Zojuist geluncht met twee kleine, koude aardappeltjes, overgebleven van gisteren. Op een vork geprikt, beetje zout, heerlijk. Pas de laatste jaren ben ik vertrouwd geraakt met aardappels, iets waarvoor ik vroeger nooit de geringste belangstelling had. Ik geloof dat ik ze burgerlijk vond (dat zijn ze natuurlijk ook). Als ik ze kookte waren ze zelden gaar, al werd ik erg kwaad als iemand aan tafel het waagde dat hardop te zeggen. En lekker? Aardappels? Op het enkele bejaarde echtpaar in mijn omgeving dat wel eens sprak van een 'lekker aardappeltje' wilde ik liever niet lijken. Daarom vond ik rijst, deegwaren, brood, àlles interessanter dan aardappels. Ach, hoe dom.Het grappige is, dat ik al lang wist dat mensen gaan houden van wat ze altijd eten - Chinezen zijn ècht dol op rijst, Italianen willen heus het liefste pasta, dat is meer dan gewoonte: het is liefde. Liefde uit vertrouwdheid, wat niet de slechtste soort is. En nu houd ik dus ook van aardappels. De vastkokende van Albert Heijn zijn uitstekend. Bildtstar, Rosevale, die yuppenknolletjes, ook lekker. Ik weet dat er nog onontdekte werelden klaar liggen als ik me ga wagen aan Dorés of Andijker muizen. Er is van alles over te vinden op het www, bij de Spinazieacademie van Lizet Kruyff bijvoorbeeld, of gewoon bij de Aardappelpagina. Maar ik stel het avonturen nog even uit, want voor je het weet ben je een aardappelzeur.
Ileen Montijn
Mijn moeder was altijd zeer tevreden als de Opperdoezer weer in de winkel lag. Een echte aardappeleetster was zij.
BeantwoordenVerwijderenNu is dat voor mij weer een traktatie, als ze te verkrijgen zijn.
@Jasjaa was me voor. De Opperdoezer ronde is van smaak inderdaad een superaardappel. Warm, met een klontje roomboter en vers gemalen peper. Jammie!
BeantwoordenVerwijderenMooi onderwerp.
BeantwoordenVerwijderenJa, @anoniem, speciaal voor jou is het volgende item STAMPPOT.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk wel vreemde kronkel dat de aardappel heeft gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenVia Zuid Amerika, wereldwijd. Niet alles is positief aan de aardappel. Het verdrong in Europa het gebruik van de veel volwaardiger granen allerlei.
Je zou kunnen stellen dat er van West naar Oost, wereldwijd 7 graansoorten bestaan.
Zuid Amerika, maïs, opschiuivend naar het Oosten, rogge, tarwe (haver- in het Noorden), gerst , gierst in Afrika en rijst in Azië.
Italiaanse pasta, is uiteraard van granen gemaakt.
Een basisvoeding voor de mens, granen, werd aan de dieren gegeven, en we proppen ons sinsdien vol met hompen vlees en "patat"
Slechte eetgewoonten.....
Leuk onderwerp. Zo stuitte ik op de site van een hard core bintje-adept: http://www.bintje.info/
BeantwoordenVerwijderenBen het er nog mee eens ook...:)
Ik zou eigenlijk zeggen: don't fuck with our food. Daar kan ik echt heel kwaad om worden.
BeantwoordenVerwijderenIk kan ook heel pissig worden als de generatie achter mij denkt de nieuwste trend te hebben uitgevonden.
Eerst mekkeren dat Moeders eten niet deugt. We houden nergens van, niet van spruitjes, niet van
witlof, aardappelen zijn niet ok.
Ook @Ileen Montijn wil geen aardappelzeurder worden.
Ik zou zeggen @Ileen Montijn,
het zou je sieren een aardappelzeurder te worden.
Heb je nooit gehoord over de "vergeten" groenten?
Tegenwoordig Super Hip hoor, niet uitgevonden door door het jonge volkje, maar zij denken dat zij het uitgevonden hebben, de z.g. Vergeten Groenten.
Zo trendy in die
restaurantjes. Weet je wel?
Sorry, toen ik nog even nadacht werd ik een beetje boos over je stukje.
Toen ik een kind was, kwam het een enkele keer voor dat ik (of 1 van m'n zusjes) na het eten nog hartige trek had. Wat kregen wij dan? Aardappelen met melk! Geprakte (zoute) aardappelen met koude melk in een diep bord. Want aardappelen waren er altijd in overvloed en ik kan me herinneren dat het heerlijk was!
BeantwoordenVerwijderenWij kinderen vonden dat heel gewoon maar vriendinnetjes vonden het heel raar, aardappelen met melk.
Het schijnt een Zeeuwse gewoonte te zijn.
Geen wonder dat Italianen niet zo gek zijn op aardappelen, want die zijn hier echt niet te eten. Vreselijk! Oneetbaar vies en smerig. Ze kennen hier ook ook alleen maar gele aardappelen (paste gialla) en witte (pasta bianca, maar rasnamen zijn onbekend.
BeantwoordenVerwijderenIk kweek hier dus maar mijn eigen Eigenheimers. Toevallig detail: Ik heb vandaag de eerste gepoot!
Ileen vergeet te zeggen, en ik geloof dat van harte, dat je niet alleen gaat houden van wat je gewend bent te eten, maar het blijkt simpelweg dat je dat ook het beste verteert. Zeker als je ouder wordt.
BeantwoordenVerwijderenDeze zomer de smaak van aardappel
BeantwoordenVerwijderenherontdekt bij een barbecue.
Was ongeschilde aardappel (nieuwe oogst, vastkokend), kerf aan een van de kanten met een mes
een redelijk diep kruis, wikkel in
met aluminiumfolie en leg deze op
pas aangelegd vuur.
HOEIBOEI, smullen maar!
Wel geserveerd met roomboter en bieslook natuurlijk.
Iets wat goed is wordt wel vaker burgerlijk genoemd.Want de mens wil natuurlijk niet bij de doorsnee horen.
BeantwoordenVerwijderenIk houd erg van aardappels.Je kunt er zo veel mee doen.Er zijn zo veel soorten.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, je wordt er niet dik van want de aardappel is vochtafdrijvend,natuurlijk geen vette jus in een kuiltje,want dat is de dikmaker.
In de schil stomen en niet koken.Stoven met een uitje.Raspen(rostie)uitpersen(aardappelsap is zeer geneeskrachtig.
Ik kan nog uren doorgaan in mijn lofzang voor de aardappel.En burgerlijk dat ben je zelf en niet door het eten van aardappelen of spruitjes.
@Ernst O. Heel toevallig maar ik heb afgelopen zomer in Frankrijk eveneens de barbecue aardappel (her)ontdekt. Smullen was dat! Burgerlijk of niet, heb me voorgenomen in het voorjaar meteen een barbecue aan te schaffen.
BeantwoordenVerwijderenEn, als het geld echt op was, kregen wij aardappelpuree gemengd met fijn gesneden rauwe ui. Geserveerd met een (niet te zacht) gekookt ei. Kuiltje in de stamppot, klontje boter erin, smullen was dat.
BeantwoordenVerwijderenOp dat moment, kind zijnde, geen idee van de penibele financiele situatie.
@Ave
BeantwoordenVerwijderenDat gaven wij vroeger aan de katten in de schuur. Aardappels met melk. D'r is er nog nooit eentje dood aan gegaan.
In de rechter schuur stonden de koeien en in de linker lagen de aardappels 's winters. De muizenvangers lebberden alleen de melk er om weg en goed is het ook niet voor ze, zo blijkt achteraf volgens de MSM, maar dat renden ze er kennelijk wel weer af als ze een prooi in het vizier hadden. Ik heb nooit een muis gezien en iedereen was gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenvoor mij zijn het dore's
BeantwoordenVerwijderen