Sabatina – alleen tegen eermoorden en gedwongen huwelijk

Als 17-jarige tegen haar wil uitgehuwelijkt, vluchtte Sabatina James (foto) het huis uit en bekeerde zich van de islam tot het christendom. Ondanks de voortdurende bedreiging door islamisten vecht ze moedig tegen de onderdrukking van islamitische vrouwen, tegen gedwongen huwelijk en eermoorden.

»Velen zijn te laf om het islamisme aan te spreken«



Aankomsthal Wenen-Schwechat. Start- en mikpunt van reislustige toeristen. 18 jaar geleden werd dit vliegveld voor de 10-jarige Sabatina, een schattig meisje uit het Pakistaanse provinciedorp Dhedar, de poort naar een nieuwe wereld. Haar vader, een vlijtige gastarbeider in het Mühlviertel, had zijn familie, vrouw en vier kinderen, over laten komen.
Opgegroeid in het idyllische Sarleinsbach in Opper-Oostenrijk, begint daarna echter voor Sabatina op 17-jarige leeftijd een martelaarschap tussen twee werelden.

Want ze wordt naar Pakistan weggevoerd, tegen haar wil uitgehuwelijkt aan haar neef en naar een strenge Koranschool gestuurd!
Gebroken keert Sabatina naar Oostenrijk terug. Ze begint stiekem de Bijbel te lezen, krijgt daardoor weer kracht en wisselt zelfs van geloof! Sinds haar overstap van de islam naar het christendom – en haar autobiografische boek »Sterben sollst du vor dein Glück« daarover leeft ze in voortdurende angst voor wraakacties.

Iedere drie maanden een andere woning

»Enerzijds was ik destijds blij met de enorme weerklank die mijn boek heeft opgeroepen, anderzijds werd het gedoe in de media ondraaglijk. Boulevardbladen publiceerden privéfoto’s van me en stelden me voor als naaktmodel, dat er alleen maar op uit was om beroemd te worden. Ik voelde me net een opgejaagd dier«, herinnert Sabatina zich nu. Opgejaagd door de mediameute, familieleden, maar ook door islamisten: fundamentalisten, die haar steeds opnieuw dreigden te vermoorden. Sindsdien leeft de van oorsprong Pakistaanse met een Oostenrijks paspoort in Duitsland. Bewaakt door de politie en het beveiligingsprogramma voor slachtoffers. Iedere drie maanden moet ze uit veiligheidsoverwegingen van woning ruilen. Ook al willen radicalen en haatpredikers haar steeds opnieuw via E-mail en met dreigtelefoontjes tot zwijgen brengen, komt Sabatina onbevreesd over.

Vandaag verschijnt ze in de aankomsthal van het vliegveld als een van een schuwe ree tot een zelfbewuste geconverteerde geloofsstrijdster veranderde vrouw. Die – ook in een strakke spijkerbroek en met rood gelakte vingernagels – precies weet wat ze wil. »Ik vecht tegen de onderdrukking van islamitische vrouwen«, aldus haar »missiedoel«. Concreet helpt Sabatina met haar vereniging meisjes en vrouwen bij een dreigend respectievelijk reeds voltrokken gedwongen huwelijk. Haar stichting heeft al slachtoffers gered, die om reden van »eer« gedood zouden worden, en heeft al 150 kinderslaven in Pakistan bevrijd.

»Slechts zelden lukt het eentje te vluchten«

»Het is altijd precies hetzelfde verhaal als bij mij. Aan islamitische meisjes, die in het Westen zijn opgegroeid, wordt voorgelogen thuis – dus in een islamitisch land zoals Pakistan, Turkije, Egypte, enz. – op vakantie te kunnen gaan. Daarna volgt de bittere waarheid: al lang geleden besloten huwelijkscontracten met veel oudere mannen, die de jonge vrouwen nog nooit hebben gezien, worden ingelost: gedwongen huwelijk! Slechts zelden lukt het eentje uit dit systeem te vluchten«, herinnert de aantrekkelijke sociale activiste zich haar eigen martelaarschap.

Maar ook in Duitsland, Oostenrijk – midden in Europa – komen vreselijke gevallen, spreek kinderhuwelijken, voor. Alleen al in de Bondsrepubliek worden per jaar meer dan duizend vrouwen gedwongen uitgehuwelijkt. »We hebben te maken met lichamen vol littekens onder sluiers. Met vrouwen, van wie de mannen de huisdeur van buiten op slot draaien als ze ’s morgens naar het werk gaan, en deze pas weer opendoen als ze ’s avonds thuiskomen. De vrouwen zitten de hele dag gevangen. Hun dagelijks leven bestaat eruit te koken voor de familie en zoveel mogelijk kinderen te baren«, zegt Sabatina met duidelijke taal.

Vanwege haar open manier van optreden en praktische kennis van beide religiewerelden is de beweeglijke 28-jarige een graag gezien gast bij discussies – van tv-talkshows tot aan de Duitse Bondsraad. Een actuele mensenrechtenprijs en de nieuwe uitgave van haar boek in Frankrijk en Nederland zorgden er echter voor, dat Sabatina steeds meer in het vizier kwam van haatpredikers en zelfs van Al-Qaida-terroristen.

»Velen zijn te laf om het islamisme aan te spreken«

»Hoewel mijn grootvader muezzin in Pakistan was, ben ik tegen de bouw van nieuwe minaretten in Europa. Burqa en sluier vormen voor mij een beperking van de menselijke waarde«, zegt Sabatina zelfbewust in de camera: »Ik ga ervan uit, dat migranten een brengschuld hebben. Een belangrijk probleem bij de islamdebatten is, dat politici en ’goedmenschen’ uit angst voor de woede van de fundamentalisten te laf zijn om het islamisme aan te spreken. Met dit actieve negeren plaatsen ze de religie boven de mensenrechten. Tegelijkertijd laten ze dit thema alleen aan rechts over.« Sabatina’s wens? »Een keer vanaf de kansel tegen de mensen te praten. Niet blinde haat prediken, maar vrede verkondigen….«

Christoph Matzl

Bron


Vertaald uit het Duits door E.J. Bron