Democratie en hongersnood

Een van de eerste wijsheden die ik uitgelegd kreeg toen ik iets aan political science ging doen, luidde dat er nog nooit hongersnood was geweest in een democratie. De kiezers zouden immers de bestuurders die hen met opzet uithongerden, nooit herkiezen. Zo eenvoudig was het.

Het is tegenwoordig iets ingewikkelder. De landen die bij de ‘Europese Unie’ zijn aangesloten, zijn democratieën. Maar de EU is dat niet. Is een verzameling van democratieën zelf ook een democratie? Er zijn duizenden regels die de EU dwingend heeft opgelegd zonder dat ongunstige effecten van die regels door een kiezer bij de stembus kunnen worden afgestraft.

Dat is voor de Eurocraten misschien maar goed ook, want het is mathematisch absoluut zeker dat de munt van de EU, de Euro, niet houdbaar is, en tot gigantische lasten- en belastingverhogingen zal leiden, en tenslotte tot de ineenstorting van de Europese economie en samenleving. Als dat niet op een hongersnood uitloopt, dan weet ik het niet. Waarom lukt het desalniettemin om dat doldwaze Europese avontuur alsmaar verder voort te zetten? En ook, hoe is het mogelijk dat dit avontuur opgestart is?

Het ontbreekt de onderdanen van de EU aan het voorstellingsvermogen om zich te kunnen indenken wat hen te wachten staat. Dat is één reden. De tweede is de geringe geloofwaardigheid van de ‘wetenschap’ in de politiek. Het ‘wetenschappelijke’ Marxisme voorzegde revolutie. Kwam wel, maar alleen in de landen die door Marxisten en Communisten geregeerd werden. Een reeks andere ‘wetenschappelijke’ voorspellingen is even min uitgekomen.

Uit eigen herinnering: de rivier de Rijn en het oppervlaktewater in Europa zouden in een chemische giftige soep veranderen. Zure regen zou het vaderlands geboomte ontwortelen. Olie op. Wereldwijd catastrofale overbevolking. Geen vis meer in de zee. Gat in de Ozonlaag zou het menselijk leven bedreigen. Afkoeling van de aarde. Opwarming van de aarde. Zeespiegelstijging. De godsdienst verdwijnt. Zeespiegeldaling. Vleeseters zijn hufters. Antibiotica onmachtig, longontsteking wordt weer dodelijk.

Terug naar de EU. Boekhouden is voor de meeste mensen te moeilijk, maar het berust op onomstotelijke principes. Op een gegeven moment wordt een schuldenlast zo groot dat je alles wat je weet te verdienen direct aan de rente kwijt bent. Dat, zullen de vromen willen tegenwerpen, is misschien het juiste moment om de sharia in te voeren en de rente te verbieden?

Maar de gelijkmoedigheid waarmee het Nederlandse electoraat het aanzwellend financieel onheil van de EU tolereert, is haast alleen te verklaren uit een vorm van ervaringsdeskundigheid. Wanneer de Nederlandse kiezer krijgt voorgerekend hoe, waarom en wanneer de euro-aardbeving zich zal voordoen, denkt hij: ‘Het zal de zure regen wel weer wezen’, en gaat over tot de orde van de dag.

Is er nog iets wat de ramp kan keren? Misschien moeten we gaan eisen dat gekozen politici en partijbestuurders een examentje boekhouden afleggen? Als een soort inburgeringseis voor de nieuwe wereld waar ze hun intrek gaan nemen? Een examentje met sommetjes over samengesteld interest?

Er is nog nooit een hongersnood geweest in democratisch bestuurde gebieden, heeft de maatschappijwetenschap bedacht. Is de EU een democratisch gebied? Antwoorden liever in uw dagboek dan als reactie hieronder.