Waarom Geert Wilders blijft scoren? It’s the islam stupid

De journalistieke infiltrante Karen Geurtsen heeft namens HP/De Tijd vastgesteld, dat het nogal amateuristisch toegaat bij de PVV van Geert Wilders. Echt schokkende zaken heeft ze niet blootgelegd, tenzij het weekblad ze heeft opgespaard voor latere afleveringen.

Tot dusver is de belangrijkste ontdekking, dat de partij heeft verzuimd om te googelen naar aanleiding van haar sollicitatie. Typisch een Tariq Ramadannetje dus. Zoals bekend verzuimde de gemeente Rotterdam op internet naspeuringen te doen naar de achtergronden van Tariq Ramadan.

Slechts een paar klikjes waren voldoende geweest om te ontdekken dat de Zwitser een reactionaire fundamentalist is uit de sfeer van de Moslimbroederschap. Desondanks stelde de Maasstad hem aan als een duur betaalde adviseur en ‘bruggenbouwer‘. Bovendien kreeg hij een hoogleraarschap aan de Erasmus Universiteit. In dit geval was er geen undercoveractie nodig om het amateurisme van het Rotterdamse gemeentebestuur te ‘onthullen’. Vergeleken met Ramadan was er over Geurtsen maar weinig te vinden op internet.

Of de PVV blijvende electorale schade lijdt door deze ‘affaire‘, moeten we maar even afwachten. Ik vermoed dat zijn kiezers hun schouders ophalen over de onthullingen in HP/De Tijd. Zelf voorspelde ik in september de neergang van deze partij naar aanleiding van het denigrerende voorstel voor de ‘kopvoddentax’. Dat was nogal voorbarig. In de weken daarna bleef de aanhang van Wilders redelijk stabiel. Pas de afgelopen weken is er een lichte teruggang in de peilingen van Maurice de Hond. Die trend heeft eerder te maken met de vrijwel totale afwezigheid van de PVV bij de komende gemeenteraadsverkiezingen.

Desondanks staat de partij weer volop in de schijnwerpers. Op 20 januari begint het politieke proces tegen Wilders. Zijn dagvaarding is een justitiële bedreiging van alle vrijheidslievende mensen, ook buiten de PVV, met kritische denkbeelden over de islam. Het proces is een regelrechte aanval op de vrijheid van meningsuiting in ons land, waarvan het recht om vrijuit en onbedreigd kritiek te kunnen leveren op een religie een essentieel onderdeel is.

De PVV-leider staat onder meer terecht omdat hij de bekende Italiaanse schrijfster Oriana Fallaci met instemming heeft geciteerd in een artikel in een bijdrage voor de Volkskrant.

Wilders wordt verder aangeklaagd omdat hij de koran heeft vergeleken met Adolf Hitlers Mein Kampf. Het is de vraag of de vergelijking tussen een religieus boek uit de zevende eeuw met een politieke apologie uit de twintigste eeuw zinvol is. Maar in een vrij land zijn dergelijke vergelijkingen niet verboden, net zo min als het zoeken van (onduidelijke of niet-bestaande) overeenkomsten tussen PVV en NSB.

In Nederland hebben we tot dusver het vrije woord, het politieke debat en het stemhokje om te oordelen over zinloze, verwerpelijke of demoniserende uitspraken over wie of wat dan ook.

Of de als antiracisten vermomde aanklagers met het proces-Wilders de ‘beledigde moslims’ ook werkelijk een dienst bewijzen, is vers twee. Stel dat uit de getuigeverhoren blijkt dat er wel degelijk treffende overeenkomsten bestaan tussen Mein Kampf en de koran? Het is niet helemaal denkbeeldig, want eerder trok de Britse staatsman Winston Churchill een dergelijke vergelijking. In dat geval werkt het proces als een boemerang voor de bestrijders van het verschijnsel ‘islamofobie‘.

Er zijn overigens ook mensen die de koran vergelijken met de bijbel. Ze maken zelfs websites waarop we kunnen ontdekken dat in de heilige boeken van het christendom eveneens gewelddadige passages voorkomen. De boodschap hierachter is: met de islam valt het wel mee, want het christendom is ook erg. Maar als het christendom gewelddadige trekjes zou hebben (of vroeger heeft gehad), dan pleit dat de islam natuurlijk niet vrij.

Of het echt meevalt met de islam, hangt vooral af van de vraag in hoeverre de aanhangers blijven vasthouden aan de oproepen tot geweld in hun heilige boek. Wat dat betreft zijn bepaalde moslims de belangrijkste verspreiders van ‘islamofobie’.

De ‘religie van de vrede’ is vrijwel dagelijks in het nieuws. De ene dag probeert een jihadistische Nigeriaan om een vliegtuig op te blazen. De andere dag beraamt een Somalische terrorist een moordaanslag op de Deense cartoonist Kurt Westergaard. We kunnen natuurlijk tot de jongste dag blijven volhouden dat deze ‘gestoorde enkelingen’ niets te maken hebben met de ‘echte islam‘, maar ook die ‘echte’ niet-gewelddadige orthodoxe en conservatieve islam heeft veel trekjes die niet in overeenstemming zijn met onze vrije democratische samenleving.

“Islamofobie is geen vooroordeel en geen haatgevoel”, meent de Duitse schrijver Henryk Broder. “Het is de angst voor de islam, die net zo gemotiveerd is als de angst voor natuurcatastrofes, niet per se uit eigen ervaring, maar door de waarneming… Daarbij speelt het geen rol, dat slechts een minderheid van de moslims de islam in diskrediet brengt zolang de vreedzame meerderheid niet in staat is de minderheid aan banden te leggen, omdat die meerderheid bang is voor de gevolgen van een controverse. Ook dat is gepraktiseerde islamofobie.”

En dan is er nog de vrijwel dagelijkse berichtenstroom over Marokkaanse probleemjongeren in Roermond, Nijmegen, Ede, Venlo, Utrecht, Gouda en Culemborg en vele andere steden. De islam is niet de directe inspiratiebron voor hun wangedrag, dat wordt afgekeurd door imams en andere vrome moslims. Maar de gebrekkige integratie van deze jeugd is mede in de hand gewerkt door deze moslimleiders, die een wezenlijke aanpassing aan de westerse samenleving hebben bestreden en verhinderd.

Zolang andere partijen de problemen rond de islam niet serieus nemen, zal Wilders blijven scoren in de opiniepeilingen en bij verkiezingen. Wat dat betreft juichen sommigen te vroeg over de heropleving van de VVD, die na een langdurige dip weer terug is op het niveau van najaar 2006. Zo hoog is dat niveau overigens niet, want in dat jaar leed de partij een grote verkiezingsnederlaag, doordat ze de thema’s islam en integratie buiten de campagne hield.

In een achtergrondartikel (‘Opeens hoort Rutte weer bij de winnaars’) maakte Volkskrant-journaliste Yvonne Doorduijn gisteren (6 januari) dezelfde vergissing die ik een paar maanden geleden maakte. “De PVV wordt met de ‘kopvoddentaks’ (hoofddoekjesbelasting) voor sommigen te rabiaat. Zij kiezen de VVD omdat die partij ‘stabieler’ en ‘milder’ is.“ Doorduyn citeert in haar beschouwing het vertrokken Kamerlid Arend Jan Boekestijn. Volgens hem gaan de sociaal-economische problemen vanwege de crisis langzaam maar zeker de boventoon voeren in plaats van sociaal-culturele thema’s rond integratie.

Niet dus. Zie Culemborg. Zie Kurt Westergaard. Zie de mislukte aanslag in Detroit. Zie het proces-Wilders. Net als voor de zelfvernietiging van de PvdA, de afkalving van het CDA en de scheuring van de VVD geldt: it’s the islam stupid. Zelf vind ik Wilders inderdaad te rabiaat. Maar veel kiezers zien liever een rabiate Wilders, dan gevestigde partijen die hun zorgen negeren en wegpraten.

Aan Dijkstal-types bestaat nog steeds geen enkele behoefte; ook niet aan liberalen die zich in de grote steden bij voorbaat bij de PvdA-hegemonie neerleggen. De Wilders-kiezers keren alleen nog terug als de VVD helder en consequent een vrijheidslievende agenda volgt, waarbij ze streng en rechtvaardig ingaat tegen de heersende zelfislamisering.

Carel Brendel