Toespraak van Wafa Sultan* op de Free Speech and Islam Conference in Christiansborg Palace Kopenhagen 14 juni 2009.
Hallo allemaal. Hartelijk dank voor uw uitnodiging om hier aanwezig te zijn op deze conferentie. Het is mij een eer om hier vandaag aanwezig te zijn.
Twee jaar geleden, tijdens de turbulente nasleep van de Deense Mohammed-cartoons, reisde ik naar uw mooie land om mijn dankbaarheid uit te drukken voor uw moed om pal te staan voor onze westerse waarden zoals de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van geweten. Zoals u zich wellicht herinnert stelde ik toen dat het publiceren van de cartoons een eerste stap betekende om moslims van over de hele wereld te leren om te gaan met kritiek en respectvol te luisteren naar hoe anderen tegen hun religie aankijken.
Sindsdien heb ik intensief de Arabische media gevolgd, en ik kan u verzekeren dat de publicatie van die cartoons een belangrijke rol heeft gespeeld voor een beweging in de goede richting. In die crisis werd de islamitische ideologie, die uitblinkt in haat, geweld en intolerantie, door buitenstaanders aan de kaak gesteld. De cartoonepisode liet een ander voorbeeld zien en betekende zo een definitief keerpunt.
Maar moslims vinden het nog steeds moeilijk om verantwoordelijkheid te accepteren voor hun acties, en de vraag is waarom. Moslims zijn al meer dan 1400 jaar gegijzeld door hun godsdienstige systeem. Ze zijn eenvoudig nooit blootgesteld aan de wereld buiten hun islamitische beperkte gevangenis. Ze volgen blindelings hun dogma en zijn in het geheel niet in staat tot zelfreflectie en zelfkritiek.
Voor moslims is zelfevaluatie en het uitdagen van de eigen religie een puur taboe. Volgens Bernard Lewis, en ik bevestig dat, verwerpen moslims alles wat nieuw is. Aan de andere kant heeft de westerse politieke correctheid, veroorzaakt door angst, onder de paraplu van het multiculturele geloof, een belangrijke ondersteunende rol gespeeld voor de moslims om vast te houden aan hun overtuigingen en gedragingen, zonder enige behoefte aan hervorming.
Islamisten interpreteren het zwijgen en de softe aanpak van de westerse samenleving als een capitulatie voor hun eisen, en daardoor hebben ze de indruk gekregen dat ze de aan de winnende hand zijn bij hun mars naar de onderwerping van alle anderen aan de islam en de sharia-wetgeving.
Onlangs las ik het artikel ‘In de Casbah van Rotterdam’ van Julio Mittu. (Ik hoop dat ik zijn naam zo goed uitspreek). Het artikel beschrijft op schokkende wijze hoe Rotterdam, de op één na grootste stad van Holland, uitgroeit tot de eerst moslimstad van Europa.
In het krantenartikel stond een citaat van Ismaili, een Rotterdams raadslid, in de vorm van een brief die zij vorig jaar schreef, waarin zij het volgende stelt: “Luister goed jij vuile gek, wij blijven hier. Júllie zijn hier de allochtonen. Met Allah aan mijn zijde vrees ik niks en niemand. Een advies als ik zo vrij mag zijn bekeer je tot de islam en vind rust in je hart.”
Het is duidelijk dat de beschuldiging van Ismaili 15 of zelfs 10 jaar geleden niet afgedrukt zou zijn. Omdat destijds moslims zoals Ismaili zich nog een te zwakke minderheid voelden om zo’n schrikbarende bewering of aankondiging openbaar te maken. Nu hun populatie substantieel is gegroeid hebben de islamisten meer macht en lef gekregen om openlijk hun ware intenties uit te drukken.
De meerderheid in de westerse wereld beschouwt het begrip vrijheid als iets vanzelfsprekends. Men vergeet dan de geschiedenis van de Europese strijd die nodig was om de eeuw van de Verlichting te bereiken, om een seculiere liberale democratie te vestigen. Daarom is het algemene publiek onwillig om deze kostbare waarden te beschermen. Tegelijkertijd doorzien ze niet de ware aard en de bedoelingen van de moslims, en de onderliggende principes waardoor ze gedreven worden.
In de westerse cultuur is geweld een laatste toevlucht. In de moslimcultuur is het een instinctieve reactie. Het gevolg daarvan is, dat - terwijl barbaarse acties zoals eerwraak, verkrachting van niet-moslims, en georganiseerd vandalisme door moslims in Europses steden plaatsvinden - regeringsfunctionarissen en gezagsgetrouwe burgers, de liberale academische elite, de liberale media, en de voorstanders van de interreligieuze dialoog legitimeren dat de door de sharia goedgekeurde doctrines worden ingeweven in de westerse sociale structuur, waardoor een schadelijke ‘syncretistische’ verhouding ontstaat.
Aan de ene kant wordt in de moskeeën, op scholen en thuis aan de jonge moslims onderwezen dat niet-moslims kaffers zijn, ongelovigen, die geen respect verdienen, dat moslims nooit moeten assimileren in de westerse samenleving, dat de dood meer waard is dan het leven, dat Joden varkens en apen zijn, dat het verkrachten van niet-moslims geen misdaad is en dat het is toegestaan om je vrouw te slaan om haar te disciplineren, en ik zou nog lang door kunnen gaan met het opsommen van onacceptabele moslimactiviteiten die door de shariawetgeving zijn toegestaan. Aan de andere kant horen we totaal onredelijke boodschappen over tolerantie van Europese leiders, zoals een proces door een Nederlands gerechtshof tegen Geert Wilders wegens ‘haatzaaien’.
In plaats van zijn recht op vrije meningsuiting te verdedigen wordt Wilders gestraft vanwege het feit dat hij de strijd tussen de islamisering van het Westen en de noodzaak om de vrije wereld te beschermen bespreekbaar maakt. In plaats dat men het recht van Wilders op zijn voorkeur voor de ware liberale waarden verdedigt tracht men hem het zwijgen op te leggen en wordt hij beschouwd als een racistische islamofoob. Ik geloof dat de Nederlandse zaak tegen Wilders een uitdrukking is van de machtige invloed van de Organisation of the Islamic Conference op de Europese instituties.
Zoals u wellicht weet streeft deze Organisatie, een associatie van 57 islamitische staten, naar een resolutie van de Verenigde Naties die kritische dissidente stemmen tegen de islam zou kunnen verbieden. Dit initiatief is uiterst destructief en gevaarlijk. Ik dring krachtig aan op de nederlaag van dit voorstel.
Zoals in de zaak van de heer Wilders blijkt, is het liberale establishment, toegejuicht door de groeiende moslimpopulatie, in staat om met succes iedereen die de islam bekritiseert af te schilderen als oorlogshitser, anti-vrede, rechts extremist, racist en islamofoob. Op dit moment is deze sfeer van multiculturalisme wel heel navrant geworden, en bijgevolg is de toon van de oppervlakkige politieke correctheid niet in staat gebleken het gevaar onder ogen te zien van het onkruid dat kon groeien in de westerse tuin, het onkruid dat uiteindelijk de humanistische schoonheid van die tuin zou kunnen vernietigen.
Na ‘11 september’, en meer specifiek na de rel met de Deense cartoons, beseffen gelukkig een aantal moedige individuen in het Westen het enorme aspect van de islamitische cultuur en hebben ze zich er krachtig tegen uitgesproken. De heer Wilders is vandaag bij ons. Hij is één van deze moedige leiders. Hij is een echte held die ondanks allerlei obstakels zijn welzijn riskeerde om op te komen voor onze veiligheid. Door de documentairefilm Fitna te produceren stelde de heer Wilders het publiek in staat om het verband te onderzoeken tussen de islamitische leer en de manifestaties van de islamitische teksten, waarbij de uiteindelijke conclusies aan de kijker werden overgelaten.
Ik, als Arabische, ben er van overtuigd, dat naarmate er meer mensen in het Westen de waarheid over de islam te weten zouden komen, er nog veel meer de voetstappen van Geert Wilders zouden volgen.
Daarom doe ik een beroep op westerse regeringsfunctionarissen om de islamitische principes te bestuderen aan de hand van de oorspronkelijke Arabische teksten, zonder verdraaiing of verbloeming.
Eén van die principes is een zeer gevaarlijk islamitisch concept: in het Arabisch bekend onder de naam al-taqiyya. Het staat moslims toe, sterker nog, het beveelt moslims om te liegen en te misleiden om het uiteindelijke doel te bereiken: het onderwerpen van de wereld aan de islam en de sharia-wetgeving.
De islamisten, die de politieke ideologie volgen die er naar streeft om de niet-moslims te onderwerpen, gebruiken het concept van al-taqiyya. Ik geloof dat de taqiyya van de moslims en de onwetendheid van het Westen aangaande de ware bedoelingen van de islamisten allebei ons recht schenden om de waarheid te leren kennen, of hun bedoelingen nu slecht zijn of onopzettelijk. De relatie tussen die twee is het recept voor onherstelbare schade aan de liberale democratie en de waarden van de vrijheid, de basis van de Europese Unie.
Het is duidelijk dat de mensen in het Westen en in het bijzonder de leidinggevenden, die hun leven leiden volgens de westerse morele code waarmee ze zijn opgegroeid, weigeren individuen te beoordelen op basis van hun religie, en dat is hun goed recht. Maar ze hebben niet het recht om zich af te sluiten voor het feit dat de islam niet alleen maar een religie is, maar dat het bovendien een politiek doctrine is, die probeert zich aan anderen op te leggen door middel van geweld.
Dat is nu juist precies het punt dat de heer Wilders zo krachtig naar voren probeert te brengen en het is precies hetgeen wordt gesymboliseerd in de vlag van Saoedie Arabië. Kijkt u alstublieft eens naar die Saoedische vlag. De tekst op de vlag luidt: Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet. Onder deze godsdienstige bewering is een groot zwaard afgebeeld. Het staat voor de superioriteit van de islam, en voor de ambitie om die met geweld op te leggen aan de niet-moslim. De vlag toont zo het onderliggende fundament van de islam.
U kent wellicht het gezegde dat er een heel dorp voor nodig is om een kind sociaal gezond op te laten groeien. In die geest doe ik een appel op alle verenigde volkeren, landen en naties, om er voor te zorgen dat dat eeuwige kind wordt beschermd, onze dierbare vrijheid, om moedig te zijn en vierkant achter de heer Wilders te gaan staan teneinde de liberale democratie te beschermen als onze hoogste prioriteit.
Ik doe een beroep op u om alstublieft goed te beseffen dat zij die hun geschiedenis vergeten gedoemd zijn om die geschiedenis te herhalen, en dat zij die hun vijand niet kennen nooit in staat zullen zijn om die vijand te verslaan. Zoals de wijzen zeiden zal het Congress nooit een wet maken die de de vrijheid van meningsuiting beperkt. Er is geen vrijheid zonder de vrijheid om kritiek te uiten en om een redelijke beschaafde discussie te kunnen voeren: er zijn geen waarden zonder wederzijds respect.[sic]
Het dreigen met geweld is iets voor criminelen, niet voor de beschaving. U, als het Deense volk, staat bekend om uw geschiedenis als strijders tegen het kwaad. Ik geloof dat het Deense volk inderdaad de eer verdient voor het schieten van de eerste bres in de islamitische gevangenismuur. Ik ben er zeker van dat u daardoor een deur hebt geopend en anderen in de Europese Unie de moed hebt gegeven om zich nu aan te sluiten bij de strijd tegen de ontwikkeling die onze manier van leven en onze kernwaarden bedreigt. Daarvoor breng ik u een eresaluut.
Ten slotte: de grote Thomas Paine, één van de grondleggers van de Verenigde Staten, stelde: “Indien er moeilijkheden moeten zijn, laat ze er dan zijn in mijn dagen, zodat mijn kind in vrede kan leven.” Dus laten we nú afrekenen met deze troebelen, zodat onze toekomstige generatie in vrede moge leven.
Heel veel dank.
* Wafa Sultan (Banias, Syrië, ca. 1959) is een Amerikaanse psychiater van Syrische afkomst die in Los Angeles leeft en de relatie tussen de religies becommentarieert. Ze gaat hierbij uit van haar vaststelling dat, in tegenstelling tot andere religies zoals het Christendom, het Jodendom, het Hindoeïsme of het Boeddhisme, de voornaamste bron van religieus geweld voortspruit uit de islam.
Vertaling: Henk - Hoeiboei
Wafa Sultan, Copenhagen, 2009 from IFPS on Vimeo.