Eersteklas conversatie

Nee, de twee dames in de eersteklas treincoupé hebben het niet over het eiland Sint-Maarten in de Caraïbische Zee maar over het kinderfeest Sint Maarten dat gewoonlijk op 11 november gevierd wordt. Iets met lampionnen, iets met snoep, liedjes én een halfvergeten heilige. Sint Maarten wordt lang niet overal gevierd maar de twee dames die na een dagje Amsterdam terugreizen richting platteland zijn er vol van, nog steeds, want Sint Maarten ligt al weer elf dagen achter hen. Het is donderdagavond 22 november.

"Ik was bang dat de kinderen dit jaar vaker langs zouden komen en niet alleen op zondag [11 november]. Vrijdag kon, zaterdag kon, zondag kon…," verzucht de ene dame.

Toespraak Peter Calluy


BOEKVOORSTELLING
KRONIEK VAN EEN AANGEKONDIGD ONHEIL
Radicale islam in Vlaanderen
Peter Calluy
Met een voorwoord van Wim van Rooy en Johan Braeckman
ASP (Academic & Scientific Publishers) | Ravensteingalerij 28 | B-1000 Brussel | info@aspeditions.be

28 november 2012 – KURA PLAZA – BOOM (woonplaats van de auteur) 
Toespraak van de auteur.

Goedenavond allemaal en welkom op deze boekvoorstelling georganiseerd door Hans Vereyth en Carry De Groot-Verboven. Iets wat ze ten persoonlijke titel hebben gedaan en waarvoor ik hen zeer erkentelijk ben. Ik wil ook Wim danken voor zijn enorme en vakkundige hulp alsook Johan Braeckman die zijn filosofisch licht liet schijnen op de zaak. Ook de uitgever ASP heeft met het uitgeven van dit boek nog maar eens zijn maatschappelijke functie als wetenschappelijke uitgeverij waar gemaakt. Een uitzonderlijke kwaliteit in het hedendaagse medialandschap.
Graag wil ik een woordje placeren zoals we dat in Boom zeggen over twee begrippen die relevant zijn in mijn boek en die de lezer niet mag verwarren omdat ze niet onderling inwisselbaar zijn. Respect en tolerantie. 
Respect Peter, je hebt géén respect voor de islam! Een verwijt dat ik vaak te horen krijg. En dat is juist. Ik heb trouwens geen respect voor welke religie dan ook. Respect in de betekenis van zeer grote waardering die men heeft voor iets vanwege zijn kwaliteiten heb ik niet omdat ik er eenvoudigweg niet in geloof. 
Ik vind trouwens in het bronnenmateriaal, de kookboeken van de goden géén greintje respect voor mijn levensbeschouwing dat ongelukkig genoeg als atheïsme wordt benoemd. 
Meer nog, ik vind in de geopenbaarde schriften vormen van rabiate haat en dehumanisering  jegens mezelf en mijn

Het Nieuwe-Wij-Denken van Pieter Dronkers

Even voorstellen: Pieter Dronkers (33), twitterprofiel: ethicus met bijna voltooid proefschrift. Specialist in religie en politiek. Onderzoeker @nieuwwij. Dialoogcoordinator in Nes Ammim, Israel. 

Interview met Dronkers vandaag (27.11.2012) in Trouw: "Of ze nu vrouwen discrimineren of dieren onverdoofd slachten, het is goed als gelovigen alle ruimte krijgen." "Wat zijn veertig seconden lijden voor een beest, als dat voor gelovigen belangrijk is?"

Nou Pieter Dronkers, wat zijn veertig seconden lijden voor een beest, als je toch het verschil niet proeft?

Dan die vrouwendiscriminatie door gelovigen, meneer de ethicus in spe. Als gelovigen hun eigen

De tragiek is

Dirk Verhofstadt: Is die visie niet door de geschiedenis achterhaald? Mensen zijn toch intelligenter dan vroeger en zullen zich niet zo eenvoudig meer laten inpakken door een geloof.

Paul Cliteur: De tragiek is dat George Santayana meer gelijk heeft dan mij lief is. In 1917 schreef hij aan Bertrand Russell: 'Mensen zijn niet intelligent. Het is heel onredelijk om dat van hen te verwachten. En het is iets waarmee mijn filosofie mij verzoend heeft, al lang geleden. Hoe had ik anders veertig jaar in Amerika kunnen wonen?' Het gaat mij nu even niet om die sneer naar Amerika, maar om wat daarvoor staat: mensen zijn niet intelligent. Ik dacht vroeger altijd; als je mensen met het bewijsmateriaal confronteert waardoor zij hun stellingen moeten bijstellen, dan doen zij dat. Maar dat is veel minder het geval dan je zou denken. Mensen hebben hun intellectuele beperkingen. Zij begrijpen

'Halalwoning' bestaat al lang in Nederland

In 1988 is reeds het eerste grote woningproject in Nederland gerealiseerd waar rekening is gehouden met de woonwensen van allochtonen. Architect Alvaro Siza ontwierp het project 'Punt Komma' in Den Haag met gescheiden circuits voor mannen en vrouwen.
In pakweg 1993 stond in het lesmateriaal dat ik moest gebruiken in mijn lessen aan allochtonen een interview met architect Siza over 'halalwoningen', o.a. over gescheiden ruimtes voor de man en de vrouw. Daar behoorde je geen vragen over te stellen. De actualiteit laat dus zien: wat men zaait zal men oogsten.

Meer info, lees deze pdf (Stichting Forum, instituut voor multiculturele ontwikkeling, Programma Sociale Cohesie. Rein Sohilait, Peter Schmitz (eindredactie) Utrecht, pari 2006)Multicultureel bouwen en wonen 


Staatspolitie voor meningsuiting?

'An unhappy childhood is a writer's gold mine'. Voor Gerard Reve, de schrijver die dit motto in zijn boek Nader Tot U (1966) gebruikte, gold dat wel. Reve perste het ene na het andere prachtboek uit zijn kroontjespen. Of zijn omvangrijke oeuvre nog gelezen wordt of niet, doet daar niets aan af, ook niet dat hij een heus proces aan z'n broek kreeg, het zogeheten Ezelproces. De volledige vrijspraak van Reve in dit proces - had Reve God wel of niet gelasterd en zodoende gelovigen gekwetst? - is juist iets om in je oren te knopen, iets om nooit meer te vergeten. Enfin.

Onlangs stond er een portret van een andere Nederlandse schrijver in de Volkskrant, een nog levende: Arthur Japin. Onder de kop 'De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd bij je' vertelt hij een aandoenlijk verhaal over pesten dat hier en daar best hout snijdt. Zelf heeft de schrijver erg onder dat pesten geleden maar gelukkig bleek de ongelukkige jeugd ook voor hem een goudmijn: "De bron waaruit ik put. Het anders zijn is nu een voorrecht, een grote vrijheid." Hoopgevende woorden en een hart onder de riem voor al die getreiterde kinderen én volwassenen. Onder het motto: doe iets creatiefs met je ellende.

Maar dan. Op driekwart van het artikel staat ineens dat zinnetje. "Mag ik ook dit nog zeggen?" Ja, dat

Rowan Atkinson's speech 'Be free to insult '

Lieutenant dans l'armée belge.

Des islamistes repérés dans l'armée belge (La Libre Belgique) 

Het geheugen van de burger die dagelijks een beetje meer met de rug tegen de spreekwoordelijke muur wordt geduwd is kort. Of deze burger arbeider, ondernemer of intellectueel is doet niet ter zake. Daar waar de rekening moet kloppen op het einde van de maand is vluchtigheid in de analyses het resultaat van de stress om de veel te korte eindjes toch aan mekaar te krijgen. Dat de verontrustende symptomen van een verkeerd begrepen godsdienstvrijheid, multireligie en -culturalisme en de van de pot gerukte onderlinge inwisselbaarheid van de termen respect en tolerantie tot een ongekende algemene apathie en verdwazing leiden mag niet verwonderen. De gestage evolutie ontgaat de burger immers in zijn gejakker van alledag. Zal ik een en ander in herinnering brengen om het verontrustende nieuws ‘te kaderen’ in La Libre Belgique dat ons meldt dat het leger vandaag officieren heeft die in hun vrije tijd rondparaderen in het uniform van de totàle verwerping van de geseculariseerde democratische rechtsstaat, de nikab,

Wie herinnert zich het in januari 2011 ingediende wetsvoorstel van ene David Geerts, Kamerlid én

Had hij het moeten weten?

Een man eet een broodje warm vlees. Dat doet hij wel vaker. Bij voorkeur zondags, als hij even bij moeder-de-vrouw weg is en de voetballers gadeslaat van de voetbalclub waar hij al dertig jaar lid van is. Zijn kluppie. Dan geniet hij, de trouwe 72-jarige voetbalsupporter, er nog het meest van. Een broodje warm vlees in de buitenlucht. Lekker! Zijn ploeg is vandaag aan de winnende hand, het kan niet meer fout gaan, de jongens staan met 4-2 voor. Dat 't om een amateurclub gaat, doet daar niets aan af. Emoties spelen vanzelfsprekend een rol bij het spel. De man geniet, de man hapt, de man smult.

Dan gaat het snel. Mannen, toeschouwers maar dan van de bezoekende club, bespugen de man met z'n broodje warm vlees, ze schelden hem uit. Ze zijn er niet van gediend dat de witte, bejaarde man dat broodje in hun aanwezigheid nuttigt want

Lees verder in Metro of op de Metro-site hierrr. 

Laat maar lekker overwaaien

Op gezag van Malou van Hintum bovenaan gezet: 'Kan iemand mij het principiële verschil uitleggen tussen een schaamlipcorrectie en vrouwenbesnijdenis?'

Zou u 340.000 euro per maand willen verdienen? Ik wel. Dolgraag. Als ik dat kan verdienen door eerlijk vakwerk te verrichten, wat is daar dan mis mee? Daar hoef ik me  toch niet voor te schamen? Ja, maar wat moet je met al dat geld?, werpt u tegen. Dat kun je toch nooit opmaken? Dan ben je een geldwolf! Wat een hebzucht! Wat een graaicultuur! 
Nee, ik kan dat nooit opmaken, maar dat hoeft toch ook niet? Ik kan toch royaal uitdelen? Het lijkt me fantastisch een weldoener te zijn. En vergeet niet dat ik er keihard voor werk, al kan ik niet zo snel bedenken welk werk mij zoveel geld zou kunnen opleveren.

Ik vernam dat er in Amerika een plastische chirurg is die inderdaad zo veel geld per maand verdient door in meisjeslichamen te snijden en zo hun diepe maar nog niet zo lang gekoesterde wens in vervulling laat gaan. Grotere of kleinere borsten, en inmiddels geldt hetzelfde voor de schaamlippen. Ik kan me daar alleen niets bij voorstellen. Maar, schreef Gerard Reve niet: wat niet kan is nog nooit gebeurd?

Het is de vooruitgang zullen we maar zeggen. Maar nu zegt u: er mankeert helemaal niets aan die

Monsters!


Palestina

In de Residentie in Ge’ulim maakte Eligius Procurator mundi voor de derde keer een ronde om de grote maquette van het Domus Nostrae. Voor hem was dit de beste manier om na te denken.

Met de handen ontspannen op de rug, liet hij zijn blik over het model van het gebouwencomplex glijden. Hij kon elk gezichtspunt dromen, wist precies wat hij bij welke stap te zien kreeg. En toch hielp

Andrew Bostom on his latest book Sharia versus Freedom

"What I think needs to happen now is
we HAVE to overcome the fear of being falsely accused of being haters because we HAVE familiarized ourselves with these doctrines. We HAVE heard the complaints of Muslims who have found a way to live islam as a private faith and if the institutions in islam have not evolved the way these individuals have they are really at a tremendous disadvantage. (…)"
"I do not think people understand that unfortunately institutional islam in America is very traditional, it is very conservative, it looks to the Middle-East, looks to Iran, …" 
"I think - again - we have to be more confident in what we want Americans to be in terms of true inheritance to the constitution and the liberties that make us who we are. (…) We have to do the opposite of what our political leaders in many cases are imposing on us." 
"We have to make a stand!"
Bron 

Bol.com

Binnen 48 uur

Beste redactie,

Bij dezen wil ik aan u melden dat onder een artikel genaamd "Tweede-wildersproces" op uw website op 14 november 2012 om 00:42 een reactie is geplaatst waarin mijn persoonsgegevens (voornaam, achternaam en woonplaats) zijn vermeld, zie link:

Ik verzoek u vriendelijk doch dringend om mijn persoonsgegevens te verwijderen. Het vermelden van mijn persoonsgegevens zonder mijn toestemming is in strijd met de Wet Bescherming Persoonsgegevens (WBP).

Cabanga

“Mijn geliefde,

Je zult begrijpen hoe blij ik was onverwachts een brief van je te ontvangen; want zoals men zegt als je reist kun je in een liefdesnacht makkelijk iets beloven……..”.

Wie schrijft deze woorden? Aan wie zijn ze gericht? Wie is die minnaar voor één nacht. Of is het een minnares? En wanneer is deze brief (want dat is het) gepost? Wat voor een postzegel sierde de enveloppe?

Sinterklaas en natuurlijk Zwarte Piet

Een verjaardag was leuk, oudejaarsavond leuker maar 'Sinterklaas' was 't allerleukste kinderfeest uit mijn jeugd dat ver voor 5 december begon. De intocht van Sinterklaas per stoomboot vormde meteen al een hoogtepunt. Daar was de goede Sint weer, helemaal uit Spanje! Verwachtingsvol

Lees verder in Metro of op de Metro-site hierr.

'vanwege de opzettelijke belediging van een bevolkingsgroep'

Thuisgekomen [uit Ierland] las Toonder in de Volkskrant het commentaar van Joop Lücker op de voorpublicatie van een fragment van W.F. Hermans' roman Ik heb altijd gelijk. Lücker vroeg zich af of Hermans' aanval op het katholieke volksdeel geen zaak was voor politie en justitie. 'Wanneer men die smeerlapperij dan per se toch wil demonstreren, dan moet men daar ook maar de verantwoordelijkheid voor nemen.' Lücker stuurde een exemplaar van de krant aan de Amsterdamse officier van justitie, met

De witte troon

Je bent buitenlandse student aan de Technische Universiteit Eindhoven en je moet naar de wc maar welke deur je ook opent, nergens is het jou zo vertrouwde gat in de grond te vinden, het gat waarboven je gewend bent gehurkt je behoeftes te doen, klein en groot. Wie je ook aanspreekt, de conciërge, de docent of je mede-studenten, ze verwijzen je voortdurend naar deuren waarachter een ronde, witte troon prijkt. Nooit een eenvoudig gat in de grond. Ze hebben het gat omhoog gehaald! Rare jongens, die Nederlanders!

Brief vanuit de hemel aan Luuk Koelman

Hier is je moeder Luuk, ik ben het! 

Wat is er toch in je gevaren m'n jongen? Hier in de hemel, waar ik nu een half jaar verpoos, heb ik goed zicht op je doen en laten daar beneden maar de laatste tijd maak ik me zorgen. Om jou Luuk. Ik begrijp wel dat 't je zwaar valt zonder je mama, dat je ons wekelijks telefoontje ná het inleveren van je Metro-column mist maar je bent nu bijna 50 jaar, dus het wordt tijd dat je je als een man gedraagt. Verschuil je niet langer achter anderen Luuk. Dat kan echt niet meer.

Luukjong, jij hebt nooit in de hemel en het paradijs willen geloven en dat heb ik maar zo gelaten omdat

Sindsdien zou hij nog liever z'n tanden uit z'n mond laten slaan door een Andersdenkende ...

'Jules wil niets aan jullie vragen,' zei Guggenheimer tegen de Zelenaars, 'niet eens hoe jullie heten.'

'Daar willen we gerust op antwoorden,' zei de vrouw, 'dit is mijn man Felix en ik ben zijn vrouw Liliane. En wie zijn jullie?'

'Dat is barman Mike,' zei Guggenheimer, 'dit is de geheimzinnige Jules en ik ben een man die liever anoniem wenst te blijven, in casu.' Aan de reactie op de gezichten van de twee meende Guggenheimer te kunnen zien dat ze geen Latijn kenden. Arbeidsters en ziekenfondspatiënten zijn vaak nog zo stom als het middenstuk van een varken, oordeelde hij. En dat in deze tijd, met de democratisering van internet en dergelijke rotzooi die de geordende samenleving onleefbaar en nagenoeg achterlijk heeft gemaakt. Zelf deed hij niet mee aan wat computers allemaal wisten uit te spoken, dat liet hij over aan

Jonge olifanten

Eind oktober stond er in Trouw een ook op deze site besproken opiniestuk van Ibrahim Wijbenga, CDA-raadslid in Eindhoven, onder de titel Moslimgemeenschap moet radicalen bannen. Het stuk gaat over de intolerantie en gewelddadigheid van een kleine groep moslimjongeren, met name in moskees, en eindigt met de constatering dat daartegen hoognodig iets moet worden ondernomen. Op de eerste plaats binnen de eigen moslimgemeenschap. Je kunt dan natuurlijk beweren, dat er sowieso geen tolerante islam bestaat maar de vraag is in hoeverre dit gewelddadige gedrag iets met de islam te maken heeft.

de zogenaamde cognitieve dissociatie

Marten [Toonder] was een vrij man in een almaar onvrijer wordende wereld. In tegenstelling tot zijn jaargenoten werd hij op 28 augustus 1939 bij de algemene mobilisatie niet opgeroepen. Hij was immers afgekeurd 'wegens gebreken'. De mobilisatie was een reactie op de acute oorlogsdreiging. In de vroege morgen van 1 september vielen Duitse troepen zonder oorlogsverklaring Polen binnen, waarna op 3 september Frankrijk en Engeland aan Duitsland de oorlog verklaarden. Bij Toonder trad, zoals bij bijna alle Nederlanders die niet waren gemobiliseerd, de zogenaamde cognitieve dissociatie op. Het kwam erop neer dat je, als je iets te erg vond,

Je schulden zijn afgelost

Moet je horen,” komt G. de kamer binnenlopen. In zijn hand een brief.

 “Ik heb een brief van 

Lees verder in METRO of op de METRO-SITE hierr

Reality check

Soms is de waarheid zoals je hem zelf wilt zien. Voor de een is het emotie voor de ander marketingbudget.

Ik hoor niet bij de groep mensen die hun persoonlijke verdriet verwerken via een groot publiek. Daar geloof ik niet in.

maar je moet er even op weten te komen

(...) ik was kort geleden juist tot de beantwoording gekomen van de vraag wat te doen indien ik, in Den Haag, voor wat voor subsidie dan ook, enig manuskript zou moeten inleveren waarvan bepaalde passages een voorzichtig kommies aanstoot zouden kunnen geven.

De procedure zou allereenvoudigst kunnen zijn: men neme, vóór de inlevering, elke passage die

Ad feminam

Hafid Bouazza  overhandigt winnaar  Hans Jansen Het Scalpel 2012
Winnaar Het Scalpel 2012 : Hans Jansen!

Op 2 november 2004 heeft een sharia-fundamentalist Theo van Gogh vermoord. Om dat te herdenken werd in de Balie, Amsterdam, op vrijdagavond 2 november 2012 de derde Avond van de Polemiek gehouden: een avond waar geen bloed vloeit en er niemand wordt vermoord. Een tiental genomineerden voor de Scalpel-polemiekprijs kregen de opdracht daar te laten horen hoe ze in precies 500 woorden iemand Ad hominem zouden aanpakken. Hans Jansen daarentegen koos voor een Ad feminam en won daarmee Het Scalpel 2012. 

Ad feminam

De vrouwenemancipatie is pas volledig als er in de gevangenis evenveel vrouwen als mannen zitten. Ook bij deze Avond van de Polemiek blijkt dat de emancipatie van de vrouw nog niet voltooid is, want meer dan de helft van de polemisten kiest een man als doelwit.

Mijn polemiek richt zich op een vrouw, de Arabiste Petra Stienen, eerder dit jaar door de TROS gepresenteerd als Het Mooiste Meisje van haar klas. Mijn arbeid hier is niet meer dan een daad van steun aan de vrouwenemancipatie.

Jury ziet bijl waar lezer scalpel ziet

Nu is er dan een prijs voor de beste Nederlandse polemist in het leven geroepen (Het Scalpel) - mede dankzij Mohammed Bouyeri die cineast, tevens polemist Theo van Gogh acht jaar geleden ritueel z'n hals doorsneed - grijpt de jury bij de derde aflevering van De Avond van de Polemiek rigoureus in en wordt de originele versie van een van de beste bijdragen niet voorgedragen!

Deze polemiek is niet met een scalpel geschreven, er is geen sprake van fileren maar er is met de botte

Anna Enquist en Anton Dautzenberg over voetbal

EN EEN RELLETJE VAN DE LAATSTE RONDOM 'DE AVOND VAN DE POLEMIEK'

Begin oktober verscheen Kool van Anna Enquist , een bundel verhalen, reportages, interviews en gedichten over voetbal, waarvan de meeste eerder gepubliceerd zijn in het literaire voetbaltijdschrift  Hard Gras, in 1994 opgericht door Matthijs van Nieuwkerk en Henk Spaan. Enquist is een fan van Feyenoord, volgens haar de club waarvan het wel en wee voor het leven zelf staat. Feyenoord belichaamt voor haar de hoop op mooie dingen die bijna nooit worden bewaarheid. Het is de club die kampioen werd op de dag dat Fortuyn werd vermoord.
Een maand eerder publiceerde Anton Dautzenberg  Extra tijd, een ontroerende roman over de laatste dagen van zijn vader die samenvallen met de nacompetitie van het seizoen 2008/2009, waarin Roda JC, de club van zijn vader en van zijn jeugd, strijdt tegen degradatie uit de eredivisie.  
Wat maakt deze teksten zo waardevol, ook voor wie niet van voetbal houdt?

We hebben een naam hoog te houden


UPDATE: HANS JANSEN WINT HET SCALPEL 2012 !!! (Morgen is hier de tekst te lezen.)

2.11.2012. Vanaf 20.30 uur livestream 'De Avond van de Polemiek' (Aflevering 3, thema Ad Hominemodebalielive.nl .

Nederland heeft nogal wat namen hoog te houden. Dat hoor je wel eens. Zo schijnen we zo'n beetje het

De Marx Brothers nu als duo

Eerst werd de verplichte zorgverzekering ingevoerd. Er veranderde niet heel veel, behalve dat nu de regering over de mogelijkheid beschikte om desgewenst naar willekeur de premies te verhogen. Het nieuwe systeem had de burger nu immers de mogelijkheid ontnomen zich niet of tegen marktprijzen te verzekeren.

Het nieuwe systeem werd geaccepteerd, want niemand voorzag hoe kwaadaardig de boven ons gestelden kunnen zijn, en hoe zij ons en de marktwerking haten. Nu weten we het. Maar daar blijft het niet bij.

Nette Mensen en Intouchables: Dromen over verlossing

De film Nette Mensen, gemaakt naar het boek van Robert Vuijsje en de Franse film Intouchables (korte inhouden bekend) hebben dezelfde twee grondthema’s. Van rassisisme is geen sprake, hoogstens wordt het verhaal nu en dan opgevrolijkt met een grap die verwijst naar het rassisime, of eigenlijk eerder naar de onbeholpenheid die door de migratiesituatie wordt opgeroepen.