Er is een tijd geweest dat Nederland en Brazilië het mooiste voetbal op aarde speelden. Brazilië werd drie maal wereldkampioen, in de korte tijd van twaalf jaar (1958, 1962 en 1970). Nederland ten onrechte nooit. Het werd wél twee maal vice-campeão zoals men dat in Brazilië noemt en dat klinkt toch iets smeuïger dan tweede: subkampioen. Maar dat werd Nederland met het voetbal dat het van Brazilië had afgekeken.
Eventuele doelpunten tegen krijgen, maar er altijd zelf meer maken. Voetbal waar de tegenstander debiel van werd. Voetbal waar artisticiteit zich paarde aan produktiviteit. Voetbal waar bij te lachen viel. Voetbal dat onnavolgbaar en onbegrijpelijk was - behalve voor de lezer van dit boek: De Goddelijke Kanarie.
August Willemsen
http://fp.dagelijksestandaard.nl/wp-content/uploads/2010/07/123781555-400x353.jpg
BeantwoordenVerwijderenleeuw-kanarie
BeantwoordenVerwijderenHumor Jelle!
Maar wie had dat gedacht?
Vooral na zo'n eerste helft!?
Euforie
BeantwoordenVerwijderen