Dagboek van een wijndrinker - Picpoul de Pinet


Picpoul de Pinet

Picpoul de Pinet,
ik ken je nog maar net.
Dat ligt niet aan jou,  jij was er wel
maar ik keek niet genoeg in 't rond.
'k Was nog te veel in de weer met Chardonnay
 - oaked maar liever zonder -
en de rest van 't dominante witte soort.

Van hoe verder hoe beter, meende ik oprecht,

Dagboek van een wijndrinker - Muscadet

Dit is 'm dan, de eerste Muscadet die ik sinds, even tellen...., die ik sinds... nee dat bestaat niet, die ik sinds drieëndertig jaar drink! Maar ik heb nog geen slokje durven nemen. Ik heb slechts voorzichtig m'n neus en 't wijnglas bij elkaar gebracht, aarzelend maar wel degelijk nieuwsgierig. En verdomd, één snufje en ik bevind me in m'n eerste kamer in Amsterdam-Zuid waar ik tot in 't diepst van m'n wezen geleden heb aan 'n, toen alweer tweede, meest onmogelijke liefde ever! Ja, daar kwamen aardig wat flessen Muscadet de Sèvre et Maine aan te pas, sur lie, of niet. (Soave trouwens ook want als de Muscadet op was, kwam steevast de goedkope bolbuikige literfles Soave tevoorschijn, meer daarover later.)

Net als muziek kan geur dat dus bewerkstelligen: je terugbrengen naar een tijd die ooit was en waar je niet altijd uit vrije wil aan terugdenkt.

Vier gulden vijfennegentig bij de G&G kostte zo'n fles Muscadet als ik 't goed heb. Als-ie sur lie was, anders was-ie