(...) Dat hangt direct samen met mijn jaarlijkse zomerdip, waar ik met die andere 230.000 Nederlanders naar kijk. Heb je alles gehad, krijg je Zomergasten. Je wilde niet kijken, maar je kijkt toch. Dit keer met de pathetisch ingestelde Jan Marijnissen die zich, zo te horen, al aan het voorbereiden was op de dood, met al dat gepraat over de religie, en over de dingen waar het uiteindelijk allemaal om zou draaien, dat wil zeggen mooie muziek, dat wil zeggen vooral heel langzame, heel gedragen muziek. Muziek om bij te sterven. (...)
Lees de volledige tekst Jan en de zomerdip van Joost Niemöller hierr.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten