WEL OF NIET OP DE TV?

Arabist_jansen
Waarom zou iemand niet als gast of als ‘deskundige’ op de tv willen komen om zijn verhaal te vertellen of zijn visie te geven?

De programma’s zijn vaak saai, zeer saai. Als het voor iemand in de studio al lastig is zijn aandacht er bij te houden, kan je gerust voorspellen dat ‘de kijkers thuis’ wellicht ook wat minder geboeid zijn. Toch is dat geen serieus bezwaar: zelfs als er weinig mensen het volhouden om te kijken, zijn het er toch altijd nog veel meer dan het aantal luisteraars dat je in een zaaltje bij elkaar kunt krijgen. Het is anderzijds natuurlijk wel een beetje gênant tegenover familie en vrienden in een programma te zitten dat echt gewoon vervelend en saai is.

Sommige programma’s zijn meer actiejournalistiek dan journalistiek. Voor een goed doel moet alles kunnen, en veel mensen zullen het wel goed vinden als een programmamaker de waarheid licht geweld aan doet ter wille van het goede. Maar soms gaat de actiejournalistiek wel heel ver, en zijn de vertoonde beelden meer actie dan journalistiek. Of helemaal geen journalistiek meer, en alleen nog maar actie, zoals de preek van de Amsterdamse hoofdcommissaris van politie Joop van Riessen die bij Pauw en Witteman betoogt dat hij best een gekozen politicus wil [laten?] mollen. Presentatoren die zoiets laten gebeuren zijn meer activist dan journalist.

De cartoonist Gregorius Nekschot heeft vastgezeten, gelukkig kort, voor het geven van zijn mening over de islam. Geert Wilders staat terecht voor uitspraken die een niet-jurist moeilijk anders kan zien dan als het geven van een mening. Presentatoren, publiek en politie maken geen scherp onderscheid tussen het brengen van een bericht (‘er zijn moslims die de koran beschouwen als license to kill’) en het geven van een mening (‘de koran is een license to kill’). Wie niet kan voorspellen hoe de onvoorspelbare en niet altijd even nuchtere Nederlandse rechtspraak zal gaan reageren, kan beter niet aanschuiven in een tv-programma. Niet alleen het uitspreken van een mening kan strafbaar zijn, wat al bedenkelijk genoeg is in een vrij land, ook het brengen van een bericht kan tot tijdrovende moeilijkheden leiden.

Regelmatig op de buis verschijnen leidt tot reacties die even moeilijk te omschrijven als te verdragen zijn. ‘Stalken’ is misschien een goed woord, omdat het zo’n vaag woord is. ‘Beledigen’ of ‘bedreigen’ zijn beide woorden die in de gewone betekenissen de zaak niet helemaal dekken. Maar het dagelijks een handvol e-mail berichten ontvangen dat je een ‘ziofuck’ bent; op straat, bij de supermarkt en in het openbaar vervoer aangestaard en vervolgens vijandig aangesproken te worden; per e-mail uitgelegd te krijgen dat je als een varken geslacht moet worden, het moet je hobby maar zijn. (Om derden niet op ideeën te brengen worden de idiootste zaken uit dit genre maar weggelaten.) Leven zonder e-mail, openbaar vervoer en supermarkt is mogelijk, maar moeilijk. Gelukkig zijn er elke dag weer nieuwe mensen op de buis die de aandacht afleiden en de druk zodoende verminderen.

Er zijn dan ook vier factoren van belang bij de afweging om wel of niet op de tv willen komen: Saai, actie, justitie, stalken. Het is geen wonder dat de media zo veel begaafde jonge mensen in dienst hebben die full-time het land afbellen om interessante ‘gasten’ en ‘deskundigen’ over te halen om toch in godsnaam maar op de buis te willen komen, want zonder ‘gasten’ geen tv.

7 opmerkingen:

  1. Misschien terzijde, maar niet onbelangrijk.
    Het is nogal wat Jansen hier schrijft: "...een niet-jurist moeilijk anders kan zien dan als het geven van een mening".
    Kennelijk is er een verschil, in een vergadering waarbij een rechter aanwezig is, of iemand een jurist is of niet. Er is behoefte aan een specialist.

    Nu heb ik geen bezwaar tegen specialisten, voor een loshangende oor, een opstandige nier, een ingewikkelde bouwconstructie, elk vak zijn heeft zo zijn uitblinkers nodig, maar hier gaat het om het al of niet toepassen van leefregels omtrend dagelijks gedrag, gemiddeld fatsoen en dergelijke.

    En dan is het wèl ernstig dat daarvoor specialisten nodig zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. In zekere families volgt iedereen die niet door het syndroom van Down getroffen is een universitaire opleiding, maar degene die er eigenlijk toch te dom voor is wordt geen hersenchirurg of sterrenkundige maar jurist.

    Wetenschappers discussiëren om in een vrije uitwisseling van gedachten waarbij zo consistent mogelijk geredeneerd dient te worden de waarheid zo dicht mogelijk te benaderen. Echte slimmeriken, die redeneren over het redeneren zelf, stellen zelfs vast (zwarte zwanen / witte raven) dat je niet eens 'de waarheid' aan het licht kunt brengen maar hooguit 'de onwaarheid' - want dat we nog nooit een witte raaf hebben gezien betekent niet dat ze toch niet ergens bestaan - in een intergalactisch Australië waar Captain Tasman nog niet met z'n Starship Zeehaen is aangekomen.

    Juristen doen daar niet aan, die verzinnen iets dat ze 'de kracht van het gewijsde' noemen hetgeen inhoudt dat de mening van de rechter, neergelegd in een vonnis en niet meer openstaand voor een hoger beroep, voortaan door iedereen als FEIT moet worden gezien.

    Dus wie voor de rechtbank de discussie wint, die sprak de waarheid.

    In practische zin betekent het dat een arts/academicus rustig het lijk van z'n phillipijnse postorderbruid onder de WC van z'n broer kan begraven, mits hij maar de beste sofist sinds Gorgias van Leontini inhuurt om de rechter in de war te brengen - en die was, zo bleek eerder in het verhaal al, niet slim genoeg voor sterrenkunde of hersenchirurgie.

    Laat staan voor raketwetenschap.

    De andere kant van het verhaal is natuurlijk dat de sofisten van het openbaar ministerie desgewenst de waarneming van een 11-jarig Schiedams jongentje wegredeneren ('de keizer is naakt en deze pedo-in-het-park heeft het NIET gedaan') of een verpleegster via ketenbewijs levenslang opsluiten voor statistisch volstrekt normale hoge frequentie van dienstdoen tijdens sterfgevallen.

    Ooit won ik een schaakpartij van een eminent strafrechtgeleerde.

    Hij bleek niet zo goed te zijn in het tellen van de pionnen en toen de stofwolken opgetrokken waren had ik er toch echt twee meer dan de professor. Dame halen, mat zetten, U kent het wel als U schaakt. (Mat zetten kwam er niet meer van want de professor snapte wel dat z'n stelling hopeloos was, zo'n hele slechte schaker was ie nou ook weer niet...)

    Tegenwoordig vind ik het minder briljant van mezelf dan destijds, winnen van een echte professor.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De aanwezigheid van mensen zoals Hans Jansen doorbrekan die muur van politiek correcte informatiestromen en de zeer eenzijdige belichting van zaken. maar als boodschapper van onwelkome waarheden hoef je niet echt op bescherming van de politie te rekenen. Zoals ook het bizarre gedrag van de Amsterdamse politie toont die agressieve Marokkanen niet wil vervolgen die op een provocerende wijze de dodenherdenking hebben verstoord met zeer discriminerende leuzen en gebaren. De politie wil de daders niet vervolgen, omdat ze daaraan geen prioriteit wil geven, maar als iemand zulke beledigende gebaren naar moslims zou doen bij een moskee dan weet ik wel zeker dat je wel wordt vervolgd. Kortom er is iets goed fout bij de Amsterdamse politie en niet alleen daar.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Veel programma´s draaien inderdaad op hun "gasten": P%W, Nieuwsuur, de wereld etc.
    En elke keer weer dezelfde.

    Die voor het karretje van de gewenste mening worden gespannen.

    Maar bart chabot vind ik een prettige uitzondering. tegen al mijn vooroordelen in

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @peter,

    Een rchter gaat niet over de waarheid. Dat is teveel gevraagd voor zelfs ons allerhoogst rechtscollege, de tweede kamer.
    De rechter toest e.e.a. aan leef regels van een samenleving en veroordeelt de afwijking daarvan. De leefregels zijn voornamelijk praktisch van betekenis, zijn vaak een product van concessies, handjeklap en politieke idealen.
    Met gezien het allerbelabberst niveau der leden der Staten Generaal [Proest] is er dus een tweede reden waarom rechtspraak niets van doen heeft met waarheidsvinding.

    Het enige doel is om de openbare orde rustig te houden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nog iets over saaiheid en het waarom.
    In de aankondiging dat AVRO en TROS gaarne willen fuseren, is de zinsnede "hebben de leden geraadpleegd " niet één keer uitgesproken.
    Lidmaatschap van een omroep heeft slechts betrekking op een abonnement van een blaadje.
    De kijker heeft wel de verplichting om de doos sigaren te betalen, maar dient zich gedeinsd te houden indien de sigaar terug aangeboden wordt.

    Tja zo wordt het vanzelf saai.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Stalken, Schalken en dan de rest nog. Hoogst betreurenswaardig is dit alles. Tel daarbij nog de partijdigheid, waar Bram in oktober al mee kwam en je hebt een kwestie, die in feite de grootste aanslag op onze vrijheid is, sinds die actie van de Duitsers, vandaag precies 71 jaar geleden.

    BeantwoordenVerwijderen