“Eén lange koninginnedag”

“Kun jij je voorstellen dat een Nederlandse renner zoiets voor Balkenende zou doen?!” babbelt en public Tour de France-commentator Herbert Dijkstra tegen Maarten Ducrot, of andersom want ik ken ze niet bij stem. Het gaat over wielrenner Alexander Vinokourov. Die heeft gezegd dat hij vandaag (5.7.2010) de etappe wil winnen. Niet voor zichzelf maar voor zíjn president, te weten de president van Kazachstan. Dijkstra en Ducrot lijken diep onder de indruk van dit staaltje onvoorwaardelijke vaderlandsliefde.

Oud-doelman Hans van Breukelen bewondert in gezelschap van bekende Nederlandse sportcommentatoren de mentaliteit van de Ghaneze voetballers. Hun conclusie: het kleine land Ghana verloor weliswaar maar de Ghanezen werden door alle Afrikaanse landen als helden en hoop van het ganse continent gezien. Zoiets, zou hier, in Europa, nooit kunnen gebeuren. Stel dat Luxembourg als enig Europees land zou overblijven en winnen, dan gaan 'wij' niet massaal staan juichen, dan ziet niet héél Europa dit als een overwinning. Onvoorstelbaar, maar o wat mooi die Afrikaanse broederliefde! Zo ongeveer luidt de gezamenlijke en verbluffende conclusie van 't groepje veertigplus-commentatoren.

Toen ik enkele weken geleden naar de openingswedstrijd van het Wereldkampioenschap 2010 keek, dacht ik dat er iets mis was met m'n oren maar nee, het waren de vuvuzela's die alle bekende voetbalgeluiden overstemden, zoals invoelend gefluit afgewisseld door gejuich bij spannende momenten en doelpunten, en die aan G. de opmerking ontlokte “we zijn in olifantenland”. Op Twitter was de vuvuzela een big hit, wat een leedvermaak, wat een grapjes wist deze exotische nieuwigheid onder verstokte twitteraars los te maken, ook al vergalde de vuvuzela 't kijkgenot van menig voetballiefhebber. Maar ach, het WK is toch ver weg..

Het duurde natuurlijk maar een dag of wat voordat dat ene buurjongetje met de mega-toeter over straat liep te toeteren, meteen voor de hele buurt want daar heb je tenslotte maar één vuvuzela voor nodig. En ja hoor, ook op die rustige camping was de vuvuzela gearriveerd. Wat dacht je nou! (“Het WK, één lange koninginnedag”, hoorde ik een radio-beller beweren.) De grapjes op Twitter verstomden. Slecht voorbeeld doet volgen, dat weet iedereen. Uiteraard valt de import van deze vuvuzela onder geen enkele milieu-verordening, dus wat kunnen we die importeur nou eigenlijk kwalijk nemen? Gebrek aan beschaving.

Is cultuur, weet voetbalbond FIFA. Cultuur is mooi, cultuur verdient respect, al kost het je je trommelvliezen, terwijl de vuvuzela's niet kapot te blazen zijn. En laten we wel zijn, vuvuzela's zijn even goed te gebruiken voor andere (sport)evenementen en volksfeesten want terwijl Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot onverstoord doorkletsen bij de rennersbeelden, horen we duidelijk het kenmerkende vuvuzela-gebrul op de achtergrond. Net zo makkelijk. En dan is de Tour de France nog slechts in Belgiëland, dat helemaal niet meedoet aan het WK!

Het wordt een mooie sportzomer,“één lange koninginnedag”.

Al die culturen zijn mooi, als het in godsnaam maar niet de onze is, vindt de elitaire multiculturele Nederlander, maar dat “wij wereldkampioen worden”, daar twijfelt deze zelfbewuste modelburger merkwaardig genoeg niet aan.

Vond u het ook zo'n leuk gezicht, Merkel die letterlijk in d'r eentje stond te applaudisseren? Wel vier keer!

AnneliesvanderVeer