Ahmed Marcouch wordt door velen geroemd als het ‘gouden talent’ van de PvdA. Zijn fans zien de voorzitter van het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart als het schoolvoorbeeld van een allochtone politicus, die in staat is orthodoxe moslims bij de samenleving te betrekken. In zijn persoon zijn bovendien alle thema’s verenigd, waarmee de PvdA op dit moment worstelt. Dat maakt hem tot een boeiende maar tevens omstreden politicus.
Marcouch is een authentieke sociaaldemocraat, die harde taal durft te spreken tegen het straattuig in zijn prachtwijk. Hij maakt zich sterk voor homo- en vrouwenrechten. Hij durfde zich openlijk te keren tegen de homofobe opvattingen van de door hem bewonderde Tariq Ramadan. Tegelijkertijd is Marcouch een religieus bevlogen orthodoxe moslim, die grote moeite heeft met het respecteren van de grenzen tussen van kerk en staat.
Marcouch doet het goed bij de media. Hij geldt als de politicus van de toekomst. Daarom is het juist zo merkwaardig dat diezelfde media nauwelijks volgen hoe het PvdA-kopstuk het er van afbrengt in zijn eigen deelgemeente.
‘Deel oppositie wil weer af van Marcouch’, kopte Het Parool gistermiddag (30 september). Vooral van het woordje ‘weer’ zullen de lezers van de wakkere stadskrant hebben opgekeken. Het was namelijk de allereerste maal dat ze überhaupt iets te lezen kregen over de conflicten tussen Marcouch en de oppositie in zijn stadsdeel.
De krant heeft geen letter geschreven over een eerdere motie van wantrouwen in februari van dit jaar. Aanleiding voor de vorige kwestie was een debat over de aanpak van radicalisering onder moslims. In de deelraad verschafte de stadsdeelvoorzitter in eerste instantie geen duidelijkheid over de mogelijke subsidiëring van salafistische groeperingen.
Gisteravond werd opnieuw een motie van wantrouwen ingediend tegen Marcouch. Ook dit keer behield hij het vertrouwen van de meerderheid. Alle conflicten gaan steeds weer over dezelfde kwestie. Mag de overheid c.q. het stadsdeel Slotervaart steun verlenen aan religieuze groepen en activiteiten?
De problemen begonnen anderhalf jaar geleden met de afscheiding van drie PvdA-raadsleden Peter Beste, Jan Engel en Clyde Moerlie. Aanleiding waren Marcouch’ plannen voor koranlessen op de openbare scholen in Slotervaart. “Zijn grootste angst is niet dat de jongeren radicaliseren, maar dat ze op een dag Allah de rug toekeren”, schreven de drie dwarsliggers in de Volkskrant. “De bewierookte PvdA-politicus Marcouch dient zich te realiseren dat religie weliswaar nog steeds een belangrijk onderdeel vormt van onze moderne samenleving, maar dat de islam geen probaat middel is tegen maatschappelijke kwalen en dat de drift zijn religie te promoten in strijd is met het seculiere karakter van de PvdA.”
Ondanks een lijmpoging door partijprominent Dig Istha splitsten de drie critici zich af. Sindsdien zijn er voortdurend politieke conflicten in Slotervaart rond het thema kerk en staat. De ‘rode tulpenfractie’ van de drie ex-PvdA’ers krijgt daarbij steun van de lokale partij Slotervaart Levendige Tuinstad (SLT) en incidenteel van de VVD.
Over de Poldermoskee heeft de deelraad niets te vertellen. Maar het zit de oppositie niet lekker dat deze ‘tegen radicalisering opgerichte’ en door de Amsterdamse politiek veelgeprezen moskee tegenwoordig fungeert als een soort thuishonk van de radicale prediker Khalid Yasin.
De deelraad gaat wel over een ander moskeeproject in Slotervaart, dat onderdeel is van een nieuwbouwplan in de Staalmanpleinbuurt. Net als de Poldermoskee werd ook dit godshuis vanaf het begin als ‘gematigd en progressief’ aangeprezen. Inmiddels staat vast dat het een moskee wordt van de Federatie Islamitische Organisaties Nederland (FION), de Nederlandse afdeling van de zeer fundamentalistische Moslimbroederschap. FION-voorzitter is Yahia Bouyafa, die eerder samen met (toen nog moskeebestuurder) Marcouch de omstreden islamgeleerde Yusuf al-Qaradawi naar Nederland wilde halen.
Ongelukkige uitspraken van Marcouch droegen evenmin bij aan de goede verstandhoudingen. Zo heeft het PvdA-kopstuk ooit verklaard dat de boerka op het schoolplein ’bespreekbaar’ moet worden. Tijdens een Chinees etentje met partijgenoot Marcel Duyvestijn dacht Marcouch hardop na over voor vrouwen en mannen gescheiden ingangen bij de openbare bibliotheken.
Het gaat dus om principiële, Slotervaart overstijgende kwesties, niet om ruzies om de dorpspomp. Het is geen ‘ordinaire partijruzie over poppetjes’, zoals weblogger Jeroen Mirck wil doen geloven. Het gaat steeds om een centrale politieke vraag: moeten we tegemoet komen aan religieuze wensen van moslims om hen niet te vervreemden van onze maatschappij, of moeten we duidelijke grenzen stellen als het gaat om de centrale waarden van onze seculiere samenleving?
Het Goudse PvdA-raadslid Mohamed Mohandis zei er aardige dingen over in het laatste interview, dat ik voor het AD mocht schrijven. Mohandis, voorzitter van de Jonge Socialisten: “Laat ik vooropstellen dat Marcouch wat van zijn stadsdeel probeert te maken. Hij is goed bezig. Maar hij moet daarbij wel de religie thuislaten. Natuurlijk worstelen bestuurders met een dilemma. Bereik ik mijn doel eerder door vrouwen in aparte klassen te zetten? Hoe gaan we om met jongeren die hun inspiratie putten uit religieuze boeken. Maar ik vind dat de PvdA bij die afweging consequent moet uitgaan van haar seculiere uitgangspunten. Anders redeneer je voor je het weet vanuit de principes van de opponent.”
De opposanten in Slotervaart zitten dichter bij de seculiere uitgangspunten van de PvdA, dan de regerende PvdA en haar coalitiepartner GroenLinks.
Het raadsdebat van gisteren ging over de toepassing van de gemeentelijke notitie Scheiding van Kerk en Staat. In dit door burgemeester Job Cohen geschreven stuk wordt de mogelijkheid opengelaten om in voorkomende gevallen subsidies te geven voor religieuze doelen. Dat heet ‘compenserende neutraliteit’.
Met de motie van wantrouwen in aantocht besloot Marcouch om uitleg te geven aan Het Parool. Het bleef allemaal wat onduidelijk, maar dat kan ook aan de krant liggen. Bij eventuele subsidies gaat het bijvoorbeeld om de inzet van imams bij de begeleiding van jongens over wie het stadsdeel zich zorgen maakt. Een voorbeeld. “Als ‘een hartstikke goede imam’ geen Nederlands spreekt of te weinig weet van de democratische rechtstaat, zou hij een cursus moeten krijgen.”
Marcouch gaat verder: “Dit is compensatie, we constateren achterstand bij imams. Imams kunnen de vragen van jongeren hier soms niet beantwoorden. Dan gaan die jongeren naar Saoedi-Arabië bellen.” Alsof ze in Mekka wel antwoord in het Nederlands kunnen geven. De kritische raadsleden vragen zich terecht af of imams, die kennelijk geen enkel idee hebben van de Nederlandse samenleving, gemeentelijke subsidie moeten krijgen omdat ze ‘hartstikke goed‘ zijn.
Met hun tweede motie van wantrouwen hebben de opposanten in Slotervaart één ding bereikt: hun kritiek wordt niet meer doodgezwegen. Ze zijn beland in de volgende fase: ze worden weggezet als moslambashende spelbedervers, die Marcouch voor de voeten lopen bij zijn zegenrijke werk. Er is toch nog vooruitgang in dit land.
Carel Brendel
Het 'naar-Saoedi-Arabie-bellen'-argument is het schoolvoorbeeld van de chantage waarmee moslims hun zin proberen door te drijven.
BeantwoordenVerwijderenMarcouch is een orthodoxe gelovige en dan moet je wel het modammedaanse programma uitvoeren: eerst via dawa de boel islamiseren en dan de vestiging van de sjariastaat. Te beginnen bij zijn gedroomde kalifaat, de verzamelde schotelcity's in 020.
Ik ben niet erg content met Het Parool wat betreft hun berichtgeving over Marcouch en zijn critici. Het effect van die berichtgeving op lezers die niet uit andere bron méér informatie betrekken is dat die mensen denken: Marcouch is een prima vent en wat willen zijn critici nou eigenlijk? Ook in de kwestie Ramadan schoten ze voor mijn gevoel te kort. Informatie waaruit voor lezers begrijpelijk kon worden wat sommigen toch tegen Ramadan konden hebben werd nauwelijks gegeven. In plaats daarvan een opiniërend artikel van columnist Akkerman waarin tegen het ontslag van Ramadan werd stelling genomen en voorstanders van dat ontslag op een subtiele manier als rechts en intolerant verdacht werden gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenNee, van Het Parool moeten we het niet hebben. Maar het is leuk dat Holman er een column heeft.
De grootste bedreiging voor China ligt op het platteland.
BeantwoordenVerwijderenDe grootste bedreiging voor Iran is niet Israel noch de USA, maar de Iraanse burger.
De grootste bedreiging in Nederland komt niet van de Molslims maar ligt in het tekortschieten van democratisch besef en verantwoordelijkheid voor het algemeen belang van de burgers..
Met name diegenen die zo gaarne de vrijheid van mening (waarvan art 137 "anti"- discriminatie wet)om zeep willen helpen.
De kracht van de islam stelt net als in Iran, als in Nederland in vergelijking tot het verlangen naar vrijheid niets voor.
Marcouch`s biologische klok loopt gelijk met die van Mekka, en dat is dus smorgens vroeg opstaan om 4 uur 5 maal knielen en om 10 uur naar bed.Ja en dan de nacht: voor het zingen de kerk uit.
BeantwoordenVerwijderenDe paradox van de multiculturaliteit, door weldenkend links gecultiveerd, bestaat erin dat zij geen grenzen en geen scheidingslijnen meer kan trekken. Ze is normenloos en formalistisch. Tolerantie tegenover de islam is even onzinnig als tolerantie tegenover het fascisme. De hoofddoek – of godbetert, de boerka- toelaten in het straatbeeld, is even naïef als de swastika gedogen.
BeantwoordenVerwijderenKAREL MARTEL
http://malsikcuf.blogspot.com/
"Marcouch is een authentieke sociaaldemocraat"
BeantwoordenVerwijderenDat is hij nu juist niet, daarin schuilt het hele probleem. Een sociaal-democraat heeft generlei religieuze agenda; Marcouch heeft duidelijk een islamitische agenda. We moeten ons geen zand in de ogen laten strooien door het feit dat deze gedeeltelijk samenvalt met de sociaal-democratische agenda.
Marcouch wil van Nieuw-West een "bloeiende moslimgemeenschap" maken. Let op: geen bloeiende immigrantengemeenschap, geen bloeiende gemeenschap van Turken en Marokkanen - nee, een "bloeiende moslimgemeenschap". Wat betekent dat voor de positie van immigranten die (noodgedwongen heimelijk) geen boodschap meer hebben aan de islam? In een "moslimgemeenschap" is voor dezulken net zo weinig plaats als voor een jood of christen in Mekka.
Marcouch wil Nederland in islamitische zin hervormen. Zonder hoofdafsnijderij en ander geweld weliswaar, maar toch: in islamitische zin. Dat heeft met de sociaal-democratie helemaal niets te maken.
@Surfer49
BeantwoordenVerwijderenMarcouch is een authentieke sociaaldemocraat in die zin, dat hij vindt dat mensen vooral zelf aan hun sociale vooruitgang moeten werken (in tegenstelling tot het welzijnssoicialisme dat na 1970 furore maakte). Dat hij op religieus gebied juist recht tegen het seculiere sociaaldemocratische gedachtengoed ingaat, heb ik bij andere gelegenheden (en ook verderop in dit artikel) regelmatig betoogd.
Aan de PvdA heb ik wel eens de volgende gewetensvraag gesteld:
Stel: de denkbeeldige partijgenoot Arie Marcus, ouderling van de Gereformeerde Gemeente in Kesteren, in het hart van de Gelderse bible belt, treedt daadkrachtig op tegen de plaatselijke hangjongeren. Marcus durft deze crimineeltjes zonder blikken en blozen voor ‘tuig’ uit te maken. Maar hij probeert ze tevens met hulp van de kerk weer op het rechte pad te brengen. Arie Marcus is fel gekant tegen de Sinterklaasintocht (“een roomse heilige”), verkondigt dat getrouwde vrouwen niet mogen werken, ijvert voor de sluiting op zondag van het plaatselijke zwembad, en zegt zijn inspiratie te vinden bij de reformatorische geleerde Jodocus van Lodenstein. Zou de Partij van de Arbeid deze Arie Marcus net zo innig omarmen als Ahmed Marcouch?
Het regent en er is een bibliotheek die zo graag mensen binnen heeft dat zij de deuren openen voor iedereen. Ook voor mensen die niets met lezen hebben, sterker nog, de natte jassen zijn desastreus voor het behoud van de boeken.
BeantwoordenVerwijderenDe PvdA heeft zo graag kiezers dat iedereen wordt binnen gehaald, met de rode loper wordt iedereen die stemmen kan trekken verleidt. Ook mensen die haaks op de uitgangspunten staan. Van ouds her was het socialisme iets dat gelijkheid van rangen en standen, en gelijkwaardigheid tussen man en vrouw voor stond. Dat is nu voorgoed verleden tijd. Het zalvende vergoelijkende berustende effect van een geloof was de vijand van de bewustwording en daarom een tegenstander van het socialisme.
Er zijn niet veel echte sociaal democratische speerpunten meer, kansen zijn er voor iedereen. En mogelijkheden worden tegenwoordig alleen beperkt door persoonlijke keuzes uit het verleden, niet door het groot kapitaal.
Maar het binnenhalen van mensen die NIET in mensen geloven maar in sprookjes is de doodsteek geweest van de geloofwaardigheid van het laatste restje sociaal democratie dat nog smeulde in de PvdA.
Hoe heeft de PvdA zo kunnen afglijden? Bos die miljarden gespendeerd heeft om geldverslindende grootkapitalisten de hand boven het hoofd te houden. Cohen die zijn mond gesloten houdt om de boel bij elkaar te houden pleegt feitelijk verraad. Iemand die nauwelijks verhulde sympathieën heeft voor een verachtelijk religieus systeem die behoort tot de vijfde colonne. En dat zit namens de PvdA in een deelraad! En niemand die zijn mond open doet!
Iedereen die te stom is om zich de geschiedenis te herinneren die wordt veroordeeld om de zelfde fouten te maken. Er komt geen ochtendgloren meer voor de PvdA. Als je verraad pleegt aan jouw principes dan is er geen nieuwe dag meer. Dan is er na het avondrood alleen nog maar een nachtkaars die stilletjes uitdooft.
Deze blijft hangen Carel:
BeantwoordenVerwijderenHet gaat steeds om een centrale politieke vraag: moeten we tegemoet komen aan religieuze wensen van moslims om hen niet te vervreemden van onze maatschappij, of moeten we duidelijke grenzen stellen als het gaat om de centrale waarden van onze seculiere samenleving?
Ik vermoed dat het stellen van grenzen voor mensen die graag goed gevonden willen worden een bezigheid is die hen te zeer overvraagt. Daarom zullen er minstens honderd rode tulpen moeten gaan bloeien in Amsterdam.