Lente eist Amerikaans slachtoffer

Dinsdag 11 september is in Libië de Amerikaanse ambassadeur daar vermoord, en dat in het kader van de feestelijkheden die wij hier in Europa meestal ‘de Arabische lente’ noemen. De westerse media stellen die ‘Arabische lente’ voor als een pluralistische, open, moderne, vrijheidslievende beweging. Dat is niet zo.

Toen aan het begin van de Arabische lente activisten als drs. Bertus Hendriks en drs. Petra Stienen het
Nederlandse publiek via de staatsmedia begonnen wijs te maken dat die Arabische lente heel veel modernigheid aan de Arabische wereld zou gaan brengen, heb ik gedacht dat zulke misleiding niet zo veel effect zou hebben omdat er toch niemand zou zijn die het geloofde. Daarin heb ik me vergist.

Het CIDI is in Nederland de min of meer professionele lobby voor Israel. Het CIDI had op 5 september een verkiezingsdebat georganiseerd in de Rode Hoed. Daar bleek dat de daar verzamelde zes à zeven kamerleden voor de interpretatie van het nieuws uit het Midden-Oosten verregaand afgaan op wat de staatsmedia hun vertellen. Eigen waarneming speelt nauwelijks een rol.

De volksvertegenwoordigers vonden nagenoeg eenstemmig de Arabische lente een prachtontwikkeling, die toch wel liet zien ‘dat eigenlijk alle mensen naar vrijheid streven’. Het publiek wist waarschijnlijk wel beter, maar bleef beleefd. Op de vertegenwoordigers van de Christen-Unie en de PVV na, leken alle bij het CIDI aanwezige aanwezige politici te geloven dat vrijheidsliefde een biologische kwestie is die in de genen en het DNA zit. Daarin vergissen deze bekwame volksvertegenwoordigers zich.

Dat het streven naar vrijheid een onderdeel van een cultuur en een beschaving is, en dat zo’n streven mensen met veel moeite wordt aangepraat, en filosofisch gefundeerd moet zijn, het is allemaal onbekend. In de theologie en cultuur van de islam is vrijheid niet hetzelfde als in de westerse cultuur – die op andere zuilen gebaseerd is dan de islamitische. Het westerse vrijheidsbegrip is exclusief Westers.

Het lezen van de islamitische theoloog en filosoof Ghazali (overleden in 1111), er is veel van hem in het Engels vertaald, maakt dat goed duidelijk. Ghazali vat samen wat erin de eeuwen voor hem gedacht en geloofd werd, en heeft wat er na hem kwam diep beïnvloed. Een zekere Robert R. Reilly heeft het helder geanalyseerd in zijn boek The Closing of the Muslim Mind/(2010). Lees dat boek voor het verboden is. Dat boek analyseert hoe de islam leert dat de mens niet vrij is, op geen enkel terrein, maar zich moet onderwerpen. En ja, het woord ‘islam’ betekent ook ‘onderwerping’.

Maar ook wie de tijd niet heeft om boeken te lezen, zou eigenlijk prima kunnen merken dat er in het Midden-Oosten op het ogenblik meer mis is dan ooit tevoren. Minderheden worden vervolgd, christenen worden verjaagd, kerken worden in brand gestoken, Joden waren al rond 1948 verdreven, Israel wordt met een kernoorlog bedreigd tenzij, ja, tenzij wat eigenlijk?

De regio produceert duizenden asielzoekers – zijn dat leugenaars of vluchten die met recht voor iets dat kwaad kan? Hoeft een volksvertegenwoordiger geen tijd vrij te maken om het antwoord op zo’n kwestie uit te zoeken? Van alle kanten wordt in de islamitische wereld de roep om invoering van de sharia kracht bijgezet.

De economie van het Midden-Oosten draait op verkoop van olie en gas, plus op steun uit Europa en Amerika, niet op eigen werk of vindingrijkheid. Alle staten in de islamitische wereld zijn dictaturen, ook al wordt er tegenwoordig vrij snel en regelmatig van dictator gewisseld. De islamitische wereld kan zichzelf niet voeden, huisvesten en kleden, of het eigen rioolwater zuiveren. De wrok tegen Europa en Amerika is grenzeloos.

De zogeheten Arabische lente ontaardt meer en meer in een reeks steeds gewelddadiger demonstraties voor het met geweld invoeren van de sharia. Volgens de islam is de sharia de wet van God. Wie geen moslim is, gelooft dat niet, per definitie, want wie dat wel gelooft is al moslim.

Maar die rare kamerleden en de fantasten van de staatsmedia blijven maar aan het stemmen tellen alsof het elke dag overal 12 september is: ‘het gaat maar om een kleine minderheid van sharia-fanaten daar in Arabierië’, roepen ze verontschuldigend. Ja, maar een minderheid die het geweld niet schuwt, en die geen kundig tegenspel krijgt, wordt op den duur vanzelf de baas.

De regels over minder- en meerderheden in het reglement van orde van de gemeenteraad van de Haarlemmermeer zijn in het Midden-Oosten niet van toepassing. Het gaat erom wie de baas is of wordt, niet over hoeveel stemmen een terreurgroep heeft gehaald. Immers, alle macht komt uit de loop van een geweer.

Dankzij de leugenachtige manier waarop de staatsmedia over de Arabische lente aan het berichten zijn, vallen de meeste moorden in het Midden-Oosten ons niet zo erg op: het krijgt eenvoudigweg nagenoeg geen publiciteit. Maar zo’n Amerikaanse ambassadeur, dat valt moeilijk weg te redeneren.

Het kan natuurlijk wel: u zult de komende dagen regelmatig moeten horen dat de ambassadeur maar door een kleine minderheid is doodgeslagen.