Antisemitisme en islamofobie

In een discussie over de uitslag van het minaretreferendum in Zwitserland werd mij gevraagd hoe ik zou reageren wanneer in Duitsland de bouw van synagogen door een referendum naar Zwitsers voorbeeld verboden zou worden. Het was een zeer Duitse vraag, de Duitsers neigen ertoe om van een specifiek geval een algemeen probleem te maken.

Wanneer bijvoorbeeld iemand in een rolstoel langs een wachtende rij naar de kassa rijdt, klinkt hem tegemoet: ”Als iedereen dat zou doen?!” Wanneer een politieagent een kidnapper met lichamelijk geweld bedreigt om het leven van het ontvoerde kind te redden, wordt er direct gezegd dat zodoende het martelverbod buiten werking gesteld zou worden.

Met dit in het achterhoofd antwoordde ik, dat ik mij geen enkel geval zou kunnen herinneren dat joodse terroristen in een synagoge bij elkaar zouden zijn gekomen om een vliegtuig te kapen respectievelijk een aanslag op een flatgebouw te plannen en dat het daarom extreem onwaarschijnlijk zou zijn dat Duitsers zonder migratieachtergrond zich over de bouw van een synagoge net zoveel zorgen zouden maken als over de bouw van een moskee. Overigens is het ook in Zwitserland niet verboden om moskeeën te bouwen. De opdrachtgevers moeten alleen afzien van de bouw van minaretten.

Achter zulke vragen broeit een argument dat dagelijks aan populariteit wint. De moslims zijn de joden van nu, de ”islamofobie” zou het antisemitisme van de 21^e eeuw zijn. Nu kun je in principe alles met elkaar vergelijken: een breuk in de waterleiding met een tsunami, een kippenboerderij met een concentratiekamp en de Libische staatschef met een beledigde leverworst. Daarom hebben de ”onderzoekers naar vooroordelen”, met in de eerste plaats het Berlijnse Centrum voor Antisemitismeonderzoek, de ”islamofobie” ontdekt als onderzoeksobject en plaatsen dit vrolijk in relatie tot het antisemitisme, waarbij ze argeloos verzekeren dat vergelijken niet hetzelfde zou betekenen als gelijkstellen.

Nee, dat betekent het niet. Het betekent alleen dat men relativeert, het ene voorwerp op- en het andere afwaardeert. Het in de jaren-80 uitermate populaire woord ”consumptieterreur” betekende uiteraard niet, dat men met getrokken wapen werd uitgenodigd om boodschappen te doen en te consumeren. Maar het zorgde voor een verbinding tussen de gewelddadigheden van de RAF en de prikkels van de reclame, die men zich gemakkelijker kon ontzeggen dan een gijzeling door een RAF-commando.

Zo verhouden zich ook antisemitisme en ”islamofobie” tot elkaar. Het antisemitisme wordt af- en de ”islamofobie” opgewaardeerd. Het antisemitisme is een ”gerucht over de joden” (Stephen Eric Bronner), dat zich in de loop van 2000 jaar zelfstandig heeft gemaakt. Dat is de beschuldiging van de moord op God, dat zijn de legenden over rituele moorden en samenzweringstheorieën, de"Protocollen van de Wijzen van Zion" en de pogroms in het tsaristische Rusland; dat zijn Thomas van Aquino, Maarten Luther en Henry Ford. Dat zijn de Dreyfus-affaire in Frankrijk en de Möllemann-affaire in Duitsland. Dat zijn nazi’s, die in de jaren-30 ”Juden raus nach Palästina” hebben geschreeuwd en dat zijn anti-imperialisten, die tegenwoordig ”Zionisten raus aus Palästina” schreeuwen. De antisemiet reageert niet op het gedrag van de joden, hij windt zich alleen op over het feit dat er joden bestaan.

”Islamofobie” echter is geen vooroordeel en geen haatgevoel, het is de angst voor de islam, die net zo gemotiveerd is als de angst voor natuurcatastrofes, niet per se uit eigen ervaring, maar door de waarneming. Het zijn de beelden van 9/11, van Madrid, Londen en Bali. Het zijn de redevoeringen van ayatollah Khomeiny en de optredens van Mahmoud Ahmadinezjad, de programma’s van Hamas, Hezbollah en de Moslimbroederschap, de video’s van de plegers van zelfmoordaanslagen, de steniging van vrouwen en het ophangen van homoseksuelen. Het is de fatwa tegen Salman Rushdie en het zijn de protesten tegen de Mohammed-cartoons, het is de bewering dat islam ”vrede” en Jihad ”innerlijke inspanning”zou betekenen, terwijl islamisten en Jihadisten het tegendeel bewijzen.

”Islamofobie” heeft dus te maken met ervaringen. Daarbij speelt het geen rol, dat slechts een minderheid van de moslims de islam in diskrediet brengt zolang de vreedzame meerderheid niet in staat is de minderheid aan banden te leggen, omdat die meerderheid bang is voor de gevolgen van een controverse.

Ook dat is gepraktiseerde islamofobie.

Henryk M. Broder

Bron: http://tinyurl.com/y872llm

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

Over de schrijver:

http://en.wikipedia.org/wiki/Henryk_M._Broder (Engels)

http://de.wikipedia.org/wiki/Henryk_M._Broder (Duits)