunnen maken, waar ze ook vandaan komen.
Dit gebeurt in dit land alllemaal niet. Integendeel, een van de officiële beleidsdoelstellingen is het bevorderen van de multiculturele samenleving, hetgeen neerkomt op de opheffing van de Nederlandse identiteit. Het enige waartoe het leidt, is een overmaat aan cultuurrelativisme, en voor het overige trekt niemand zich er iets van aan. De vreemde culturen zullen op grond van dit relativisme zeker niet inbinden en hun best doen om in te groeien in de dominante Nederlandse cultuur. Integendeel, op zijn best handhaaft men een eilandje van eigen cultuur binnen de dominante Nederlandse, op zijn slechtst zoekt men naar mogelijkheden om te expanderen. Het is de Nederlandse samenleving zelf die zal moeten bepalen waar de grens van die expansie ligt. Bij uitstek een taak van de politiek, die nu als een kat om de hete brij heen loopt.

Uit: Autobiografie van een babyboomer - Pim Fortuyn
Pag. 375-377
Karakter Uitgevers B.V.
Speakers Academy Uitgeverij B.V.

Zie ook 'De ballade van de vermoorde politicus (1948-2002)' hierr.