Drie fragmenten uit DE ISLAM - Kritische essays over een politieke religie

Boekdeislam

MACHTELD ALLAN

Het onvolprezen haremsysteem: de islam als politieke orde
...
De islam is een juridisch-politiek systeem, of, om de oude Arabist Joseph Schacht te parafraseren: de islam als godsdienst vindt haar ultieme uitdrukking niet in de theologie of in de mystiek, maar in het recht.1 De sharia, de godgegeven wet, beslaat alle aspecten van het leven, dus ook die aspecten die wij als publiekrechtelijk zouden aanmerken. In het Westen is dat het terrein van de staat, niet van de godsdienst.

De sharia is niet alleen een verzameling concrete geboden en verboden voor moslims, maar ook een ambitie, een nog te verwezenlijken ideaal. Wat het publieke recht betreft, betekent dat dat de sharia niet alleen regels geeft voor het feitelijk bestaande, moslimse gezag, maar ook een visioen is van een gewenste politieke orde. In dat visioen leeft de hele mensheid in onderwerping aan Gods Wil, die volgens moslims perfect en definitief duidelijk is gemaakt aan de Mekkaan Mohammed ibn Abdallah al-Qurayshi (571-632), die het weer aan zijn volgelingen, de moslims, heeft doorgegeven.

Dit visioen leeft in de islam onverminderd voort, ondanks dat door de opheffing van het laatste kalifaat, het Ottomaanse Rijk, de officiële ‘drager’ en springplank van de sharia is verdwenen. Staten met een moslimmeerderheid hebben de taak na 1923 niet overgenomen, met het gevolg dat de verwezenlijking van het visioen is toegevallen aan niet-gouvernementele organisaties als Al Qaida, Hizb al-Tahrir, Hamas, Hezbollah en de Moslimbroederschap. De leden van zulke organisaties moeten niet als dolle fanatici
gezien worden. Zij zien zichzelf als de legers van de oemma, de moslimse natie. Jihad is geen psychopathologische hang naar geweld, en helaas is het ook geen aberratie van de islam. Jihad voeren tegen de ongelovigen is een islamitische plicht, die echter nooit door elk lid van de oemma daadwerkelijk hoefde te worden uitgevoerd. Het is een fard al-kifaya, een ‘gemeenschapsplicht’, wat betekent dat het volstaat wanneer een groep de plicht op zich neemt voor de grotere gemeenschap. Vergelijk het met het monnikenbestaan in het christendom: we hoeven niet allemaal monniken te worden. Dat de meeste moslims niet deelnemen aan de jihad, betekent nog niet dat ze de jihad principieel afwijzen.

Wie ontkent dat jihad substantieel onderdeel uitmaakt van het moslimse geloof, ontkent het bestaan van het islamitische visioen van de door God gewilde maatschappij, en ontkent daarmee ook wat moslims eeuwenlang ten diepste heeft bewogen en nog altijd beweegt. Het onderscheid tussen politieke islam en ‘gewone’ islam wordt in de islam niet gemaakt. ‘Politieke islam’ is een pleonasme. De islam is een politieke religie: zijn Koninkrijk is van deze wereld.
...


SAM VAN ROOY


Inleiding


...
De moslims die deel uitmaken van de ‘zwijgende en vredelievende meerderheid’, voor wie het innerlijke geloofsleven centraal staat, moeten eindelijk eens terdege beseffen dat ze beter af zijn in een democratische rechtsstaat dan in een islamitisch land.

Maar vandaag bestaat er een nieuwe generatie welbespraakte jonge moslims die deel uitmaakt van de ‘zwijgende en vredelievende meerderheid’. Ze krijgen de kans om bijvoorbeeld rechten of politicologie te studeren aan onze universiteiten, ze vinden dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens toch niet zo universeel is, en ze krijgen geen forse veroordeling van de sharia en steniging over hun lippen. Ze verwijzen naar de door de OIC opgestelde Caïroverklaring, waarin staat dat de sharia moet primeren en niet de ‘westerse’ Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Ze worden gesteund door vaak even jonge (autochtone) fellowtravellende arabisten - niet zelden gesponsord door olielanden - hoogleraren, sociologen of ‘vergelijkende cultuurwetenschappers’, die via Facebook bevriend zijn met bijvoorbeeld aanhangers van de Arabisch Europese Liga, die er openlijk voor uitkomen dat Joden moeten worden uitgeroeid, dat de Holocaust een verzinsel is en dat integratie een misdaad is.
Deze postmoderne westerlingen - die in hun ongebreideld hedonisme geen onheilspellende boodschappen kunnen verdragen - juichen wanneer een of andere ‘gezaghebbende’ soefi een fatwa tegen het terrorisme uitspreekt, en men gebruikt het graag als hét bewijs dat de islam (ook) vredelievend is (dé islam bestaat dan blijkbaar plots wél). Zij willen natuurlijk die inconvenient truth niet aanhoren, dat de mainstream (soennitische) islam het er nog steeds over eens is dat jihad, heilige oorlog, moet worden gevoerd tegen de niet-moslim, de ‘infidel’, en dat dit de essentie is en blijft van de islamitische leer, dat bewijzen theorie - Koran, profeet Mohammed, sharia - en 1400 jaar islamitische praktijk.

De Nederlandse rechtsfilosoof Paul Cliteur stelt dan ook terecht: “Postmodernisme en islamisme vormen in combinatie met elkaar een aanzienlijk probleem voor westerse democratische rechtsstaten.” In verband met islamisme stelt de Franse islamologe Anne-Marie Delcambre dat “tussen islam en islamisme alleen een gradueel verschil bestaat. Het islamisme zit in de islam als het kuiken in het ei.” Ayaan Hirsi Ali noemt islamisme een westers verzinsel: “Moslims [ook de radicaalsten, SvR] zien zichzelf als moslim, niet als ‘islamist’.” Delcambre zegt ook: “Er is geen goede en slechte islam, zoals er ook geen gematigde islam bestaat,” en deze stelling wordt door gezaghebbende moslims zelf bevestigd, zoals de Turkse premier Erdoğan, die de term ‘gematigde islam’ zelfs een belediging vindt: “Er is geen gematigde islam. Islam is islam.”
Verder zegt Delcambre terecht: “Gematigde moslims bestaan wel, dat zijn degenen die een deel van hun geloof links laten liggen.” Of zoals een goede vriend van me het mooi uitdrukte: “Gelukkig is voor veel moslims hier de islam niet meer dan een dierbaar oud meubelstuk, bevattende zoetigheid als het Suikerfeest en familieverbondenheid. Helaas worden er in dat erfstuk ook enkele licht ontvlambare stoffen bewaard.”
...


KOENRAAD ELST


De islam in India

...
10. De verloren eer der historici

We kunnen moeilijk de geschiedenis van de islam in India behandelen zonder een opmerking over de manier waarop hedendaags India met die geschiedenis omgaat. Het regeringsbeleid, krachtig gesteund door leidende opiniemakers en universiteiten, bestaat erin, de pijnlijke en bloedige kanten van het duizendjarige hindoe-moslimconflict te minimaliseren of boudweg te ontkennen. Nieuwkomers krijgen het dwingende verzoek deze geschiedenis uitsluitend door een roze bril te bekijken. De grote trendsetter van deze politiek is de beschrijving van Mahmūd Ghaznavī's verovering van Mathurā, de geboortestad van Krisjna, door India's eerste premier Jawāharlāl Nehrū.

Nehru ontkomt er niet aan, het beroemde getuigenis van de grote geleerde Al-Birūnī, die in Ghaznavi’s gevolg India bezocht, te citeren: “De hindoes werden als stofkorrels in alle richtingen verstrooid, als een verhaal uit vroeger tijd in de mond van de mensen. Hun uiteengeslagen restanten koesteren natuurlijk de onverzoenlijkste afkeer jegens alle moslims.”2 Volgens Nehru was Mahmūd echter “veel meer een krijger dan een man van geloof, en zoals vele andere veroveraars gebruikte hij de naam van de godsdienst voor zijn veroveringen. India was voor hem slechts een plaats vanwaar hij schatten en goederen kon wegvoeren naar zijn thuisland.”3 Het zou dus een vergissing zijn om uit zijn gedrag enige gevolgtrekkingen over de islam te maken.
Vooraleer het bevel tot verwoes­ting van het reusachtige tempel­complex in Krisjna’s geboorteplaats Mathurā te geven, hield Mahmūd nog een sarcas­tische redevoering waarin hij de schoonheid van het te verwoesten complex de hemel in prees. Nehru rukt die rede gretig uit haar context: "Archite­ctuur interes­seerde Mahmūd, en hij was zeer onder de indruk van de stad Mathurā. Hierover schreef hij: 'Er zijn hier wel duizend gebouwen zo sterk als het geloof van de gelovigen. Het is on­waarschijnlijk dat deze stad haar huidige staat heeft kunnen bereiken zonder uitgave van vele miljoenen dinar, noch zou een tweede dergelijke stad gebouwd kunnen worden in minder dan 200 jaa­r.’"4­­ En dat is het dan: geen woord over de ver­nietiging van de stad. Integendeel, haar verwoester wordt hier door Nehru grotesk genoeg als haar bewonde­raar voorgesteld.

De hoofdlijn van de officiële Nehroeviaanse visie op de geschiedenis van de islam in India is de ontkenning van zijn destructieve rol. Verhalen van vijandschap zijn fel overdreven, namelijk door de Britten als deel van hun ‘verdeel en heers’-beleid en nu door de hindoenationalisten. De eigentijdse geschreven getuigenissen, meestal van moslimzijde, zijn nochtans uitdrukkelijk eensgezind over de wil van de moslims om de hindoes te onderwerpen en te doen lijden, en dat vanuit religieuze motieven. Daarom worden die bronnen uit de eerste hand zo veel mogelijk genegeerd, en wie er de aandacht op vestigt, wordt zwart gemaakt.
...
2. J. Nehru (1988), Discovery of India, OUP Delhi (1946), p. 234.
3. J. Nehru, Discovery, p. 235.
4. J. Nehru, Discovery, p. 235.


DE ISLAM

Kritische essays over een politieke religie
- Wim van Rooy en Sam van Rooy (red.)
€ 29,95
784 pagina's
ISBN: 9789054877837

Meer info over boek en auteurs: hierr.

Bestellen?

13 opmerkingen:

  1. De drie auteurs tonen overtuigend aan dat de "gematigde islam" niet of nauwelijks bestaat of op zijn minst zeer problematisch is, omdat de zwijgende meerderheid blijft zwijgen en de onderdrukkende elementen van de islam niet afvalt.

    Machteld schildert op een zeer heldere wijze de houding ten aanzien van jihad en mensenrechten

    En dan durft iemand in De Telegraaf te zeggen die het boek nog niet eens gelezen heeft, dat de auteurs niet overtuigend konden aantonen dat de "gematigde islam" niet bestaat.

    Dit soort boeken zijn een welkome aanvulling op de gebruikelijke politiek correcte prietpraat.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit visioen leeft in de islam onverminderd voort, ondanks dat door de opheffing van het laatste kalifaat, het Ottomaanse Rijk, de officiële ‘drager’ en springplank van de sharia is verdwenen. Staten met een moslimmeerderheid hebben de taak na 1923 niet overgenomen, met het gevolg dat de verwezenlijking van het visioen is toegevallen aan niet-gouvernementele organisaties als Al Qaida, Hizb al-Tahrir, Hamas, Hezbollah en de Moslimbroederschap. schrijft het ietwat onnozele gansje Machteld. Mevrouw heeft kennelijk nooit gehoord van de Diyanet die is ingesteld in Turkije als opvolger van het kalifaat en sindsdien voorschrijft wat er vrijdagavond in de preek moet staan. Meer dan 70.000 imams - waaronder meer dan 1.000 vrouwelijke - ja,ja, - staan op de loonlijst. Ook de Centraal-Aziatische republieken met een moslimmeerderheid kennen een 'Diyanet'.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het debat in de Balie zondag is in ieder geval uitverkocht. Gespreksleiders is er nog niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat wil Tulay daarmee zeggen dan? Dat de Jihadverplichting van het Kalifaat is overgedragen op de Diyanet? Dat wordt kennelijk niet door iedereen zo ervaren getuige het bestaan van clubjes als Al Quaida.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dit boek is feitelijk de grote erkenning van wat Geert Wilders nu al enige jaren roeptoeterd: de islam is een politieke ideologie verpakt in een geloofsmantel. In feite is dit dikke boek een voortzetting van die andere pil van enige jaren terug: 'Eindstrijd' waarin ook maar liefst 19 schrijvers van naam en faam geweldige essays hebben geschreven over de ware bedoelingen van de islam. Het is verheugend om te constateren dat ondanks het politiek correcte wegkijken van vele politici, academici, jounalisten en anderen, de islamkritiek steeds sterker wordt en dat steeds meer oren en ogen open gaan over deze denkelijk grootste bedreiging voor de vrije wereld sinds de 2e wereld oorlog.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lees hier wat Abdulwahid van Bommel over dit boek schrijft:

    Een zwartboek uit de hel

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @ Anoniem 15:31
    De Sultan annex Kalief heeft nooit enige zeggenschap gehad bij het meerendeel van het geteisem dat op het Arabische schiereiland rondtrok.

    "If the caliphate were restored," Zeynep said, referring to the sultan's traditional role as the leader of Sunni Muslims, "the world would be a better place."

    Bovenstaand citaat komt uit een artikel in het onroerend goed katern van de New York Times van 26 maart 2006

    http://tinyurl.com/e8dna

    Zeer lezenswaardig in het licht van de jongste uitlating van de schlauer fuchs Erdogan over de ingrijpende verandering die de Diyanet te wachten staat. Niemand weet nog hoe en wat maar de (islamitische) wereld zal zeer verrast zijn.

    *op zoek gaat naar wie binnen het Huis van Osman voor de nominale rol van Kalief in aanmerking komt*

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Geef hem eens ongelijk.
    Het is bagger geschreven door een stelletje vieze vuile vunzige bangmakers en haatzaaiers. Bagger die vaak genoeg onderuit is gehaald.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een idiote recensie op wijblijvenhier.nl van Van Bommel, het is doorspekt met flauwiteiten als 'Afzien Ellian'. Wat moet je daarmee?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @Machteld Allen
    God heeft niets te maken met de islam! Gods wil is niet door Mohammed verwoord. Mohammed heeft Allah uitgekozen en heeft een systeem bedacht waarbij geld, goederen en macht toekwamen aan de boodschapper van Allah, en dat was destijds Mohammed zelf. Als men het goed wil beschouwen dan moet men zeggen dat de Heilige Profeet Mohammed van Allah een soort hoertje heeft gemaakt. Men kon tegen betaling bidden in de moskee of bij de Ka'aba, maar er was geen plicht voor Allah om te geven waarom men vroeg. Allah deed toch wat hij wilde.

    @Sam van Rooy
    De rechten van de mens kunnen niet ondergeschikt gemaakt worden ten opzichte van Allah. Het mag niet. Iedereen die meegaat in deze gedachte die vergeet wat het de rechten van de mens feitelijk zijn. Men kan niet zinnig reageren op betaalde krachten die de mening van islamisten moeten verkondigen en verdedigen. Met de beste wil van de wereld zijn er geen "islamitische rechten van de mens te bedenken!" Want de Cairo Declaration of Human Rights in Islam is onderhavig aan Allah dus per definitie heeft de mens niet alle rechten die hem toekomen, dus mag men deze zogenaamde rechten stoppen op een plaats waar de zon niet schijnt. Zelfs spreken met die OIC is een soort erkenning, en zelf dat moet niet worden gedaan. Als men weet waar de rechten van de mens voor staan dan is er geen gesprek mogelijk met een groepering die deze rechten wenst te veranderen, belemmeren of inperken. Veroordelen is het enige dat overblijft. Men mag niet wijken of toegeven.

    Zelfs onder geleerden en deskundigen is het zo dat niet iedereen altijd volkomen zuiver is, steeds weer sluipt er een stukje van een islamitische leugen in. Goedbedoeld of gemakzuchtig, maar als ik kan aantonen dat er in de basis-begrippen hiaten zitten dan is het erg gesteld. Het mag ook niet zo zijn dat men ter wille van de discussie of voor de lieve vrede dan maar water bij de wijn gaat doen en gedeeltelijke en/of afgeleide leugens toestaat. Alleen maar om het gesprek te laten doorgaan.

    Het enige dat overblijft om te doen is steeds weer alles opnieuw te toetsen aan de waarheid. Nooit mag God worden verward met Allah. Nooit mag er tegemoet worden gekomen aan al die mensen die dik geld verdienen aan het misleiden van onschuldigen, tenslotte is de islam één groot bolwerk van oplichting. Het is jammer van die onduidelijkheid, dat men niet strikt is en rechtlijnig, want in zaken die zo belangrijk zijn is het voor mijn gevoel niet mogelijk compromissen te sluiten. Er zijn er maar weinigen die steeds de grote lijnen in beeld weten te houden. Er zijn goede schrijvers die steeds weer opnieuw de vinger op de zere plek weten te leggen, maar het is jammer dat hun werk zo beperkt verspreid wordt, alleen toegankelijk voor de hoger opgeleiden en mensen die echt geïnteresseerd zijn. Er zijn miljoenen domme mensen die nooit zullen kunnen worden bereikt. Het gevolg is dat dezen alleen maar kunnen doorgaan met slachtoffer zijn.

    Misschien moeten we beginnen om alle moslims op de wereld uit te leggen wat een cirkel redenering is. En van daaruit de islam uitleggen, de islam door de moslims laten ontdekken als een instrument voor oplichting en onderdrukking. Als we dat niet doen dan blijven we mensen houden zoals "El Houssain" die feitelijk wel weten dat de islam een ziekelijke troep oplichters is, maar hier en daar steeds maar weer blijven mekkeren en ageren tegen elke ontmaskering van de islam omdat men het niet wil accepteren.

    BeantwoordenVerwijderen