Iedere ingezetene van Nederland moet er één hebben: een geldig paspoort of een geldige identiteitskaart. Begeef je je op straat dan ben je verplicht een van beide op zak te hebben. Een paspoort steek je vanwege het formaat minder gemakkelijk bij je dan een identiteitskaart, denk aan de zomer, denk aan zomerjurkjes en vrouwentasjes in het bijzonder, dus velen zijn, net als ik, in het bezit van beide. Voor dat gemak moet je wel betalen maar dat is niet meer dan normaal.Er schijnt echter al tijden iets aparts met die identiteitskaart aan de hand te zijn maar aangezien ik zelf zeer gewenst ongetrouwd ben, heb ik dat nooit geweten en er dus nooit bij stil gestaan. Tijdens een toevallige ontmoeting met een gepensioneerd stel kwam ik het onlangs dan toch te weten en omdat de echtgenote er – na járen en járen gewenst getrouwd te zijn geweest en nóg - maar niet aan kan wennen en het nog steeds een groot onrecht vindt, breng ik de lezer hier graag van op de hoogte.
Wat wil het geval? Het identiteitskaartje meet ongeveer 3 bij 5 centimeter. Of je nu man bent of vrouw, op de voorkant staan dezelfde gegevens vermeld: naam, geboortedatum en -plaats, lengte, geslacht, gemeente waar U ingeschreven staat en de datum van aanvraag en tot wanneer het kaartje geldig is (5 jaar, daarna mag U voor de weergave van dezelfde gegevens opnieuw betalen).
Op de achterkant staat wat algemene informatie alsmede voor welke landen de kaart geldig is; naast de landen die behoren tot de Europese Unie mag U er ook mee reizen naar Andorra, Liechtenstein, Monaco, Noorwegen, San Marino, Turkije, IJsland en Zwitserland. Nuttige informatie.
Verder is er op de achterkant extra ruimte voor een kopje vervolg naam – voornamen / continue surname – given names. Bij mij staat daar niets vermeld, al mijn namen passen met gemak op de voorkant; bij deze zo'n 45 jaar getrouwde vrouw is dat ook het geval maar op de achterkant staat bij haar onder dit kopje nog genoteerd: “echtgenote van de heer X”.
Nou is dat helemaal niet zo vreemd, getrouwd is getrouwd en niet-getrouwd is niet-getrouwd, maar wat deze echtgenote van maar niet kan begrijpen en waar ze diep verontwaardigd over is, is het feit dat op de identiteitskaart van meneer X niet vermeld staat dat hij echtgenoot van mevrouw is! Dus op haar identiteitskaart staat wel vermeld dat ze echtgenoot is van haar man maar op de identiteitskaart van haar man staat op de extra ruimte op de achterkant niet geschreven dat hij de echtgenoot is van zijn vrouw, hetgeen hij wel degelijk is en al zo lang..
Betreft het hier een bureaucratische dwaling? Dat lijkt me onwaarschijnlijk.
Ik legde dit geval telefonisch voor aan een vriendelijke medewerkster van 't gemeentehuis en vroeg haar om uitleg. Zij wist me met zekerheid te vertellen dat deze kwestie met twee dingen te maken heeft: met de leeftijdscategorie waarin het getrouwde stel valt én met de gemeentehuismedewerker(s) die hen daardoor automatisch indeelt zoals hierboven beschreven: de vrouw krijgt op de achterzijde van de identiteitskaart de vermelding 'echtgenote van', de man niet 'echtgenoot van'.
We leven in een modern land, waarin qua namen eigenlijk alles kan maar dat mevrouw X, ongeacht haar gevorderde leeftijd, er moderne gedachten op nahoudt, daar houden de medewerkers van de gemeente geen rekening mee, en hoe haar man daarover denkt, weten we niet, hem wordt niets gevraagd.
Misschien komt het daardoor dat de gepensioneerde man er tijdens het onderonsje glimlachend maar stilzwijgend bijzat, alsof het allemaal een beetje langs hem heen ging.
AnneliesvanderVeer
Mooi cadeau vanmorgen, zo'n grappig stukje met perfect slot. Ik heb hartelijk moeten lachen.
BeantwoordenVerwijderenMij was al eens opgevallen dat bij overlijden van een echtgenoot de weduwe ook voor altijd geregistreerd blijft als 'weduwe van', terwijl bij overlijden van de echtgenote de weduwnaar niet meer als 'weduwnaar van' wordt geregistreerd.
Op het idee om telefonisch uitleg te vragen bij een medewerk(st)er van het gemeentehuis was ik nooit gekomen. Maar misschien zou het goed zijn als er meer mensen vaker uitleg gaan vragen over dit soort zaken. Wie weet draagt dat bij tot een versneld verdwijnen van deze relicten van een voorbije tijd. Anderzijds moeten we niet onderschatten hoeveel mensen, ook vrouwen, nou juist erg gehecht zijn aan deze relicten.
Leg dat nu eens uit van die leeftijdscategorie én de mening van de ambtenaar.
BeantwoordenVerwijderenIk lees nergens in het artikel waar de bepaling staat van e.v.
Mijn vrouw boekte eens een ticket met gebruik van Mevr. B. (mijn en haar naam door huwelijk) maar dat mocht niet bij de check-in. Haar paspoort vermeldde namelijk haar meisjesnaam en dat er echtegnote van bijstond deed niet ter zake.
Dus waar zit nu de plicht van dat *echtegenote van*?
In het feit dat je vroeger een trouwboekje moest laten zien als je ergens overnachtte?
Een dieper ingaan op de materie zou het artikelniet ontsieren, ik ben niet wijzer geworden.
Het mooie van de verzorgingsstaat is dat je niet hoeft te denken, want er wordt voor je gedacht. Maar als je dan toch af en toe zo vrij bent om te denken, dan beland je vaak in het ongerijmde. Als iets verplicht gesteld wordt, zoals de identificatieplicht, waarom moet je dan voor een identiteitskaart betalen, en nog wel om de vijf jaar? Dat lijkt verdacht veel op geldklopperij. Ik heb trouwens in Nederland nooit een identiteitskaart gehad. De politie moest je geloven als je je naam en adres opgaf. Het vertrouwen van de overheid in haar burgers is enorm afgenomen in de laatste decennia.
BeantwoordenVerwijderenIn Brazilië, waar ik sinds een aantal jaren woon, bestaat ook een identificatieplicht. Naast mijn paspoort heb ik een soort permanente visum dat 10 jaar geldig is en na verlenging niet meer vervalt, zo heeft men mij verteld. Voor die verlenging moet ik naar het hoofdkantoor van de federale politie dat zich op ongeveer 20 km van mijn woonplaats bevindt. Wat aanzienlijk moeilijker wordt is het verlengen van mijn paspoort. Het nieuwe paspoort moet namelijk voorzien worden van een vingerafdruk en de apparaten om die vingerafdrukken te nemen bevinden zich bij de Ambassade in Brasilia, of de Consulaten Generaal te Sao Paulo of Rio de Janeiro. Het voor mij dichtstbijzijnde Consulaat is dat in Sao Paulo. Dat wordt een reis van een dikke duizend kilometer. En waarschijnlijk een overnachting want het is niet uitgesloten dat alles in één dag geregeld kan worden…… Ik zou een flinke besparing kunnen maken als ik Braziliaan zou worden.
Maar ja….. Hans den Hollander, niet waar?
Grappig te lezen dat de vrouw zich stoort aan de toevoeging: "echtgenote van".
BeantwoordenVerwijderenToen mijn vrouw en ik huwden, was ik het die er zich aan stoorde dat er wel bij mijn vrouw stond "echtgenote van" maar bij mij de toevoeging: "echtgenoot van" werd weggelaten.
Ik stelde de ambtenaar toen voor de keus: de toevoeging bij mijn echtgenote weg of bij mij de toevoeging erbij.
De slotsom was:
De toevoeging zou bij mijn echtgenote komen te vervallen als zij haar meisjesnaam zou blijven gebruiken.
En zo geschiedde.
Waarom zou door het huwelijk de vrouw de naam van de man moeten dragen?
Inmiddels zijn we ruim 35 jaar getrouwd dus het kan al heel lang.
Als de mevrouw, waar Annelies van der Veer in het artikel over schrijft, naar het gemeentehuis stapt en zegt dat ze onder haar eigen naam geregistreerd wil staan dan komt de toevoeging "echtgenote van" te vervallen.
Er zit wel een klein nadeel aan. Je moet vaak aan mensen uitleggen dat je wel getrouwd bent maar beide onder eigen naam door het leven gaan.
Reeds vele jaren geleden bij het verlengen van onze beide paspoorten maakte ik een opmerking over het feit dat ik echtgenote van .. was. Het was een gekscherende opmerking. De medewerker van burgerzaken ging er op in en zei dat op het paspoort van mijn man vermeldt kon worden: echtgenoot van. Dit kwam op dezelfde plek te staan als bij mij.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben dat toen laten doen. Het is zeker al 12 jaar geleden.