De raadselachtige comeback van Fatima Elatik

Het zou mooi zijn als de media tien procent van de ijver en energie, die zij nu collectief in de affaire-Lucassen steken, zouden benutten voor meer onderzoek in de zaak-Fatima Elatik. De PvdA-politica maakt vandaag een voor velen raadselachtige comeback als voorzitter van het stadsdeel Amsterdam-Oost.

Ruim een maand geleden stapte Elatik, voorheen voorzitter van Zeeburg, op. Ze deed dat in het kielzog van partijgenote Germaine Princen, die afkomstig is uit Oost/Watergraafsmeer. In dat voormalige stadsdeel was Princen verantwoordelijk voor het MuzyQ-dossier, een muziekmakerscentrum waarmee de lokale overheid zichzelf een strop van 30 miljoen euro bezorgde.

VVD en SP hadden geen vertrouwen meer in Princen, maar dienden in de bewuste raadsvergadering ook een motie van afkeuring tegen Elatik in. Dat had, volgens een verslag in het Parool, te maken met de onduidelijke manier waarop ook de stadsdeelvoorzitter vragen over de kwestie had beantwoord.

“Na een lange schorsing liet PvdA-fractievoorzitter Meint Helder weten dat hij een stevige motie van afkeuring tegen het gehele dagelijks bestuur - en dus niet alleen de bestuurders van PvdA-huize - had willen indienden vanwege de amateuristische indruk die het bestuur op zijn fractie maakte. Toen Helder voor een dergelijke motie geen steun van GroenLinks en D66 kreeg, besloot de PvdA, tot verbazing van de oppositie, per direct uit de coalitie te stappen.”

Het terugtreden van Elatik werd door velen met gejuich begroet. Ik ben niet de enige die zich er aan ergert dat een bestuurder van een partij met seculiere beginselen op flagrante wijze de scheiding tussen kerk en staat aan haar laars lapt. Maar haar politieke vijanden hebben te vroeg gejuicht.

Binnen een week kreeg de PvdA in Oost spijt. Helder bood excuses aan voor zijn opblaasactie, wat in eerste instantie weinig indruk maakte op de coalitiepartners D66 en GroenLinks. Op 18 oktober trad Helder af als fractieleider. De ervaren politicus had zich vergist in de benaming van de motie, beweerde hij. Daarmee maakte Helder de weg vrij voor een terugkeer van de PvdA in het lokale bestuur.
Vanaf dat moment kwam de lobby voor Elatik in het volle daglicht. De comeback was echter niet mogelijk zonder haar collega Princen op te offeren. Op 22 oktober berichtte het Parool, dat Princen ook haar collega’s in het stadsdeelbestuur onwetend had gehouden. In de berichtgeving kwam steeds meer de nadruk te liggen op de stelling dat Elatik een bijrol heeft gespeeld in de affaire.

Ondertussen kwamen ook buiten de deelraad krachten op gang om Elatik terug op het pluche te helpen. Anonieme ‘bezorgde en woedende bewoners van Amsterdam Oost’ eisten de terugkeer van Elatik op een speciaal ingerichte website met de naam Elatikmoetterug. Deze site is alweer uit de lucht gehaald. De anonieme Elatik-vrienden deden hun uiterste best om hun voorvrouw volledig schoon te wassen, en alle verantwoordelijkheid bij Helder en Princen te leggen. Erik van Bruggen van het sterk aan de PvdA gelieerde bureau BKB was een van de eersten die de anonieme cijfers en feiten ten gunste van Elatik hartelijk begroette.

Hier ligt een mooie uitzoektaak voor ijverige journalisten. Kreeg Helder op eigen initiatief spijt? Of werd hij een handje geholpen vanuit het stadhuis, de plaatselijke PvdA-afdeling of het hoofdkantoor van de PvdA? Moest worden voorkomen dat er opnieuw een multicultureel partijboegbeeld zou sneuvelen? Wie zaten er achter de anonieme hup-Elatik-weg-met-Helder-en-Princen-website? Zo lang de anonieme hulptroepen niet naar voren komen, zijn dergelijke vragen gerechtvaardigd.

Fatima Elatik gaat door het leven als spontaan. Maar niemand maakt mij wijs dat haar raadselachtige comeback even spontaan tot stand kwam als de onzin die ze regelmatig uitflapt.

Carel Brendel