Zulke vrienden

‘Vrij Nederland’ zou een mooie titel zijn voor een opinieblad, als tussen al die regels, de vrijheid ook nog inhoud had.

Op de cover daar lacht Theo, want dat was hun oude vriend. Een dikke kerel zonder deo, bruut geslacht zo onverdiend.

Geen dichter voor de vrijheid, slechts een bloedhond uit op vete. Meer een stumper zonder blijheid, door zijn kwetsdrang zo bezeten.

En dat is eeuwig triest, die lieve man werd zo verkeerd begrepen, dat dit ‘vrije’ blad ervoor kiest, hem als ‘aandoenlijk’ weg te strepen.

De vrijheid ooit zo duur betaald, is hier nooit erg ver gekomen. Ze wordt door dilletanten ingehaald, en in haar reet genomen.

O brave stukjesschrijvers, die dode draak zo dapper schoppen, en hun pik nog voor de cijfers, in hun eigen moeder stoppen:

De vrijheid werd voor niets vermoord, in jullie eigen stille straat. En het dringt maar niet tot jullie door, hoe zij ons heimelijk verlaat.

Gnoe