Twee spotlights zetten volle licht op multiculturele samenleving

Bosma’s boek loopt als een trein die uit de rails loopt op de as Gouda-Parijs
De voorstellen van Ahmed Marcouch zijn geen takkiyya, maar eerder Jokiyya

Waar komt de politieke opmars van de PVV vandaan? Wat is er aan de hand met islam, immigratie en integratie? Waarom laait de veenbrand rond deze drie samenhangende onderwerpen steeds weer op? Wat moeten we aan met het Marokkanendrama?

Twee recent verschenen politieke boeken geven misschien niet een kant-en-klaar antwoord op al deze vragen, maar ze verschaffen wel veel inzicht en achtergrond over de thema’s, waarover onze samenleving al tientallen jaren tot op het bot is verdeeld.

De auteurs zijn elkaars politieke tegenpolen. Martin Bosma (PVV) en Ahmed 


Marcouch (PvdA) bestrijden elkaar fel in de politieke arena van het Binnenhof. Onbedoeld hebben de twee samen een prachtig tweeluik geschilderd van onze multiculturele samenleving.

Oud-journalist Martin Bosma beschrijft in De schijn-élite van de valse munters (Uitg. Bert Bakker) de ins en outs van de opgang van Geert Wilders. Bosma begon in 2005 als fractiemedewerker van de PVV-leider, leidde zijn verkiezingscampagnes en bedacht veel van de oneliners, waarmee Wilders furore maakte en schrik aanjoeg.

Bosma stamt uit een links gezin. In zijn verhaal vind ik veel terug van de woede en ergernis, waarmee ik drie jaar geleden Het verraad van links schreef, mijn politieke pamflet over het teloorgaan van linkse seculiere beginselen. Bosma pakt de draad op rond 1968 met de sociaal-culturele revolutie die de ‘linkse kerk’ in het zadel bracht. Hoewel er meestal rechtse kabinetten aan de macht waren, slaagde links er in om het multiculturalisme als onaantastbaar dogma vast te leggen in politiek en media.

De schijn-élite las ik bijna in één ruk uit. Bosma heeft - zoals dat onder predikanten heet - de gave van het woord. Hij beschrijft hoe de waarschuwingen rond immigratie van vader en zoon Drees door hun voormalige partij (de PvdA) in de wind werden geslagen. Huiveringwekkend is het hoofdstuk, waarin de PVV-voorman laat zien hoe Hans Janmaat werd vervolgd en gemarginaliseerd door politici, media en activisten, die geen woord kritiek op de multiculturele samenleving wilden horen.

Zo zijn er meer heerlijke hoofdstukken, bijvoorbeeld over de multiculturele elites. Bosma neemt diverse beroepsgroepen, bijvoorbeeld de (naar verhouding vaak op D66 stemmende) rechters en ook de media onder de loep. ‘Van Marx tot Mohammed’ gaat over de voormalige fellow travellers met het communisme, van wie er een flink aantal nu als ’nuttige idioot’ fungeren voor de politieke islam. In ’linkse kak’ hekelt Bosma de hooghartigheid van de kosmopolitische elite, die vanuit haar veilige grachtengordels neerkijkt op het xenofobe volk in de voorsteden en buitenwijken. Wie denkt dat klassenstrijd iets is van het verre verleden, ontdekt hier dat deze strijd nog steeds doorgaat op het sociaal-culturele front.

Bosma’s boek is, kortom, verplicht leesvoer, vooral voor de aangevallen elite zelf, die zich al decennia hardnekkig afsluit voor de werkelijkheid. Daarom is het een goede zaak dat Bosma sinds gisteren (24 november) regelmatig te lezen valt in NRC Handelsblad, het clubblad van onze schijnelite, waar een nieuwe eigenaar en hoofdredacteur bezig lijken met het wijd open zetten van de luiken.

Natuurlijk heb ik ook wel wat op Bosma’s boek aan te merken. Wat mij minder bevalt is het alarmisme, het regelmatige opduikende gevoel dat het einde der westerse beschaving is aangebroken. Kom op zeg! Als de westerse samenleving zichzelf opnieuw uitvindt, teruggrijpt op de kernwaarden van de Verlichting en ophoudt met de multiculturele gekte en tegelijk afscheid neemt van het cultuurrelativisme, dan blazen we de fundamentalistische ‘haatbaarden’ met gemak van tafel.

Bosma’s relaas loopt als een hogesnelheidstrein, die uit de rails loopt op de ‘as Gouda. Rotterdam, Antwerpen, Mechelen, Brussel, Roubaix, Rijssel (Lille), Parijs’, waar volgens hem losse moslimenclaves zich zullen aaneenrijgen tot grotere gebieden. Wie wel eens per TGV naar de Franse hoofdstad rijdt, zal tussen Lille en Parijs vooral kale akkers aantreffen en zeker geen aaneengesloten kalifaat. Wat natuurlijk niet wegneemt, dat de situatie in veel plaatsen binnen de ‘driehoek Malmö, Marseille, Manchester’ bijzonder zorgelijk is als het gaat om islamisering en/of criminaliteit door allochtone jongeren - twee verschijnselen die de auteur iets te simpel onder één noemer brengt.

Bosma bezondigt zich eveneens aan de oeverloze discussie of Adolf Hitler een socialist was. Ik ben geen liefhebber van de politieke vergelijking door middel van de Tweede Wereldoorlog. De PVV is zelf het voortdurende doelwit van onterechte verwijzingen naar Hitler en Mussolini. In een lang hoofdstuk wil Bosma nu aantonen dat de Führer links en socialistisch was.

Op zich heb ik niets tegen historische vergelijkingen, maar dan moeten ze wel ergens op slaan. Hitler eigende zich inderdaad het achtervoegsel socialisme toe. Hij nam staatsbemoeienis met de economie in zijn partijprogramma op. De NSDAP kende een ‘arbeideristische’ vleugel met de gebroeders Otto en Gregor Strasser. Deze stroming werd in 1934 kaltgestellt in de ‘nacht van de lange messen’.

Maar er zijn ook levensgrote en essentiële verschillen met het gevestigde socialisme, zeker met de sociaal-democratie. (Meer overeenkomsten zijn er tussen communisme en nationaal-socialisme, twee totalitaire en nietsontziende ideologieën die bij elkaar tientallen miljoenen slachtoffers maakten). De Duitse SPD hield vast aan de democratie, zoals vrijwel alle sociaaldemocratische partijen voor, tussen en na de twee wereldoorlogen. De ‘socialist’ Hitler kwam pas aan de macht door zijn bondgenootschap met conservatieve en nationalistische groepen, die verbonden waren door hun afkeer van de originele socialisten, waar Hitler voortdurend tegen ageerde.

Op staatsbemoeienis en -dirigisme hebben socialisten en communisten niet het alleenvertoningsrecht. Katholieke stromingen omhelsden enthousiast het corporatisme van Mussolini en Franco. Charles de Gaulle was niet alleen een rechts-nationalistische verzetsheld, maar ook de grondlegger van de Vijfde Republiek, die bol staat van door de staat gestuurde economische plannen.
Bosma citeert regelmatig uit mijn boek. Veel wetenschap over de bewondering van Ahmed Marcouch voor de fundamentalistische geestelijke Yusuf al-Qaradawi heeft hij van mijn website. Het zou fair zijn geweest als hij ook had geput uit artikelen waarin ik positiever heb geschreven over de PvdA-politicus, bijvoorbeeld over zijn emancipatiedrift en zijn kritiek op het slachtofferdenken in Marokkaanse kring.

Daarmee komen we op het tweede onmisbare boek in de multiculti-discussie, Mijn Hollandse Droom van Ahmed Marcouch (Uitg. Contact). Ook dit boek leest als een trein, zeker de eerste hoofdstukken, waarin het huidige PvdA-Kamerlid vertelt over zijn jeugd in zijn geboortedorp Beni-Boughafer, waar de tijd bijna stil heeft gestaan. Het was een hard en armoedig leven in een bergdorp zonder straatverlichting en andere elementaire voorzieningen. Vader Marcouch werkte als gastarbeider in Amsterdam. Enkele jaren later kon hij zijn vrouw en een sliert kinderen uit Marokko halen in het kader van de gezinshereniging.

Marcouch geeft een perfecte beschrijving van de cultuurschok, die hij meemaakte. en van het isolement waarin zijn familie leefde. In het kleine wereldje van het naar Amsterdam overgeplante gezin speelde de islam een belangrijke rol. Mooie hoofdstukken gaan over de carrière van Marcouch. De latere politicus liet zich niet meezuigen in de negatieve spiraal rond veel jonge Marokkanen. Hij zette alles op alles om politieman te worden, en stortte zich later met hart en ziel in de politiek.

Aan het einde van het boek kon ik een zekere irritatie echter niet onderdrukken. Het gaat om de hoofdstukken waarin Marcouch zijn beleid als stadsdeelvoorzitter in Slotervaart juichend beschrijft. Terwijl het volgens hem in de omliggende stadsdelen niet opschiet, boekt Marcouch met zijn originele aanpak in Slotervaart succes op succes. Hier pleegt de PvdA-politicus geen takkiyya, maar Jokiyya. Met Jokiyya bedoel ik dat hier de hand zichtbaar is van Joke Padmos, de vakbekwame ex-voorlichter van Slotervaart, die het beleid van haar stadsdeelvoorzitter perfect wist te verkopen in de media.

In één van de laatste hoofdstukken doet Marcouch verontwaardigd over de roddels en complotten, die hem de nekslag zouden hebben gegeven in de strijd om het PvdA-lijsttrekkerschap in het nieuwe stadsdeel Nieuw-West. Enige zelfreflectie had hier niet misstaan. Door zijn solistische optreden in de maanden daarvoor heeft Marcouch namelijk de basis gelegd voor de oppositie uit het naburige Osdorp. Daarmee creëerde hij zelf het tegenplatform voor zijn politieke nederlaag in Amsterdam-West.

Marcouch gaat niet in op zijn poging uit 2005 als moskeebestuurder om de islamleider Yusuf al-Qaradawi naar Amsterdam uit te nodigen - een poging waarmee hij tot op de dag van vandaag wordt achtervolgd. In mijn boek De Onzichtbare Ayatollah ga ik uitgebreid op deze kwestie in. Hier wil ik volstaan met de vaststelling dat Marcouch in zijn boek verzuimt om schoon schip te maken.

Ondanks deze bezwaren kan ik beide boeken alleen maar aanraden. Dankzij de spotlights van twee verschillende kanten staan de problemen van onze multiculturele samenleving in het volle licht.

Carel Brendel

22 opmerkingen:

  1. Bosma is het daadwerkelijke brein achter de PVV.

    Wilders is enkel een praatpop.

    Dat Wilders nooit te zien is in debatten komt ook hierdoor. Hij kan goed de ideeën van Martin verwoorden. Zelf echter heeft Geert weinig inhoud.

    Goeie combinatie van kunde en charisma.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Verzuimt Marcouch schoon schip te maken, Carel? Hm, ik ben bang dat hij daartoe niet in staat is. Hij gelooft écht in dat salafisme. Hij denkt diep in zijn hart echt dat koranlessen op openbare scholen een goede bijdrage zijn aan sociale cohesie en tegengaan van criminaliteit en overlast in de schotelcity's.

    Mijn probleem met dit boek is dat hij daar helemaal niet ingaat op de problematische kanten van zijn geloof, zoals die te lezen zijn in de koran (jihaad, intolerantie, verbod op afvalligheid, geweld tegen ongelovigen enz.)

    Bernadette de Wit

    PS @anoniem
    Je kletst uit je nek, Wilders weet echt heel erg veel van de islam. En dan nog iets: dat Wilders niet in debatten verschijnt, bewijst niks over Wilders dommerdje. Het zegt het alles over de fanatieke moslims die hem met de dood bedreigen.

    Een politicus van een inmiddels grote, beginnende partij, die niet vrij in de openbaarheid kan verschijnen om zijn werk te doen: zo ver is het al gekomen met de islamisering.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jij klets uit je nek Bernadette.

    Hoe kan je zo dom zijn om Marcouch als salafistisch neer te zetten.

    Hij is gelieerd aan de moslimbroederschap die rivaal van de salafisten.

    Qaradwi word door veel van de salafisten als afvallige beschouwd.

    Je punten over Jihad en afvalligheid zijn helemaal te triest voor woorden. Deze zaken zijn al geregeld in ons wetboek en Marcouch hoeft zich dus enkel daaraan te houden.

    Als je er totaal geen benul van heb, bemoei je er dan aub niet mee.

    Wat betreft Wilders zullen we het zien in de toekomst.
    Maar hou wat ik hier zeg in je achterhoofd. Je zal ooit zien dat ik gelijk had.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Geachte,

    Als simpele normaal hardwerkende man, heb ik ook getracht iets te plaatsen, en dat kostte me enorm veel moeite.
    Het schijnt hier te staan:

    http://proberend.blogspot.com/2010/11/dit-is-slechts-een-probeersel-van-een.html

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een en ander heb ik nog eens goed nagelezen, en wat ik telkens zie zijn kortzichtige meningen, zonder bestudering van de geschiedenis van minimaal de afgelopen 70 jaar.

    Nu ben ik zeker geen historicus, maar ik hoop wel op zeer kritische reacties op mijn artikel, geplaatst op:

    http://proberend.blogspot.com/2010/11/dit-is-slechts-een-probeersel-van-een.html

    waarbij ik echt hoop dat mensen zich verdiepen in de oorsprong van de huidige problematiek en hun visie daarop kenbaar maken, het liefst met het aandragen van oplossingen, in plaats van het constant in kaart brengen van de actuele problemen. Daar schieten we namenlijk niets mee op.

    Hard roepen om wat er allemaal mis is lost nooit een probleem op, in tegenstelling tot het verdiepen in het een en ander en uit deze kennis(positieve) ideeen aandragen

    Groeten,

    Martin

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vreemd genoeg schijnt iedereen op hoeiboei, inclusief Arabist Hans Jansen, slechts een verslaggever te zijn, die op een kunstige wijze verwoord wat in principe algemeen bekend is. Wanneer staat er eens iemand op die leiding duft te geven, en achter het roer durft te staan om een schip de juiste koers te wijzen.

    Het kunstig verwoorden van reeds bekende feiten is geen kunst, het is slechts vergelijkbaar met een bijna perfect nageschildere Mona-Lisa, en indien zich een schilder aandient die hiertor in staat is, wordt er geen maatschappij beter op behalve de schilder zelf.

    Durf eens aan te geven hoe het dan wel moet in plaats van mensen die het lef hebben hun kop boven het maaiveld te steken, deze kop er genadeloos af te hakken met de zekerheid hier zelf niet onder te lijden.

    Met zulke mensen komen we uiteindelijk namenlijk wel verder.

    Martin

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Anoniem 25 november 18:57

    LOL!! Salafistisch of Moslimbroederschap: of je nu door de hond of door de kat gebeten wordt....!!!
    Wakker worden!!!!!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @E.J. Bron

    Wederom een reactie waar geen mens verder mee komt?

    Vertel je idee, geef aan hoe het volgens jou moet gaan, wat zou je doen als jij het stuur in handen had??

    Niets dus.

    Zeur dan ook niet, of doe het zelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. De boeken "Het verraad van Links" en de "Schijn-elite" heb ik beide gelezen en staan in mijn boekenkast en zijn interessant vanwege de scherpe analyses. Juist vanwege het gebrek aan kritiek op de islam, zal ik het boek van Marcouch niet gaan lezen. Daarnaast is hij weliswaar soms sympatiek overkomend, maar toch iemand met een duidelijke islamitische agenda.

    De vraag echter die eens door kritische journalisten maar ook de pvv gesteld zou moeten worden en dat gebeurt helaas niet bij de eenzijdige en selectieve omroepen en rtl is de vraag of de wet op de privacy niet heel ernstig wordt geschonden in de anti-pvv-campagne door de publieke omroepen en rtl. Het zou toch niet mogen voorkomen dat stukken uit overheidsdossiers gelicht worden die daar al soms 10 of 20 jaar zitten en dan zo maar in de media verschijnen. Volgens mij zouden die overheidsmedewerkers ontslagen moeten worden, want als dit gebeurt ten aanzien van een veroordeelde verkachter of moordenaar die zijn straf heeft uitgezeten dan zou de politieambtenaar ook strafbaar zijn als hij het dossier van die verkrachter of moordenaar openbaart, waardoor de ex-gedetineerde problemen krijgt in zijn nieuwe werkkring. Ik weet zeker dat dit niet mag. Maar waarom kan zo iets dan wel bij de pvv? Andere partijen hebben daar uiteraard weer geen last van, want het opsporen en openbaren gebeurt natuurlijk selectief. Dat een boze ex-nuurman zich in de media uitlaat over een akkevietje van een kamerlid van zo veel jaar geleden is één, maar dat belastende stukken afkomstig van overheidsinstanties in de media verschijnen over al lang afgehandelde zaken is toch echt iets heel anders. Dat klopt niet. Dat schendt zelfs in hoge mate het vertrouwen in een correct functionerende overheid. Wat zou het mooi zijn als dit eens wordt opgepakt door die enkele zeer schaarse objectieve en niet selectief-kritische journalist.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Carel. Vreemd genoeg ga je bij je bespreking van Bosma helemaal niet in op het feit dat hij nogal wat denkbeelden van Jacques de Kadt gebruikt, en zelfs een uitdrukking van hem als titel van zijn boek gebruikt. Onder andere diens analyse van het fascisme. Je kunt het dan wel niet zo leuk vinden maar de verschillen tussen fascisten en socialisten zijn minder groot dan je zou willen. Volgens mij ging het B er ook niet om om aan te tonen dat fascisten socialisten (sociaal-democraten) zijn maar dat het fascisme eerder als extreem links dan als extreem rechts gekarakteriseerd kan worden. Daar heeft hij (met de Kadt) een punt. Een en ander was voor mij aanleiding om Jacques de Kadt, "Het fascisme en de nieuwe vrijheid" (1939) te gaan lezen.
    Ik heb een paar stukjes de Kadt op mijn blog gezet

    1: www.vkblog.nl/bericht/355770/E...

    2: www.vkblog.nl/bericht/356039/N...

    3: www.vkblog.nl/bericht/356871/E...

    Zie ook de beschouwing van Fentrop op Hoeiboei uit 2006, herplaatst in 2009:

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Rudolf
    Misschien moet je hem toch gaan lezen:

    andere recensie:

    Het verdriet zit namelijk dieper. Ahmed gaat namelijk van zijn geloof vallen. Dat wist ik al toen ik zijn droeve ogen zag, maar ik weet het nu zeker – nu ik zijn boek (Mijn Hollandse Droom) heb gelezen. Je moet het weliswaar tussen de regels doorlezen, maar toch kom je er niet omheen. Ahmed houdt niet meer van Allah. En andersom ook niet.

    In het boek staan allerlei passages die erop neer komen dat moslims zich moeten bevrijden. Dat ze zelf na moeten denken. Vrij zijn. Dat ze ‘architect zijn over hun eigen leven.’ Helemaal duidelijk werd het toen Ahmed de filosofen leerde waarderen, die hij vroeger verketterde. Hij wist ineens wat twijfelen was.

    http://www.liefdevollid.nl/content/view/766/8/

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Beste Carel,

    Net als jij heb ik de schelmenroman van Bosma met plezier gelezen. Twee opmerkingen:

    1.
    Bosma meldt dat goede zaken zoals democratie uit het christendom voortvloeien. Maar dat is natuurlijk onzin. Democratie en onze hedendaagse vrijheden hebben we juist te danken aan de strijd tegen het "christendom" c.q. een door christenen beheerste maatschappij die begon in de 17e eeuw (de Verlichting en dan met name De Radicale Verlichting, zie de werken van Jonathan Israel). Bosma’s opvatting komt natuurlijk overeen met het PVV standpunt over de “joods-christelijke cultuur. Voor een seculiere agenda schiet dit niet op. “Links” heult met de islam en “rechts” met het christendom.

    2.
    Volgens mij moet je die “Hitler = socialist”-vergelijkingen niet al te serieus nemen. Bosma geeft links (die patent heeft op kromme WO II – vergelijkingen) gewoon een retorisch koekje van eigen deeg. Amusant om te lezen dat de nazi’s groen en links waren (topnazi’s waren vegetariër, dierenlief- en natuurliefhebbers), toch?

    Op freethinker zijn we inmiddels een discussie over het boekje van Rob Riemen gestart. Ook Bosma komt daar aan de orde: http://www.freethinker.nl/forum/viewtopic.php?f=59&t=8490

    Mvg David Bakker

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Als Marcouch een vrouw was, ging hij vast niet zonder hoofddoek de straat op. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. En hier nog een voorproefje uit 'De schijnelite':

    Even een quizje

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wilders (Of Bosma) doen niets anders dan het simuleren van boosheid en angst, exploiteurs van haatgevoelens en wrok, beschouwen zichzelf als eeuwig slachtoffer van 'links' of als het even uitkomt van 'de elite'. Bovendien is Wilders totaal niet geinteresseerd in het oplossen van ook maar 1 probleem! Zeker niet die problemen waar de gewone man last van heeft! Maar waarom zou hij ook? Hij LEEFT van de werkelijke problemen. Die problemen koestert hij.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Tja - ik begrijp dat Brendel de gelijkstelling van socialisme en nazisme moeilijk over zijn linkse hart kan verkrijgen, maar er helpt heus geen moedertje lief aan: nationaal socialisme is gewoon socialisme.

    Een sociaal-democraat is iets anders, heel misschien: het is de beschaafde manifestatie van de socialistische gezindheid, éen die zijn volgelingen niet per definitie doof, blind en onbereikbaar voor de realiteit maakt - en die dan ook onafwendbaar tot de afvalligheid voert. De verdrijving van De Kadt uit de salons van weldenkende lieden, en het genegeerde afscheid van Vadertje Drees van zijn alma mater valt vrij nauwkeurig samen met het moment waarop de maskers afgingen, de jonge garde van activistische ijveraars het overnam en de marxisten aan de touwtjes gingen trekken in een partij die als het zo uitkomt nog graag met z'n afgeschafte sociaal-democratische veren wuift, maar het democratisch bestanddeel ervan eigenlijk maar verdomde lastig vindt..Met de lastige inspraak van het grauw is inmiddels bekwaam korte metten gemaakt, al weten de sukkels dat nog niet. En zo is het ook goed: de elite immers draagt de vaandels der beschaving, en het onderbuikende volk moet z'n kop houden, toch?
    Het mooie is dat de boven-ons-gestelden voor hun verraad vermoedelijk niet eens de prijs zullen hoeven betalen: ze kunnen zich binnenkort met een onschuldig gezicht achter Brussel verschuilen. Ik kan iet aners zeggen: tactisch was het een kunststukje. Alarmistisch??
    Laat me alstublieft niet lachen, beste meneer Brendel: wat denkt u van Resolutie 1743? Een kleinigheidje?

    De decorstukken staan opgesteld, er is geritsel achter de gordijnen - het stuk kan aanstonds gaan beginnen

    Onze enige hoop is dat de EU door de werkelijkheid wordt ingehaald en zuchtend ineenzijgt, en dat het nietsvermoedende volk gespaard blijft voor honderd jaar communisme-light

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Carel Brendel was vandaag te gast bij Obalive.nl. De moeite waard om terug te beluisteren:

    obalive,26.11.2010

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Kabul , Teheran of Riyad?

    Zeg dan: Dubai, Kuala lumpur en Casablanca.

    Deze steden verkies ik elke dag boven Amsterdam of Londen.

    Hele kromme vergelijking Carel, en niet eerlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. @Carel,
    je schreef:
    "Als de westerse samenleving zichzelf opnieuw uitvindt, teruggrijpt op de kernwaarden van de Verlichting en ophoudt met de multiculturele gekte en tegelijk afscheid neemt van het cultuurrelativisme, dan blazen we de fundamentalistische ‘haatbaarden’ met gemak van tafel."

    Nou, @Carel,
    onze 2e Kamer, in grote meerderheid, vond dat het tegenstreven van de islamisering in onze samenleving geen regeringsbeleid mag worden.
    Die fundamentalistische "haatbaarden" spelen hierin niet eens 'n hoofdrol.
    De nuttige idioten in de 2e Kamer durven geen boeh te roepen tegen degenen die onze westerse samenleving maar niks vinden, tegen degenen die de kernwaarden van de Verlichting hoogst beledigend vinden voor de islam,
    "multiculturele gekte" als 'n hoogst beledigende term beschouwen tegen hun welwillende houding tegenover de wensen en verlangens, eisen van de islamitische medemens in 'n niet-islamitische(in dit geval Westerse) maatschappij, die prat gaan op hun "cultuurrelativisme".
    1 keer BOEH, Carel, vanuit de 2e Kamer was al genoeg.
    Zijn niet eens "fundamentalistische" haatbaarden voor nodig.

    Dus verwacht voorlopig maar niets van jouw hierboven geuite wensdroom.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ik heb het gezien obalive en Brendel was inderdaad heel goed, opvallend was ook de
    laconieke houding van die Coen. Jammer dat hij als jongere niet ziet dat dit wel eens een zeer urgent probleem is. Hij ziet het potentiële gevaar niet en
    dat is vermoedelijk door dat relativisme en het onvermogen om je te kunnen voorstellen dat je wel degelijk een hele andere maatschappij kunt krijgen als je niet oppast.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Zeker de moeite van het kijken/luisteren waard. Carel is en blijft (in tegenstelling tot veel van zijn collega's) beschaafd. Daarom steekt hij boven de rest uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Carel Brendel was zeker goed, hij weet waar hij het over heeft. Prettig gesprek.

    BeantwoordenVerwijderen