Wat wij in het Westen op school over de Kruistochten te leren krijgen, staat ver af van de historische werkelijkheid. Niet alles is een misverstand: De Kruistochten hebben geduurd van ongeveer 1100 tot ongeveer 1300. In veel opzichten doen de staatjes van de Kruisvaarders aan het moderne Israel denken. Ze lagen voor een groot deel ook op dezelfde plek.
Maar behalve een aantal overeenkomsten is er een reeks verschillen. Eén van de overeenkomsten is dat de vrienden en vriendinnen van de islam de Kruisvaarders en de Zionisten allebei als zeer slechte mensen beschouwen. En wie weet: Het zou zo maar waar kunnen zijn. Alhoewel, verhalen over slechtheid hebben iets eentonigs. Ze zouden overal en altijd gebeurd kunnen zijn. Maar nu dan het verschil.
Kruisvaarders die naar huis teruggingen, werden in Europa als halve heiligen beschouwd. Zij waren in Jeruzalem geweest! Ze hadden het heilige Graf bezocht! Ze hadden gestreden dan wel gevaar gelopen voor de zaak van God! Zij hadden geprobeerd het erfgoed van Christus en zijn kerk veilig te stellen! Ze hadden recht op vergeving van hun zonden!
In Jeruzalem zelf daarentegen was iedereen in Jeruzalem geweest. In Jeruzalem zelf was het niets bijzonders om in Jeruzalem te zijn. De keus was dan ook niet moeilijk: een kruisvaarder die terugging naar Europa gold daar als bijzonder en kon rekenen op respect en een warm onthaal. Dus was het voor individuele Kruisvaarders aantrekkelijker om terug te gaan dan om te blijven. Dus gingen de meeste kruisvaarders daadwerkelijk na een paar jaar (of eerder) terug. De kruisvaarders die in het Heilige Land achterbleven, hebben dan ook permanent met een gebrek aan mankracht te kampen gehad.
Vandaar dat ze hun forten zo bouwden dat er bij een beleg nauwelijks bemanning nodig was om het fort te verdedigen. Dat stelde hoge eisen aan het ontwerp, want de forten moesten ook kunnen dienen wanneer er bij een beleg juist heel veel mensen in zaten. Die middeleeuwse kruisvaarderforten zijn in het Midden-Oosten nog steeds in het landschap goed zichtbaar. Er is over de bouw destijds goed nagedacht. Een zeker respect voor de bouwmeesters is op zijn plaats.
De Zionisten hebben het anders aangepakt. Natuurlijk gold het onder Joden als bijzonder om in het Heilige Land geweest te zijn, maar toen de moderne migratie van West- en Oost-Europese Joden naar het heilige Land eenmaal op gang was gekomen, leidde het tot gefronste wenkbrauwen wanneer een migrant terugkwam. Een echte Zionist gaat in het heilige Land wonen en werken, hij sticht daar een gezin, hij is daar niet als vakantieganger, toerist of pelgrim.
Wie na een paar jaar toch maar weer terugkwam, genoot bij andere Zionisten géén ontzag vanwege zijn tijdelijk verblijf op de heilige grond of het tijdelijk in- en uitgeademd hebben van de heilige lucht. Waren die terugkeerders niet eigenlijk verliezers? Het was pijnlijk om het te zeggen, maar het antwoord was vaak ‘ja’. Ongeacht de feiten werd dat antwoord alleen al door de ideologie vereist.
Kruisvaarders zijn soms wel met hun hele hebben en houwen voorgoed naar het heilige land vertrokken, maar meestal hadden ze daar een andere status dan ‘migrant’: ze bleven hoe dan ook pelgrim of toerist. Dat is ook heel mooi, maar een migrant is iets anders.
Dit arrangement van tijdelijkheid was mogelijk doordat de terugkeerders naar Europa bepaald niet als losers beschouwd werden. Het wijdverbreide ontzag voor wie zijn gebeden gezegd had op het heilige Graf heeft op den duur de kruistochtbeweging de das omgedaan.
Het werd ons vroeger op school niet zo verteld, en het zal nu wel al helemaal niet meer ter sprake komen. Maar Zionisten en Kruisvaarders begeerden het land waar zij tijdelijk of voor altijd gekomen waren, tot bloei te brengen, en hebben zich daartoe onwaarschijnlijke opofferingen getroost.
Zijn de Kruisvaarders en de Zionisten daarbij wel aardig geweest tegen de plaatselijke bevolking die daar al aanwezig was? Wat we daar op school over horen, staat ver af van de historische werkelijkheid. Het is een vraag waar veel inkt over gevloeid heeft. Veel van wat over die kwestie beweerd wordt, is propaganda. Dat moet kunnen, propaganda heeft een belangrijke functie. Maar zo miserabel en ongewoon als het in de propaganda wordt voorgesteld, is het echt niet geweest. Er is nu eenmaal veel onrecht en verdriet in de wereld. Zeker naar de hoge normen van Nederland en Amsterdam Oud-Zuid.
Glimlach
BeantwoordenVerwijderenWie meer wil weten moet natuurlijk even het door Hans Jansen warm aanbevolen: "God’s Battalions" van Rodney Stark lezen:
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.bookdepository.co.uk/Gods-Battalions-Rodney-Stark/9780061582608
Het is maar 276 pagina's en al voor 9.50 gratis thuis bezorgd.
Ik blijf steeds met de gedachte zitten hoe wij de toestroom van middeleeuwers moeten benoemen.
BeantwoordenVerwijderen@ topsporter,
BeantwoordenVerwijderenToestroom van middeleeuwers? Thomassen van Aquino, Rogers Bacon, Dunsen Scotus, Hildegards von Bingen, Bonaventura's, Willems Beukelzoon...en die stromen allemaal toe? ik kan niet wachten.
Dat de toestand in het heilige land verschrikkelijk moet zijn geweest moet duidelijk zijn. Een reis over die afstand was destijds zeer gevaarlijk, toch hebben velen het er voor over gehad om die reis te maken. Ik kan met geen mogelijkheid aanvoelen wat de echte beweegreden is geweest. Er zijn voor mij geen leesbare teksten van mensen uit die tijd waarin de gevoelens tot uiting kwamen.
BeantwoordenVerwijderenMisschien moeten we duidelijker voor ogen hebben dat het Jezus was die de vergeving voor iedereen bereikbaar heeft gemaakt, en dat het moslimse geweld in het heilige land, niet alleen geweld was tegen de plaatselijke bevolking maar ook geweld tegen de vergeving en de verlossing.
Als je in een god gelooft, en als je weet dat door het lijden en het sterven van Jezus de zonde is afgekocht dan wordt voor jou de grond waarop Jezus heeft gelopen heilig. En als dan die grond onder beheer komt van een stel kinderverkrachters die elke moraal de stront in getrapt hebben dan wil men wel verontwaardigd worden. Dan is zelfs de levensgevaarlijke reis het waard om de heilige grond te verdedigen. Zelfs al zou men van elk godsgeloof elke dag met een kaasschaaf er een plakje afsnijden, dan nog blijft de liefde van Jezus over. Weerleg alles uit het oude testament en stuur god op vakantie. Het maakt niet uit. Ook zonder het bestaan van God (dit keer met een hoofdletter) blijft Jezus overeind staan. Jezus heeft met zijn liefde de zielerust gekocht, vraag vergeving en je krijgt vergeving! Nooit meer een straf, geen hel zal de ziel verbranden, omdat Jezus de zonde heeft afgekocht. Als er een hemel is dan is voor iedereen het toegangskaartje reeds betaald.
De islam is totaal anders, daar is allereerst de haat die heerst, de haat tussen man en vrouw, de haat tussen de moslim en beschaafde mensen. In de islam is alles onderdanig gemaakt aan de jacht naar geld en macht. De islam is een aanfluiting voor ieder beschaafd mens. Zelfs het verblijf in de hemel is alleen voorbehouden aan hen die zich hebben ingezet voor de verkrijging van aardse wereldlijk goederen.
Het is geen wonder dat voor de mensen die de liefde van Jezus hebben ervaren de islam een grote aanfluiting is. Voor ieder beschaafd mens overigens. Het is eigenlijk een wonder waarom er nu geen grote groepen mensen zijn actief de islam willen bestrijden!
Over het zionisme kan ik kort zijn, je mag van een land houden en dat land willen opbouwen, maar voor 'de joden' en het helaas NIET zo dat de liefde voor het land waar Jezus (de allergrootste joodse filosoof) gelopen heeft de drijfveer is geweest om Israël tot bloei te helpen, maar de jodenvervolging. Daarom heeft het zionisme een verkeerd uitgangspunt. Omdat er geen vervolging is in Israël, daarom heeft men voor Israël gekozen. Een negatieve optie. Dat is droevig. Maar ondanks dat is Israël mooi en goed verzorgd. Men houdt echt van het land. Als men alle verhaaltjes op zij schuift dan nog blijft Israël alleen het land voor de mensen die er van houden. Als er nooit een oorlog was geweest dan zou het zionisme goed zijn geweest. Maar omdat er nu iets anders meespeelt ben ik van mening dat de liefde voor het land niet voor de volle 100% oprecht is.
De kruisvaarders en de zionisten vinden beiden de moslims tegenover zich. En de enige reden hiervoor is het ontbreken van liefde bij de moslims. Liefde voor een land, liefde om ergens samen voor te staan. Of liefde die onbaatzuchtig de angst voor de dood wegneemt. Maar in verlossing en vergeving zit geen geld, er is geen winst te behalen met sterven om het zieleheil. En dat is het cruciale verschil. De moslimse bezetter van het heilige land wilde alleen de opbrengst en het bezit, terwijl de kruisvaarder er heen ging voor de bevrijding van het land. Uit respect en niet om er beter van te worden. Dat is een verschil.
@vanhetgoor,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor deze heldere analyse.
Met steeds meer belangstelling lees ik het door u geschrevene.
@Topsporter,
Die gedachte borrelde ook als eerste in mijn politiek-incorrecte geest op...als het schuim bij het inschenken van een pilsje...