Het verweekte Europa heeft zich onderworpen aan de islam

Alimain124119158360024800

In 2006 had ik een debat met Tariq Ramadan, de auteur van “De westerse moslims en de toekomst van de islam”. Ik vroeg hem voor welke gemeenschap hij bereid zou zijn te sterven in het hypothetische geval van een oorlog tussen Egypte en Zwitserland.

De heer Ramadan heeft twee nationaliteiten, de Egyptische door geboorte en de Zwitserse door naturalisatie. Zijn reactie was er een van woede op diverse fronten. Ik denk dat hij bovenal diep verontwaardigd was dat die vraag ook maar zelfs op tafel kwam.

De heer Ramadan heeft, zoals vele moslims, wellicht meerdere nationaliteiten, maar van wat hij zegt en schrijft is het duidelijk dat hij, boven alles, loyaal is aan de islam. Ik twijfel geen moment dat hij bereid is te sterven voor de islam, zoals de meeste moslims, en dat is zijn recht. Maar wat de Europese landen hebben gedaan is het toekennen van nationaliteiten aan personen die geen enkele verplichting voelen om wat voor offer dan ook te brengen voor het land waarin zij wonen.

Er is geen enkel debat zo explosief als de discussie over de toekomst van de islam in Europa.

Op deze manier ontkomen zij aan een van de belangrijkste criteria die burgerschap betekenis geven, terwijl politieke trouw aan de grondwet van het land een minimum vereiste is. Christopher Caldwell's boek “Reflections on the Revolution in Europe: Immigration and the West” is, tegen deze achtergrond, een ijzingwekkende belevenis. Het opent met “West-Europa werd een multi-etnische samenleving in een vlaag van verstandsverbijstering”.

Deze verstandsverbijstering, die Caldwell blootlegt, is zichtbaar in het Europese immigratiebeleid en met name in haar reactie op de islam. Er is geen enkel debat zo explosief, gevoelig, verwarrend of angstaanjagend als de discussie over de toekomst van de islam in Europa.

In maart had ik een gesprek met de Franse intellectueel Pascal Bruckner over het boek van Cladwell. Bruckner zei toen: “Amerikanen [zoals Caldwell] begrijpen niets van Europa. Er zijn vele moslims die, in hun dagelijks leven, meer agnostisch zijn en praktisch gezien zelfs atheïst. Zij zijn slechts in naam moslim.”

Dit klinkt wellicht geruststellend. Maar zouden deze agnostische en niet-praktiserende moslims, als het er op aan komt, sterven voor de islam of voor Frankrijk? Mijn idee is dat ze, hoogstwaarschijnlijk, zouden sterven voor de islam.

Caldwell bespreekt dit thema vanuit een interessant perspectief: hij gaat niet voorbij aan de vele Europeanen die de islam zien als een gevaar voor Europese waarden, maar hij vraagt: “Hoe kun je vechten voor iets dat je niet kunt definiëren?” En dat is in de kern het probleem in Europa – de onzekerheid over wie we zijn, wat onze verschillende vlaggen betekenen, en waarom we minder en minder uitgeven aan het leger.

Europa is een plek geworden voor nieuwe religies, nieuwe geloofsovertuigingen, multiculturalisme, kosmopolitisme, transnationalisme. Alles is aldus relatief geworden. Het is een onzekerheid die de moslim niet kent. De islamitische ethiek en tribale cultuur zijn veel veerkrachtiger en sterker in een oorlog dan de protestantse ethiek en de spirit van het kapitalisme.

De inzichten en cijfers die Caldwell in zijn boek heeft verzameld zijn voor vele Europeanen evident. De Europese intellectuelen die ik tijdens en na mijn verblijf in Nederland gesproken heb beamen allen de door Caldwell zo goed beschreven revolutie. Zij noemen het wellicht geen revolutie maar zij zien wel heel duidelijk de Europese identiteitscrisis.

Neem het debat over de vrijheid van meningsuiting. In 1989 en daarna werden de provocaties in de naam van de islam steeds beantwoord met een zelfverzekerd: ”Nee! Dit is Europa, en je kunt zeggen en schrijven wat je wilt”.

Twee decennia later en de Europeanen zijn niet meer zo zeker over de waarde van vrijheid van meningsuiting. De meeste media doen aan zelf-censuur. Studieboeken voor scholen en universiteiten zijn moslim-vriendelijk gemaakt. En de meeste landen hebben wetten overwogen of doorgevoerd die blasfemie strafbaar stellen of zijn bezig oude, in onbruik geraakte wetten nieuw leven in te blazen.

Vandaag de dag worden synagogen, in de naam van de islam, aangevallen en beschadigd.

Zie het anti-semitisme in Europa. Het schuldgevoel en de gevoeligheid die de Europeanen ervaren omtrent de Holocaust is vergelijkbaar met het schuldgevoel dat de Amerikanen hebben tegenover de Afro-Amerikanen. Het was een jaar of twintig geleden ondenkbaar dat joden belasterd werden voor enkel het feit dat zij joods zijn.

Vandaag de dag worden synagogen, in de naam van de islam, aangevallen en beschadigd. Er zijn openlijke ontkenningen van de Holocaust. Er is een actief netwerk van islamitische organisaties dat lobbyt voor beperkingen aan of zelfs de vernietiging van Israël.
Er zijn gevallen waarin joden worden geïntimideerd, geslagen, en zelfs gedood. Hierop wordt gereageerd met een ijzingwekkende stilte en grimmige rationalisaties dat het niet echt antisemitisch, maar slechts anti-Israël is. Kun je je voorstellen dat zoiets over Afro-Amerikanen zou gaan met alleen maar stilte tot gevolg?

Neem de geschiedenis van de vrouwenemancipatie in Europa. Vrouwen verbrandden, in de jaren ‘70, hun beha, abortus werd bijna overal gelegaliseerd en verkrachting in het huwelijk werd strafbaar. Tegenwoordig zijn het de Europese elites, waaronder feministen, die meer en meer betogen dat het wellicht maar beter is de cultuur en de religie van een minderheid te respecteren.

De Blijf-van-mijn-lijf huizen hebben hun werkwijze aangepast – in plaats van de hulpzoekende vrouwen zelfstandigheid te leren, beschikken zij nu over gebedsruimten en hebben zij islamitische bemiddelaars in dienst. Deze bemiddeling dient slechts één doel – dat deze vrouwen terugkeren tot de misbruiksituatie waar zij vandaan kwamen.

Iets dat oorspronkelijk een instrument tot emancipatie was, betoont zich nu dienstbaar aan het afdwingen van gehoorzaamheid naar islamitisch model. Als de vrouw maar gehoorzaamt, dan hoeft de man haar niet meer te slaan. Probleem opgelost.

Hetzelfde geldt voor homo's. Tien jaar geleden zou het ondenkbaar zijn geweest dat anti-homo sentimenten zonder afkeuring de revue zouden passeren. In Nederland zijn we bijvoorbeeld trots dat homo's exact dezelfde rechten hebben als hetero’s. Maar tegenwoordig worden ze in Amsterdam op straat in elkaar geslagen. In zekere wijken in Europa geldt dat je je identiteit beter kunt verbergen mocht je homo of lesbisch zijn – voor de zekerheid.

Moslims proberen de vrijheid van meningsuiting af te schaffen door gebruik te maken van het vocabulaire van de vrijheid.

De angstaanjagende paradox rond deze ontwikkelingen is dat islamitische immigranten in Europa zijn toegelaten op basis van de universele rechten en vrijheden die door een groot aantal van hen nu onder de voet worden gelopen, terwijl anderen slechts passief toekijken, of alleen maar het imago van de islam proberen te verdedigen.

Erger nog, diegenen die ijveren voor het afschaffen van vrijheid van meningsuiting en ijveren voor discriminatie van joden, vrouwen en homo's doen dat met behulp van het vocabulaire van de vrijheid en bij voorkeur via het parlement en de rechterlijke macht, instellingen die juist bedoeld zijn de rechten van iedereen te verdedigen.

Amerikaanse waarnemers zoals Caldwell, Bruce Bawer, Walter Laqeur en vele anderen die naar Europa gaan en openhartig over deze materie schrijven, kunnen naar Amerika terugkeren. Daar kunnen zij schrijven over een ander onderwerp, hun baan en hun sociale netwerk behouden.

Europeanen die hetzelfde doen als Caldwell, worden vaak geconfronteerd met een campagne van uitsluiting door hun eigen landgenoten. Zij lopen het risico hun baan te verliezen, promoties mis te lopen, krijgen geen uitnodigingen meer om zich te begeven in de kringen waar ze eerst deel van uitmaakten. De meer vasthoudende, zoals Geert Wilders, wordt vervolgd, en zelfs de toegang tot een buurland geweigerd.

In werkelijkheid, als Europa valt, is dat niet vanwege de islam. Het is omdat de Europeanen van vandaag – in tegenstelling tot hun voorouders in de Tweede Wereldoorlog – niet zullen sterven ter verdediging van de waarden of de toekomst van Europa. Zelfs als zij gevraagd worden het hoogste offer te brengen dan zullen de meeste post-moderne, verweekte Europeanen zich verschuilen achter vage gewetensbezwaren. Het enige dat de islam hoeft te doen is dat vacuüm binnen te wandelen.

Ayaan Hirsi Ali

Bron: The First Post

Vertaling: Cornelis de Deugd - Hoeiboei

15 opmerkingen:

  1. Wij zitten te vastgekoekt in het harmoniemodel. De integratie verloopt van het collectief naar de elite en tenslotte naar het dogma. Dat houdt de Legitimator boven de bovendanen en de onderdanen eronder. Verder moet alles gelijk zijn (all animals, except..), dus liefst 170 eigen, niet losgelaten, nationaliteiten per Europese straat, als voorbeeld van wat dogma en elite vermag. Het normale plaatje, de common sense, is er niet bij, namelijk dat ieder zo zijn eigen stukje grond gecultiveerd heeft, zoals Nederland. Dat telt alleen als je de grond ook gekocht hebt, in het Gooi of zo, met een enorm hek erom heen. Of zoals Jort Kelder vandaag laat zien dat de elite in het Gooi het maar niks vindt dat de elite uit Amsterdam in 'hun' Gooi komt, want dat is toch niet van hun. Ja ja, het kan verkeren. En wat is de oplossing? De financiele crisis is alvast een goed begin. Laat de dogma's en de gebruikers daarvan, incluis hun Ramadans, maar bloeden. De omwaarding aller waarden (Nietzsche) begint met het opnieuw vaststellen van wat iets waard is, niet in geld, niet in wat gewoontegetrouw wordt uitgekeerd, maar wat iemand laat zien in termen van wat ervoor gegeven wordt, ZONDER AFHANKELIJKHEDEN. Verdienstelijkheid waar die ECHT geldig is. (ECHT zoals ik het bedoel en niet activistisch links.)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lees hierbij evt. ook: "Ramadan kiest niet" door Amanda Kluveld in de Volkskrant van 8 mei jl.

    Ramadan kiest niet

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ayaan weet altijd treffend de analyse te maken en het is inderdaad zo dat de politieke mohammedanen het vocabulaire van vrijheid en vooruitstrevendheid gebruiken cq misbruiken om het tegenovergestelde van de islam te bepleiten, daarbij bijgestaan door verwekelijkte en decadente cultuurrelativistische westerlingen die niets begrijpen van een totalitaire ideologie. En dat laatste is de echte crisis van het westen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een heel triest betoog.

    In een paar jaar zal wel duidelijk zijn in welke richting het defintief gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zie het somber in.

    Ayaan heeft een heldere kijk op zaken.
    Wat Persephone zegt, "Begin eens met vrouwen als Ayaan als de heldin te zien/behandelen die ze is i.p.v. onze antionale "bruggenbouwer"Ramadan." ben ik het volledig eens.

    "Het vertrek van autochtone bewoners uit de vier grote steden heeft van 1999 tot 2003 geleid tot een aanzienlijke daling van het fiscale jaarinkomen in die steden. Per saldo is de bevolking armer geworden, namelijk 194 miljoen euro. Het inwonertal van alle steden is in dezelfde periode juist toegenomen."

    "De komst van niet-westerse allochtonen heeft de vier grote steden over die periode ‘slechts’ 182 miljoen euro aan nieuwe jaarinkomens opgeleverd. Westerse allochtonen brachten bij aankomst 493 miljoen euro binnen."

    http://www.denhaag.nl/smartsite.html?id=44931

    Het wordt hier en in de rest van Europa een, op alle fronten, armoedig zooitje.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het normale plaatje, de common sense, is er niet bij, namelijk dat ieder zo zijn eigen stukje grond gecultiveerd heeft, zoals Nederland

    @ Ron C. de Weijze

    Hoe verstaat U de slotregel van de Candide. Van Voltaire.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een onderliggende oorzaak van de hierboven beschreven ontwikkelingen ligt in het te weinig bestuderen en waarderen van onze geschiedenis.
    Vooral vlak na de ww2 werd de volle aandacht en energie gevraagd om het in puin geschoten en leeggeroofde Nederland weer op te bouwen. Dat men ook daarna niet meer aan deze verschrikkingen wilde denken is logisch, maar ook erg slordig. Begrijpelijk is deze fout, want het ging vanaf 1945 enkel bergopwaarts met de welvaart.
    Tot het moment dat het minder voorspoedig ging met het welzijn, welbevinden. En tussen Janmaat(1980) en Wilders(2002) liggen twintig jaren. Een gestage ontwikkeling waaraan ieder jaar, steeds meer Nederlanders zich verbonden mee voelen. En vooralsnog zijn er geen aanwijzigingen dat deze groei stopt.
    Dus naast de groei van de islam is er een groei van onbehagen. Dat laatste vergeet men soms, maar is een meer bepalende kracht. Men is vergeten tot welke wreedheden Europeanen in staat zijn. Die onderstroom is vergeten alsof het nooit bestaan heeft.

    Wat Ayaan mist is dat de europeese burger niet voor Europa kiest. Dat is diverse malen aangetoond.
    Wat zij ook mist is dat Wilders nu, voorlopig, in aanmerking als de grootste politieke partij.

    En aangezien het project Europa een speeltje is van de "bovenonsgestelden" en niet een doorleefd verlangen vanuit de (Nederlandse) burger, is correct om te stellen dat Europa inderdaad verweekt is, indien daar enkel de hotemmetoten, CEO's van multinationale ondernemningen en het ambtenarencorps mee worden bedoeld.

    De man in de straat voelt al een geruime tijd nattigheid, maar mag niet worden gehoord, mag niet op de TV verschijnen of zich in de politiek laten gelden.
    Ten minste tot voor kort.

    Hadden we eerst Fortuyn, dan is er nu een Wilders.
    En mocht er op Wilders op een zonnige dag een roze olifant landen, is er direct na de begravenis alweder een volgende op gestaan.

    We staan aan de vooravond van grote omwentelingen. Met thema's zoals de "krediet"crisis, Rol van de burger als democratisch mede-bestuurder, Europa, maar bovenal de herwaardering van het cultureel erfgoed en identiteit.
    Het hoeft daarbij niet in de vorm van een "Clash" te gaan, maar uitgesloten is niets.

    Een fout van Caldwell:

    "hij gaat niet voorbij aan de vele Europeanen die de islam zien als een gevaar voor Europese waarden, maar hij vraagt: “Hoe kun je vechten voor iets dat je niet kunt definiëren?” En dat is in de kern het probleem in Europa – de onzekerheid over wie we zijn,.."

    Europeanen bestaan niet. Tenminste niet al één culturele entiteit noch als één volk of natie.
    Europeanen zijn Denen, Duitsers, Hongaren, Zwitsers, Noren en niet omgekeerd.
    Caldwell heeft echter wel gelijk met de vraag die we moeten stellen: Wie zijn wij ?

    Bruckner is niet volledig met "Dit klinkt wellicht geruststellend. Maar zouden deze agnostische en niet-praktiserende moslims, als het er op aan komt, sterven voor de islam of voor Frankrijk? Mijn idee is dat ze,.."
    Wie zou er wel sterven voor de Nederlandse gemeenschap indien zij/hij een alternatief heeft in de vorm van een ander paspoort ?

    Moslims niet, surinamers ook niet, Polen ? Maar ook Joden ook niet.
    Naast een scheidng tussen burger en "bovenonsgestelden" is er eens splitsing tussen "Dubbele paspoorters" en "met de rug tegen de muur staanders"

    Ayaan stelt onvolledig:
    "Europa is een plek geworden voor nieuwe religies, nieuwe geloofsovertuigingen, multiculturalisme, kosmopolitisme, transnationalisme. Alles is aldus relatief geworden. Het is een onzekerheid die de moslim niet kent. De islamitische ethiek en tribale cultuur zijn veel veerkrachtiger en sterker in een oorlog dan de protestantse ethiek en de spirit van het kapitalisme"
    Dat geldt voor elke ethiek en "tribale" cultuur. Dat Tribale verbondenheid niet zichtbaar is, wil nog niet zeggen dat die er niet latent bestaat. Kwestie van tijd, druk en toenemende spanningen ?



    Nog een opmerking:
    "Reacties moderaten is ingeschakeld. Alle reacties moeten worden goedgekeurd door de auteur van de blog."

    versus:
    "Twee decennia later en de Europeanen zijn niet meer zo zeker over de waarde van vrijheid van meningsuiting. De meeste media doen aan zelf-censuur. Studieboeken voor scholen en universiteiten zijn moslim-vriendelijk gemaakt..."

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tulay, dank voor deze interessante vraag. Ik moet me eerst in Candide verdiepen om een voorlopig antwoord te geven, dus gun me even de tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Welke 'zaak' moet bij elkaar gehouden worden? Wie draagt de kosten van deze vuilnisbelt?

    Overigens ben ik van mening dat A Hirsi dinges in Duitsland haar heil dient te zoeken!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Elk mens heeft een dierlijke component (de basis), en doodsdrift en doodsangst. we zullen zien of deze capaciteiten, onafhankelijk van identiteit, losbreken om weer een situatie van gevoelde harmonie te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Als voor zowel Frederik de Grote als Ataturk de slotregel voldoende was om te weten hoe te handelen in het belang van het gemeene volk alles voor, niets door weet je alles als ik je daarenboven vertel dat Mustafa Kemal een Voltaire kenner was.

    @ Ebru
    Als Salman dit slappe verhaaltje leest wil hij nooit meer met Ayaan naar bed.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Tulay, ik probeer je te begrijpen. Wat ik zo gauw lees over Candide, is dat de laatste een bastaard elite, dus geen elite was die dus maar een beetje mee kon snoepen en uiteindelijk maar besloot om zich met zijn overgebleven vrienden op het tuinieren toe te leggen. Dat zou ik kunnen relateren aan mijn opmerking over ieder zijn eigen cultuurtje. Volgens jou maakt de elite hieruit op hoe zij voor maar niet door het volk moet opereren. Dat zal best, je kan door verwijzing naar het boek jezelf ook leuk legitimeren als kenner van het gewone volk (terwijl je er zelf toch boven zweeft) en dus nog wat langer de genietingen om je heen houden. Maar met waar we uiteindelijk naartoe gaan, echte democratie met echte onafhankelijke keuzes, heeft dit toch niet zoveel te maken, ookal heeft Candide nog zo'n rollercoaster ride achter de rug. Of wel?

    BeantwoordenVerwijderen
  13. U wilt het bestuur van een land liever in handen geven van een volksverlakker dan van een meritocraat als ik die daarbij geen enkel belang heeft

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. [Storende taalfout verwijderd.]

    Tulay, ik neem aan dat je het nog tegen mij hebt. Ik heb het niet over wie ik het bestuur van dit land gun. Ik heb het over wie ik het uit handen wil zou willen nemen omdat het daar op die manier niet in goede handen is. Merites hebben daar weinig mee te maken, of het moet de onafhankelijkheid zijn waarmee mensen kritiek uitoefenen, bevestiging uitdelen, contact maken of hun waarheid opzoeken. Maar dan nog valt het genie soms moeilijk van de autist te onderscheiden.

    BeantwoordenVerwijderen