Als u nog meer vragen heeft...

Binnenkort krijgen we glasvezel in de straat en dan schieten ze ook meteen een draadje naar m'n voordeur. Om wat beter te begrijpen wat me te wachten staat, bezoek ik de tijdelijke voorlichtingskeet van onze voormalige telecom monopolist die al enige tijd overdwars bij 't winkelcentrum staat en daarom niet te missen is.

In het mobiele voorlichtingscentrum zit een meisje van in de twintig achter een pc te klikken. De andere twee of drie pc-plaatsen zijn onbezet. Vakantie, nietwaar.

Het meisje staat beleefd op en vraagt waarmee ze me kan helpen. Met opgetogen gezicht vertel ik haar dat ik binnenkort glasvezel kan verwachten en graag wat meer hierover wil weten. Hoe lang gaat het duren, moet ik er voor thuis blijven, is het nodig dat een monteur m'n huis betreedt, welke apparatuur gaat waar plaats innemen in mijn huis? Van die dingen wil ik weten.

Of ik glasvezel krijg en wanneer dat gebeurt, weet ze niet, daar gaat zij niet over, maar - en ik onderdruk m'n verbazing want dit was niet mijn vraag - ik verzeker haar dat dat zo is want ik heb me er voor opgegeven.

Of er monteurs bij mij binnen moeten komen, weet ze eigenlijk niet.

Hoe lang de operatie gaat duren weet ze evenmin: “Ik verkoop alleen pakketjes”.

Wel kan ze me laten zien hoe het kastje eruitziet dat meestal in de gangkast wordt geplaatst.

Ik maak er snel een foto van, heb ik toch nog iets voor het thuisfront, en zeg gedag.

“Dag mevrouw,” zegt het meisje, “als u nog meer vragen heeft, dan weet u ons nu in ieder geval te vinden!”

Ja, denk ik, uiteindelijk gaat het allemaal om het verkopen van pakketjes, dat mag wel duidelijk zijn.

AnneliesvanderVeer