Denkend aan Holland is een pamflet (37 pagina's) dat Thomas Rosenboom reeds in 2005 schreef maar dat, nu het Wereldkampioenschap Kampioenschap voetbal 2010 in aantocht is, gerust herlezen kan worden zodat u precies weet hoe het komt dat buurtkinderen straks met oranje megafoons die voor 3 euro 95 of minder bij Blokker te koop zijn - ik heb ze al gehoord - en aangemoedigd door hun ouders (ik heb ze al gezien) voor uw huis het voorgeprogrammeerde en versterkte olé! olé! olé olééééééé..... mee staan te tetteren. Merkwaardigerwijs gaat de fabrikant van deze versterkte rotzooi vooralsnog vrijuit.
Denkend aan Holland kan weleens zo populair zijn omdat het over een hobby gaat die de laatste tijd groteske vormen heeft aangenomen: hoe vermijd ik asociaal, crimineel, zinloos gewelddadig gedrag? Hoe kan ik mijn leven prettig leven zonder al te veel lastig gevallen te worden? Vanzelfsprekend is dat namelijk niet meer. Daarvoor zou je terug in de tijd moeten gaan of naar het buitenland want dan merk je het verschil.
Rosenboom is meedogenloos in zijn analyse van de Nederlander, let wel het gaat over Nederland en de Nederlanders sinds pakweg 1970. Deze Nederlanders denken dat de wereld om hen draait, dat zij recht hebben op alle aandacht, continu, en dat zij zich alles onder het mom van vrijheid kunnen permitteren. Die vrijheid menen zij altijd en overal te kunnen opeisen. De gehele opvoeding is hierop gericht. Rosenboom doorloopt de stadia van peuter tot puber en volwassene. Hilarische voorbeelden geeft hij.
De schrijver stapt bijvoorbeeld bij het passeren van een groepje jongeren gewoon even de rijweg op, de ogen afgeslagen, een denkbeeldige staart tussen zijn benen getrokken. De openbare ruimte is immers het bezit van jongeren geworden, vooral als ze met meerderen zijn.
Wat dat betreft zijn de 'allochtone jongeren' goed geïntegreerd. Zij vertonen immers geen ander gedrag dan dat van hun autochtone leeftijdsgenoten. Onzin dus, vindt Rosenboom, om te zeggen dat het asociale/criminele gedrag van deze groep veroorzaakt wordt door het niet-geïntegreerd zijn van de ouders. Waarom niet heel gericht gezegd: zorg ervoor dat uw kinderen zich niet misdragen?
Wat blijkt nog meer uit het pamflet? Problemen die voortkomen uit onze mentaliteit worden liever herleid tot fysieke oorzaken, en met fysieke middelen bestreden. Heeft half Nederland last van asociale geluidsoverlast? De muren zijn te dun, we moeten dus dikkere muren hebben. Gooien jongeren stoeptegels vanaf viaducten op onderdoor rijdende auto's? Maar er staan ook geen hekken op die viaducten! We moeten er hekken op zetten! Ga zo maar door.Rosenboom komt zelfs nog met een oplossing tegen alle opwindingsverslaving van de jongeren:
"Bevrijd deze jongeren, als ze in de gevangenis belanden, van die constante opwinding, gun ze eens een andere ervaring en snij al die televisie- en radiokanalen domweg af, met uitzondering van de klassieke zender en National Geographic, zodat de opwinding uit het lichaam kan verdwijnen en kan plaatsmaken voor bespiegeling en verwondering. Dat zou goed zijn, want niemand is slecht."
AnneliesvanderVeerLees hier een voorproefje over 'het Nederlandse elftal, of nee: dat fantastische legioen' uit Denkend aan Holland
Thomas Rosenboom - Denkend aan Holland. Pamflet.
uitgeverij Querido
5 euro.
Het zal mij benieuwen hoe Rosenboom aan kijkt –of luistert- tegen wat tegenwoordig Nederpop heet. Het ultieme bewijs van de slechte smaak die het Nederlands publiek de laatste jaren heeft ontwikkeld. Het gekerm van Paul de Leeuw, het geblèr van Acda en de Munick en de voorspelbare teksten van Blof, Borsato en Meeuwis.
BeantwoordenVerwijderenOoit kende Nederland een rijke popmuziektraditie die je rustig als zeer gevarieerd kan omschrijven. In de jaren ’60 ontwikkeld door het commerciële Radio Veronica. Maar dat na het verdwijnen van zenders als Veronica en Mi-Amigo ook aan een langzame omslag begon. Weg is nu bijvoorbeeld de harmonie van de Cats, de Haagse Rock van Shocking Bleu of Earht & Fire, de Nederlandse country van bijvoorbeeld de Tubleweeds, de middel of the road van ondermeer Champagne en de candypop van Doris D and the Pins en de Dolly Dots. Zelfs de onverwoestbare, Hollandse smartlap van Dé Zangeres Zonder Naam is begraven. En wat hebben we daarvoor terug gekregen? Geblèr en gejengel!! Aangejaagd door een nieuwe generatie commerciële radiostations die weigeren risico te nemen, omdat ze als de dood zijn een groter publiek aan te spreken dan de ‘boodschappers’: leeftijd 25 tot 49. De jeugd hoeft maar even een lichte aversie te voelen tegen het repertoire van Frans Bauer en de populaire volkszanger is op niet één commerciële –én publieke- radiozender te horen. En is dat erg?
Wel voor de liefhebbers van het volkse repertoire. Bij de veiling van etherfrequentie is er nota bene een pakket speciaal bedoeld voor ‘Nederlandse muziek’ onder de hamer gegaan. In de praktijk is die frequentie tot twee maal toe bezet door bedrijven (RTL en nu 100% NL) die bewust zeer eenzijdig presenteren. Wel 100 keert Borsato, maar niet één keer Pierre Kartner. Voldoen ze lekker aan het getelde criteria zonder het risico dat niet alleen de jeugd met een zeer beperkte smaak naar je zender wil luisteren. Alsof je –tot zo’n 15 jaar terug- bij de omschrijving voor ‘liefhebbers van het Nederlandsenlied’ niet op de eerste plaats denkt aan de fans van Hepie en Hepie, Imca Marina en Benny Neyman. Maar daar denken de jonge programmamakers op de radio dus heel anders over. Sinds commerciële radio is gelegaliseerd maken zij de dienst uit en de jeugd heeft geen boodschap aan de smartlappen van Johnny Hoes. Leer d’r maar mee leven.
Een merkwaardige ontwikkeling waar je even over de grens overigens niets van merkt. De Belgen dwepen met bijvoorbeeld hun Dana Winner, Wil Tura en Luc Steno. En slecht een minderheid van de Duitsers haalt de neus op voor de eigen slager muziek. Volgens mij heeft de ontwikkeling in Nederland zelfs iets met het linkse cultuurrelativisme te maken.
Inderdaad, over de gehele wereld komt uit alle luidsprekers dezelfde slappe notenbalkenbrij als gehakt uit de gehaktmolen.
BeantwoordenVerwijderenHet schijnt dat er in N. alleen al 550000 (vijfhonderdvijftigduizend) min of meer professionele popmuziek beoefenaars zijn die desnoods tussen de schuifdeuren hun 'muziek' ten gehore willen brengen. Toch was een paar jaar geleden de burgemeester van Rotjeknor bezorgd over het te kleine 'poppodium' in zijn stad. Ja, het was van Opstelten die dat zei, ik meen in zijn bol van winderigheid staande 'nieuwjaarstoespraak'.
Ooit kende Nederland een rijke popmuziek traditie die je rustig als zeer gevarieerd kan omschrijven in de jaren zestig 'ontwikkeld' door Radio Veronica schrijft Patrick hierboven. Die is verdwenen nu.
Wég de harmonie van de Cats.
Wég de Haagse rock van Shocking Bleu(sic).
Wég de Rock van Earht(sic)& Fire.
Wég de middel(sic) of the road van ondermeer(ja, ja er waren er nog meer, echt waar hoor.) Champagne. Schrijft onze muziekliefhebber Patrick.
Wég zijn Doris D, the Pins en de Dolly Dots. En wat hebben we daarvoor teruggekregen? Inderdaad, volkomen gelijk P.: nog meer geblèr en gejengel.
Iedereen en alles en de Media nemen als vanzelfsprekend aan dat je graag wilt weten dat een "Concert" van een groep(group) uitgesteld moet worden omdat een zekere Bono ongesteld is. Op Orange.fr (Ik woon in Frankrijk, op aanraden van Thomas R. ben ik Amsterdam ontvlucht waar de lawaaiterreur op z'n best is.)is elke dag wel een itempje over Johnny Halliday. Een muziekkenner schreef in een Frans dagblad dat door de gevorderde technieken de zangeressen van tegenwoordig uiteraard veel beter zingen dan die van pakweg 50 jaar geleden.
Piaf deed wat ze kon met haar beperkte mogelijkheden maar luister nu maar eens naar Mireille Mathieu of naar een nog veel groter zangwonder Patricia Kaas:schreef hij.
Het is hopeloos. De a-muzikaliteit zit nu diep in de genen.
De inmiddels miljardair geworden aanjager van het razend populaire TV programma "Britain has got Talent" Simon Cowell, heeft nu ook zo een zelfde programma in the U.S..
Binnenkort is hij ook 'près de chez vous'. Reken maar van yes!
Ik weet wel Patrick hoe Thomas Roosenboom aankijkt tegen wat tegenwoordig Nederpop heet. Ik weet ook zeker dat hij daar niet naar luistert, voor zover dat mogelijk is in Nederland. En ik weet ook zeker dat hij Radio Veronica niet echt hoog heeft zitten.
Ik vrees dat zijn muziekvoorkeur U niet zal bevallen.
Wil Tura, Johnny Hoes, slager muziek?
U bent niet serieus, geef het maar toe.
Patrick, speciaal voor jou alleen een bijzondere plaat, cd :
BeantwoordenVerwijderenAlbert Ayler, live in Greenwich Village the complete impulse recordings.Deze muziek moet je natuurlijk niet vergelijken met de weergaloze Dolly Dots,die op hun best waren in het voorprogramma van Guus ga naar huus Patrick.
Zie ook: Gregorius Nekschot:
BeantwoordenVerwijderenBedrijfsleven ziet kansen: Oranjemeuk!