Een punt maken, tot de slotsom geraken, een conclusie trekken. Of zoiets als een probleem benoemen. Het mag tegenwoordig allemaal niet meer. Altijd en eeuwig wordt er (door)gerelativeerd. Meten is niet meer weten.
Ik relativeer, jij relativeert, wij relativeren ons kapot, stuk, een hoedje.
Is iets duidelijk of bekend geworden, dan mag dat niet lang zo blijven. Dan komt er wel iemand die zegt of schrijft: “maar, je moet het niet letterlijk nemen...”, of “maar in dit boek van gelovigen staat ook....”, of “maar Israel...”, of “er gebeuren ook hele goede dingen..”, of “wie zijn wij om dit te zeggen?...”, of ...
En alles blijft ongewijzigd. Er wordt geen punt gemaakt dan dat het onwenselijk is een punt te maken. Dankzij het decadente postmodernistische doorgerelativeer dat maar in de mode blijft.
Vroeger was ik dol op mensen die relativeerden, ze hadden humor vond ik, waren niet zo zwaar op de hand, hadden plezier in het leven, kon je lol mee hebben.
Maar dat waren andere tijden.
Tegenwoordig kan ik diezelfde mensen met hun praatjes niet meer aanhoren, en dit stukje is mijn punt.
Annelies van der Veer
Ha Annelies, Ik heb een leuk boekje voor je: "The Death of the Subject Explained" door James Heartfield, UK 2006. Heb het bijna uit. Dan mag je het lenen.
BeantwoordenVerwijderen@ Victor, kun je het dan beter niet inscannen (liefst in nazoekbaar PDF-formaat). Als je daar de software niet voor zou hebben kan ik je daar eventueel wel aan helpen...
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor het aanbod V.O. . Ik vond dit alvast op het net:
BeantwoordenVerwijderenPostmodernism and the ‘Death of the Subject’
Helemaal eens!Al dat gerelativeer dient er volgens mij toe om te verhullen dat men weliswaar de klok heeft horen luiden,maar niet weet waar de klepel hangt.
BeantwoordenVerwijderenGevolg:Niet de feiten tellen,maar de bedoelingen.Ofwel,er heerst de terreur van de politieke correctheid!
Ja, het niet maken van een punt lijkt allemaal heel erg intelligent en wijs, maar is in werkelijkheid onvoorstelbaar hol en leeg. Heel nietszeggend. Het is iets typisch westers, want elders heeft men daar geen last van, terwijl juist daar wel enige relativering goed zou zijn.
BeantwoordenVerwijderenDat eeuwige 'ja, maar...'. Vreselijk!
BeantwoordenVerwijderenTja, het is maar net hoe je dit bekijkt natuurlijk...
BeantwoordenVerwijderenWat ik wel jammer vind (ik heb het over het stuk van die link van Annelies), is dat het heden voornamelijk bekeken wordt vanuit een soort zandlopervisie, alles staat en valt namelijk met de interpretatie van de schrijver van de interpretatie van Althusser van het Marxisme.
BeantwoordenVerwijderenHet punt is echter dat wat je onder "de dood van het subject" moet verstaan een maatschappelijk verschijnsel is en niet iets is van slechts een deelcategorie van ex-Marxisten. Je krijgt als burger geen poot meer aan de grond bij de overheid (Zembla had daar zeer onlangs iets over, en ook het blog van Joost Niemöller geloof ik) en daar is eerder een soort ambtelijke bureaucratie verantwoordelijk voor dan slechts (ex)links. De huidige politieke stromingen zoals die door de regeringspartijen van CDA en PvdA (en CU) vertegenwoordigd zijn, zijn er m.i. net zo verantwoordelijk voor als die van de oppositie (VVD en D66). En die kun je toch moeilijk allemaal ex-Marxisten noemen (terwijl Althusser slechts een enkel individu was, dat bovendien ook nog een beetje in de war was). Daar komt dan ook nog bij dat juist de "echte" (ex)-Marxisten (samen met Wilders overigens) het minst postmodern ge-orienteerd zijn.
Wat wel prettig is, is dat Sokal en Bricmont genoemd worden. Hun boek: "Intellectueel bedrog
Postmodernisme, wetenschap en antiwetenschap" is niet alleen goed, het leest nog redelijk lekker bovendien. Kan ik iedereen aanraden. Het laat ook een minder etherische en concretere indruk achter dan het stukje van Heartfield.
Naar mijn mening is dit ontstaan in de 60-er jaren: met het opbloeien van commissies en werkgroepen -- wat weggevallen is is de durf om zelfstandig beslissingen te nemen en hiervoor verantwoording te dragen.
BeantwoordenVerwijderenEen beetje besluit kan nu alleen maar in een collectief genomen worden. En nu zie je ook waarom (goede) c.e.o.'s zo'n hoog salaris
kunnen verdienen.
Mooi stukje :)
BeantwoordenVerwijderenDeze man maakte dus wel een punt, helaas liep het slecht met hem af:
BeantwoordenVerwijderenPriester in kerk doodgeschoten
Een gemaskerde man is een kerk in Moskou binnengelopen en heeft daar een 34-jarige Russisch orthodoxe priester doodgeschoten. Een koorleider raakte gewond. De geestelijke Daniil Sysoyev was een uitgesproken criticus van de islam en stond bekend om zijn bekeringswerk onder jongeren, hebben onderzoekers vrijdag laten weten. Het misdrijf vond gisteravond plaats in de Sint Thomas Kerk in het zuiden van de hoofdstad.
De dader vroeg aan de priester hoe hij heette en loste vervolgens vier schoten richting de geestelijke. Sysoyev overleed onderweg naar het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Volgens een woordvoerder van het Openbaar Ministerie liggen religieuze motieven ten grondslag aan het misdrijf, maar andere redenen worden ook onderzocht. Voor de schietpartij had de priester via de mail doodsbedreigingen van radicale moslims ontvangen.
De priester lag onder vuur bij islamitische organisaties vanwege zijn ongenuanceerde uitspraken over hun geloof. Vorig jaar diende een islamitische journalist een aanklacht in tegen Sysoyev, omdat hij de islam zou hebben beledigd en de religie "een groene plaag'' zou hebben genoemd. Maar de priester sprak ook niet mild over nationalisten en ongelovigen
http://www.spitsnieuws.nl/archives/raar/2009/11/priester_in_kerk_doodgeschoten.html
Relativeren = goed (toch?)
BeantwoordenVerwijderenValkuil = problemen weg relativeren