De islam en het Westen, uiteindelijk had “gekke” Oriana gelijk

(Bron: Il Giornale, 31 december 2009, vertaler Hans den Hollander.)

Inleiding van de vertaler

De Zwitserse psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung (1875-1961) heeft zich vele jaren beziggehouden met het begrip “synchroniciteit”. Wanneer zich twee of meer gebeurtenissen in ongeveer dezelfde tijdspanne voordoen in een voor de waarnemer ogenschijnlijk zinvol verband, kan men volgens Jung spreken van synchroniciteit.

De synchroniciteit wordt als authentiek ervaren, als de gebeurtenissen lijken op toeval en men zich er ook bij betrokken voelt, maar men tevens aanvoelt dat één van de gebeurtenissen niet het gevolg kan zijn van de andere.

Edelachtbare dames en heren van het Amsterdamse Gerechtshof, waar een Nederlandse parlementariër en uw college van onpartijdige rechtsgeleerden, de Nederlandse Rechtsstaat en het Nederlandse politieke systeem, binnenkort voor schut staan, ten overstaan van de internationale mediawereld.

Natuurlijk wil ik U het leven niet moeilijker maken dan het ongetwijfeld al voor U is, maar vraag mij wel af, of U een zekere synchroniciteit ontdekt in het feit dat de redactie van een Italiaanse krant een samenvatting heeft gepubliceerd van het gedachtengoed van de Italiaanse schrijfster en journaliste Oriana Fallaci over het probleem van de multiculturele samenleving onder invloed van de islam, precies in de periode dat ook U, zij het op een andere wijze en met geheel andere intenties, zich met dezelfde problematiek bezighoudt.

Als U in dit geval niet aan toeval wilt denken, noch aan een bijzondere samenloop van omstandigheden, dan wil ik daar toch tegenover stellen dat het artikel van “Il Giornale” als geroepen komt om Geert Wilders morele steun te geven en om hem te helpen de vrijheid van meningsuiting in Nederland te verdedigen.

Het ligt niet in mijn bedoeling hier een schriftelijke cursus “Rechtspraak voor Dummies” te geven, hoewel ik dit niet a priori als “zinloos” zou willen afdoen. Het feit alleen dat U ervan overtuigd bent Geert Wilders te moeten vervolgen, getuigt namelijk van een verlaagde realiteitszin.

Het zou derhalve uw realiteitszin ten goede kunnen komen, als U Fallaci's ideeën zou bestuderen, in een poging de logica ervan intuïtief aan te voelen. U zou dan misschien gaan inzien dat iemand met een scherpe en gegronde kritiek op de islam niet gerechtelijk vervolgd kan worden wegens “groepsbelediging van moslims, aanzetten tot haat en discriminatie tegen moslims vanwege hun godsdienst en aanzetten tot haat en discriminatie tegen niet-westerse allochtonen en/of Marokkanen vanwege hun ras”. Vooral die laatste beschuldiging geeft aan dat uw aanklager toch mijn denkbeeldige postdoctorale cursus “Rechtspraak voor Dummies” nodig heeft. Noemt U mij eens de kenmerken van het Marokkaanse ras? Zijn het sissen naar blonde niet ingepakte vrouwen en hoergeroep goede kenmerken?

Het zal U daarom goed doen mijn vertaling ter harte te nemen, vooral daar waar “Il Giornale” beweert dat Fallaci geen door haat gedreven campagne voerde, maar blijk gaf van liefde voor de westerse beschaving. En dat is iets dat ik bij magistraten die politiek correcte denkbeelden uitdragen, nog niet heb kunnen ontdekken.

Oriana Fallaci had uiteindelijk gelijk

Het gelijk van een vrouw die al geruime tijd vóór de islamitische bomaanslag op de Twin Towers ten dode was opgeschreven. Een vrouw die weet dat zij door een ongeneeslijke ziekte niet lang te leven heeft, verkoopt geen leugens of verzinsels. En haar gelijk kan ook vastgesteld worden door dagelijks de weinige kranten te lezen, die het nog enigszins aandurven de werkelijkheid getrouw weer te geven. Dat zijn waarschijnlijk niet de kranten die U leest.

“Hadden we maar naar Fallaci's woorden geluisterd”, verzucht “Il Giornale”. Hierop kan een ieder van ons commentaar leveren. Maar het zouden natuurlijk meestal gissingen zijn, ook al zou het velen opluchting geven.

Mijn gissing, Weledele dames en heren, is, dat Uw aanwezigheid in het Amsterdamse Gerechtshof om de “multiculti” samenleving op te hemelen, overbodig zou zijn. En dat zou de grootste opluchting voor mijn bezorgd hart zijn.

En nu tot besluit enkele woorden tot de mensen die Oriana Fallaci noemt …..…”het verstandige en weerloze volk dat door de radicale chiquelingen in hun salons als «rechts gepeupel» bestempeld wordt”. Ik hoop dat er bij de volgende parlementsverkiezingen sprake zal zijn van een diepgevoelde synchroniciteit, die niets met toeval te maken heeft, om de politieke situatie in Nederland te veranderen. Dat de kiezers hun onderlinge verdeeldheid opzij zullen zetten en niet opnieuw hun stemmen gaan versnipperen op de PvdA, de VVD, het CDA, D66 enz. enz. (Fallaci noemt hun Italiaanse soortgenoten «dom Rechts en leugenachtig Links»). Want op die manier gaat ons land door zachte heelmeesters steeds dieper het stinkende moeras in.

Hans den Hollander*


Voorwoord van de Redactie van «Il Giornale»

Toen ze zei: “pas op voor de muzelmannen”, viel men haar aan en bespotte haar. Als we vandaag haar woedende woorden herlezen, is het onmogelijk om haar ongelijk te geven.

Woede

Ze sprak met duidelijkheid en moed, maar de elite negeerde haar.

Trots

Ze voerde geen door haat gedreven campagne, maar gaf blijk van liefde voor de westerse beschaving.

Het is het lot van alle profeten om niet gehoord te worden. Na de elfde september is dat ook met Oriana Fallaci, «Cassandra» gebeurd, toen ze met hartstocht, met woede en zeer beredeneerd sprak en hoewel ze wist dat ze tegen een muur praatte, dit toch en met volle inzet deed. Ze deed het op een directe, duidelijke en moedige manier. Te direct, te duidelijk en te moedig. En niemand --of bijna niemand-- heeft haar dan ook gevolgd. Niemand van de élite, wel te verstaan, want de «mensen» daarentegen, hebben onmiddellijk aangevoeld dat Oriana het gelijk aan haar kant had, ook al was het lastig en incorrect. De intellectuelen, de politici, de maître à penser hebben haar grotendeels als «gek», bezeten, xenofoob, racist gebrandmerkt: ze zeiden dat ze tot haat aanzette, dat ze fascistisch en oorlogszuchtig was. Ze hebben haar aangevallen, haar wegens belediging van de islam aangeklaagd en haar tot een gemakkelijk politiek doelwit en een voorwerp van zeer slechte satire gemaakt. Toen ze zei: pas op, deze «beschaving» verschilt te veel van ons, er bestaat geen gematigde islam, Europa en het Westen zijn te toegeeflijk, het terrorisme zal niet ophouden, integendeel, het zal erger worden -- Toen ze dat allemaal zei, werd ze niet serieus genomen door degenen die dat hadden moeten doen. De resultaten? Bijna tien jaar na die elfde september is alles nog zoals het was, of erger. Hadden we maar naar haar woorden geluisterd. Naar deze, bij voorbeeld. Allemaal ontleend aan haar boeken, door Rizzoli gepubliceerd.


DE WOORDEN VAN ORIANA FALLACI

Al jaren lang schreeuw ik mij schor en roep als een Cassandra «Troje brandt, Troje brandt». Al jaren lang praat ik alsmaar tegen een muur over de waarheid omtrent het Monster en de medeplichtigen van het Monster, dat wil zeggen de collaborateurs die te goeder of te kwader trouw de poorten voor hem openzetten en die zich, als in de Openbaring van de evangelist Johannes, aan zijn voeten werpen om zich het brandmerk van de schande te laten inbranden. Ik begon met «La Rabbia e l'Orgoglio» («De Woede en de Trots»). Ik ging verder met «La Forza della Ragione» («De Kracht van de Rede»). Ik vervolgde met «Oriana Fallaci interviewt zichzelf» en met «De Apocalyps». Boeken en ideeën waarvoor men mij in Frankrijk gerechtelijk vervolgde in 2002 met de beschuldiging van religieus racisme en xenofobie. Waarvoor men in Zwitserland aan onze minister van Justitie vroeg mij geboeid en wel uit te leveren. Waarvoor ik in Italië gerechtelijk vervolgd zal worden met de beschuldiging van belediging van de islam, dat wil zeggen: een opiniemisdrijf. Boeken en ideeën waarvoor de kaviaarminnende linkervleugel en de rechtse Foie Gras liefhebbers en ook de centrumvleugel met een passie voor ham mij belasterd, beledigd en voor schut gezet hebben, samen met de mensen die er net als ik over dachten. Dat wil zeggen: samen met het verstandige en weerloze volk dat door de radicale chiquelingen in hun salons als «rechts gepeupel» bestempeld wordt. En in de kranten die mij in het gunstigste geval farizeïsch doodzwegen, verschijnen nu titels bestaande uit mijn ideeën en mijn woorden. “Oorlog tegen het Westen”, “Cultus des doods”, “Zelfmoord van Europa”, “Wakker worden, Italië, wakker worden”.

DE VIJAND IN HUIS

Ook het verzinsel van de «gematigde» islam duurt voort, de komedie van de tolerantie, de leugen van de integratie, de klucht van het multiculturalisme. En daarmee de poging ons te doen geloven dat de vijand bestaat uit een onbeduidend kleine minderheid en dat die onbeduidend kleine minderheid in verre landen woont. Nu, de vijand is helemaal geen onbeduidend kleine minderheid. En we hebben hem in huis [...] En het is een vijand die bij de eerste oogopslag geen vijand lijkt. Zonder baard, westers gekleed, en, volgens hen die te goeder of te kwader trouw met hem verbonden zijn, perfect in ons sociaal systeem geïntegreerd. Dat wil zeggen met verblijfsvergunning. Met auto. Met familie. En als de familie vaak bestaat uit twee of drie echtgenotes, als hij de vrouw of vrouwen in elkaar slaat, of als hij niet zelden zijn dochter in blue jeans vermoordt, of als zijn zoon nu en dan een vijftienjarig meisje uit Bologna verkracht terwijl ze met haar verloofde in een park wandelt, dan is daar allemaal niets aan te doen. Het is een vijand die wij als vriend behandelen. En die ons ondanks dat haat en intens minacht [...] Een vijand die wij in naam van de menslievendheid en het politiek asiel bij duizenden per keer opnemen, ook al zitten de opvangcentra tot barstens toe vol en men niet meer weet waar men hem moet onderbrengen. Een vijand die wij in naam van de «noodzaak» (maar wat voor noodzaak, de noodzaak om de straten met straatverkopers en drugsdealers te vullen?) zelfs via de constitutionele Olympus (1) uitnodigen. «Kom, beste mensen, kom. We hebben jullie zo hard nodig» [...] Een vijand die blindelings de imam gehoorzaamt en die de moskeeën in kazernes, trainingskampen en rekruteringscentra voor terroristen verandert. Een vijand die op grond van het vrije verkeer volgens het Verdrag van Schengen, naar goeddunken in Eurabia rondzwerft en die, om van Londen naar Marseille, van Keulen naar Milaan of omgekeerd te reizen, geen enkel document hoeft te laten zien. Het kan een terrorist zijn die zich verplaatst om een bloedbad te organiseren of aan te richten en hij kan alle springstof bij zich hebben die hij maar wil: niemand houdt hem tegen en niemand raakt hem aan.

HET KRUISBEELD ZAL VERDWIJNEN

Een vijand die, zodra hij zich in onze steden of ons platteland geïnstalleerd heeft, zich intimiderend zal gedragen en gratis of bijna gratis onderdak, evenals stemrecht en staatsburgerschap zal eisen. Allemaal dingen die hij zonder moeilijkheden verkrijgt. Een vijand die ons zijn eigen regels en gewoonten oplegt. Die het varken uit de restaurants van scholen, fabrieken en gevangenissen verbant. Die de onderwijzeres of het schoolhoofd aanvalt omdat een welopgevoede leerlinge zo vriendelijk was haar moslim klasgenootje een met marsala bereide rijstbeignet, d.w.z. «met likeur» aan te bieden. En denk erom deze grove belediging niet te herhalen. Een vijand die op de kleuterschool het kerststalletje en de kerstman wil afschaffen en ook werkelijk afschaft. Die het kruisbeeld uit de schoollokalen verwijdert, het uit de ramen van de ziekenhuizen gooit en het «een naakt lijkje» noemt, «dat daar is opgehangen om de moslimkinderen bang te maken». Een vijand die in Engeland zijn schoenen met explosief volpropt om de Jumbo van de vlucht Parijs - Miami op te blazen. Een vijand die in Amsterdam Theo van Gogh vermoordt omdat hij er schuldig aan is een documentaire te draaien over de slavernij van de moslimvrouwen en die, nadat hij hem vermoord heeft, zijn buik opensnijdt en er een brief met een terdoodveroordeling aan het adres van zijn beste vriendin instopt. De vijand, tenslotte, voor wie je altijd een clemente rechter vindt die bereid is hem in vrijheid te stellen. En die de Eurobese (noot van Oriana Fallaci) dit is geen typografische fout, ik bedoel echt Eurobese en niet Europese) regeringen niet uitwijzen, zelfs al is het een illegaal.

DE DIALOOG TUSSEN BESCHAVINGEN

Je hebt de poppen aan het dansen, als je vraagt wat de andere beschaving is, wat er beschaafd is aan een beschaving die de betekenis van het woord vrijheid niet eens kent. Die onder vrijheid, hurryya, «vrijmaking van de slavernij» verstaat. Die het woord hurryya pas aan het eind van achttienhonderd bedacht, om een handelsverdrag te kunnen ondertekenen. Die in de democratie Satan ziet en het met explosieven en afgehakte hoofden bestrijdt. Die over de Rechten van de Mens die door ons zo zeer worden rondgebazuind en tegenover de muzelmannen zo scrupuleus worden toegepast, zelfs niet wil horen praten. Die de door de VN opgestelde Verklaring van de Rechten van de Mens dan ook weigert te ondertekenen en deze vervangt met de Verklaring van de Rechten van de Mens opgesteld door de Arabische Conferentie. Je hebt ook de poppen aan het dansen als je vraagt wat er beschaafd is aan een beschaving die de vrouwen behandelt zoals zij hen behandelt. De islam is de Koran, beste mensen. Hoe dan ook en waar dan ook. En de Koran is onverenigbaar met Vrijheid, onverenigbaar met Democratie, onverenigbaar met de Rechten van de Mens. En onverenigbaar met het concept van beschaving.

EEN BLOEDBAD IN ITALIË?

Zal het bloedbad ook ons werkelijk overkomen, zal het ons de volgende keer werkelijk overkomen? O, ja. Daar heb ik niet de minste twijfel over. En ik voeg eraan toe dat ze ons nog niet aangevallen hebben omdat ze een “landing zone”, een bruggenhoofd nodig hadden, een gunstige voorpost die Italië heet. Gunstig vanwege de geografische ligging, omdat het zich het dichtst bij het Midden Oosten en Afrika bevindt, dat wil zeggen bij de landen die het gros van de troepen leveren. Gunstig vanuit een strategisch oogpunt, want deze troepen bieden wij naïeve weldoenerij, collaboratie, stompzinnigheid en lafheid. Maar binnenkort zullen ze losbarsten. [...] Veel Italianen geloven het nog niet. Zij gedragen zich als kinderen voor wie het woord Dood geen enkele betekenis heeft. Of als de onnozelen die geloven dat de dood een ongeluk is dat alleen de anderen overkomt. In het ergste geval een ongeluk dat hen als laatsten zal treffen. Nog erger: die geloven dat, om de dood te ontwijken, je moet doen alsof je slim bent door haar de voeten te likken.

MULTICULTURALISME, WAT EEN ONZIN

Eurabia heeft de onzin van het multiculturele pacifisme ontworpen, heeft de term «beter/best» door de term «anders/verschillend» vervangen en is begonnen te zwetsen dat er geen betere beschavingen bestaan. Er bestaan geen betere beginselen en waarden, maar alleen veelsoortigheden en verschillen in gedrag. Dit brengt degene die een oordeel uitspreekt, die de voors en tegens van iets aangeeft, die het Goede van het Kwade onderscheidt en het Kwade bij de naam noemt, in de criminele sfeer. Zodat Europa in angst leeft en het islamitische terrorisme een heel duidelijk doel kan hebben en wel het Westen te gronde richten, door onze principes, onze waarden, onze tradities en onze beschaving te vernietigen. Mijn ideeën hebben echter geen gehoor gevonden. En waarom niet? Omdat niemand of bijna niemand er aandacht aan heeft geschonken. Omdat mijn ideeën door de vazallen van dom Rechts en leugenachtig Links, de intellectuelen en de kranten en de TV, kortom: door de tirannen van het Politically Correct zijn doodgezwegen. Ze hebben van dat thema een taboe gemaakt.

DE DEMOGRAFISCHE VEROVERING

In het onderworpen Europa is het thema van de islamitische vruchtbaarheid een taboe dat niemand durft te trotseren. Als je het probeert, kom je regelrecht bij het gerechtshof uit voor racisme, xenofobie en blasfemie. Maar geen enkel proces dat de vrijheid onderdrukt, kan ooit de feiten ontkennen waarop de moslims zich zelf beroemen. Ofwel het feit dat in de afgelopen halve eeuw de muzelmannen met 235 procent zijn toegenomen (de Christenen slechts met 47 procent). Dat het er in 1996 één miljard en 483 miljoen waren. In 2001 één miljard en 624 miljoen. In 2002 één miljard en 657 miljoen. Geen enkele rechter die de vrijheid onderdrukt, kan ooit de door de VN verstrekte gegevens negeren die aan de muzelmannen een groeipercentage toeschrijven dat schommelt tussen 4,60 en 6,40 procent per jaar (de Christenen slechts 1 en 1,40 procent). [...] Geen enkele wet die de vrijheid onderdrukt zal ooit kunnen ontkennen dat juist dankzij die overweldigende vruchtbaarheid in de Zeventiger en Tachtiger jaren de sjiieten zich hebben kunnen meester maken van Beiroet en de Christenmaronitische meerderheid van de macht hebben kunnen beroven. Evenmin zal het kunnen ontkennen dat de pasgeboren muzelmannen in de Europese Unie ieder jaar tien procent uitmaken, dat ze in Brussel de dertig procent halen, in Marseille zestig procent en dat het percentage in verschillende Italiaanse steden dramatisch aan het stijgen is, zodat in 2015 de huidige vijfhonderdduizend neefjes van Allah bij ons tenminste een miljoen zullen zijn.

DAG EUROPA, HIER IS EURABIA

Europa bestaat niet meer. Hier is Eurabia. Wat verstaat men onder Europa? Een zogeheten Europese Unie die in haar belachelijke en misleidende Grondwet onze christelijke wortels, onze essentie, laat rusten en dus ontkent? De Europese Unie is niets meer dan de financiële club die ik bedoel. Een club, die door de eeuwige bazen van dit continent, dat wil zeggen Frankrijk en Duitsland, gewild is. Het is een leugen waarmee de vervloekte euro overeind gehouden wordt en om het anti -amerikanisme en de haat voor het Westen te ondersteunen. Het is een excuus om onbeschoft hoge en belastingvrije salarissen te betalen aan Europarlementariërs die net als de functionarissen van de Europese Commissie de tijd van hun leven hebben in Brussel. Het is een truc om de neus te steken in onze zakken en om genetisch gemanipuleerd voedsel in ons organisme te voeren. Zodat, behalve op te groeien zonder te smaak van de Waarheid te kennen, de nieuwe generaties zullen opgroeien zonder bekend te zijn met de smaak van goed voedsel. En tegelijk met de kanker van de ziel lopen ze ook de kanker van het lichaam op.

ONMOGELIJKE INTEGRATIE

Het verhaal van de rijstbeignets met marsala laat een aanzienlijke barst zien in de vermeende integratie waarmee men probeert de mensen te laten geloven dat er een Islam bestaat die duidelijk verschilt van de islam van het terrorisme. Dat wil zeggen: een zachtmoedige, ontwikkelde en gematigde islam die dus bereid is om onze cultuur te begrijpen en onze vrijheid te respecteren. Virgilio heeft namelijk een zusje dat naar de lagere school gaat en een oma die rijstbeignets maakt, zoals dat in Toscane gebruikelijk is. Dat wil zeggen: met een lepel marsala in het deeg. Een tijdje geleden nam het zusje ze mee naar school en bood ze haar klasgenootjes aan, en onder die klasgenootjes bevond zich een moslimjongetje. Het moslimjongetje vond die rijstbeignets erg lekker en toen hij die dag thuiskwam, riep hij heel blij tegen zijn moeder: «Mamma, maak jij voor mij ook die rijstbeignets met marsala? Ik heb ze vanochtend op school gegeten en … ». Toen waren de poppen aan het dansen. De volgende dag kwam de vader van dat jongetje bij het schoolhoofd met de Koran in de hand. Hij zei haar dat het geven van beignets met likeur aan zijn zoon een grove belediging aan het adres van Allah geweest was en nadat hij een verontschuldiging geëist had, sommeerde hij haar dit onreine voedsel niet meer naar school te laten brengen. Het verhaal van Virgilio herinnert mij eraan, dat er op de kleuterscholen geen Kerststalletje meer wordt geïnstalleerd, dat in de klaslokalen het kruisbeeld van de muur wordt gehaald en dat in de schoolkantines het varkensvlees afgeschaft is. En dan stel je de fatale vraag: «Maar wie moeten er integreren, wij of zij?».

DE GEMATIGDE ISLAM BESTAAT NIET

Het verval van de intelligentie is het verval van de Rede. En alles wat er tegenwoordig in Europa, in Eurabia, maar vooral in Italië gebeurt, is verval van de Rede. Nog voordat het ethisch verkeerd is, is het intellectueel verkeerd. In strijd met de Rede. Het zich wijsmaken dat er een goede islam bestaat en een slechte islam, dat wil zeggen: niet begrijpen dat er één islam bestaat en verder niets, dat de hele islam een poel is en dat we op deze manier uiteindelijk in de poel zullen verdrinken, is in strijd met de Rede. Je eigen grondgebied, je eigen huis, je eigen kinderen, je eigen waardigheid, je eigen essentie niet verdedigen, is in strijd met de Rede. Het passief accepteren van de domme of cynische leugens die ons als arsenicum in de soep worden toegediend, is in strijd met de Rede. Ergens aan wennen, ergens in berusten, zich uit lafheid of luiheid overgeven, is in strijd met de Rede. Door dorst en eenzaamheid in een woestijn sterven waarover de Zon van Allah schijnt in plaats van de Zon van de Toekomst is in strijd met de Rede.

DE WERELDVERBETERAARS VAN LINKS

Om het hoofd boven water te houden, moet je tegenwoordig Links zijn. En niet alleen omdat het economisch en politiek lonend is, want je verzekert je van een baan en macht, maar ook omdat het mode is. Jawel, mijne heren, het is nu eenmaal mode om Links te zijn. Mode zoals lange of korte rokken te dragen, naar Cortina te gaan, of niet. Het is conformisme, conventie. Vooral voor de bankiers en de magnaten en de vermeende intellectuelen, die regelmatig gelegenheden bezoeken als het Tepidarium (2). Voor de journalisten, de directeuren van kranten die, door zich voor te doen als sympathisanten van de Islam met anti-Amerikaanse ideeën, duizelingwekkend hoge salarissen opstrijken. Voor de stylisten die, terwijl ze vodjes van vijftigduizend euro per stuk verkopen, historische paleizen en hele verdiepingen in Bloomingdale's (3) kopen. Voor de Confindustria (4) die de CGIL (5) in de mond kust, kortom voor wat in Amerika de Caviar Left heet. Kaviaar minnend Links. Nou! Ik begrijp er niets meer van. Toen ik een meisje was, wilden de communisten dat de rijken zich zouden schamen om rijk te zijn. Ze beweerden dat het bezit een diefstal was. Maar nu, als je niet rijk bent, spugen ze op je. En vaak zijn ze rijker dan de rijken van toen. Ze verafgoden de luxe en zeggen dat ze het overbodige willen bestrijden.

DIT IS NU DE KORAN

Waarom het onkuisbare niet te kuisen is, het onlaakbare niet te laken en het onverbeterlijke niet te verbeteren is. En ook nadat je spijkers op laag water hebt gezocht, en de editie van Rizzoli met die van Ucoii (6) vergeleken hebt, zal iedere islamist met een beetje verstand je vertellen dat, welke tekst je ook kiest, de inhoud gelijk blijft. De Soera's over de jihad bedoeld als Heilige Oorlog blijven bestaan. Evenals de lijfstraffen. En de polygamie, de onderwerping, of liever het tot slaaf maken van de vrouw. Evenals de haat voor het Westen, de vervloekingen van de christenen en de joden, d.w.z. de ongelovige honden. Evenals de onverenigbaarheid tussen de theocratie en de Rechtsstaat. Het heeft geen zin je aan een strohalm vast te klampen: de Koran is wat het is. En de fundamentalisten zijn er niet het gedegenereerde gezicht van. Die zijn het echte gezicht van de Koran, zijn trouwe gezicht. Dus een goede muzelman kan niet gematigd zijn. Die kan de Rechtsstaat, de vrijheid, de democratie, onze Grondwet en onze wetten niet accepteren. De gematigde islam bestaat niet.

BERLUSCONI ZAL VERRADEN WORDEN

Berlusconi heeft in wezen toch iets goeds gedaan. Hij heeft het cynische populisme van Zapatero niet geïmiteerd. In de buitenlandse politiek heeft hij bewezen meer moed te hebben dan ik dacht toen ik hem ervan beschuldigde geen ballen (7) te hebben en hem het voorbeeld van mijn moeder voor de voeten wierp die de vloer aanveegt met de man die zij hoorde zeggen: “Mevrouw, morgen ochtend om zes uur fusilleren wij uw man.” Ik herhaal dat Berlusconi ook de horden van de islamitische opmars enigszins heeft afgeremd. En 'last but not least': hij heeft onze vrijheid gehandhaafd. Maar ik weet dat de Maramaldo's (8) die in staat zijn hem te vermoorden, niet zijn gammele tegenstanders zijn. Het zijn zijn onoprechte bondgenoten. De mannetjes die op het Montecitorio (9) plein met de oppositie gaan wandelen. Die vanwege een handvol stemmen het hoog in de bol gekregen hebben en hem met chantage zullen neersteken. Die, om hem niet te verraden, nieuwe ministerszetels zullen eisen. Dat zijn de mensen die hem zullen vermoorden, jazeker.

HET IRAK NA SADDAM

De prijs om hem uit de weg te ruimen is te hoog geweest. Het islamitische terrorisme is toegenomen, de doden hebben nog meer doden gebaard, blijven doden baren en zullen steeds meer doden baren. En vroeg of laat bevinden wij ons in de Islamitische Republiek van Irak. Ofwel in een land waarin de mullah en de imam de boerka opleggen, de vrouwen die naar de kapper gaan, stenigen en de mensen in het stadion ophangen. Dus hadden we net zo goed Saddam Hussein kunnen houden. Ik zal het nooit beu worden te herhalen dat men de democratie niet cadeau kan doen als een reep chocolade. De democratie moet veroverd worden. Om haar te veroveren moet men haar willen. En om haar te willen moet men weten wat het is. De Irakezen weten het niet. En begrijpen er nog minder van. En dus willen ze haar niet. Niet zozeer omdat ze slecht opgevoed zijn door vierentwintig jaar meedogenloze dictatuur, maar omdat het muzelmannen zijn, door de theocratie geassimileerd en niet in staat hun eigen lot te kiezen.

HET BERUSTENDE WESTEN

Wie is tegenwoordig verontwaardigd over de Marokkaan die het wetboek van strafrecht overtreedt en twee of drie vrouwen heeft en de boerka ook mij wil laten dragen? Wie maakt zich tegenwoordig boos over de Albanees die een baas in de prostitutie is en die dronken achter het stuur voorbijgangers doodrijdt? Wie verzet zich tegenwoordig tegen de Soedanees die tegen de monumenten plast en die drugs dealt op de pleinen voor de kerken? Wie protesteert er tegenwoordig tegen de Somaliër die, om de barbaarse gewoonte van de infibulatie te redden, de farce van de zogenaamde soft-infibulation verzint en het via een openbaar ziekenhuis propageert? Wie neemt er tegenwoordig aanstoot aan de Algerijn die de carabiniere die op het punt staat hem te arresteren, aanvalt of chanteert? «Pas op - als je dichterbij komt, snij ik mijn pik af met dit scheermesje en dan zeg ik dat jij hem hebt afgesneden en dan kom jij in de gevangenis terecht» zeggen ze bijna altijd in die omstandigheden. Wie verbaast zich tegenwoordig nog over de sentimentele artikelen van de zogenaamde onafhankelijke kranten of over de zwaar beledigende, onzinnige artikelen van kranten die, als de Unità (10), zelfs een verblijfsvergunning aan Bin Laden zouden geven? De mensen leggen zich er inmiddels bij neer. Ze zijn eraan gewend en erdoor verdoofd. Ze ondergaan deze dingen passief en accepteren ze als het wisselen van de seizoenen.

© IL GIORNALE ON LINE S.R.L. - Via G. Negri 4 - 20123 Milano - P.IVA 05524110961


Voetnoten

1) d.w.z. door een beroep te doen op het gezag van de grondwet

2) Tepidarium («Latijn) verwarmde ruimte in Romeinse badhuizen die tot overgang naar de afdeling voor warme baden diende

3) Bloomingdale's is een Amerikaans luxewarenhuis voor de gegoede burgerij

4) Confindustria: (Confederazione Generale dell'Industria Italiana). Verbond van werkgevers in de Italiaanse industrie

5) CGIL: (Confederazione Generale Italiana del Lavoro) Grote Italiaanse vakbond (op zeer linkse grondslag)

6) Ucoii: (Unione delle comunità e organizzazioni islamiche d'Italia) Unie van de islamitische gemeenschappen en organisaties in Italië

7) “ballen” (Italiaans: “palle”) “moed” “lef”

8) Fabrizio Maramaldo (1494 - 1552) was een Italiaanse 'condottiere' (commandant) die zijn bekendheid te danken heeft aan het vermoorden van kapitein Francesco Ferrucci op 3 augustus 1530 te Gavinana, tegen alle regels van het ridderschap in, want Ferrucci was gevangen, gewond en ongewapend. Volgens de legende zou Ferrucci, voordat hij de laatste adem uitblies, met minachting de beroemde woorden tot Maramaldo gericht hebben: “Vile, tu uccidi un uomo morto” - “Lafaard, je vermoordt een dode man”.

Bron: Wikipedia - Italiano (verkort)

9) “Palazzo Montecitorio”, het gebouw waarin de Tweede Kamer (“La Camera dei Deputati”) gevestigd is, is gelegen aan “Piazza Montecitorio” (het Montecitorio Plein)

10) L'Unità (De Eenheid) is het dagblad van de Italiaanse linkervleugel dat op 12 februari 1924 door Antonio Gramsci opgericht werd. Van 1924 tot 1991 was het het officiële partijorgaan van de Italiaanse Communistische Partij (Partito Comunista Italiano)